Berichten

Zaterdagavond 11 juni was de feestelijke viering in de Sint.Victorkerk. In een prachtig versierde kerk met pioenen van Ben Obdam en René Dekker vierde Pastor Bert zijn 60ste verjaardag. De nieuwe dirigent Co Feld van het koor Entre-Deux gaf de jarige de eer om in een prachtig solo met ‘Laudato sii, o mi Signore,’als stralend middelpunt in deze feestelijke viering voor te gaan. Na afloop van de viering ging iedereen naar de prachtig versierde pastorietuin om pastor Bert te feliciteren. Daar nam hij dankbaar de vele felicitaties en cadeaus in ontvangst. Voor iedereen was er koffie/thee met wat lekkers en daarna werd er met een drankje geproost op de jarige. Wij wensen pastor Bert nog vele gelukkige en gezonde jaren toe in onze Sint Victorparochie te Obdam. Parochieraad Sint Victor Obdam

Is de traditionele collecte tijdens de kerkdienst nog van deze tijd? Heel wat kerkgangers hebben geen contant geld meer in hun portemonnee. De bedragen die opgehaald worden zijn nog best prettig voor de begroting van de parochie. Maar het allergrootste deel van de begroting wordt toch binnen gehaald via bankoverschrijvingen. Daarom bieden wij naast het traditioneel collecteren ook de mogelijkheid aan van digitaal collecteren met behulp van uw mobiele telefoon. Met uw bank app maakt u een scan (foto) van de QR-code. U bevestigt het bedrag, of past deze aan, en u geeft uw pincode in. Het bedrag wordt direct bijgeschreven op de rekening van de kerk, NL87 RABO 0138 0014 56 Een veilige en gemakkelijke manier van betalen! De QR-code vindt u ook hiernaast en op de homepage van de website, daar kunt u een bedrag overmaken als gift. Namens de parochieraad, Peter Wortel, Penningmeester

Op 20 mei is op 81-jarige leeftijd Gerard Verlaan overleden. Hij werd geboren in Vinkeveen/Waverveen. Toen zijn vader stierf moest hij als oudste zoon het agrarische bedrijf gaan runnen. Hij deed dat samen met een oom totdat hij in Aalsmeer bij een bloemenvermeerderingsbedrijf aan de gang ging. Inmiddels was hij getrouwd met Anneke. Het werk lag hem goed en leidde ertoe dat hij met Jaap en Jan Borst een eigen bedrijf startte in Hensbroek: het inmiddels wijd en zijd bekende Bovebo. Gerard en Anneke kregen drie kinderen: Peter, Robbert en Mirjam. In 1987 werd duidelijk dat Gerard het aan zijn hart had en geopereerd moest worden. In 1995 heeft hij afscheid genomen van zijn bedrijf, omdat meewerken niet meer ging.

Nel werd geboren op 11 januari 1936 in Obdam als derde van vijf kinderen. Het was een hecht gezin, vader Jaap was bollenbouwer, moeder Trien zorgde voor de kinderen en het huishouden. Toen Nel vier was werden beide ouders ernstig ziek. Vader overleed, moeder herstelde van de ziekte en werd kostwinner. De kinderen moesten meehelpen met alles wat maar nodig was in huis en waren dus al snel heel zelfstandig. Nel was een blij kind. Ze ging graag naar school en kon ook goed leren. Lezen, spelletjes doen en zingen waren favoriete bezigheden van haar. Al vanaf heel jong hield Nel van naaien en kreeg daar ervaring mee. En daarom werd zij bij gezinnen aan huis gevraagd om kapotte kleding te herstellen en/of nieuwe te maken. Zo kon ze ook haar centje bijdragen aan het gezin thuis.

Komende zondag vieren we het Pinksterfeest. Zelf mag ik voorgaan in de kerk van Ursem. Daarom heb ik voor de Sint Victorkerk iemand anders gevraagd. Het is Luc Georges, een priester afkomstig uit de Ardennen. Zijn moedertaal is Frans. Verder spreekt hij Spaans en Italiaans en daarnaast ook nog Nederlands. Met dat laatste boffen we natuurlijk, maar op het Pinksterfeest is dat eigenlijk niet echt nodig. We lezen dan hoe de heilige Geest neerdaalt over de apostelen. In Jeruzalem gaan zij op het Tempelplein vertellen over Jezus. Dat doen ze zo enthousiast, dat iedereen ze kan verstaan. Zo gaat dat, als je de Geest krijgt. Laten we daar ook maar vanuit gaan bij Luc Georges. Zijn Nederlands is misschien niet perfect, maar door zijn enthousiasme zal hij toch wel voor iedereen verstaanbaar zijn.

Op donderdag 9 juni hoop ik zestig jaar te worden. Op zaterdagavond 11 juni wil ik dat met jullie vieren. We beginnen om 19.00 uur met een Mis uit dankbaarheid, opgeluisterd door Entre-Deux, en daarna is er gelegenheid om mij te feliciteren onder het genot van een kopje koffie of thee. Iedereen is van harte welkom.

U weet waarschijnlijk al dat pastor Nico Knol onze regio gaat verlaten en pastoor wordt in Amsterdam Noord. Nico is tien jaar pastoor geweest hier in de regio, aanvankelijk alleen in De Goorn, Spierdijk en Zuidermeer, maar al gauw ook in Ursem, Hensbroek, Obdam, Spanbroek, Hoogwoud en de Weere. Drie jaar geleden kwamen daar Wognum en Nibbixwoud nog bij. Velen van u zullen hem hebben leren kennen als een beminnelijke, betrokken pastor. Op zondag 19 juni om 10.00 uur gaat hij voor het laatst voor in de kerk van De Goorn. Als parochiaan van regio De Waterkant bent u van harte welkom om deel te nemen aan deze viering en ook aan de receptie die daarop volgt. Vanwege dit afscheid zijn de andere kerken in onze regio die zondagochtend dicht. De viering die op zondag 19 juni zou worden gehouden in de Sint Victorkerk, wordt verplaatst naar zaterdagavond 18 juni om 19.00 uur.

Wegens het vertrek van pastor Nico hebben pastor Álvaro en ik moeten besluiten veranderingen aan te brengen in het rooster van vieringen. Om in alle parochies regelmatig aanwezig te zijn, doen wij in de maanden juli, augustus en september op zondag elk twee vieringen. Zo kunnen wij op zondagochtend allebei in twee kerken voorgaan. Voor de Sint Victorkerk heeft dit tot gevolg dat de vieringen op zondagochtend een half uur worden vervroegd. Vanaf zondag 3 juli is er dus iedere eerste en derde zondag van de maand een viering om 9.30 uur. Aan de vieringen op zaterdagavond verandert niets. Deze blijven plaatsvinden op de tweede, de vierde en soms ook de vijfde zaterdag om 19.00 uur.

In onze parochie zijn er dit jaar vijf kinderen die gevormd worden. Samen met nog zes vormelingen uit Spanbroek en De Weere hebben zij zich in onze kerk voorgesteld. Dat deden ze op zaterdagavond 21 mei in een viering met pastor Anne-Marie van Straaten. Op vrijdagavond 17 juni om 19.00 uur zullen zij door bisschop Jan Hendriks worden gevormd. Dat gaat gebeuren in de kerk van De Weere. Het is voor mij wel even wennen, dat kinderen uit onze parochie het Vormsel niet meer toegediend krijgen in de Sint Victorkerk, maar of de kinderen daar zelf ook mee zitten, dat vraag ik me af. Het is natuurlijk wel mooi als er veel mensen uit onze parochie bij zijn. Dus als u één van de vormelingen kent, of als u het leuk vindt om deze viering bij te wonen, dan bent u daartoe van harte uitgenodigd.

Op donderdag 9 juni hoopt pastor Bert 60 jaar te worden. Daarom is er op zaterdagavond 11 juni om 19.00 uur een feestelijke viering in de Sint Victorkerk met medewerking van het koor Entre-Deux. Alle inwoners van Obdam worden hiervoor  uitgenodigd. Bij een verjaardag hoort natuurlijk ook een felicitatie en een feestje. Wilt u pastor Bert feliciteren, dan kan dat na afloop van de viering. In de pastorietuin staan bij goed weer de buitentafels en stoelen klaar en is er voor iedereen koffie/thee met wat lekkers. U kunt dan de jarige job persoonlijk de hand schudden. De jarige heeft ook een wens. Hij wil heel graag een trompet of een ander blaasinstrument hebben om weer eens lekker te kunnen blazen. In Egmond aan de Hoef zat hij bij de fanfare en speelde bugel en hoorn. Nu is de tijd gekomen om deze hobby weer op te pakken. Wilt u pastor Bert verrassen met een cadeau dan graag een donatie voor de aanschaf van zijn instrument. Dus allemaal tot ziens op zaterdag 11 juni bij het feest van pastor Bert, zodat we samen deze mijlpaal van 60 jaar uitbundig kunnen vieren! Parochieraad Sint Victor Obdam

‘Wie u was en wat met liefde is gegeven, zal altijd in ons hart verder blijven leven’. Deze woorden hebben de kinderen op de rouwkaart geschreven. Iedereen die Afra gekend heeft, zal deze tekst onderschrijven. De kinderen groeiden op in een warm en veilig nest en kregen alle vrijheid om te spelen en te leren. Daarnaast waren er de wijze levenslessen die maakten dat zij konden groeien als mens. En niet alleen haar kinderen hebben dit mogen ervaren. Ook naar de mensen om haar heen was Afra een warme en betrokken vrouw, die geïnteresseerd was in haar medemens. Daarbij maakte het niet uit wie je was, iedereen was welkom. Sociaal als ze was, gingen haar contacten van hart tot hart. Het heeft er mede voor gezorgd dat zij vrijwilliger van het jaar van de Gemeente Koggenland werd en een koninklijk onderscheiding ontving.

Op 24 april is Ans Rood-Mulder overleden. Ze was 85 jaar. Ze groeide op in een groot muzikaal en gezellig gezin en ging na de lagere school naar de huishoudschool. In 1960 trouwde Ans met Henk Rood. Samen kregen ze zoon Janhein en drie dochters, Erna, Lian en Cindy. Ze hadden het goed met elkaar. Henk en Ans begonnen een staalbedrijf, een doe-het-zelfzaak en een tankstation aan huis aan de Dorpsstraat. Wat deed Ans veel; ze nam tijd voor mensen die in de winkel langskwamen voor een praatje, ze deed de administratie en zorgde voor het gezin. Ze kookte bijzondere gerechten en bakte de lekkerste appeltaarten. Het gezin was hecht, chaotisch soms, maar vooral heel warm en lief. Ans was zo trots op haar kinderen en kleinkinderen, en zij op haar.

Op dinsdagochtend 3 mei vertrok er om 7.30 uur vanaf het Kerkplein een bus met vierendertig Lourdesgangers naar Maastricht. In Alkmaar kwamen daar nog tweeëntwintig mensen bij en in Zaltbommel nog twee en zo gingen we met een volle bus verder. Vanaf Maastricht zouden we het vliegtuig nemen… Na enige uren vertraging lukte dat. De volgende ochtend om 2.00 uur bereikten we ons hotel. Maar dat was dan ook meteen alles wat er mis ging tijdens deze bedevaart. We hebben in Lourdes een paar heerlijke dagen gehad. De reis was grondig voorbereid door onze Lourdeswerkgroep. De sfeer in de groep was fantastisch en ook het weer werkte mee. Wat wil je nog meer… Vooral de momenten die we met elkaar meemaakten als groep van Obdam waren mooi: een viering in de open lucht in de zgn. Groene Kathedraal, het lopen van de Kruisweg, een viering met handoplegging, een lichtritueel bij de kaarsenbakken, de slotviering en natuurlijk de avonden in de hotelbar. Maar ook de vieringen met de hele Nederlandse groep en de lichtprocessie waaraan wij deelnamen voegden veel toe aan het Lourdesgevoel. Er valt veel te vertellen over deze reis en toch is het moeilijk om uit te leggen waardoor we zo geraakt werden. Intussen was Obdam toch niet ver weg. Er was, zoals dat tegenwoordig gaat, veel contact via WhatsApp en telefoon. De uitvaart van Nel Appelman-Brink was heel mooi, hoorden we op woensdag. Ook bereikte ons het bericht dat Afra Feld-Mosch was overleden. Nog voordat we teruggekeerd waren uit Lourdes had haar begrafenis al plaatsgevonden. En op zondagochtend hoorden we dat het popconcert voor Oekraïne een groot succes was geweest. We zijn slechts vijf dagen weggeweest, maar wat gebeurt er in zo’n korte tijd niet allemaal hier in Obdam… En wat hebben wij dus veel gemist… Persoonlijk werd ik vooral aangegrepen door de dood van Afra Feld. De laatste maanden spraken we elkaar regelmatig in de Horstenburgh, waar we bij elkaar aan tafel zaten als we daar de warme maaltijd gebruikten. Gelukkig zijn er parochianen die paraat staan als ik er niet ben. Ik wil in dat verband met name Astrid Wittebrood noemen, die allebei de uitvaarten heeft verzorgd. Daardoor kan ik ondanks alles wat hier gebeurt toch met een gerust hart weggaan, maar hoe je het ook wendt of keert: Obdam is, ook als ik in het buitenland ben, nooit ver weg.

Een groep van elf vormelingen uit de Sint Victorparochie, Sint Jans Geboorteparochie en Heilige Lambertusparochie is van start gegaan om zich voor te bereiden op het sacrament van het Vormsel. De eerste bijeenkomst hebben ze kennis met elkaar gemaakt en een stuk van hun levensweg getekend. Op die weg hebben ze al een paar sacramenten ontvangen: Doopsel en Eucharistie. Het Vormsel komt daar bijna bij, en na verteld te hebben dat er dan nog vier sacramenten zijn hebben we ze alle zeven besproken. Bijzonder was dat ze alle zeven sacramenten wisten te omschrijven, maar de precieze namen was zoeken. De tweede bijeenkomst hebben we het over bidden gehad. Dat bidden praten met God is, dat er gedankt kan worden en gevraagd, boosheid en blijheid geuit kan worden. Dat opa’s en oma’s bidden voor het eten, of na het eten. Dat bidden op de knieën naast het bed gedaan wordt, of gewoon onder de dekens. De dag wordt dan even doorgenomen wat goed ging en wat wellicht beter gedaan kon worden. Ook sporters bidden door supersnel een kruisteken te maken voordat ze het veld opgaan. Maar bidden is ook een kaars opsteken voor dierbare overledenen, om kracht te vragen of gewoon voor de gezelligheid. Het Godsbeeld van de vormelingen was over het algemeen de man met de baard in een witte jurk, eventueel met aureool, duiven of een kaars, al dan niet met slippers of op blote voeten, maar altijd met een aardige, vriendelijke blik in de ogen dat je welkom bent. Alle vormelingen hebben ook een gebedsarmband gemaakt, die tijdens de vormselviering gezegend wordt door bisschop Hendriks. Zaterdagavond 21 mei om 19.00 uur stellen de vormelingen zich voor in de Sint Victorkerk aan de hand van hun wapenschild. De vormelingen gaan ook vertellen wat zij onder ‘vrede’ verstaan, want het thema van de viering is: ‘de Vrede van Jezus staat altijd stand-by, activeer Hem!’. Weet u welkom om kennis te maken met deze bijzondere groep vormelingen! Groeten van pastor Anne-Marie van Straaten

Van 30 mei tot 5 juni mei trekken we oecumenisch op naar het Pinksterfeest. Voor de 17e keer pelgrimeren wij door onze regio. Pinksteren is het feest van de H. Geest, van de Geest die ons beweegt, van de inspiratie die wij ontvangen vanuit ons geloof. Bij deze Pinksterpelgrimage komen de jongeren aan het woord. Waardoor worden zij bewogen en geraakt? Waar gaan ze voor? Deze jongeren hebben hun eigen specifieke kenmerken. Multitasken en keuzestress zijn de twee bekendste. Ze kunnen appen, Netflixen, huiswerk maken en social media volgen tegelijk. Hun wereld is veel groter dan de wereld van de babyboomer. Toen de boomer twaalf was, kon hij kiezen uit ponypark Slagharen of Artis. De twaalfjarige ‘digital native’ moet een keus maken of zij/hij naar een afgelegen dorpje in de Himalaya of in een volledige, door anderen ontworpen, virtuele wereld gaat. Het leven is voor hen een stuk minder eenvoudig dan dat het voor hun ouders was. De wereld is onstabieler geworden en meer op het individu gericht. Dit maakt ze realistischer; jong als ze zijn, denken ze nu al na over een vaste baan of liever nog een eigen onderneming. Elke viering begint ’s avonds om 19.00 uur. Alleen de slotviering in de St. Bonifatiuskerk van Spanbroek begint op Pinksteren om 10.00 uur. maandag 30 mei PKN kerk Abbekerk dinsdag 31 mei St. Jans Geboorte Hoogwoud woensdag 1 juni PKN kerk Benningbroek donderdag 2 juni H. Georgius Spierdijk vrijdag 3 juni PKN kerk Hensbroek zondag 5 juni St. Bonifatius Spanbroek (slotviering) We hopen op mooi weer zodat we elkander al op de fiets oecumenisch kunnen ontmoeten. Oecumenische Werkgroep Midden West-Friesland

Op 12 april is Kitty Driessen overleden; ze werd 89 jaar. Kitty groeide op in een groot gezin. Vanwege de ziekte van haar moeder nam ze als oudste de zorg voor het gezin op zich. Dat is haar zwaar gevallen, temeer daar ze zelf op jonge leeftijd door tuberculose werd getroffen. Ze heeft desondanks van alles ondernomen, onder meer door het volgen van studies coupeuse, handelsavondschool en verpleegkundige. Kitty ontmoette Harry en trouwde met hem in 1967. Er werden twee kinderen geboren. Ondertussen bleef Kitty werken als wijkverpleegkundige. Daarnaast verrichtte ze allerlei andere activiteiten. Zo zat ze voor de toenmalige Gemeente Partij Obdam acht jaar in de gemeenteraad. Kitty was een gedreven vrouw die zich inzette voor haar gezin. Het was niet altijd eenvoudig gevoelens met haar te delen. Ze liet zich daarin niet zo kennen en reageerde soms wat afstandelijk. Toch was het mogelijk tegenover haar ook een eigen mening te hebben als die van de hare afweek.

Zoals u weet vertrekt pastor Nico Knol binnenkort uit onze regio. Dit heeft tot gevolg dat pastor Álvaro Rodrigues Luque, pastor Anne-Marie van Straaten en ik met ons drieën overblijven om de tien parochies van regio De Waterkant te bedienen. Dat zullen we doen zo goed en zo kwaad als het gaat, maar we proberen er toch een beetje orde in aan te brengen. Daarom hebben we besloten met een zomerrooster te gaan werken, waarbij wij elk drie vieringen kunnen verzorgen in het weekend: één op zaterdagavond, één op zondagochtend om 9.30 uur en één op zondagochtend om 11.00 uur. Daarnaast blijven de vieringen in de zorgcentra gehandhaafd. Voor Obdam betekent dit dat er op de eerste en de derde zondag van de maand een viering zal zijn om 9.30 uur en dat de zaterdagavondvieringen in de zomer blijven doorgaan. Er is dus in de Sint Victorkerk elke week een viering: ofwel op zondagochtend om 9.30 uur, ofwel op zaterdagavond om 19.00 uur. Dit zomerrooster is gepland tot eind september. Mocht er tegen die tijd een opvolger gekomen zijn voor pastor Knol, dan kunnen we vanaf oktober terug naar het oude normaal, maar als dat niet het geval is, dan blijft dit rooster, wellicht met een paar kleine wijzigingen, voorlopig van kracht. Wij rekenen op uw begrip.

Tot haar grote verrassing is Trudy Komen afgelopen dinsdag onderscheiden met het lidmaatschap van de orde van Oranje Nassau. Naast allerlei andere werkzaamheden die ze als vrijwilliger doet, is ze in onze parochie lid van de MOV-groep. MOV staat voor missie, ontwikkeling en vrede. Het is via Trudy dat de Victorkerk warme banden heeft met Dorcas, een christelijke ontwikkelingsorganisatie waarvoor ze ook actief is. Met behulp van Dorcas is er destijds een groep jongeren uit Obdam naar Tanzania geweest om daar het Sint Victorziekenhuis te helpen bouwen. Daarna is er nog een tijd lang geld ingezameld voor dit ziekenhuis. Trudy was daar actief bij betrokken. Omdat Dorcas dit project heeft losgelaten, zijn de contacten met het Sint Victorziekenhuis verwaterd, maar Trudy is actief gebleven, zowel bij Dorcas als bij ons. De MOV-groep organiseert de collecte en spreker bij de Vastenactie, de inzameling voor de Adventsactie en de kerkdienst in de vredesweek. Helaas hebben de leden van deze groep aangegeven na dit jaar te willen stoppen. Als je zo’n staat van dienst hebt als Trudy, dan is dat begrijpelijk, maar voor de parochie is het een aderlating. In deze tijd waarin de oorlog zo dichtbij komt, kan het geen kwaad om te bidden voor en te bouwen aan vrede. Trudy, dank je wel voor het werk dat je voor de parochie hebt gedaan en hartelijk gefeliciteerd met je welverdiende onderscheiding.

De tijd dat er in Obdam vastenzakjes werden uitgedeeld en ook weer ingezameld, is lang voorbij. We beperken ons nu in de veertigdagentijd tot een deurcollecte aan het eind van elke viering in het weekend en als het kan ook een woordje over het project dat gesteund wordt. Dat laatste was dit jaar niet moeilijk, want het ging om Bake for Life, een initiatief van ‘onze’ Marleen Pater-Bijvoet. Op zaterdagavond 26 maart vertelde Annet Smal over dit project en in de meeste andere vieringen deden de leden van de MOV-groep dat. Zij verzorgden ook de deurcollectes die met elkaar een eindbedrag opleverden van € 696,00. Vastenaktie Nederland vermeerdert dit bedrag met 50%, zodat de opbrengst uit onze parochie het bedrag van € 1000,00 overschrijdt. Ongetwijfeld zijn er ook nog parochianen die via de rekening van Vastenaktie Nederland geld voor dit project hebben overgemaakt. In alle parochies van regio de Waterkant is Bake for Life op deze manier onder de aandacht gebracht. En er zijn parochies waar de vastenzakjes nog wel worden verspreid en waar de opbrengst dus veel hoger is. Bake for Life zal dus een flink bedrag tegemoet kunnen zien, waarmee weer een groot aantal opleidingsplaatsen voor gehandicapten in bakkerijen in Oeganda en Kenia kan worden gerealiseerd. Namens de MOV-groep hartelijk dank aan eenieder die daaraan heeft bijgedragen.

Op zondag 15 mei wordt pater Titus Brandsma in Rome heilig verklaard. Ik heb veel bewondering voor deze kleine karmeliet en was dan ook graag naar Rome gegaan om de heiligverklaring bij te wonen, maar zo kort naar mijn Lourdesreis wilde ik niet nog een keer weggaan en mijn herderlijke plicht roept me volgende week zondag naar Hoogwoud. Er is trouwens wel een connectie tussen Titus Brandsma en Hoogwoud. In de biografie die oud-journalist Ton Crijnen over hem schreef, wordt namelijk gerept van een rozenkrans van Titus Brandsma die in bezit zou zijn van zijn nicht Sjoerdje Beuker-Brandsma uit Hoogwoud. Sjoerdje is inmiddels overleden, maar ongetwijfeld zijn er in de familie Beuker veel relikwieën aanwezig van pater Titus. Maar de bekendste rozenkrans van Titus Brandsma is ergens anders terechtgekomen. Die rozenkrans maakte hij van touwtjes en stukjes hout in 1942 in kamp Amersfoort, waar hij op dat moment gevangen zat. Hij was opgepakt, omdat hij als geestelijk adviseur van de katholieke journalistenvereniging het land door was gereisd langs de redacties van katholieke dag- en weekbladen om ze ertoe te bewegen geen advertenties van de NSB en andere pro-Duitse organisaties te plaatsen. Hij had al vroeg ingezien dat het nationaal socialisme voor katholieken geen enkel perspectief bood. Uiteindelijk moest hij dat met zijn leven bekopen. Er valt veel meer te vertellen over deze vrome, felle en zeer actieve Friese pater. Ik raad u aan alles over hem te lezen wat los en vast zit. En we mogen hem natuurlijk ook aanroepen, zeker in deze oorlogstijd. Laten we bidden, op voorspraak van de nu nog zalige, maar straks heilige pater Titus Brandsma, dat de oorlog en het geweld in Oekraïne spoedig voorbij mogen zijn.

Jarenlang verzorgde Lucia Neefjes de kapel in de Horstenburgh. Ze deed alle praktische dingen, zoals het wassen van gewaden en altaarkleden, het bijhouden van bloemen, het zorgen voor hosties, boekjes en kaarsen, en daarnaast was ze verantwoordelijk voor de vieringen die daar iedere vrijdagavond plaatsvonden. Als je als priester of pastoraal werker in de Horstenburgh voorging, kon je vijf minuten voor aanvang van de viering binnenkomen. Alles lag klaar, Lucia had alles geregeld. Lucia bezocht ook nieuwe bewoners van de Horstenburgh om ze te attenderen op de vieringen in de kapel en ze onderhield contact met het personeel. In de loop der jaren veranderde er natuurlijk veel in de Horstenburgh, maar Lucia ging door. Toen Gré Versluijs moest stoppen met orgelspelen, ging Lucia zelf de liederen inzetten. Zo kon er evengoed gezongen worden. En ook het feit dat we geen gebruik meer mochten maken van het bij de kapel behorende aulaatje, bracht haar niet van haar stuk. Met de mogelijkheden die er nog wel waren, werden de vieringen voortgezet. Nico, de man van Lucia, en enkele andere vrijwilligers, stonden haar bij. Maar vorig jaar kreeg Nico onverwachts gezondheidsproblemen die leidden tot zijn dood. Tot overmaat van ramp brak Lucia, die al minder goed ter been was, een heup. Door dit alles werd het duidelijk dat er meer hulp nodig was voor de vieringen in de Horstenburgh. Een oproepje in de Rotonde leverde zes nieuwe vrijwilligers op, zodat Lucia het vanaf september rustiger aan kon doen. De overdracht van taken was nog best moeilijk, omdat er zoveel dingen waren die voor Lucia vanzelf spraken en die ze gewoon deed… Maar uiteindelijk is de groep, waarin gelukkig ook twee vroegere helpers van Lucia actief bleven, toch goed op stoom gekomen. En vorige week vrijdag was het dan zover dat Lucia met een gerust hart afscheid kon nemen van dit dankbare maar intensieve vrijwilligerswerk. Als dank voor dit alles kreeg ze van Wilgaerden een bos bloemen en van de parochie de Paaskaars van vorig jaar uit de Horstenburgh, een kaars die in de Horstenburgh veel te weinig branduren heeft gemaakt vanwege de coronacrisis, maar die dat bij Lucia thuis mag inhalen en met zijn licht en warmte de goede en gezellige uren in herinnering mag roepen, uren die zij en Nico letterlijk en figuurlijk besteed hebben pro Deo, voor God.

Op 3 april is Willem Vriend overleden; hij bereikte de leeftijd van 90 jaar. Hij groeide op in Sijbekarspel en trouwde met Ria van Kampen uit Obdam. Het gemengde bedrijf van zijn vader vormde hij om tot een bollenbedrijf. Willem was tulpenkweker maar ook intensief bezig met mechanisatietechniek. In die branche bezocht hij beurzen en onderhield hij veel contacten. Niet alleen in het bedrijf maar ook op persoonlijk vlak kon hij stellig en georganiseerd te werk gaan. Hij stond voor zijn mening en ging graag discussies aan. 32 Jaar terug zijn Willem en Ria verhuisd naar Obdam en is het bedrijf overgedragen aan de volgende generatie. Ze hebben met veel plezier gewoond in de Van Wassenaerstraat, waar vooral Ria ervan genoot weer dicht bij haar familie te zijn. Zo heeft Willem samen met Ria ook hier nog een goede tijd gehad. De laatste jaren van haar leven had Ria veel zorg nodig. Maar Willem was er altijd voor haar. Zo kreeg hij de kans om zijn lieve, zachte kant te laten zien.

In het Paasweekend is de Floriade in Almere opengegaan. Het is verrassend dat ook de samenwerkende geloofsgemeenschappen van Almere een plaats hebben op deze innovatieve en kunstzinnige tuinbouwtentoonstelling. Er is een ‘tiny church’, een kleine, milieuvriendelijke en duurzame kerk en een kerktuin waarin aandacht is voor ‘vruchten van de Geest’. Hoe dat eruitziet, daarvan heb ik geen idee, maar het is mooi dat de kerken dit initiatief hebben genomen en aanwezig willen zijn waar veel mensen komen. Men verwacht immers meer dan een miljoen bezoekers, grotendeels uit eigen land. ‘De kerken doen mee om de pracht van de natuur te laten zien en het verhaal van Gods schepping met de bezoekers van de Floriade te delen’, lees ik op hun website. Zoiets moesten wij in De Waterkant ook maar eens doen, denk ik vaak. Gewoon een kerk neerzetten bij De Boet, want iedereen uit onze regio weet De Boet te vinden en bovendien komen er busladingen vol mensen van verder weg. En in De Boet zouden we dan een mooie ruimte kunnen creëren voor het boetesacrament. Zo’n kerk, waar altijd wat te doen is, zou dan voor de hele regio kunnen dienen, of niet soms! Binnenkort vertrekt pastor Nico Knol naar Amsterdam-Noord. De kans dat er voor hem een opvolger komt, is gering. Samen met mijn collega’s Álvaro en Anne-Marie mag ik dan de tien geloofsgemeenschappen van onze regio bedienen. Natuurlijk zijn er in iedere parochie vrijwilligers, maar die kunnen niet alles opvangen. Gelukkig is het wel zo dat het kerkbezoek in alle parochies weer toeneemt. Ook vrijwel alle activiteiten vinden weer doorgang. Toch zitten we nog niet op het peil van vóór de coronacrisis en het is de vraag of we daar ooit weer op terechtkomen. Maar hoe gaan we dan verder? Met Pasen hebben we gevierd dat Jezus door God is opgewekt uit de doden, dat Hij is verrezen uit het graf. Tegen zijn leerlingen heeft Hij gezegd dat Hij een andere Helper zou sturen. Laten we maar bidden om die Helper. Laat de heilige Geest in ons maar zijn vruchten voortbrengen. Dat zijn liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, vriendelijkheid, goedheid, trouw, zachtmoedigheid en zelfbeheersing, aldus de apostel Paulus. En wie weet zijn die vruchten dan in de herfst rijp. Voor het boetesacrament is weinig animo, en vrijwel iedereen wil liever naar de kerk gaan in het eigen dorp, dus laten we die kerk bij De Boet maar vergeten. Maar misschien kunnen we wel inspiratie opdoen op de Floriade.

Het  is zondagmiddag, Eerste Paasdag. De Goede Week is weer voorbij, de week waarin we de laatste dagen van Jezus hebben herdacht. Het is een week die voor priesters en pastoraal werkers en actieve vrijwilligers in de kerk vaak een ware uitputtingsslag is. Voor mij begon het op woensdagavond. Ik was door mijn collega Álvaro meegenomen naar de Chrismamis in de kathedraal in Haarlem. Tijdens deze Mis worden de oliën gewijd die onder meer gebruikt worden voor doopsel en ziekenzalving. Tevens hernieuwen de priesters daar hun wijdingsgelofte. In die Mis zijn ook gewone parochianen welkom uit het hele bisdom. Sommige parochies komen met een vertegenwoordiging van het bestuur en er komen ook veel vormelingen. Voor mij was het de eerste keer dat ik erbij was en ook de eerste keer dat ik mijn gelofte als priester kon vernieuwen. Het was een indrukwekkende plechtigheid: heel veel priesters bij elkaar, een goed koor, een inspirerende preek van de bisschop… Kortom: een goede start van de Goede Week. Op Witte Donderdag hadden we hier ’s morgens de viering waarin het Laatste Avondmaal herdacht wordt in de kapel. Met zo’n twintig mensen was dit een sfeervol gebeuren. Daarna kwamen de kinderen van De Caegh in twee groepen naar de kerk voor hun Paasviering. Daar kan ik ook van genieten, zoveel kinderen in de kerk. Vrijdagmiddag baden we in de kapel met een klein groepje de Kruisweg. ‘s Avonds verzorgde het koor Sing@Victor de Goede Vrijdagviering met het lijdensverhaal van Jezus. Ik kon er zelf niet bij zijn wegens verplichtingen in een andere parochie, maar hoorde dat het erg mooi was. Zaterdagochtend was hier in de kerk de afscheidsdienst van Kitty Driessen. Ook daar kon ik helaas niet bij zijn, want op diezelfde tijd was de Paasviering in De Horstenburgh. Het is fijn als je op zo’n moment een beroep kan doen op een lid van de avondwake-uitvaartgroep. Dat was in dit geval Peter van Diepen die de honneurs uitstekend waarnam. In De Horstenburgh kon ik intussen het Paasfeest inluiden in een volle kapel. ’s Avonds was in de kerk uiteraard de Paaswake, dit jaar met het koor Entre-Deux. Dit was tevens de laatste viering waarin Sandra Hoffer het koor dirigeerde. Met een bos bloemen en een kaars hebben we afscheid van Sandra genomen en haar bedankt voor haar inzet. Ik kan Sandra uiteraard niet zien dirigeren, maar door de jaren heen heb ik wel gemerkt dat zij Entre-Deux goed en genuanceerd heeft leren zingen. Hopelijk vindt het koor snel een opvolger voor haar. De kerk was prachtig versierd. Dat kan ik natuurlijk ook niet zien, maar als de bloemengroep aan het werk is, kom ik altijd wel even kijken met mijn handen en dan voel ik toch wel dat de bloemstukken en boeketten heel mooi zijn. Ik wil hier dan ook de bloemengroep hartelijk bedanken en ook Dekker Chrysanten voor de geleverde bloemen. Ook de kosters wil ik bedanken en de koorleden en iedereen die heeft meegewerkt aan de voorbereiding en uitvoering van al deze vieringen. En dan vergeet ik bijna nog te zeggen dat hier vanochtend, op Eerste Paasdag, ook een prachtige viering was, waarin pastor Nico Knol voorging. Het was waarschijnlijk zijn laatste Mis hier in de parochie, want in juni gaat hij onze regio verlaten en wordt hij pastoor in Amsterdam-Noord. Zelf was ik vanochtend weer elders. En nu is het tijd om even uit te rusten en te genieten van het mooie weer. Als u dit leest, zitten we nog in het octaaf van Pasen, de acht dagen die de ‘Paasvakantie’ minstens mag duren. Ik hoop dat u fijne Paasdagen hebt gehad en misschien hebt u ook, net als ik, goede herinneringen aan de afgelopen Goede Week.