Berichten

Op zaterdag 15 januari hebben de lopers voor de actie Kerkbalans hun tas met enveloppen opgehaald bij de pastorie. Bent u parochiaan van de Sint Victorkerk, dan hebt u kort daarna een envelop in de brievenbus ontvangen. De envelop wordt dit jaar, net als vorig jaar, niet bij u opgehaald. Wel hebben de lopers inmiddels ook herinneringsbrieven rondgebracht. Het kan zijn dat u uw envelop al had ingeleverd bij de pastorie. Daarvan zijn de wijklopers niet op de hoogte. Zij doen bij iedereen bij wie ze een envelop hebben gebracht, ook een herinneringsbrief in de brievenbus. Wij hopen dat u begrip hebt voor deze werkwijze.

Als u de kerkklokken zaterdag rond 12.00 uur heeft horen luiden, dan is de jaarlijkse actie Kerkbalans weer van start gegaan. Als u parochiaan bent van de Sint Victorkerk, dan ontvangt u binnenkort de bekende envelop weer in uw brievenbus met het verzoek om een donatie voor onze kerk. Ik beveel deze actie van harte bij u aan. Er is nu eenmaal geld nodig om de boel draaiende te houden, ook al kunnen er door de beperking van het aantal kerkgangers, momenteel niet veel mensen van profiteren. De energiekosten stijgen, terwijl het aantal gelegenheden waarbij de kerk warm gestookt moet worden, niet minder wordt. De kapelvieringen bijvoorbeeld, die we altijd konden houden in onze dagkapel, moeten nu, ondanks het relatief kleine aantal bezoekers, gehouden worden in de kerk. Dat levert veel extra stookkosten op, zonder dat daar extra inkomsten tegenover staan. Daarom is het van groot belang dat de actie Kerkbalans breed wordt gesteund. We kunnen alle bijdragen, of ze nu groot zijn of klein, goed gebruiken. Bij voorbaat hartelijk dank!

Er zijn mensen die lijken te denken dat het Kerstfeest ver voor Sinterklaas al begint en dat het na Tweede Kerstdag meteen afgelopen is. In de kerk denken we daar anders over. Kerstmis begint in de nacht waarin we de geboorte van Jezus gedenken. In veel gezinnen gingen de kinderen dan ook pas na de Nachtmis het Kerstkindje in de kribbe leggen. Zo hoorde dat. En het Kerstfeest duurde minstens tot Driekoningen. Maar in zuidelijke landen maken ze het nog veel bonter. Ik was een keer in januari in Napels. Overal in kerken en op pleinen stonden daar nog kerststallen of zelfs hele kerstdorpen. Nibbixwoud ligt niet zo heel zuidelijk, maar pastor Álvaro heeft die gewoonte daar mee naar toe genomen en ook hij zet daar nu ieder jaar een kerstdorp neer in de kerk. Het Kerstfeest duurt volgens oude tradities 40 dagen en eindigt dus pas op 2 februari, op het feest van Maria Lichtmis. Hoe houden we het vol om in de kerk zo lang Kerstmis te vieren… Dat doen we door op de zondagen verhalen te lezen waarin steeds duidelijker wordt wie en wat Jezus is. Op zondag 2 januari kwamen de drie koningen naar de stal. Zo werd duidelijk dat Jezus er niet enkel is voor de Joden, maar dat ook ‘heidenen’ hem mogen aanbidden. Op zondag 9 januari vierden we de doop van Jezus in de Jordaan, waarbij de hemel openging en een stem uit de hemel klonk die zei: jij bent mijn welbeminde Zoon in wie Ik vreugde vind. En komende zondag gedenken we dat Jezus zijn eerste wonderteken deed. Op een bruiloft in Kana fluisterde zijn moeder Hem toe: ‘ze hebben geen wijn meer!’ Jezus leek eerst wat afhoudend te reageren, maar veranderde toch het water dat in zes grote kruiken zat in wijn. En wat voor een wijn! En hoeveel… We drinken er nog steeds van! Jezus schenkt ons goede wijn. Op Hem mogen we vertrouwen, ook onder moeilijke omstandigheden. Hij is Gods Zoon, voor wie de hemel openging en die ook voor ons de hemel zal openen. Laten we hoopvol blijven. We kunnen nu misschien niet leven zoals we dat graag zouden willen, maar daarom hoeven we ons nog niet te laten overmannen door pessimisme of onverschilligheid. De wijn is niet op. Het glas is minstens half vol.

Omdat we ervan uitgaan dat de coronamaatregelen nog een tijdje gehandhaafd blijven, zijn er voorlopig geen vieringen gepland op zaterdagavond. De vieringen die in de maand januari op zaterdagavond zouden plaatsvinden, zijn verplaatst naar de zondag. Op zondag 23 januari zal Hanneke Ocheda voorgaan, op zondag 30 januari zal José Kruijer dat doen. Ik ben heel blij dat Hanneke en José bereid gevonden zijn om deze vieringen voor hun rekening te nemen. En misschien is het voor u als kerkganger wel zo prettig dat u in deze koude wintermaand niet op zaterdagavond de deur uit hoeft. De viering van 23 januari wordt opgeluisterd met zang van Elina Stam en gitaarspel van Valentin Ocheda. In de viering van 30 januari zingen leden van het Parochiekoor.

Het zal met Kerstmis en Oud en Nieuw bij veel mensen rustiger geweest zijn dan andere jaren. We mochten niet met grote groepen bij elkaar komen. Zo was het ook in de kerk. Vier zangers en vijftig kerkgangers maximaal was het devies. En uiteraard niet in de avonduren! Daarom moesten alle Nachtmissen geschrapt worden en was het in de kerk op Kerstavond stil en leeg. Maar op Eerste Kerstdag kwam daar verandering in. Om 7.30 uur ’s ochtends was er een viering waarin gezongen werd door vier mannen van het Parochiekoor. Ruim 35 mensen hadden het erop gewaagd om op dit vroege uur naar de kerk te komen. Zij werden niet teleurgesteld. De kerstsfeer was er, al was het natuurlijk niet zo uitbundig als in een Nachtmis. Om 10.00 uur was er weer een viering, nu met zang van vier leden van Entre-Deux en met Tineke de Boer als voorganger. Zij wist de kerstboodschap helder voor het voetlicht te brengen. Op Oudejaarsdag waren dezelfde zangers en zangeressen van Entre-Deux weer present. We moesten het oude jaar wat vroeger uitluiden dan we gewend zijn. De viering was ’s middags om 16.00 uur. Maar het blijft toch de moeite waard om ook in de kerk even terug te blikken op het afgelopen jaar. En ook hier verhoogde de koorzang de sfeer. Op Tweede Kerstdag was er weer Kindje wiegen, oftewel Kerst voor de allerkleinsten. En ook dit kon niet doorgaan zoals we het gewend waren. Zo konden we niet zingen met de kinderen maar ze hebben wel echt van de kerstsfeer in de kerk kunnen proeven. Want door enkele enthousiaste vrijwilligers werd ’s ochtends vroeg alles klaargemaakt voor de komst van de schapen en de ezel en uiteraard ook voor de komst van het kindje Jezus en Maria. De oude Jozef was er al. Hij was één van de mannen die ervoor gezorgd hadden dat Maria en het kindje in een gespreid bedje terecht zouden komen. Om 11.00 uur gingen de kerkdeuren open en konden de dieren en het kindje worden bewonderd. Veel mensen met jonge (klein)kinderen hebben van deze gelegenheid gebruik gemaakt, maar gelukkig werd het niet te druk. Het kindje, Luca Klaver, zo’n zeven maanden oud, had de woensdag daarvóór nog hoge koorts gehad, maar leek alle aandacht nu prachtig te vinden. Daardoor kon ook zijn moeder ervan genieten. Om 13.00 uur gingen de kerkdeuren dicht. Binnen drie kwartier was alles weer spik en span. Ondanks dat Kerstmis en Oudjaar anders waren dan andere jaren, kunnen we er met een goed gevoel op terugkijken. Ik wil dan ook iedereen bedanken die daaraan heeft meegewerkt.

Ook dit jaar mocht ik weer veel kerstkaarten ontvangen met goede wensen. De kaarten moeten mij uiteraard worden voorgelezen, maar vaak is er wel zorg besteed aan een voelbare afbeelding. Ik vind het iedere keer weer heel bijzonder als iemand daaraan gedacht heeft. Iedereen die mij een kaart heeft gestuurd, wil ik daarvoor hartelijk bedanken.

Wat vorig jaar niet tot de mogelijkheden behoorde, omdat alle kerken dicht waren met Kerst, is ons dit jaar, ondanks de strenge corona maatregelen, toch gelukt! Op Tweede Kerstdag was de kerk van 11.00-13.00 uur open. ’s Morgens vroeg heeft een groep vrijwilligers hard gewerkt om de stal op te bouwen. Moeder Mariana speelde Maria en haar zoon Luca was het allerliefste kerstkindje wat je maar kon bedenken. Als vanouds vervulde Jan de rol van Jozef. Natuurlijk mochten de schapen en de ezel niet ontbreken. Al jaren worden deze dieren door Kees Klaver en Silvia Groot in de stal afgeleverd. Dit maakt het beeld compleet. Omdat het samen zingen van kerstliedjes natuurlijk deze keer niet mogelijk was, zorgde Ellen voor mooie kerstmuziek. Al heel snel liepen de eerste mensen; opa’s, oma’s, vaders, moeders en kinderen de kerk binnen, om het kerstkindje te bewonderen of de schapen en de ezel te aaien. Dit gevoel van samenzijn, geeft een lichtpunt in de donkere dagen, waardoor we hoopvol uitkijken naar de toekomst.

Mensen van nacht en ontij herdervolk, ze houden de wacht slapen niet maar waken en raken vol van wat zij zien en ervaren Het donker ineens verlicht teder schijnsel in hun gezicht van allemachtig – dit nieuw leven als van God gegeven Mensen van nacht en ontij ook nu houden ze de wacht slapen niet maar waken en raken vol van wat zij zien en ervaren Te midden van veel licht en monitoren zijn zij de engelen aan het bed waar een ziek mens het zonder hen niet redt Mensen, zuster- en broedershoeders verplegenden met een herders hart of vriendin, vriend, vader, moeder, je kind niet wijkend van je zijde omdat je wordt bemind Wie zijn nu de herders van Betlehem en waar zijn zij gegaan, dáár waar het meest kwetsbare leven roept om heling en heiliging van het bestaan Dat je dagen met kerstmis en in het nieuwe jaar gezegend zijn met liefde * * * Namens het pastoresteam van Regio De Waterkant, Bert Glorie

U hebt ze waarschijnlijk al zien staan, de twee verlichte kerstbomen op het kerkplein. In een mum van tijd werden ze afgelopen zaterdag opgezet door Nico Appel, Piet Klaver, George Dekker en een kraanmachinist. De mannen werden hartelijk ontvangen door leden van de Parochieraad. Bij dat ritueel hoort inmiddels ook dat ik met hen naar buiten ga om de kerstbomen met mijn handen te betasten. Ik wil tenslotte ook zeker weten dat ze er weer staan! Dat de bomen zo’n acht meter hoog zijn, dat moet ik maar geloven! Deze kerstbomen worden ieder jaar weer gesponsord door een club van Obdammer ondernemers, die ik daarvoor hartelijk wil bedanken. Ook in de kerk zijn kerstbomen geplaatst, vijf in getal. Ook aan de pilaren is kerstversiering aangebracht en uiteraard staat de kerststal er weer. Hiervoor is Jan Beentjes verantwoordelijk, die vorige week donderdag met medewerking van een vast groepje mensen deze klus heeft geklaard. Ook hen wil ik hartelijk bedanken.

Ondanks dat de nachtmissen niet door mogen gaan, willen we u natuurlijk toch de gelegenheid geven om naar de kerk te komen met Kerst. Daarom zijn er twee vieringen op Eerste Kerstdag. Om 10.00 uur is er een Woord- en Communieviering met het koor Entre-Deux waarin pastor Tineke de Boer voorgaat. Deze viering stond al gepland. Voor de tweede viering op Eerste Kerstdag, een Eucharistieviering met het Parochiekoor, zochten we naar een ander geschikt tijdstip. Als mogelijkheid stelde ik voor: ’s morgens om 05.30 uur, maar dat was voor het koorbestuur net iets te gortig. Er werd gekozen voor 07.30 uur, een mooie tijd voor de Dageraadsmis. Voor beide vieringen zijn de geldende coronamaatregelen van toepassing. Daardoor is er een beperkt aantal zitplaatsen. U kunt geen plaats reserveren. Daarom raad ik u aan tijdig aanwezig te zijn, anders moeten we u misschien teleurstellen.

Op Tweede Kerstdag tussen 11.00 en 13.00 uur is er Kerst voor de allerkleinsten oftewel Kindje wiegen. De schapen en de ezel komen weer, Jozef en Maria zijn er met hun pasgeboren kindje en er klinkt kerstmuziek. Tussen 11.00 en 13.00 uur zijn vaders en moeders, opa’s en oma’s en hun (klein)kinderen van harte welkom om alles te bewonderen. Iedereen kan rustig een tijdje rondkijken of even gaan zitten. Het is zeker de moeite waard om met uw (klein)kinderen naar de kerk te komen, temeer omdat deze Kerst voor de allerkleinsten het enige evenement is dat we dit jaar organiseren voor kinderen.

In de afgelopen tijd zijn er voorbereidingen getroffen voor een viering op zondag 9 januari in Wognum, waarin pastor Álvaro en ik geïnstalleerd zouden worden tot pastoors van de parochies van de Waterkant. Deze viering kan niet doorgaan op de manier waarop wij dit graag hadden gewild. Wij wilden er een feest van maken voor alle parochianen. Onder de huidige omstandigheden is dat onmogelijk. Daarom is in overleg met de bisschop besloten deze viering af te gelasten en tot nader order uit te stellen.

Er is in iedere parochie, dus ook hier in Obdam/Hensbroek, een parochiële caritasinstelling (PCI). De PCI beheert geld dat bedoeld is om die mensen in Obdam en Hensbroek te ondersteunen die dat nodig hebben. Vragen om financiële steun worden bekeken zonder aanzien des persoons. In de afgelopen weken zijn er enkele parochianen geweest die de PCI hebben gesteund met een ruimhartige gift. Het bestuur van de PCI dankt deze mensen hartelijk voor hun bijdrage. Misschien breng ik u hiermee op een idee en wilt u onze PCI in deze donkere dagen ook steunen. Daarom vermeld ik hier nogmaals het rekeningnummer: IBAN NL58 RABO 0340 1957 62  t.n.v. PCI Obdam. Tevens wil ik u erop wijzen dat hulpvragen altijd welkom zijn. Bent u of kent u iemand die financiële steun nodig heeft en daarvoor nergens anders terecht kan, schroom dan niet om dit bij mij te melden. Het spreekt vanzelf dat uw aanvraag vertrouwelijk wordt behandeld.

Op 28 november overleed Gerard de Boer, de man van parochieraadslid Anny de Boer. Als glaszetter heeft Gerard veel glas-in-loodwerk in de kerk aangebracht en gerestaureerd. Ook was hij bereid te helpen bij andere klussen. Zo is hij enkele jaren geleden samen met Jan Beentjes naar België gereden om daar onze kerststal op te halen die Jan daar via internet had gekocht. De kerststal in de kerk zal mij daardoor altijd doen denken aan Gerard die weliswaar zelf niet veel in de kerk kwam, maar wel zijn vrouw Anny altijd heeft gesteund. We wensen Anny en de kinderen veel sterkte bij het verwerken van dit verlies.

Zaterdagmorgen 11 december hebben de mannen van de kerstbomenploeg weer de grote buiten kerstbomen geplaatst. Nico Appel, George Dekker, Piet Klaver en Peter Smal zijn namens de groep ondernemers, die de kerstbomen financieren, aan de slag gegaan. Quinten Vriend bediende de kraan van loonbedrijf van Diepen, waardoor de klus in ‘no time’ was geklaard.  De twee mooie grote kerstbomen aan weerszijden van het pad naar de kerk, zorgen altijd voor een sfeervolle aanblik. Maandag 13 december zijn de lichtjes door de Fa. Klaver erin geplaatst. Wij kunnen er de komende tijd weer volop van genieten.  Hulde voor deze kanjers! Dank jullie wel. Parochieraad Sint Victor

Op 17 november, heel vroeg in de nacht overleed Els van den Berg-van Kampen op 78-jarige leeftijd in het Hospice in Schagen, in het bijzijn van haar twee kinderen en schoondochter. Els is geboren in 1943 in een groot Obdams gezin. Ze ontmoette haar grote liefde Koos en trouwde met hem in 1965. Ze kregen twee kinderen, Mark en Debbie. In 1977 vertrok het gezin naar Den Helder en later naar Julianadorp omdat Koos bij de Marine werkte. Els miste haar familie in Obdam maar met haar open en vrolijke karakter kon ze snel haar draai vinden. Toch verhuisde het gezin in 1988 terug naar Obdam. Els heeft diverse baantjes gehad in de horeca, waar ze onder andere bruiloften en partijen verzorgde. Ze hield erg van feesten; carnaval, kermis, het West-Fries cabaret. Els was erbij! Een groot geluk voor haar en Koos was de komst van de twee kleinkinderen. Wat heeft ze van hen genoten. Het plotselinge overlijden van Koos, 15 jaar geleden, was een klap voor haar. Toch kon ze daar, mede door haar positieve karakter, goed mee omgaan.

De doden begraven is een van de zeven werken van barmhartigheid. De kerk zou zich er dus verantwoordelijk voor moeten voelen, zeker als het om mensen gaat van de eigen parochie. Maar zo is het al heel lang niet meer. Mensen zijn gewend zelf keuzes te maken: begraven of cremeren, wel of geen avondwake, wel of geen kerkelijke uitvaart… Steeds vaker wordt voor crematie gekozen, meestal zonder voorafgaande kerkdienst. Tot nu toe zijn we ervan uitgegaan dat een familie die niet koos voor een kerkelijke uitvaart of avondwake, ook geen behoefte had aan alles wat daar automatisch op volgde. Er werd dan geen herinneringskruisje voor de overledene gemaakt, er kwam geen In Memoriam in de Rotonde en tijdens de Allerzielenviering werd er geen foto van de overledene getoond en geen In Memoriam voorgelezen. Je zou kunnen zeggen dat we als parochie de kerkelijke uitvaart in één pakket aanboden met alles wat daarbij kwam en dat we ervan uitgingen dat mensen die de kerkelijke uitvaart niet wilden hebben, ook de rest van het pakket niet wilden. Maar dat blijkt niet te kloppen. Er zijn dit jaar enkele families geweest die door omstandigheden niet kozen voor een kerkelijke uitvaart of avondwake, maar wel graag een gedachteniskruisje hadden gehad of een persoonlijk in memoriam in de viering van Allerzielen. We hebben daarom besloten dat we voortaan altijd contact met de familie opnemen als er een parochiaan overleden is. Dat doen we natuurlijk uit medeleven, maar ook om te vragen of we als parochie nog iets kunnen betekenen. Wat we al deden en wat we blijven doen, dat is ’s middags om 15.00 uur de klok luiden als er een parochiaan overleden is en wij daarvan op de hoogte zijn. Wat we ook al deden en zullen blijven doen, dat is de naam van de overledene aflezen in elke viering gedurende de eerste zes weken na het overlijden. Wat ik persoonlijk ook al gewend was, is een kaart sturen of naar de condoleance gaan als er geen sprake is van een kerkelijke avondwake of uitvaart. Maar daar komt nu de vraag bij: is er misschien nog iets anders waar u prijs op stelt? Dit om teleurstellingen en misverstanden te voorkomen.

Wat hadden we ons erop verheugd om met een groep kinderen een koortje te vormen en dan te zingen tijdens de gezinsviering op Kerstavond. In 2019 deden we dat ook, we noemden het projectkoor Sing-Along. Het was ‘uit nood geboren’ omdat de Victorzangertjes gestopt waren met zingen in de kerk. Het was een enorm succes. We hadden ongeveer 40 kinderen die heel enthousiast zongen over de herdertjes, de dennenboom en de stille nacht.. Twee keer een uurtje gerepeteerd en hup, vol aan de bak! Geen weet nog van wat ons en de wereld in de greep zou houden in de komende jaren. Vorig jaar kon het feest niet doorgaan, maar we hadden toch allemaal wel verwacht dat we nu lekker konden zingen. Helaas… de maatregelen en het feit dat juist bij de kinderen nu veel besmettingen voorkomen, dwingen ons om ook nu weer te besluiten om geen Gezinsviering te hebben met Kerst. Het wordt wel Kerstmis, hoe dan ook, het Kind wordt weer geboren. En volgend jaar opnieuw! We hopen zo dat we volgend jaar wel kunnen doen wat we al twee jaar over hebben moeten slaan. Want wat is een mooier begin van het Kerstfeest dan samen met het gezin naar de kerk te gaan? Verder zijn we ons aan het bezinnen over het ‘Kindje wiegen’. Misschien dat we het toch, op de een of andere manier door laten gaan. Niet zoals we het altijd deden natuurlijk, maar corona-veilig. Misschien een kerk-openstelling, zodat u de kerststal kunt bewonderen, of toch een levende kerststal. We willen heel graag iets doen om u en de kinderen toch de kans te geven om met Kerst in de kerk te kunnen zijn. Zodra meer bekend is, leest u het hier op de website en in het dorpsblad Rotonde. Namens de Werkgroep Gezinsviering, Hanneke Ocheda-Stoetzer

Voor kleine kinderen blijft de Sinterklaastijd ook dit jaar een bijzondere tijd. Voor ons, volwassenen met goede herinneringen aan grote bijeenkomsten, is het door de beperkingen die ons zijn opgelegd misschien wat schraal. Wij weten hoe leuk het kan zijn om met de hele familie of met een grote vriendenkring bij elkaar te zijn. Maar laten we niet klagen! Laten we proberen er het beste van te maken. In de kerk speelt Sint Nicolaas een bescheiden rol. Hij is weliswaar patroon van de zeevarenden en er zijn legenden over hem bekend waarin we hem o.a. leren kennen als huwelijksmakelaar en gever van geschenken, maar op de kerkelijke kalender is zijn feestdag geen hoogfeest. Komende maandag, 6 december, is het zover. 5 december is de vooravond van het Sinterklaasfeest, de tijd waarop het feest kan beginnen. Ik wens u allen een gezellige Sinterklaasavond.

Als u in deze onzekere tijd niet naar de kerk durft te gaan, als u niet zo handig bent met de computer en toch graag regelmatig onze kerkdiensten wilt volgen, dan is een kerkradio iets voor u. Het is een apparaat dat eenvoudig te bedienen is. U kunt de kerkradio gratis uitproberen. Ook mensen die al gebruik maken van een kerkradio hoeven voor de komende jaren geen contributie te betalen. Op de zolder van de pastorie staan nog heel wat kerkradio’s, dus schroom niet om contact met me op te nemen als u interesse hebt.

De donkere wintertijd is van oudsher een tijd voor gezellige feesten. Bij die feesten moet er natuurlijk goed gegeten en eventueel ook gedronken worden. Gelukkig zijn er genoeg heiligen die voor een feestje aanleiding geven en door de eeuwen heen zijn de mensen wel zo creatief geweest om daar kruidige winterkost bij te verzinnen. Neem de Hubkes, de Hubertusbroodjes, broodjes met anijs erin. Ik heb ze gezegend bij  de Hubertusviering op zondag 7 november. Zeker als je er beleg op doet, zijn ze bijzonder lekker. Over het snoep dat uitgedeeld wordt tijdens Sint Maarten hoef ik u niets te vertellen. Helaas kon in de kerk de Sint Maartenviering niet doorgaan. Ik hield dus veel snoep over. Gelukkig moest het dit jaar allemaal verpakt zijn, dus het is nog lang houdbaar. Maar eigenlijk zou ik met Sint Maarten het liefst pepernoten uitdelen, in smaak vergelijkbaar met de Hubkes. En dan hebben we nog Sinterklaas met taaitaai en speculaas. 5 december valt dit jaar op een zondag. We hebben de goedheiligman uitgenodigd om naar de Waterkant te komen, maar of hij komt en voor welke kerk hij dan kiest, we moeten het afwachten. Sint Hubertus, Sint Maarten en Sint Nicolaas waren alle drie bisschop. Maar we hebben ook nog een eigen bisschop en van hem weten we zeker dat hij naar onze regio komt. Dat gaat gebeuren op zondag 9 januari, als Álvaro en ik in Wognum geïnstalleerd worden als pastoors van de Waterkant. Zo hebben we, in elk geval in onze regio, nog een winterfeest. We kunnen er geen heilige aan koppelen, maar wel een bisschop, de bisschop van Haarlem-Amsterdam, Jan Hendriks. Maar welke winterkost hoort daarbij… Voor dit feest is er geen traditie waarop we kunnen terugvallen. Deze keer moeten we dus zelf wat verzinnen.

Hoeveel mensen zullen niet, terugkijkend op hun leven, tegen elkaar gezegd hebben: vergeet de mooie dagen niet! Het is een uitnodiging voor iedereen die met zijn gedachten bij een overledene wil zijn. Denk vooral aan de mooie dagen die je met hem of haar hebt doorgebracht, de mooie momenten die jullie samen hebben beleefd. Deze woorden klonken in de Sint Victorkerk tijdens de viering waarin we onze dierbare overledenen hebben herdacht, de viering van Allerzielen. In liefde herinneren was het thema van deze viering. Van alle mensen die in het afgelopen jaar via de Sint Victorkerk zijn begraven of gecremeerd, werd een foto getoond en een in memoriam voorgelezen. Voor ieder van hen werd door familieleden een kaars aangestoken. Er was ook een kaars voor alle andere overledenen, waarbij de namen werden genoemd van andere parochianen die in de loop van het jaar gestorven zijn. Het was een sfeervolle viering, goed voorbereid door onze avondwake/uitvaartgroep. We hebben in de loop van het jaar wel gemerkt, dat er nabestaanden zijn van mensen die niet via de kerk begraven of gecremeerd zijn, die wel prijs stellen op persoonlijke aandacht voor hun overleden familielid tijdens de viering van Allerzielen. Het gaat daarbij vooral om families die onder betere omstandigheden graag een kerkelijke uitvaart hadden gewild voor hun overleden familielid, maar vanwege covid-19 een andere beslissing moesten nemen. Kennelijk is het zo dat wij bij het overlijden van parochianen minder terughoudend moeten zijn in het bekend maken van datgene wat de kerk te bieden heeft. Zelf ging ik er min of meer vanuit dat families de kerk altijd wel wisten te vinden, zeker als het om uitvaarten ging. Maar in deze coronatijd ligt dat toch anders. Ook in de toekomst zal het minder vanzelfsprekend zijn dat mensen de kerk opzoeken voor een uitvaart. Daardoor komen ze er ook niet achter dat de kerk meer te bieden heeft dan dat. Met de avondwake/uitvaartgroep wil ik bekijken hoe we ons aanbod beter bekend kunnen maken. Niet alleen om teleurstellingen en misverstanden bij families te voorkomen, maar ook om families te kunnen wijzen op mogelijkheden waaraan zij zelf misschien nog niet hadden gedacht.

Het geloof is niets waard als je het niet weet om te zetten in daden van naastenliefde. Dat geldt voor ieder van ons persoonlijk, maar het geldt ook voor ons als parochiegemeenschap. Daarom is er in iedere parochie, en dus ook bij ons, een parochiële caritasinstelling (PCI). De PCI beheert geld dat bedoeld is om die mensen in Obdam en Hensbroek te ondersteunen die dat nodig hebben. Vragen om financiële steun worden bekeken zonder aanzien des persoons. Het geld van de PCI is dus niet alleen bedoeld voor parochianen. Eéns per jaar wordt er in de kerk een collecte gehouden voor de PCI. Dat was afgelopen zaterdagavond. Maar aangezien er die avond maar weinig kerkgangers waren, wil ik het rekeningnummer van de PCI ook hier vermelden. Tevens wil ik erop wijzen dat hulpvragen altijd welkom zijn. Bent u of kent u iemand die financiële steun nodig heeft en daarvoor nergens anders terecht kan, schroom dan niet om dit bij mij te melden. Het spreekt vanzelf dat uw aanvraag vertrouwelijk wordt behandeld. U kunt de PCI van de Sint Victorkerk steunen via IBAN NL58 RABO 0340 1957 62 t.n.v. PCI Obdam.