Berichten

Op 26 juni is Fien Brink – Boode op 93-jarige leeftijd overleden. Zij was een lieve, altijd blije en opgewekte vrouw, maar kon ook recht voor zijn raap zijn. Ze hield van gezelligheid en was gek op voetbal. Ze genoot van het leven op haar eigen, unieke manier.   Ze ontmoette tijdens het oppassen bij haar zus Nic Brink en samen kregen ze drie kinderen. Er kwamen schoonkinderen bij en wat waren ze rijk toen er kleinkinderen kwamen. Fien heeft op latere leeftijd haar rijbewijs gehaald. Dit was een uitkomst na de hersenbloeding van Nic. In de ‘pausmobiel’ trokken ze er samen op uit en hebben ze veel plezier beleefd. Helaas hebben Fien en haar gezin Nic veel te jong moeten loslaten en volgde er een zware tijd voor hen.

‘Wat is ’t leve mooi’; dat staat op het houten plankje dat op de rouwkaart van Kees van Velzen is afgebeeld. Het zegt alles over de man die Kees was: optimistisch, blij en opgewekt. Kees overleed op 23 juni op 87-jarige leeftijd. Hij was de oudste in het gezin van Velzen, en moest, zoals dat toen ging, op zijn twaalfde mee met z’n vader om te werken op het land. Na zijn diensttijd werd hij stukadoor. Kees ontmoette Gré Vriend in de Zuidermeer, het was liefde op het eerste gezicht. Het huis op de B.B-laan werd gekocht en tot hun geluk kwamen er al snel vier kinderen: Ingrid, Angelien, Ilonka en Arjen, die een heerlijke jeugd hebben gehad. Het gezin groeide met schoonzonen, een schoondochter en zeven kleinkinderen. Allemaal kwamen ze graag bij Kees en Gré langs, de deur stond altijd voor iedereen open.

Op drie doordeweekse ochtenden zijn er gewoonlijk gastvrouwen werkzaam in de pastorie. Zij zitten niet stil. Een van hun taken is het verzorgen van het Mariakapelletje bij de urnenmuur. Zij doen ook boodschappen voor mij. Maar het grootste deel van de ochtend zijn ze wel in de pastorie om huishoudelijke klusjes te doen, boekjes te vouwen als dat nodig is en koffie en thee te verzorgen voor de komende en gaande mens. Op dinsdagochtend doen ze dat voor de tuinkabouters. Op donderdagochtend staan ze klaar voor de mensen die naar de kapelviering zijn geweest. Op vrijdagochtend is er minder drukte in de pastorie. Daarom zijn er in de maanden juli en augustus op vrijdagochtend geen gastvrouwen. Ook in de kermisweek is alles anders. Dan zijn ze er alleen op donderdag. Maar toch kun je wel zeggen dat de gastvrouwen in de zomer doorgaan. Dat geldt ook voor een andere groep vrijwilligers: de kerkwerksters. Ze komen iedere maand de kerk schoonmaken en dat doen ze dus ook in augustus. Dat blijft natuurlijk nodig, temeer daar wij niet alleen zelf gebruik maken van de kerk. Ook de Eritrese geloofsgemeenschap kerkt hier en dat gaat ook door in de zomer. Als wij zelf op zaterdagavond een viering hebben, dan komen zij op zondag. Hebben wij zelf een viering op zondag, dan komen zij op zaterdag. En verder hebben zij iedere zondag een soort ‘zondagsschool’ voor kinderen. Maar ook onze eigen vieringen gaan door in de zomer: elk weekend in de kerk, iedere vrijdagavond in de Horstenburgh en iedere donderdag in de Marcuskapel. Er zijn parochies die de deuren van kerk en pastorie in juli of augustus een tijdje moeten sluiten. Gelukkig hoeven wij dat niet te doen. Bij ons gaat het parochieleven in de zomer door, dankzij de medewerking van de gastvrouwen, de kerkwerksters, de tuinkabouters, de secretariaatsmedewerkers, de kosters, de leden van het Parochiekoor, de voorgangers en bezoekers van de kapelviering, vrijwilligers en bezoekers van de kapel in de Horstenburgh en vele anderen. Ook als ik er zelf niet ben gaat het parochieleven door. Op 12 juli kom ik terug van een korte vakantie, maar in augustus neem ik nog een keer de kuierlatten. Van 16 tot 31 augustus ben ik weer met vakantie… En toch blijft hier alles gewoon doorgaan. Daar ben ik ontzettend dankbaar voor. Pastor Bert Glorie

Het jaar 2025 is een Jubeljaar, een heilig jaar dat wereldwijd in de katholieke kerk wordt gevierd. We herdenken dat 2.025 jaar geleden God als mens werd geboren. Het centrale thema van dit bijzondere jaar is: “Pelgrims van Hoop”. Dit herinnert ons eraan dat wij allemaal onderweg zijn, als pelgrims, gedragen door hoop en vertrouwen op de toekomst. Een Jubeljaar is een tijd van vreugde, vernieuwing en nieuwe kansen. Een uitnodiging aan iedereen – gelovig of gewoon nieuwsgierig – om opnieuw of voor het eerst op weg te gaan naar God en de vreugde van het geloof te ervaren. In het kader van dit heilig Jaar organiseren de parochies van het dekenaat Hoorn op zondagmiddag 14 september een gezamenlijke bedevaart naar de Lourdeskapel in Zwaag. Deze kapel is één van de vijf officiële jubileumplaatsen van ons bisdom tijdens dit Jubeljaar. Vanuit de parochies in regio De Waterkant willen we al onze parochianen de gelegenheid geven om aan deze bijzondere bedevaart deel te nemen. Of u nu loopt, fietst of met de auto komt, alleen of in groepsverband, iedereen is van harte welkom!

Op zondag 29 juni begint mijn vakantie. Gelukkig gaat het leven in onze parochie in die periode gewoon door. Op zaterdagmiddag 12 juli ben ik er weer, zodat ik in de viering van zaterdagavond weer kan voorgaan. Wat het pastoraat betreft, worden de honneurs waargenomen door pastor Álvaro Rodriguez Luque, tel.: 06-87375420 en pastor Anne-Marie van Straaten, tel.: 06-22759461. Ook de uitvaartcoördinator blijft bereikbaar. Deze kan gebeld worden op tel.: 06-57245976.

De koren zijn aan hun zomerstop begonnen. Dat wil niet zeggen dat er in de zomer niet gezongen wordt in de kerk. Op de eerste en de derde zondag van de maand blijft het Parochiekoor zingen, ook in de maanden juli en augustus. In de zaterdagavondvieringen zal ik mijn best doen om de samenzang te ondersteunen, hetzij met mijn bugel, hetzij door voor de microfoon te gaan staan zingen. Maar op zaterdag 28 juni, dan is er weer een viering met het gelegenheidskoortje NOOTgreep. Ik zou zeggen, laat u verrassen!

Op zaterdag 14 juni jl. is Dino Deltin in Haarlem tot priester gewijd. Hij was de enige wijdeling dit jaar. Desondanks was de kathedraal goed gevuld. Er waren veel mensen uit Kroatië, het geboorteland van Dino. Verder waren er ook veel mensen van de Neocatechumenale Weg, de beweging waarvan Dino lid is. Er waren ook nogal wat mensen uit West-Friesland die Dino in de afgelopen jaren hebben leren kennen en deze gebeurtenis niet aan zich voorbij wilden laten gaan. De wijdingsdag was tevens de eenendertigste verjaardag van Dino. Voor Dino zelf was dit uiteraard een bijzondere dag. Ook voor mij, als één van zijn naaste collega’s, was het mooi om deze nieuwe priester in ons midden te verwelkomen, temeer daar hij in onze regio werkzaam blijft. Op zondag 15 juni droeg Dino zijn eerste Mis op in Wognum. Ook daar zat de kerk weer vol. Dino straalde. Dat kon ik heel goed horen aan de manier waarop hij het Eucharistisch Gebed zingend voordroeg. Het was een mooie viering, onder leiding van pastor Álvaro en met zang van een koor van mensen uit Wognum en Nibbixwoud en van de seminaristen uit Nieuwe Niedorp en Heiloo. Dino vertrekt zondag naar Kroatië en keert over een week of vier terug naar Nederland. Hij wordt kapelaan voor de Waterkant en voor Medemblik en omgeving. Zijn woonplaats blijft Noord-Scharwoude, waar hij de pastorie deelt met een collega. U kunt Dino dus overal in de omgeving tegenkomen.

Op zaterdagavond 28 juni komt NOOTgreep weer zingen tijdens de viering. NOOTgreep is ontstaan in de coronatijd, toen de koren niet mochten zingen. Het was echt uit nood geboren. NOOTgreep kwam toen met een aantal zangeressen de viering opluisteren. Sindsdien doen we enkele keren per jaar een beroep op NOOTgreep. Soms zijn er twee, soms drie zangeressen en altijd met vaste gitarist Valentin. Ze zingen zowel in het Nederlands als in het Engels, en u mag natuurlijk altijd meezingen. Op 28 juni zijn ze er dus weer, en hopelijk bent u er ook bij!

We hebben er in onze regio een nieuwe priester bij! Het is de Kroaat Dino Deltin die het afgelopen jaar al hier in de regio stage heeft gelopen. Misschien hebt u hem weleens gezien: een knappe lange jongen die gitaar speelt en heel mooi kan zingen… In november is hij tot diaken gewijd en op 14 juni is hij priester gewijd in de Bavokathedraal in Haarlem. Zelf ben ik erg blij met de komst van deze jonge, enthousiaste collega. Eerlijk gezegd hadden we ook echt wel iemand nodig, want hoewel onze regio De Waterkant al groot is, hebben we er toch nog enkele kerken bij gekregen. Het gaat dan met name om de kerken van Medemblik en Zwaagdijk-Oost. De kerken van Andijk, Onderdijk en Wervershoof zijn officieel gesloten, maar ook deze dorpen horen tot het gebied waar mijn collega’s en ik verantwoordelijk voor zijn. Dino zal voornamelijk in Medemblik en omgeving actief zijn, maar u zult hem ongetwijfeld ook wel eens zien in de Sint Victorkerk, de Marcuskapel of de kapel van de Horstenburgh.

Het Pinksterfeest hebben we in onze kerk gevierd op zaterdagavond. Het koor Sing@Victor zorgde voor feestelijke liederen en het was ook een beetje feest vanwege mijn verjaardag. Na de Mis was iedereen uitgenodigd om in de pastorie een kopje koffie en een borreltje te komen drinken. Het werden een paar gezellige uurtjes. Ik mocht ook dit jaar weer een aantal kaarten en andere attenties ontvangen, waarvoor ik iedereen hartelijk wil bedanken. Maar het mooiste cadeau kreeg ik tijdens de Mis: drie nieuwe kazuifels. Het zijn mooie gewaden, rood, groen en paars, voor verschillende Eucharistievieringen. De rode mocht ik meteen aantrekken, want de kleur van Pinksteren is rood, vanwege de vurige tongen van de heilige Geest die over de apostelen werd uitgestort. Deze kazuifels hangen nu in de sacristie, niet alleen voor mij, maar ook voor andere priesters die hier de Mis komen vieren. 
Er zijn in de sacristie en op de pastorie nog meer mooie oude kazuifels maar die zijn niet meer van deze tijd. Het belangrijkste verschil met vroeger is dat de priesters toen tijdens de Mis met de rug naar het volk stonden. Daarom moest de achterkant van hun kazuifel het mooist zijn. Ook waren het vroeger vaak dikke gewaden met overdadige versieringen. Daar houden we nu niet meer van en bovendien zijn de kerken tegenwoordig goed verwarmd. De nieuwe kazuifels zijn dan ook dunner, flexibeler en minder pompeus dan de oude. Voor mij voelde het meteen goed. Ik wil de Parochieraad dan ook hartelijk bedanken voor dit mooie initiatief. Met deze kazuifels kunnen we weer jaren vooruit. Pastor Bert Glorie

Ondernemend, vooruitstrevend, stoer en sterk en een harde werker, dat zijn de eerste woorden die in dochter Liesbeth opkomen als zij haar moeder mag typeren. Bets Zuurbier werd geboren in Spanbroek in een boeren-, muzikale familie en was zelf ook muzikaal en speelde piano. In de jaren vijftig had ze al een brommertje en daarna als een van de eerste vrouwen in de omgeving een eigen auto, Een Mini. Haar eerste vakantie was naar Egypte waar ze een piramide heeft beklommen en op het bovenste puntje heeft gestaan. Ze speelde handbal op het hoogste niveau en zelfs in het Nederlandse team. Sterke armen had ze. Die had ze gekregen van het koeien melken. Totdat ze op vijfendertigjarige leeftijd met Joop Dekker trouwde, was ze kraamverzorgster van beroep. Door haar huwelijk met Joop raakte ze gebonden aan zijn bollenbedrijf. Maar op vakantie gaan met de kinderen, dat kon evengoed.

Op zaterdag 21 juni 2025 organiseert het Theologisch Instituut St. Bonifatius een Open Dag voor belangstellenden bij Onze Lieve Vrouw ter Nood in Heiloo.
Maak kennis met de verschillende studie- en cursusmogelijkheden. Programma
 De dag begint om 9.00 uur met een Eucharistieviering; het programma van de Open Dag begint om 10.30 uur en duurt tot ongeveer 14.00 uur. Wanneer u meer informatie wenst kunt u met uw vragen terecht bij de studieprefect Diederik Wienen via e-mail dwienen@tiltenberg.org of telefonisch 06 – 8325 7925. Adres: Heiligdom Onze Lieve Vrouw ter Nood, Hoogeweg 65 Heiloo. Er is voldoende parkeergelegenheid op het parkeerveld aan de Kapellaan.

In de week voorafgaand aan Pinksteren wordt er weer een ‘oecumenische Pinksterpelgrimage’ gehouden. Het thema van de oecumenische Pinksterpelgrimage in onze regio is dit jaar: ‘je bent geliefd!’ Het leven en werk van de priester en psycholoog Henri Nouwen staat centraal. Hij overleed in 1996, maar zijn tientallen boeken vormen voor miljoenen mensen wereldwijd een bron van inspiratie. Dat geldt ook voor ons, de pastores en predikanten die actief zijn in midden-West-Friesland. Daarom zetten wij zijn leven en werk in deze week in het volle licht. De pelgrimage trekt langs de volgende kerken: Maandag 2 juni, 19.00 uur RK Kerk Spierdijk Voorgangers pastor Anne-Marie van Straaten en ds. Sylvia Neuféglise Thema: biografie van Henri Nouwen Dinsdag 3 juni, 19.00 uur PKN Hensbroek Voorgangers kapelaan Josué Mejia en ds. Sylvia Neuféglise Thema: de pastorale betekenis van de Bijbel Woensdag 4 juni, 19.00 uur RK Kerk de Weere Voorganger pastor Bert Glorie en Annie Feld Thema: over het werk van Henri Nouwen met verstandelijk gehandicapten in de Arkgemeenschap ‘Daybreak’ in Toronto (Canada) Donderdag 5 juni, 19.00 uur RK Kerk Spanbroek Voorganger pastor Anne-Marie van Straaten Thema: Henri Nouwen volgde een periode een aantal circusartiesten, hij ging met ze in gesprek over “vliegen en vangen”. Vrijdag 6 juni, 19.00 uur PKN Kerk Sijbekarspel Voorganger: ds. Marianne Gaastra Thema: Het boek Eindelijk thuis. Gedachten bij Rembrandts 
 ‘De terugkeer van de verloren zoon.’ Zondag 8 juni, 10.00 uur in de PKN Kerk in Hoogwoud Voorgangers: ds. Desiree Woudt en pastor Jan Verbruggen Thema: De gewonde genezer De vieringen beginnen steeds om 19.00 uur met uitzondering van de slotviering op zondag 8 juni (Eerste Pinksterdag) die begint om 10.00 uur. Namens de oecumenische werkgroep heet ik u van harte welkom. Pastor Bert Glorie


Afgelopen zaterdag was het zover. Degenen die bij de veiling zoveel hadden geboden dat ze een ticket hadden kunnen bemachtigen voor het abseilen vanaf de kerktoren, mochten nu aan de bak. 
En ik… ik had er niet op geboden, maar ik mocht ook. Of was ik het aan mijn stand verplicht? Hoe dan ook, ik ging de uitdaging aan. Het was veel spannender dan ik had gedacht. Het moeilijkst vond ik het om over het randje te stappen. Kon je dan echt wel gaan zitten en je afzetten… Je bent toch wel heel erg hoog en dan moet je je min of meer laten vallen… En als het misgaat… Je moet er niet aan denken, maar je denkt er natuurlijk toch aan. Maar als je dan eenmaal onderweg bent, dan zijn de eerste meters bevrijdend. Het gaat goed! Helaas bleef bij mij onderweg het touw ergens achter hangen. Dan beleef je toch weer even een moment van paniek, want daar zweef je tussen hemel en aarde… Maar het touw werd weer losgetrokken en daar ging ik weer. Ik weet nu wat abseilen is en als het zo uitkomt wil ik het nog wel een keer doen, maar het mag van mij ook wel bij deze ene keer blijven.

Het bedrijf dat het abseilen verzorgde, heette Vertical Adventures, oftewel verticale avonturen. Ik moest toen ik dat hoorde meteen aan Hemelvaart denken, want dat is immers een verticaal avontuur. Alleen, het gaat niet van oven naar beneden, zoals het abseilen, maar van beneden naar boven en dat is eigenlijk veel mooier. De weg omhoog vinden, wie wil dat niet! Jezus heeft die weg laten zien aan zijn leerlingen. Hij ging terug naar zijn Vader. Wij kennen die weg alleen van horen zeggen. We mogen vertrouwen dat ook onze weg eens naar de hemel leidt, maar totdat het zover is, moeten we er hier op aarde iets van zien te maken. We leven toe naar het Pinksterfeest, waarop de heilige Geest over de apostelen werd uitgestort. Veel mensen werden door hun enthousiasme aangestoken en wilden net als de apostelen de weg van Jezus volgen. Zo is de Kerk ontstaan om die traditie levend te houden. Zo mogen ook wij als verre volgelingen van Jezus de heilige Geest verwachten en daaruit moed en vertrouwen putten.

Op 9 juni hoop ik 63 jaar te worden. In de parochie wil ik dat vieren op zaterdagavond 7 juni. Na de Mis staat er in de achtertuin van de pastorie voor iedereen koffie met gebak klaar. Daarna wordt er een glaasje geschonken. U bent van harte welkom. Pastor Bert Glorie

Vroeger was de viering van de Eerste heilige Communie een groots evenement. Het was één van de feestelijke hoogtepunten van het jaar. De stoet kinderen die de Eerste Communie ontving, was indrukwekkend. De kerk zat stampvol met familieleden van de communicantjes en ook de gewone parochianen waren erbij. Zo groots is het nu niet meer, maar toch hebben we ook dit jaar weer een mooie Eerste Communieviering beleefd. Het was op zondag 18 mei. De dag ervoor hadden we in de kerk geoefend. Daarvoor was ook Yvonne Leek gekomen, de zangeres die de viering opluisterde en die ook samen met de kinderen enkele liedjes zou zingen. Na het oefenen van de liedjes namen we de hele viering door, met het staan en zitten, het lezen en luisteren en met alle rituelen en gebaren die erbij horen. Zo waren de kinderen, zes in getal, toch weer op-en-top voorbereid op de grote dag. Want hoe je het ook wendt of keert, zo’n Eerste Communieviering blijft een prachtig feest.

In onze regio was diaken Dino Deltin de afgelopen maanden actief als stagiair. Op zaterdag 14 juni zal hij tot priester worden gewijd. De plechtige wijdingsviering vindt plaats om 10:30 uur in de Kathedrale Basiliek Sint Bavo, Leidsevaart 146, 2014 HE te Haarlem. U bent van harte uitgenodigd om deze bijzondere gebeurtenis mee te beleven.
Op zondag 15 juni zal Dino zijn eerste plechtige heilige Mis vieren in de Hiëronymuskerk te Wognum. Deze feestelijke eucharistieviering begint om 11:00 uur. Ook daarvoor bent u uiteraard van harte uitgenodigd.

Lucia van Duin werd geboren op 23 januari 1942 als elfde van zestien kinderen in het gezin van Willem van Duin en Neeltje Bakker aan de Dorpsstraat. In hun tienertijd hadden Lucia en Nico Neefjes al een oogje op elkaar. Dit resulteerde in een verloving. In 1964 trouwden ze en kochten hun eerste huis aan de Poststraat. Daar mochten zij hun dochters Mariëlle en Leonie verwelkomen. Eind jaren ’60 verhuisden ze naar de Hellemastraat. Daar werden Carola en Arnoud geboren. Vóór haar trouwen werkte Lucia in het huishouden van diverse gezinnen en in het tuindersbedrijf van haar vader. Ook was zij leidster van de gidsen. Vanaf het moment dat de Brink in gebruik werd genomen heeft Lucia een grote rol gespeeld in het beheer en het onderhoud. Zij regelde ook de vrijwilligers die meehielpen aan het onderhoud en de activiteiten in de Brink. Ze heeft zich al die jaren ingezet voor de dagelijkse gang van zaken en was daarnaast een goed bestuurder. Pas vanaf 1977 kreeg de Brink de beschikking over een beroepskracht. Na die tijd bleef zij actief betrokken bij de Brink en gaf zij in de praktijk leiding aan de beroepskracht.

Jack werd geboren op 15 juli 1939 als vierde kind in de familie de Groot aan de Oude Posthuisstraat in Heemstede. Hij kwam in een warm nest met twee zussen en een broer en een jaar later kwam daar nog een broertje bij. Zijn eerste jaren stonden in het teken van de oorlog met de nodige spanningen in het gezin en daarna de lagere school waar de verhalen over missie en Afrika als een spannend avontuur werden gebracht. Zoiets wilde Jack ook wel. Hij ging ‘op studie’ bij de Witte Paters in Sterksel. Dat was een hele onderneming als jonge tiener, maar hij vond er veel vrienden en een goede opleiding. Na 6 jaar Sterksel werd de studie tijdelijk voortgezet in Santpoort totdat de studenten moesten uitwijken naar Boeckel in België. Daar begonnen de twijfels toe te slaan en na een jaar kwam Jack weer thuis wonen en ging, nadat hij zijn dienstplicht had voltooid, naar de Kweekschool in Beverwijk. Zijn eerste baan vond Jack op de Jozefschool in Beverwijk. Hij had het er erg naar zijn zin met leuke collega’s.

Niet alleen via Kerkvizier, de website of de Rotonde blijft u op de hoogte van het wel en wee binnen onze parochie. Ook op onze Facebookpagina leest en ziet u de laatste nieuwtjes en foto’s. Ga daarvoor naar: Facebook Sint Victorparochie Obdam Omdat wij onze pagina hebben vernieuwd, brengen we dit extra onder de aandacht.

Het heilig jaar 2025, waarvoor paus Franciscus de basis heeft gelegd, heeft als thema ‘Pelgrims van Hoop’. En zo willen we vanuit onze regio ook naar Rome reizen. Een pelgrimstocht naar Rome is een moment om je geloof te verdiepen, de pauselijke basilieken te bezoeken en het Colosseum, de Spaanse Trappen en de Trevifontein. Op diverse unieke plekken vieren we met pelgrims uit andere delen van het land de H. Mis of een gebedsviering. We willen ontmoetingen plannen met mensen die ons meer kunnen vertellen over Rome en de Kerk. Maar er is ook voldoende tijd voor een terrasje, ijsje of pizza. En uiteraard kunt u, als hij niet op reis is, paus Leo XIV zien op het Sint Pietersplein.

En toen verscheen er donderdagavond plotseling een nieuwe paus op het balkon van de Sint Pieter. Ik had niet verwacht dat de kardinalen er zo snel uit zouden zijn. De kardinalen die door paus Franciscus zijn benoemd, komen uit allerlei uithoeken van de wereld. Ik had daarom gedacht dat ze wat langer aan elkaar zouden moeten snuffelen, voordat er een geschikte kandidaat uit de bus zou komen. Maar de wereld is kennelijk kleiner dan ik dacht. Waarschijnlijk heeft kardinaal Provost veel indruk gemaakt tijdens het pre conclaaf. Dat was twaalf jaar geleden ook het geval met kardinaal Bergoglio. Tijdens dat vooroverleg krijgen alle kardinalen drie minuten tijd om te zeggen wat zij belangrijk vinden. Als je dan met veel overtuigingskracht het goede weet te zeggen, ja, dan zullen de collega’s wel blikken van verstandhouding uitwisselen en denken: die moeten we nemen! Zo werd kardinaal Prevost dus paus Leo XIV. Toen ik hem zelf hoorde praten, dacht ik ook: dit is een man met uitstraling. Dit is een geschikte man voor onze kerk en onze tijd. Vrede zij met u, dat waren zijn eerste woorden, en ik neem aan dat Leo dan ook een vredespaus zal worden. Laten we voor hem bidden!

Op 19 april is Gesina Stadegaard op de leeftijd van 92 jaar overleden. Ze was de negende van tien kinderen en groeide op in het gezin van caféhouder Stadegaard tegenover de kerk. Later woonde ze aan de Dorpsstraat en de Van Wassenaarstraat en de laatste jaren werd ze liefdevol verzorgd in de Horstenburgh. Ondanks tegenslagen was Gesina een optimistische vrouw, blij met bezoek en vatbaar voor humor. Op jonge leeftijd kreeg ze een aandoening aan haar knie, waardoor lopen voor haar moeilijker werd. Met hulp van familie werd haar fiets aangepast en toen er later een Daf kwam ging de wereld helemaal voor haar open. Ze ging er op uit: naar haar administratieve werk in Hoorn, op bezoek bij familie en bekenden, naar de bedevaart in Laren en op vakantie. Meermalen bezocht ze familie in Australië. Dan had ze ook nog haar clubjes: klaverjassen en later Keezen; dat ging er gezellig aan toe met borreltjes en hapjes en lachen. Gesina was handvaardig: ze naaide kleren, maar deed ook aan handwerken, Pergamano, oorbellen maken en mozaïeken. Daarnaast was ze muzikaal. In het spoor van haar muzikale vader speelde ze piano en zong samen met haar zussen en in verschillende koren. Het was dan ook heel passend dat het parochiekoor bij de uitvaart de gezangen heeft verzorgd. Een uitvaart en gezangen die passen bij Gesina, want ze was een gelovige vrouw. Het katholieke geloof kreeg ze mee van thuis en ze heeft het haar leven lang behouden. Ze deed voor anderen wat er gedaan moest worden. Zo heeft zij altijd als dat nodig was gezorgd voor familieleden die ziek waren. Toen haar gezondheid achteruit ging heeft ze in het najaar de ziekenzalving mogen ontvangen. Met haar familie sprak ze openlijk over haar naderende einde. Ze moest daarbij wel beloven haar ouders en andere overleden familieleden de groeten te doen: “Ik krijg het nog druk daarboven, ze zijn er allemaal!” Ze mocht gaan, dat vond ze zelf ook. Toch kon ze in de maanden daarna nog genieten van kleine dingen. Zo kwam ze de winter nog door, maar uiteindelijk ging het echt niet meer. Op Paaszaterdag bij het krieken van de dag heeft Gesina het leven losgelaten. En nu is zij zelf op weg gegaan naar dat huis van de hemelse Vader, het huis waar Jezus een plaats voor haar bereid heeft. Zij zal daar welkom zijn. De engelen zullen haar opvangen. Peter van Diepen