Nieuws

De tijd dat er in Obdam vastenzakjes werden uitgedeeld en ook weer ingezameld, is lang voorbij. We beperken ons nu in de veertigdagentijd tot een deurcollecte aan het eind van elke viering in het weekend en als het kan ook een woordje over het project dat gesteund wordt. Dat laatste was dit jaar niet moeilijk, want het ging om Bake for Life, een initiatief van ‘onze’ Marleen Pater-Bijvoet. Op zaterdagavond 26 maart vertelde Annet Smal over dit project en in de meeste andere vieringen deden de leden van de MOV-groep dat. Zij verzorgden ook de deurcollectes die met elkaar een eindbedrag opleverden van € 696,00. Vastenaktie Nederland vermeerdert dit bedrag met 50%, zodat de opbrengst uit onze parochie het bedrag van € 1000,00 overschrijdt. Ongetwijfeld zijn er ook nog parochianen die via de rekening van Vastenaktie Nederland geld voor dit project hebben overgemaakt. In alle parochies van regio de Waterkant is Bake for Life op deze manier onder de aandacht gebracht. En er zijn parochies waar de vastenzakjes nog wel worden verspreid en waar de opbrengst dus veel hoger is. Bake for Life zal dus een flink bedrag tegemoet kunnen zien, waarmee weer een groot aantal opleidingsplaatsen voor gehandicapten in bakkerijen in Oeganda en Kenia kan worden gerealiseerd. Namens de MOV-groep hartelijk dank aan eenieder die daaraan heeft bijgedragen.

Op zondag 15 mei wordt pater Titus Brandsma in Rome heilig verklaard. Ik heb veel bewondering voor deze kleine karmeliet en was dan ook graag naar Rome gegaan om de heiligverklaring bij te wonen, maar zo kort naar mijn Lourdesreis wilde ik niet nog een keer weggaan en mijn herderlijke plicht roept me volgende week zondag naar Hoogwoud. Er is trouwens wel een connectie tussen Titus Brandsma en Hoogwoud. In de biografie die oud-journalist Ton Crijnen over hem schreef, wordt namelijk gerept van een rozenkrans van Titus Brandsma die in bezit zou zijn van zijn nicht Sjoerdje Beuker-Brandsma uit Hoogwoud. Sjoerdje is inmiddels overleden, maar ongetwijfeld zijn er in de familie Beuker veel relikwieën aanwezig van pater Titus. Maar de bekendste rozenkrans van Titus Brandsma is ergens anders terechtgekomen. Die rozenkrans maakte hij van touwtjes en stukjes hout in 1942 in kamp Amersfoort, waar hij op dat moment gevangen zat. Hij was opgepakt, omdat hij als geestelijk adviseur van de katholieke journalistenvereniging het land door was gereisd langs de redacties van katholieke dag- en weekbladen om ze ertoe te bewegen geen advertenties van de NSB en andere pro-Duitse organisaties te plaatsen. Hij had al vroeg ingezien dat het nationaal socialisme voor katholieken geen enkel perspectief bood. Uiteindelijk moest hij dat met zijn leven bekopen. Er valt veel meer te vertellen over deze vrome, felle en zeer actieve Friese pater. Ik raad u aan alles over hem te lezen wat los en vast zit. En we mogen hem natuurlijk ook aanroepen, zeker in deze oorlogstijd. Laten we bidden, op voorspraak van de nu nog zalige, maar straks heilige pater Titus Brandsma, dat de oorlog en het geweld in Oekraïne spoedig voorbij mogen zijn.

Jarenlang verzorgde Lucia Neefjes de kapel in de Horstenburgh. Ze deed alle praktische dingen, zoals het wassen van gewaden en altaarkleden, het bijhouden van bloemen, het zorgen voor hosties, boekjes en kaarsen, en daarnaast was ze verantwoordelijk voor de vieringen die daar iedere vrijdagavond plaatsvonden. Als je als priester of pastoraal werker in de Horstenburgh voorging, kon je vijf minuten voor aanvang van de viering binnenkomen. Alles lag klaar, Lucia had alles geregeld. Lucia bezocht ook nieuwe bewoners van de Horstenburgh om ze te attenderen op de vieringen in de kapel en ze onderhield contact met het personeel. In de loop der jaren veranderde er natuurlijk veel in de Horstenburgh, maar Lucia ging door. Toen Gré Versluijs moest stoppen met orgelspelen, ging Lucia zelf de liederen inzetten. Zo kon er evengoed gezongen worden. En ook het feit dat we geen gebruik meer mochten maken van het bij de kapel behorende aulaatje, bracht haar niet van haar stuk. Met de mogelijkheden die er nog wel waren, werden de vieringen voortgezet. Nico, de man van Lucia, en enkele andere vrijwilligers, stonden haar bij. Maar vorig jaar kreeg Nico onverwachts gezondheidsproblemen die leidden tot zijn dood. Tot overmaat van ramp brak Lucia, die al minder goed ter been was, een heup. Door dit alles werd het duidelijk dat er meer hulp nodig was voor de vieringen in de Horstenburgh. Een oproepje in de Rotonde leverde zes nieuwe vrijwilligers op, zodat Lucia het vanaf september rustiger aan kon doen. De overdracht van taken was nog best moeilijk, omdat er zoveel dingen waren die voor Lucia vanzelf spraken en die ze gewoon deed… Maar uiteindelijk is de groep, waarin gelukkig ook twee vroegere helpers van Lucia actief bleven, toch goed op stoom gekomen. En vorige week vrijdag was het dan zover dat Lucia met een gerust hart afscheid kon nemen van dit dankbare maar intensieve vrijwilligerswerk. Als dank voor dit alles kreeg ze van Wilgaerden een bos bloemen en van de parochie de Paaskaars van vorig jaar uit de Horstenburgh, een kaars die in de Horstenburgh veel te weinig branduren heeft gemaakt vanwege de coronacrisis, maar die dat bij Lucia thuis mag inhalen en met zijn licht en warmte de goede en gezellige uren in herinnering mag roepen, uren die zij en Nico letterlijk en figuurlijk besteed hebben pro Deo, voor God.

In het Paasweekend is de Floriade in Almere opengegaan. Het is verrassend dat ook de samenwerkende geloofsgemeenschappen van Almere een plaats hebben op deze innovatieve en kunstzinnige tuinbouwtentoonstelling. Er is een ‘tiny church’, een kleine, milieuvriendelijke en duurzame kerk en een kerktuin waarin aandacht is voor ‘vruchten van de Geest’. Hoe dat eruitziet, daarvan heb ik geen idee, maar het is mooi dat de kerken dit initiatief hebben genomen en aanwezig willen zijn waar veel mensen komen. Men verwacht immers meer dan een miljoen bezoekers, grotendeels uit eigen land. ‘De kerken doen mee om de pracht van de natuur te laten zien en het verhaal van Gods schepping met de bezoekers van de Floriade te delen’, lees ik op hun website. Zoiets moesten wij in De Waterkant ook maar eens doen, denk ik vaak. Gewoon een kerk neerzetten bij De Boet, want iedereen uit onze regio weet De Boet te vinden en bovendien komen er busladingen vol mensen van verder weg. En in De Boet zouden we dan een mooie ruimte kunnen creëren voor het boetesacrament. Zo’n kerk, waar altijd wat te doen is, zou dan voor de hele regio kunnen dienen, of niet soms! Binnenkort vertrekt pastor Nico Knol naar Amsterdam-Noord. De kans dat er voor hem een opvolger komt, is gering. Samen met mijn collega’s Álvaro en Anne-Marie mag ik dan de tien geloofsgemeenschappen van onze regio bedienen. Natuurlijk zijn er in iedere parochie vrijwilligers, maar die kunnen niet alles opvangen. Gelukkig is het wel zo dat het kerkbezoek in alle parochies weer toeneemt. Ook vrijwel alle activiteiten vinden weer doorgang. Toch zitten we nog niet op het peil van vóór de coronacrisis en het is de vraag of we daar ooit weer op terechtkomen. Maar hoe gaan we dan verder? Met Pasen hebben we gevierd dat Jezus door God is opgewekt uit de doden, dat Hij is verrezen uit het graf. Tegen zijn leerlingen heeft Hij gezegd dat Hij een andere Helper zou sturen. Laten we maar bidden om die Helper. Laat de heilige Geest in ons maar zijn vruchten voortbrengen. Dat zijn liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, vriendelijkheid, goedheid, trouw, zachtmoedigheid en zelfbeheersing, aldus de apostel Paulus. En wie weet zijn die vruchten dan in de herfst rijp. Voor het boetesacrament is weinig animo, en vrijwel iedereen wil liever naar de kerk gaan in het eigen dorp, dus laten we die kerk bij De Boet maar vergeten. Maar misschien kunnen we wel inspiratie opdoen op de Floriade.

Het  is zondagmiddag, Eerste Paasdag. De Goede Week is weer voorbij, de week waarin we de laatste dagen van Jezus hebben herdacht. Het is een week die voor priesters en pastoraal werkers en actieve vrijwilligers in de kerk vaak een ware uitputtingsslag is. Voor mij begon het op woensdagavond. Ik was door mijn collega Álvaro meegenomen naar de Chrismamis in de kathedraal in Haarlem. Tijdens deze Mis worden de oliën gewijd die onder meer gebruikt worden voor doopsel en ziekenzalving. Tevens hernieuwen de priesters daar hun wijdingsgelofte. In die Mis zijn ook gewone parochianen welkom uit het hele bisdom. Sommige parochies komen met een vertegenwoordiging van het bestuur en er komen ook veel vormelingen. Voor mij was het de eerste keer dat ik erbij was en ook de eerste keer dat ik mijn gelofte als priester kon vernieuwen. Het was een indrukwekkende plechtigheid: heel veel priesters bij elkaar, een goed koor, een inspirerende preek van de bisschop… Kortom: een goede start van de Goede Week. Op Witte Donderdag hadden we hier ’s morgens de viering waarin het Laatste Avondmaal herdacht wordt in de kapel. Met zo’n twintig mensen was dit een sfeervol gebeuren. Daarna kwamen de kinderen van De Caegh in twee groepen naar de kerk voor hun Paasviering. Daar kan ik ook van genieten, zoveel kinderen in de kerk. Vrijdagmiddag baden we in de kapel met een klein groepje de Kruisweg. ‘s Avonds verzorgde het koor Sing@Victor de Goede Vrijdagviering met het lijdensverhaal van Jezus. Ik kon er zelf niet bij zijn wegens verplichtingen in een andere parochie, maar hoorde dat het erg mooi was. Zaterdagochtend was hier in de kerk de afscheidsdienst van Kitty Driessen. Ook daar kon ik helaas niet bij zijn, want op diezelfde tijd was de Paasviering in De Horstenburgh. Het is fijn als je op zo’n moment een beroep kan doen op een lid van de avondwake-uitvaartgroep. Dat was in dit geval Peter van Diepen die de honneurs uitstekend waarnam. In De Horstenburgh kon ik intussen het Paasfeest inluiden in een volle kapel. ’s Avonds was in de kerk uiteraard de Paaswake, dit jaar met het koor Entre-Deux. Dit was tevens de laatste viering waarin Sandra Hoffer het koor dirigeerde. Met een bos bloemen en een kaars hebben we afscheid van Sandra genomen en haar bedankt voor haar inzet. Ik kan Sandra uiteraard niet zien dirigeren, maar door de jaren heen heb ik wel gemerkt dat zij Entre-Deux goed en genuanceerd heeft leren zingen. Hopelijk vindt het koor snel een opvolger voor haar. De kerk was prachtig versierd. Dat kan ik natuurlijk ook niet zien, maar als de bloemengroep aan het werk is, kom ik altijd wel even kijken met mijn handen en dan voel ik toch wel dat de bloemstukken en boeketten heel mooi zijn. Ik wil hier dan ook de bloemengroep hartelijk bedanken en ook Dekker Chrysanten voor de geleverde bloemen. Ook de kosters wil ik bedanken en de koorleden en iedereen die heeft meegewerkt aan de voorbereiding en uitvoering van al deze vieringen. En dan vergeet ik bijna nog te zeggen dat hier vanochtend, op Eerste Paasdag, ook een prachtige viering was, waarin pastor Nico Knol voorging. Het was waarschijnlijk zijn laatste Mis hier in de parochie, want in juni gaat hij onze regio verlaten en wordt hij pastoor in Amsterdam-Noord. Zelf was ik vanochtend weer elders. En nu is het tijd om even uit te rusten en te genieten van het mooie weer. Als u dit leest, zitten we nog in het octaaf van Pasen, de acht dagen die de ‘Paasvakantie’ minstens mag duren. Ik hoop dat u fijne Paasdagen hebt gehad en misschien hebt u ook, net als ik, goede herinneringen aan de afgelopen Goede Week.  

In deze tijd waarin wanhoop vaak overheerst, wensen wij u lichtpuntjes toe op uw pad. Dat er vrede mag zijn bij u thuis, in de wereld om ons heen en in Oekraïne, dat het grote licht van het Paasfeest ons mag leiden naar een nieuwe toekomst, een toekomst vol hoop en vreugde. Wij wensen u allen een zalig Paasfeest! Namens de Parochieraad van de Sint Victorparochie Pastor Bert Glorie

In de viering van zaterdagavond 26 maart stelden onze Eerste Communicanten zich voor. Ze hadden allemaal een poppetje gemaakt waarmee ze iets van zichzelf lieten zien via foto’s en tekeningen. Wie zijn zij, wat vinden ze mooi, welke hobby’s hebben ze… In de viering van die avond hebben ze erover verteld en op de poppetjes valt het te zien. De poppetjes hangen nu boven het altaar en houden elkaars handen vast. Dat past bij het thema van dit jaar: samen staan we sterk. Deze elf kinderen gaan ervoor. Ze leren elkaar al wat beter kennen en zullen dus ongetwijfeld een steeds sterker team gaan vormen op weg naar de grote dag van hun Eerste Heilige Communie. Op die dag mogen ze ervaren dat ook de maaltijd van Jezus een samenbindende factor is. Nu het Paasfeest nadert zullen ze horen hoe dat ging met Jezus, hoe Hij op een ezel Jeruzalem binnenreed en werd toegejuicht als koning, hoe Hij het laatste avondmaal vierde met zijn leerlingen, hoe Hij stierf aan het kruis en werd opgewekt uit de doden… En hoe wij Hem kunnen volgen door samen te delen en te vertrouwen op God. Alle Eerste Communicanten zijn voor komende zaterdag uitgenodigd om de viering van Palmpasen mee te maken. Daarvoor hebben zij een Palmpasenkruis gekregen dat zij zelf mogen versieren. Ook andere kinderen zijn welkom. Er wordt tijdens de viering een mooie kindernevendienst georganiseerd in de pastorie. Dat is één van de halteplaatsen op de weg naar de Eerste Communie.

Op zaterdagavond 26 maart zong het koor Sing@Victor weer in onze kerk. In deze eerste viering sinds lange tijd, moest het koor het stellen zonder de vaste dirigente Erna Rood. Haar man Martin was al een tijdlang ernstig ziek en zou de dag daarna overlijden. Op Goede Vrijdag, de dag waarop we het lijden en sterven van Jezus gedenken, zal Sing@Victor weer zingen en Erna zal er weer bij zijn. Juist doordat het verdriet op deze dag een plaats mag hebben, is dit een goede dag om de draad weer op te pakken en niet alleen stil te staan bij de dood van Jezus, maar ook de dood van Martin te gedenken. Vanaf deze plaats wil ik Erna en haar familie en ook de familie van Martin veel sterkte toewensen om dit verlies te dragen.

Afgelopen zondag is in alle parochiekerken van de Waterkant een brief voorgelezen van pastor Nico Knol, waarin hij zijn vertrek aankondigt uit onze regio. Hij schrijft onder meer: Vorig jaar polste de bisschop me of ik bereid zou zijn om na de grote ‘klus’ van 9 en later 11 parochies bij elkaar te brengen onder een nieuwe bestuursstructuur en na bijna 11 jaar pastoraat in West-Friesland een nieuwe benoeming te accepteren. In juli dit jaar zouden er vacatures in ons bisdom ontstaan waar hij passende pastores voor zocht. Een van die vacatures is in de grote en ook actieve parochie van de heilige Augustinus in Amsterdam-Noord. Omdat er meerdere pastoors betrokken zijn bij deze vacatures en om ervoor te zorgen dat iedereen genoeg bedenktijd zou krijgen moest ik er tot deze week het zwijgen toe doen. Dat was moeilijk want ondertussen gebeurde er van alles in onze regio en ging het pastorale werk gewoon door. Na bedenktijd en overleg en een aantal gesprekken met degene die ik zou mogen opvolgen heb ik besloten om de nieuwe benoeming te accepteren. Of er voor mij nog een opvolger komt is onzeker. Gelukkig zijn er hier veel mensen met kennis van zaken die onze parochies en het pastoraat blijven dragen … maar weet dit wel, onze pastores kunnen hun zending alleen waarmaken als jullie hen – net zoals bij mij – goed ondersteunen en samenwerken met de buurtparochies. De komende tijd zal ik besteden aan het afronden van mijn taken en het overdragen van pastorale zaken aan het pastoraatteam van De Goorn en het pastoresteam. En dan komt er dat onvermijdelijk moment van de laatste viering…. dat zal zijn in het weekend van 18 en 19 juni … Nu al wil ik jullie allemaal en m’n collega’s duizend maal dankzeggen omdat je mij de kans gaf jullie pastoor en collega te worden en te zijn. Hartelijke groeten van mij, pastor Nico

Pastoors komen en gaan, maar de meeste parochianen blijven waar ze zijn. Daarom is het goed als een pastoor veel beslissingen aan parochianen overlaat. Als de pastoor zelf al lang vertrokken is naar een andere kerk, zitten de parochianen immers nog met de gevolgen van beslissingen die destijds genomen zijn. Zo hoor ik hier op de pastorie van veel mensen dat zij achteraf niet gelukkig zijn met het besluit van pastor Laurent, eind jaren zestig, om van alles uit de kerk weg te halen: beelden, altaren, communiebanken… Hadden we ze nog maar, want ze waren prachtig! Dat is wat ik hoor, en ik word me daardoor wel bewust dat je niet over één nacht ijs moet gaan met dit soort beslissingen, want wat je zo makkelijk weg haalt, krijg je hoogstens met heel veel moeite terug. Ik denk daar weleens aan als ik hoor welke grootse plannen er worden gemaakt voor het Kerkplein en de pastorietuin. Nu geldt voor mij wel dat ik door mijn handicap geen goed beeld heb van de situatie zoals die nu is, laat staan dat ik een beeld heb van de situatie zoals die worden moet. Maar ook principieel vind ik dat ik me zoveel mogelijk buiten dit soort beslissingen moet houden. Het gaat namelijk niet om iets wat je binnen een paar jaar weer terug kunt draaien. De vraag is dus echt: zou het gaan lukken om hier in Obdam een gezellig dorpsplein te creëren zonder veel weg te halen wat we achteraf misschien graag hadden willen behouden? Het Doeteam is er enthousiast over en ziet mogelijkheden. Maar zoals het gaat met dergelijke grootse plannen: uiteindelijk is het de bisschop die er een klap op moet geven. Daarbij is natuurlijk het belang van de kerk in het geding. Heeft de kerk er voordeel van als de situatie verandert, of niet. Kan de parochie nog beschikken over de eigen grond, daalt de grond door de nieuwe plannen in waarde… Dat zijn meestal de vragen waarop de bisschop een antwoord wil hebben. Dat er plannen worden gemaakt om het centrum van Obdam gezelliger te maken, juich ik zelf in elk geval toe. Maar of het gaat lukken…

Op Goede Vrijdag wordt traditiegetrouw om 15.00 uur de Kruisweg gebeden. Dit jaar gaan we dat doen in de Marcuskapel. Als u niet goed ter been bent, kunt u gerust meedoen aan deze Kruisweg, want u kunt het zittend af. We maken het niet moeilijker dan nodig is, maar willen u op deze manier toch de gelegenheid bieden het lijden en sterven van Jezus biddend mee te beleven. Eveneens op Goede Vrijdag is er om 19.00 uur een viering in de kerk, verzorgd door het koor Sing@Victor.

Zaterdag 19 maart half zeven ’s avonds. Mijn telefoon gaat. Pastor Álvaro, of ik zin heb om mee te gaan naar Amsterdam, naar de Stille Omgang. Binnen een half uurtje zal hij dan voor mijn deur staan. Ik zeg ja en zo rijden we dan rond zeven uur in zijn Volkswagen Polo richting Amsterdam. Nog geen uur later staan we in de sacristie van de Sint Nicolaasbasiliek. Tot mijn grote verrassing horen wij bij degenen die daar samen met de bisschop en nog een aantal andere priesters de Mis gaan opdragen… Ik had die middag nog niet kunnen bedenken dat ik daar die avond zou staan. Ik ben het bovendien helemaal niet gewend om voor te gaan met meerdere priesters. Ik ken de gebaren niet die daarbij horen en heb geen teksten bij me. Het overvalt me dus een beetje. Maar het is niet anders. Er wordt door een dameskwartet mooi gezongen en door de bisschop goed gepreekt. Er is een goede sfeer in de kerk. Ik hoor aan alles dat de mensen goed meedoen en later hoor ik dat er heel veel jonge mensen in de kerk zaten. Ik was achteraf dus toch wel heel blij dat ik dit mocht meemaken. En daarna de wandeling in stilte door de altijd rumoerige binnenstad van Amsterdam. Langs de Heilige Stede, waar het hostiewonder heeft plaatsgevonden en langs allerlei kroegen en restaurants waarvan ik de geuren en geluiden opvang. God houdt van Mokum! Hij is aanwezig in het gewoel van het uitgaanspubliek. Hij laat zijn stad niet in de steek. Zo voelt het althans tijdens deze Stille Omgang, die wat het aantal deelnemers betreft minder indrukwekkend is dan andere jaren. Maar we lopen hier toch maar weer, niet om ostentatief ons geloof te tonen, maar als een bemoediging voor al die mensen die in Amsterdam hun zaterdagavond doorbrengen. Die mensen waar ik zelf ook zo vaak tussen gelopen heb, met vrienden op zoek naar een gezellig café. God is nu eenmaal op zoek naar mensen, om te gaan wonen in hun hart. Mensen in Amsterdam, mensen in Obdam. Ook in ons hart wil God een plaats hebben. Ook u en ik zijn mensen naar wie Hij op zoek is.

Op woensdagmiddag 16 maart kwamen de kinderen die hun Eerste heilige Communie willen doen voor het eerst bij elkaar in de pastorie. Daar bleven ze niet lang zitten, want, zoals hun ouders dat ruim een week eerder hadden gehad, kregen ze eerst een rondleiding in de kerk. Het gaat er tenslotte om dat ze daar thuis raken en dat ze weten wat daar allemaal te zien en te doen is. Op zaterdag 26 maart stellen zij zich aan de geloofsgemeenschap voor. Het koor Sing@Victor zal tijdens deze viering zingen. U bent van harte welkom.

Eindelijk mochten we, na twee jaar, weer als vanouds klaverjassen in de pastorie. Vrijdagavond 4 maart was het weer zover. Bij het welkom werd ook meteen duidelijk, waar de gulle gift voor de kavel, die iedereen op de veiling had gekocht, aan wordt besteed. Er hadden weer veel mensen geboden op de klaverjasavond tijdens de Veiling Obdam.  We waren met 24 personen. Het is iedereen wel bekend, dat deze klaverjasavond altijd staat voor gezelligheid, ook nu weer. We startten met koffie/ thee en wat lekkers. De gastvrouwen Gura en Ans zorgden daarna voor de hapjes en de drankjes. En natuurlijk ontbraken de ‘marsen’ niet. Wanneer een koppel een mars had, werd dit duidelijk kenbaar gemaakt, zodat het eerste prijsje al binnen was. Aan het einde van de avond was er natuurlijk voor iedereen een  prijs. Na afloop was iedereen het er over eens; volgend jaar moet ik deze kavel weer bemachtigen. Namens de parochieraad Gerda Wester

Op 25 februari was er Keezen in de pastorie. Hieronder een live verslag van een Westfriese keezer in rijmvorm. Keeze in de pasterie Op de Voiling in nevember boôd de kerk ’n kavel an. ’t Was ’n eivendje mooi Keeze. Ja, wie houwt deer nou niet van. Dat, d’r wier pittig op bôden, de ien nag houger as de aar. En de hougste bieders zitte nou gezellig bai mekaar. Bai de koffie met ’n taartje is ’r uitleg van ‘t spel en de stroid die den van start gaat, nôh die is behoorlek fel. D’r wort speuld zonder genade, maar ’t is wel ’n net gevecht. Want as Jezus op je neerkoikt, den doen je vezelf niet slecht. ’t Is de eer, weer ’t om te doen is, maar ’t is oigelek onwois. As je alles dik verlieze, kreg je evegoed ’n prois. Biertjes, borrels en ok happies, ’t is merakel voor mekaar. Strakkies gaan ’k weer nei de Voiling en bied ik weer mee dut jaar. ’t Voilingcomité

Vorige week was het dan zover, ik kreeg corona. Gelukkig was ik binnen een week weer opgeknapt, dus het viel mee. Maar wat mis je veel als je plotseling alles uit je handen moet laten vallen. Het zou een drukke week worden, met Aswoensdag en een gesprek met de bisschop als hoogtepunten. De viering van Aswoensdag kun je niet uitstellen. Het is in onze kerk dan ook gewoon doorgegaan, met Hanneke Ocheda als mijn uitstekende vervanger. Afgelopen vrijdag mochten we ook in de kapel van de Horstenburg weer een viering houden. Ook dat is doorgegaan, door de inzet van een aantal vrijwilligers en pastor Álvaro. Zelf moest ik het begin van de veertigdagentijd aan me voorbij laten gaan. Maar afgelopen zondag was ik er weer en kon ik weer voorgaan in de Eucharistieviering. We hebben in de afgelopen week voor de slachtoffers van de oorlog in Oekraïne gebeden en gecollecteerd, en dat kunnen we blijven doen, maar misschien is het nodig dat we meer doen, want er zullen ongetwijfeld vluchtelingen onze kant opkomen. Misschien wordt er ook op ons als parochie een beroep gedaan, vanuit een kerkelijke organisatie of vanuit de gemeente, om mensen op één of andere manier bij te staan. We kunnen er niet omheen, het is oorlog en alles wat we kunnen doen om het leed te verzachten is welkom. Laat deze veertigdagentijd in elk geval voor ons een tijd van bezinning en actie zijn.

De Vastenaktie 2021 van regio ‘de Waterkant’ stond in het teken van Bake for Life. Een stichting die in 1999 door Marleen Pater is opgericht om via opleiding en werk in het bakkersvak kansarme gehandicapten in Oeganda en Kenia een mooiere toekomst te bieden. Ondanks de covid-19 maatregelen konden de opleidingen doorgang vinden, alleen gingen de opleiders naar kleinere bakkerijtjes waar in kleine groepjes het bakkersvak werd aangeleerd. Hierdoor werden financiële reserves fors aangesproken. Ook moesten er keuzes gemaakt worden: wanneer de salarissen niet uitbetaald worden, omdat het werk minder wordt, is er geen inkomen, en dan gaan de mensen elders op zoek naar ander werk. Met het vertrek van die mensen verdwijnt ook de ‘know how’. Door de salarissen uit te blijven betalen is de ‘know how’ behouden, maar zijn de financiële reserves nog meer aangesproken. Door die buffer aan te vullen, heeft Bake for Life meer kans van voorbestaan. Daarom staat de Vastenactie in onze regio ook dit jaar in het teken van Bake for Life. Na de vieringen van 12, 20 en 26 maart en na de vieringen van 3 en 9 april houdt de MOV-groep voor dit doel een deurcollecte. In Oeganda en Kenia zijn nu 5 bakkerijen waar mensen met een handicap opgeleid worden tot bakker. In het afgelopen jaar is er geïnvesteerd in opleiding van de leidinggevenden van de bakkerijen. Voor de ruim 140 werknemers en hun families maakt Bake for Life het verschil met uitzicht op een betere toekomst en met ruimte voor dromen die uitkomen. Daarnaast zijn er ruim 100 kleinere bakkerijtjes. Kansarmen kunnen na een korte opleiding direct aan de slag en een inkomen genereren door het bakken van diverse producten met een frituurpan. Het aanleren van het traditionele bakkersvakmanschap geeft deze mensen een eerlijk bestaan. Met het bakken van brood verdienen ze een salaris waarmee ze in hun eigen levensonderhoud voorzien. Vastenaktie Nederland heeft Bake for Life als doel goed gekeurd en een eigen projectnummer gegeven: 401845. Mocht u iets willen geven, vermeld dan het projectnummer bij de overmaking, zodat uw bijdrage ten goede komt van Bake for Life. Het rekeningnummer van de Vastenaktie is: NL21 INGB 0000005850. Let op! De opbrengst vanuit de parochies wordt door Vastenaktie Nederland aangevuld met 50%. Dus als u bijvoorbeeld € 5,00 in de collecteschaal doet, wordt dat € 7.50 voor Bake for Life.

Op woensdag 23 maart 2022 om 17.30 uur wordt er een Sedermaaltijd gehouden in de Protestantse kerk, Radboudstraat 1 te Hoogwoud. De Sedermaaltijd is een Joodse Paasmaaltijd, waarbij de uittocht uit Egypte wordt herdacht. Op de Sederschotel, waarop o.a. een botje met vlees, wijn, vruchten en noten, radijs, een ei en bitter kruid liggen, hebben alle gerechten een symbolische betekenis waarmee het verhaal over de uittocht wordt geïllustreerd. Tijdens deze Sedermaaltijd wordt de symboliek van de gerechten uitgelegd en kunt u ook een hapje proeven. Daarna is er een sobere maaltijd: soep met brood. Neemt u a.u.b. uw eigen soepkom en lepel mee. Aan het eind van de maaltijd is er een open schaalcollecte, de opbrengst is voor een goed doel. Weet u allen van harte welkom! Maar meldt u wél aan bij: S. Neuféglise: sylvia.neufeglise@kpnplanet.nl of D. Woudt: d.woudt@quicknet.nl

Op dinsdagavond 15 maart wordt er in de Protestantse kerk in Wognum een bezinningsavond gehouden rond het thema ‘Elkaar (weer) zien’. De avond begint om 19.30 uur. U bent van harte welkom. Gastheer is ds. Peter van Ankeren. Diverse mensen vertellen wat het voor hen betekent om elkaar wel of niet te zien. Zo is er een emigratieverhaal van Riet Kok-Bleeker over afscheid en weerzien. Fotograaf Bas Bijman vertelt wat het voor hem betekent om mensen te zien en ik mag vertellen wat het betekent om mensen niet te (kunnen) zien. Verder worden er gedichten voorgelezen en is er pianospel. U hoeft zich voor deze avond niet aan te melden. Het adres is: Protestantse Kerk Wognum, Raadhuisstraat 15, 1687 AH Wognum.

In Brabant en Limburg kijkt men er al een jaar naar uit, naar het carnaval. En hoe is dat bij ons? Zijn er nog ex-prinsen of -raadsleden die op deze dwaze dagen iets bedenken om mensen te verrassen? Of is dat nu definitief voorbij… Carnaval zit niet in ons DNA. Wat voor de zuiderlingen carnaval is, is voor ons de kermis. Hier in Noord-Holland heeft ieder dorp zijn eigen feestweekend. Toch kennen we Dikke Dinsdag wel. Mijn moeder bakte vroeger altijd oliebollen op die dag. Misschien was het zo dat je, daags voor het begin van de vasten, beter ook alvast maar geen vlees kon eten… Want na Dikke Dinsdag kwam Aswoensdag. Dan begon de veertigdagentijd. Eigenlijk was er van versobering toen ik jong was al geen sprake meer. De nadruk werd gelegd op het delen van je overvloed. Iets geven voor ontwikkelingshulp, dat raakte in die tijd in zwang. Nog steeds kennen we voor dat doel de vastenactie. En hoewel het carnaval uit onze streken zo goed als verdwenen is, houden we hier in de kerk Aswoensdag in ere. Die dag markeert voor velen, en inmiddels ook voor mij, het begin van een tijd van inkeer. De viering is sober en realistisch. We krijgen te horen dat we stof zijn en tot stof zullen wederkeren. En om die waarheid te illustreren, wordt ons een askruisje op het voorhoofd gedrukt. Ja, we zijn sterfelijk. De dingen waar wij ons nu druk over maken, zijn binnenkort vergeten of niet meer belangrijk. Maar we zijn niet alleen maar stof. Er zit ook geest in ons. Nog wel. En daardoor zijn we tot veel in staat. In de tijd die ons gegeven is, kunnen we dat laten zien, bijvoorbeeld door te delen van onze overvloed of door regelmatig bij iemand op bezoek te gaan die wat meer aandacht nodig heeft. Maar we kunnen ook proberen onszelf op één of andere manier te beheersen. En dan komt het vasten weer in beeld. Minder eten, geen alcohol drinken, geen nieuwe kleren kopen… Het kan op allerlei manieren. Regelmatig bidden kan daar ook bij horen. Sterker nog, dat is eigenlijk de rode draad waardoor je kunt toeleven naar het einde van de veertigdagentijd, naar Pasen. Zo heeft de tijd die op Aswoensdag begint, geen willekeurig begin en ook geen willekeurig einde. Op Witte Donderdag en Goede Vrijdag gedenken we de laatste dagen van het leven van Jezus en daarna, met Pasen, gedenken we zijn opstanding uit de dood. Daarmee is de veertigdagentijd voorbij. Nu de druk van de ketel is en we weer heel veel mogen, zal het moeilijk zijn om meteen weer te versoberen, moeilijker dan in andere jaren, maar laten we daar op Aswoensdag toch maar een begin mee maken. U bent komende woensdag, 2 maart, welkom in de kerk om 19.00 uur.

‘Hem achterna’ is de titel van de zestiende digitale retraite van de Jezuïeten. Er zullen zo’n 20.000 mensen aan deelnemen. De teksten zijn geschreven door Myriam van den Eynde. Myriam zegt zelf over de retraite: “Op de vraag van de zoekende mens, geeft Jezus een ontwapenend antwoord: ‘Kom maar mee, dan zul je het zien.’ Die uitnodiging klinkt ook voor ons vandaag: Kom maar mee, leer Me (beter) kennen, ontdek waar Ik je tegemoet kom in jouw leven, in deze wereld, in deze tijd. Deelnemen aan de retraite is ingaan op die uitnodiging. Hem achterna, op weg naar Pasen.” Je kunt je voor deze gratis digitale retraite inschrijven via www.40dagenretraite.org. Deelnemers krijgen tussen Aswoensdag en Paaszondag dagelijks een gebedsmail met bijbelteksten, meditatieve vragen, citaten en gebedstips. Het geheel vormt een innerlijke reis om de veertigdagentijd, de Goede Week en het paasmysterie intenser te beleven. Van harte aanbevolen!

Tijdens de veertigdagentijd is er in de Marcuskapel Stille Aanbidding op dinsdagmiddag van 15.00 tot 16.00 uur. Het is een uur van meditatie en gebed, waarin we aan het begin, halverwege en aan het eind een gebed zullen bidden dat afkomstig is uit bovengenoemde retraite. Deelnemers aan de retraite zullen dit herkennen, maar verder staat dit uurtje er los van en kunt u dus gewoon meedoen en binnenkomen op het moment dat het u uitkomt. U hoeft dus niet het hele uur aanwezig te zijn. De Stille Aanbidding wordt gehouden op 8, 15, 22 en 29 maart en op 5 en 12 april.

Veertien jaar geleden heeft pastor Paul de MOV-groep opgericht. MOV staat voor Missie, Ontwikkeling en Vrede. Misschien herinnert u zich de stamppottenmaaltijd in de Brink die twee jaar geleden, net voor de coronacrisis, gehouden werd voor stichting Step One. Dat was een initiatief van de MOV-groep. Ook het optreden van onze Syrische dorpsgenoot Nour tijdens een viering in de kerk, was bedacht door de MOV-groep. Dat optreden vond plaats in het kader van de Vredesweek. De dames die nu de MOV-groep vormen, zijn al lid vanaf het begin. Zij willen er langzamerhand mee stoppen, maar zouden voor die tijd graag enkele nieuwe mensen inwerken. Zij verzorgen nog de vastenactie, die dit jaar gehouden wordt voor Bake for Life, ze zijn betrokken bij de Vredesweek en ze zetten de Adventsactie dit jaar nog op touw. Daarna houden zij op. Als u bereid bent om zich voor deze doelen in te zetten, dan kunt u vanaf nu met de MOV-groep meedoen. Hebt u hiervoor belangstelling, dan kunt u bellen of mailen met pastor Bert: pastorbert@sintvictorparochie.nl  – 0226 451203  – 06 27318504

Op de zolder van de pastorie liggen veel religieuze voorwerpen. Maar door de veranderingen binnen de katholieke kerk zijn veel van deze kerkschatten niet meer in gebruik. Voor velen is de herinnering hieraan nog tastbaar. Deze kerkschatten zijn beslist de moeite waard om te bekijken Daarom is al enige tijd geleden een vitrinekast geplaatst, waarin we kerkschatten tentoonstellen. Maar omdat deze vitrinekast beperkte mogelijkheden biedt, is er van de week een grotere geplaatst aan de zijmuur bij het voormalige Maria altaar. Hierin kunnen we wat grotere stukken kwijt. Op dit moment staat er een reis-altaartje in met toebehoren. Ook zijn er verschillende beelden van heiligen te zien, waaronder H. Bonifatius met de bijbel boven zijn hoofd, hiermee probeerde hij de aanval van de Friezen op zijn leven af te wenden. Verder staan er canonborden, die vroeger bij de H. Eucharistie werden gebruikt en op het altaar stonden en nog veel meer prachtige voorwerpen. In de kleine vitrinekast staat een kleine greep uit de verschillende kandelaars die we bezitten. Meerdere keren per jaar wordt de inhoud van de beide kasten opnieuw gevuld, zodat ook u kunt genieten van de kerkschatten die de St. Victorparochie rijk is. Bent u nieuwsgierig geworden, kom gerust eens langs om al dit moois te bekijken.