Nieuws

Na de vieringen van zondag 15 december en zaterdag 21 december zal er achterin de kerk weer een kraam staan waar de leden van de MOV-groep rijst, pasta en andere lekkernijen verkopen. U kunt de gekochte producten uiteraard mee naar huis nemen, maar u mag ze ook in de kerk achterlaten. Als u dat doet, dan worden ze naar de voedselbank in Hoorn gebracht. Ook de opbrengst van de verkoop gaat daar naar toe. Zo tegen het eind van het jaar kan de voedselbank wel wat extra steun gebruiken. Koop dus iets in de kraam en neem het mee naar huis of doneer het aan de voedselbank. Wat u kunt missen, zal daar zeer welkom zijn.

Op zaterdag 6 juni hoop ik tot priester te worden gewijd. Dan kan ik op zondag 7 juni mijn eerste Mis opdragen. Dat wil ik natuurlijk doen in de Sint Victorkerk. Om veel mensen de kans te geven deze viering op te luisteren met zang, heb ik voorgesteld voor deze gelegenheid een projectkoor op te richten. Dit voorstel is met veel enthousiasme begroet. Pierre van Diepen zal de muzikale leiding op zich nemen en Nel de Groot neemt het secretariaat voor haar rekening. Het is de bedoeling dat het koor een Nederlandstalige mis gaat zingen. De repetities vinden plaats in de Sint Victorkerk. Te beginnen op 6 februari wordt er vrijwel iedere donderdag gerepeteerd van 19.30 uur tot 21.00 uur. Wie mee wil zingen in dit projectkoor kan zich tot 15 januari aanmelden bij Nel de Groot, e-mail: j.de.groot1@quicknet.nl of tel.: 072-5714806. Het inschrijfgeld bedraagt € 10,00 te voldoen bij de eerste repetitie. Vergeet niet bij de aanmelding te vermelden of je sopraan, alt, tenor of bas bent.

We gaan weer van start met de voorbereiding op de Eerste heilige Communie (19 april 2020) en het Sacrament van het heilig Vormsel (5 juni 2020). U kunt uw kind tot 22 december aanmelden op de website: www.sintvictorparochie.nl. Via de buttons op de homepage komt u rechtstreeks op de aanmeldpagina’s. Ook vindt u daar meer informatie over beide projecten.

De afgelopen twee jaren zong het Langedijker Koor op de laatste zaterdag voor Kerst in onze kerk. Het was de bedoeling dat dat ook dit jaar zou gebeuren, maar vanwege een misverstand kan dat niet doorgaan. Er is dit jaar op zaterdagavond 21 december wel een viering in onze kerk, maar helaas dus zonder de zang van het Langedijker Koor.

Op Tweede Kerstdag, donderdag 26 december, gaan we weer ‘Kindje wiegen’. Voor uw (klein)kinderen het ideale uitstapje voor deze dag. We beginnen om 11.00 uur en het duurt een half uurtje. We horen het kerstverhaal en zingen de bekende kerstliederen. Er is een levende kerststal met schapen en een ezel. Jozef en Maria zijn er natuurlijk ook met het pasgeboren Kindje Jezus. De kinderen mogen herder of engeltje zijn. Het wordt dus weer een gezellige boel. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd!

Nadat we in de Kerstnacht en op Eerste Kerstdag de geboorte van Christus hebben gevierd, herdenken we op Tweede Kerstdag de dood van de eerste mens die stierf vanwege zijn geloof in Christus als zoon van God, de heilige Stefanus. Toch blijven we nog dagenlang kerstliederen zingen, want over de komst van Christus zijn we nu eenmaal niet gauw uitgejubeld. Dat zullen we dus ook doen in de vieringen in de Marcuskapel op Tweede Kerstdag en op donderdag 2 januari. Beide keren zal ik daarbij gitaar spelen. Zoals gewoonlijk is er na de kapelviering koffie en thee in de pastorie. Op Tweede Kerstdag trakteren we daarbij op een plakje tulband of kerststol.

Ongetwijfeld hebt u al het één en ander gedaan om binnens- en buitenshuis de kerstsfeer te bevorderen. Dat doen we natuurlijk ook in onze Sint Victorkerk. Op 12 en 13 december is er een hele ploeg vrijwilligers aan de gang om de kerststal op te zetten en de kerk te versieren met bloemen en groen, en op zaterdag 14 december worden er weer twee kerstbomen geplaatst op het kerkplein. Het is een groep ondernemers die daar ieder jaar weer zorg voor draagt. En als iemand van de fa. Klaver er weer lichtjes in heeft gehangen, dan is het hele spul compleet. Intussen zijn ook de koren druk in de weer met de voorbereidingen voor de Kerstvieringen. Wat ben ik blij dat we dat allemaal in onze kerk nog kunnen realiseren. Het wordt ieder jaar Kerstmis, dat gaat vanzelf. Maar wat bleef er over van het Kerstfeest als we dat niet in de kerk zouden kunnen vieren. Gelukkig zijn we met velen die hun schouders eronder willen zetten en er in de kerk weer iets moois van willen maken. En gelukkig zijn er ook weer veel mensen die in deze dagen de weg naar de kerk weten te vinden. Zo geven we allemaal gehoor aan de oproep om de geboorte te vieren van Jezus, het Kind van vrede en licht. Moge het zo voor ons allemaal een zalig Kerstmis worden.

Op maandagavond 23 december om 19.00 uur is er een kerstviering in de kapel van De Horstenburgh. Cantorgroep De Weere zingt bekende kerstliederen. Na de viering staat er zoals gewoonlijk koffie en thee klaar in het restaurant van De Horstenburgh. Iedere vrijdagavond is er een viering, maar vanwege het naderende Kerstfeest nu dus ook op maandag 23 december. Uiteraard gaan we op vrijdag 27 december en de week daarna nog even door met het zingen van bekende kerstliederen. Daarbij zal ik gitaar spelen. Als u een familielid of een kennis hebt die in De Horstenburgh of in Huize Agatha woont, dan is het misschien een idee om samen met hem of haar in deze kersttijd een keer naar een viering toe te gaan. U bent van harte welkom!

Even zitten, even bidden, even stil zijn voor het Allerheiligste. Dat kan u in deze donkere dagen terugbrengen bij datgene waar het met Kerstmis werkelijk om gaat: de komst van God in ons midden. U bent welkom bij de Stille Aanbidding in de Marcuskapel, donderdagmiddag 19 december tussen 14.00 en 15.00 uur.

Samen met je protestantse buren of vrienden naar de kerk… En wel naar een kerkdienst die voor jullie allebei vertrouwde elementen en bekende gezichten omvat, dat kan op zondag 1 december. Met dominee Désirée Woudt en Piet van Baar ga ik voor in een oecumenische viering bij het begin van de Advent. Het thema is: ‘Is Jezus welkom?’ Het Parochiekoor zingt en u bent in elk geval van harte welkom.

Wat stond er allemaal hoog op het verlanglijstje van de kerkvernieuwers van de jaren zestig en wat is ervan terechtgekomen, na vijftig jaar… Het was veel katholieken een doorn in het oog dat de protestanten wel de Bijbel mochten lezen en zij niet. Daar moest eindelijk eens wat aan gedaan worden. De kerkvernieuwers pikten het signaal op en besloten voor de Bijbel meer plaats in te ruimen in de mis, vooral op zondag. De ‘tafel van het woord’ moest net zo belangrijk worden als de ‘tafel van brood en wijn’. Tot in de jaren zestig was er een lezingencyclus van één jaar. Ieder jaar kwamen dus steeds weer dezelfde Bijbelverhalen terug. Het spreekt vanzelf dat er grote stukken van de Bijbel waren die op deze manier op zondag nooit aan de orde kwamen. Dat moest veranderen! Er werd een compleet nieuw leesrooster gemaakt voor de zondagen. Het werd een cyclus van drie jaren. Men noemde ze jaar A, jaar B en jaar C. Zo konden er drie keer zoveel verhalen aan bod komen als voorheen. In jaar A plaatste men vooral lezingen uit het Evangelie volgens Matteüs, voor jaar B werden veel lezingen gekozen uit het Evangelie volgens Marcus en in jaar C liet men vooral de evangelist Lucas aan het woord komen. Ook werd het aantal lezingen op zondag uitgebreid van twee naar drie. De eerste lezing werd nu bijna iedere zondag een stukje uit het Oude Testament. De tweede lezing werd meestal een stukje uit één van de brieven van de apostel Paulus en de derde lezing werd zoals gezegd genomen uit één van de Evangeliën. Men koos de lezingen uit het Oude Testament zo, dat ze thematisch vrijwel altijd aansloten bij de lezingen uit het Evangelie. Als je die lezingen zo naast elkaar leest, dan ontdek je dat er veel verhalen uit de Evangeliën zijn die teruggrijpen op verhalen uit het Oude Testament. Bovendien raak je op die manier vertrouwd met de Joodse traditie waarin Jezus zelf stond. Jezus borduurt met zijn verkondiging voort op het geloof van het Joodse volk in de ene God ’Ik Zal Er Zijn’. Vooral de aandacht voor het Oude Testament is er dus op vooruitgegaan. Daaruit lezen we nu veel meer dan vroeger en het belang ervan voor ons geloof is zo een stuk duidelijker geworden. En zo draaien we rond in een lezingencyclus van drie jaren: jaar A, jaar B en jaar C. Elk nieuw kerkelijk jaar begint op de eerste zondag van de Advent. De Advent is de tijd vóór Kerstmis, de tijd van vier weken waarin we uitkijken naar de komst van Jezus. Op zondag 1 december beginnen we dan ook weer met een nieuw kerkelijk jaar. Wat de lezingen betreft is dit het begin van jaar A. U zult de komende tijd dus vrijwel elke zondag een lezing horen uit het Evangelie volgens Matteüs, tenminste, als u regelmatig naar de kerk gaat. Komt u alleen in de kerstnacht, dan hoort u ieder jaar het bekende verhaal over de geboorte van Jezus in Bethlehem uit het Evangelie volgens Lucas. Komt u op Eerste kerstdag naar de kerk, dan hoort u het begin van het Evangelie volgens Johannes. Met Kerstmis geen A, B of C maar gewoon ieder jaar dezelfde verhalen. De kerkvernieuwers vonden het niet nodig om daar verandering in aan te brengen. Gelukkig maar!

Afgelopen zondagmiddag is Jente Wever gedoopt, dochter van Jesse en Jenny Wever. Het was voor het eerst dat ik het Heilig Doopsel mocht toedienen. Het was mooi om zo met een kleine familie bij elkaar te zijn in de kerk. En voor mij natuurlijk wel een beetje spannend om voor het eerst de handelingen te verrichten die bij het doopsel horen. Het doopsel is een mooi ritueel, waarmee je bevestigt wat je eigenlijk al weet: dat het kind niet alleen met liefde wordt opgenomen in een gezin en in een familiekring, maar dat het ook een kind van God is en dat het kind bij de geloofsgemeenschap mag horen. Ik hoop nog vele kinderen en ook volwassenen, te mogen dopen. Het is volgens mij nog altijd de moeite waard om bij God te horen en via het doopsel opgenomen te worden in de kerk.

Zaterdag 16 november was het dan zover dat ik tot diaken gewijd kon worden. Toch wel een beetje zenuwachtig ging ik naar Heiloo. Gelukkig was ik er ruim op tijd en waren ook de andere wijdelingen al aanwezig, zodat we met elkaar nog eens alle rituelen konden doornemen. Ook het koor, bestaande uit studenten van het Seminarie, was al druk aan het oefenen. En langzaam stroomde de kapel vol. Om tien over half twaalf hield het koor op en begon een student met de mensen een rozenhoedje te bidden. Zo bleef de sfeer sereen en helemaal à la Heiloo. Daar sta je dan in de sacristie met allemaal priesters die zich aan het verkleden zijn… En dan begint het. Buitenom loop je in de stoet mee naar de kerk en kom je binnen onder gezang in een volle kapel. En dan ontrolt de hele plechtigheid zich… Na de wijding word je als nieuwe diaken begroet door de aanwezige diakens. Dat was voor mij het mooiste moment. Daardoor voelde ik me echt opgenomen in de kring van diakens en in de geestelijkheid van het bisdom. Na de mis werd ik door heel veel mensen gefeliciteerd. Toen pas kreeg ik in de gaten hoeveel bekenden de viering hadden bijgewoond. En wat ik helemaal niet had verwacht: veel mensen hadden een cadeau voor me meegebracht. Door alle drukte weet ik van sommige cadeaus niet eens meer van wie ik ze nu precies heb gekregen… Hoe dan ook: ik wil alle gulle gevers bedanken voor hun geschenken. Ik ontving in de dagen rond mijn diakenwijding ook veel kaarten met felicitaties, vaak met veel aandacht gemaakt en geschreven. Ook hiervoor allen hartelijk dank. De diakenwijding was een mooie plechtigheid. Ook de eerste mis waarin ik als diaken mocht assisteren, met pastor Nico Knol als voorganger, was een warme viering. Vaak wordt me gevraagd wat je als diaken allemaal mag en moet. Er zijn natuurlijk zaken die je bij de wijding belooft. Daar hoort het regelmatig bidden van de getijden bij. Ook doe je bij de diakenwijding de celibaatbelofte. En je belooft gehoorzaamheid aan de bisschop en zijn opvolgers. Je belooft, met Gods hulp, christelijk te leven. Dat is natuurlijk het belangrijkste. Een diaken behoort zich dienstbaar op te stellen, vooral ten opzichte van mensen die op één of andere manier in nood verkeren. De oorspronkelijke betekenis van het woord diaken is tafeldienaar. Het houdt in de praktijk in dat je ook aan  de altaartafel assistentie mag verlenen. Je bent dus een soort veredelde misdienaar. Maar je mag ook voorlezen uit het Evangelie en ook preken, maar niet tijdens de Hoogmis. Verder is de diaken degene die de mensen oproept om elkaar vrede te wensen en zo zijn er meer oproepen die tijdens de mis door de diaken mogen worden gedaan. Ik moet er erg aan wennen. Ik deed altijd woord- en communievieringen. Dat mag ik nu ook officieel doen, maar liever heeft men dat er een eucharistieviering is waarin ik als diaken de priester assisteer. Daarom zijn er in de komende tijd in onze kerk meerdere eucharistievieringen, waarin ik de gelegenheid krijg om als diaken te assisteren. Ook de liturgische kleding van een diaken is bijzonder. Je draagt een wit onderkleed, de albe. Uit eerdere Rotondes weet u dat ik er één gekocht heb in Almere. De parochieraad heeft besloten mij deze albe te schenken. U hebt daar als parochiaan dus indirect uw steentje aan bijgedragen. Ook daarvoor hartelijk dank. Over de albe heen draag je een stola. Deze is nauwelijks te zien, want daarboven draag je een dalmatiek, een mooi bewerkt bovenkleed. Stola en dalmatiek zijn in de liturgische kleuren. In de komende adventstijd draag ik die dus in ’t paars… De diakenstola en de dalmatiek worden als je eenmaal priester gewijd bent,vervangen door een andere stola en een kazuifel. Een diakenstola en een dalmatiek hoef je dus niet zelf te hebben en ook lang niet in alle parochies zijn die voorradig. Gelukkig kon ik diakenkleding van Fred Deen lenen en ook van elders, zodat ik toch over alle benodigde kleding kan beschikken. De kledingvoorschriften steken erg nauw, vanwege de symbolische betekenis van elk onderdeel. Pastor Nico regelt dit soort zaken voor me. Gelukkig maar, want aan mij kun je zoiets niet overlaten. Maar laten we in Obdam toch allereerst proberen samen het geloof te beleven en handen en voeten te geven, los van kledingvoorschriften en andere formaliteiten. Ik ben blij dat ik samen met u kan uitkijken naar de geboorte van Christus. Dat Hij in ons midden mag komen. Dat wij zijn uitstraling mogen voelen en dat dat mag doorwerken in ons dagelijkse doen en laten. Laten we daar met elkaar voor bidden…

Op zaterdag 16 november 2019 is pastor Bert tot diaken gewijd. Dit gebeurde tijdens de plechtige eucharistieviering van 12.00 uur in de bedevaartkapel ‘Onze Lieve Vrouw ter Nood’ in Heiloo, samen met nog drie andere wijdelingen. Eerst was de uitverkiezing van de kandidaten. Zij werden persoonlijk naar voren gevraagd. Daarna beantwoordde rector de Wit, aan bisschop Punt hun voordracht met een positief antwoord. Na het Veni Creator spraken de vier wijdelingen, ‘de beloften van de uitverkorenen’ uit. Gevolgd door het afleggen van ‘de belofte van gehoorzaamheid’. Dit laatste gebeurde geknield voor de bisschop, terwijl zij hun gevouwen handen in die van de bisschop legden. Hierna gingen de wijdelingen plat op de grond liggen, als teken van totale overgave. De gelovigen in de kerk zongen de ‘Litanie van alle Heiligen’. De heiligen worden aangeroepen voor het versterken van het gebed voor de wijdelingen in de hoop dat deze diakens hun taak in de toekomst goed kunnen en blijven uitoefenen. Daarna volgde de handoplegging, waarbij de bisschop in stilte de handen op de knielende wijdeling legde. Na het uitspreken van het wijdingsgebed, stonden de nieuw gewijde diakens op en gingen naar de plaats waar zij werden bekleed met de liturgische diaconale gewaden. Tot slot was de overhandiging van het evangelieboek, waarbij de nieuw gewijde diaken voor de bisschop knielde, deze hem het evangelieboek overreikte met de boodschap het evangelie goed te verkondigen en te handelen in het juiste geloof. Hierna werden de pas gewijde diakens verwelkomd door de bisschop en de aanwezige diakens en priesters met een vredeskus. Na deze plechtigheid werd de viering van de eucharistie vervolgd. Aan het einde van de viering mochten we pastor Bert en zijn familie feliciteren. Heel veel Obdammers waren naar Heiloo gekomen om deze bijzondere gebeurtenis mee te maken. We feliciteren pastor Bert van harte met deze mijlpaal en gaan met hem mee op weg naar het priesterschap! Via de volgende link vindt u veel foto’s van de wijding. Foto’s bisdom [gallery size="medium" ids="eyJ1cmwiOiJodHRwczpcL1wvc2ludHZpY3RvcnBhcm9jaGllLm5sXC93cC1jb250ZW50XC91cGxvYWRzXC8yMDE5XC8xMVwvSU1HXzc1NzQuanBnIiwidGl0bGUiOiIiLCJjYXB0aW9uIjoiIiwiYWx0IjoiIiwiZGVzY3JpcHRpb24iOiIifQ==,eyJ1cmwiOiJodHRwczpcL1wvc2ludHZpY3RvcnBhcm9jaGllLm5sXC93cC1jb250ZW50XC91cGxvYWRzXC8yMDE5XC8xMVwvSU1HXzc1NDcuanBnIiwidGl0bGUiOiIiLCJjYXB0aW9uIjoiIiwiYWx0IjoiIiwiZGVzY3JpcHRpb24iOiIifQ==,eyJ1cmwiOiJodHRwczpcL1wvc2ludHZpY3RvcnBhcm9jaGllLm5sXC93cC1jb250ZW50XC91cGxvYWRzXC8yMDE5XC8xMVwvSU1HXzc1NTkuanBnIiwidGl0bGUiOiIiLCJjYXB0aW9uIjoiIiwiYWx0IjoiIiwiZGVzY3JpcHRpb24iOiIifQ==,eyJ1cmwiOiJodHRwczpcL1wvc2ludHZpY3RvcnBhcm9jaGllLm5sXC93cC1jb250ZW50XC91cGxvYWRzXC8yMDE5XC8xMVwvSU1HXzc1NjguanBnIiwidGl0bGUiOiIiLCJjYXB0aW9uIjoiIiwiYWx0IjoiIiwiZGVzY3JpcHRpb24iOiIifQ==,eyJ1cmwiOiJodHRwczpcL1wvc2ludHZpY3RvcnBhcm9jaGllLm5sXC93cC1jb250ZW50XC91cGxvYWRzXC8yMDE5XC8xMVwvSU1HXzc1NzAuanBnIiwidGl0bGUiOiIiLCJjYXB0aW9uIjoiIiwiYWx0IjoiIiwiZGVzY3JpcHRpb24iOiIifQ==,eyJ1cmwiOiJodHRwczpcL1wvc2ludHZpY3RvcnBhcm9jaGllLm5sXC93cC1jb250ZW50XC91cGxvYWRzXC8yMDE5XC8xMVwvSU1HXzc1NzcuanBnIiwidGl0bGUiOiIiLCJjYXB0aW9uIjoiIiwiYWx0IjoiIiwiZGVzY3JpcHRpb24iOiIifQ=="]

Op maandag 4 november heeft pastor Bert in de kleine kapel van Heiloo zijn geloofsbelijdenis en eed van trouw afgelegd, als voorbereiding voor zijn diakenwijding op 16 november. Er waren vier priesterkandidaten, waarvan Bert er een was. Hierbij beloven de wijdelingen dat ze zich ten dienste stellen van de Kerk met christelijke gehoorzaamheid. Ze zullen als een goede herder in opdracht van Kerk en gemeenschap handelen. De dienst werd geleid door Jeroen de Wit rector van het seminarie. Samen met de andere wijdelingen, legde Bert zijn geloofsbelijdenis en eed van trouw af in aanwezigheid van bisschop Punt en hulp bisschop Hendriks. Familie, vrienden, collega’s, parochieraad en een aantal parochianen waren allemaal getuige van deze bijzondere viering. Bert, proficiat namens ons allemaal! Weer een stap dichterbij het priesterschap.

Met medewerking van de Jachthoornblazersgroep ’t Wildrijk is er in onze St.Victorkerk een prachtige eucharistieviering gehouden, met het treffende thema; ‘Geraakt door God’ . Pastor Bert en pastor Nico gingen samen voor. Tijdens de viering heeft pastor Nico de hartjes uitgereikt aan de ouders en kinderen die hij de afgelopen jaren heeft gedoopt. Een mooie afsluiting van een periode, want vanaf nu mag pastor Bert het sacrament van de doop toedienen. Aan het einde van de viering werden de Hubertusbroodjes gezegend. Een klein wit bolletje gevuld met anijszaadjes. Deze broodjes bieden bescherming tegen ‘ziekte en kwade invloeden’. Ook de meegebrachte dieren kregen de zegening. Sint Hubertus is de beschermheilige van de jacht, hieronder de legende. Het leven lachte Hubertus toe tot die ene gebeurtenis op de dag van Goede Vrijdag, de sterfdag van Jezus. Hij was met zijn vrienden op jacht. Hoog te paard, met de jachthoorn op zijn rug, reed hij voor hen uit. De honden waren al diep het bos ingetrokken. Zwijgend volgden de jagers hun spoor en speurden tussen de bomen naar wild dat zich daar kon verschuilen. Plotseling hoorden ze in de verte hondengeblaf. Ze gaven hun paarden de sporen en haasten zich in de richting die de honden aangaven. Daar- ver voor hun uit- zagen ze een hert wegvluchten. Ze volgden het dier lange tijd tot het op een open plek in het bos bleef staan. Met opgeheven hoofd keek het recht in de ogen van Hubertus. De jagers spanden hun bogen voor het beslissende schot. ‘Niet schieten!’ riep Hubertus naar zijn vrienden. Hij zag dat het gewei van het hert begon te stralen en hoe er middenin een lichtend kruis verscheen dat zijn ogen verblindde. Hij versteende van angst. Op dat moment klonk er een stem die zei: ‘Hubertus, hoe lang nog laat je je leiden door de hartstocht die het levensgeluk van jezelf en anderen in de weg staat? Als je je niet tot de Heer keert, zul je naar de hel gaan.’ Hubertus komt van zijn paard, knielt neer en vraagt wat hij moet doen. ‘Ga naar mijn dienaar Lambertus en doe wat hij u zegt,’ is het antwoord. Bij het zien van het kruis en het horen van de stem, herinnert hij zich ook dat een hert een deel van Gods schepping is, die onderhouden en bewaard moet worden. Hij keert zich af van de jacht en vervoegt zich bij Lambertus, de bisschop van Maastricht, wiens opvolger hij later zal worden.

Afgelopen vrijdag 8 november vond de jaarlijkse veiling plaats in De Brink. Het bestuur van de stichting die de veiling organiseert, had er alles aan gedaan om leuke kavels te krijgen en de deelnemende verenigingen voor deze avond warm te maken. En met succes. Van begin tot eind zat de stemming er goed in en liep alles op rolletjes. En ook de opbrengst was goed. Het geld dat voor de Sint Victorkerk bestemd is, gaat naar de ‘Stichting Restauratie en Onderhoud Victorkerk Obdam’. Van dit geld zal een nieuw verwarmingssysteem worden bekostigd, waaraan momenteel al druk wordt gewerkt. Graag wil ik het bestuur van de stichting ‘De Veiling Obdam’ hartelijk bedanken voor het vele werk dat met het organiseren van de veiling gepaard gaat. Het is een flinke klus om een dergelijke veiling te organiseren. Ieder jaar weten jullie het concept van de veiling zodanig te vernieuwen dat de veiling aantrekkelijk blijft voor ouderen, maar ook steeds aantrekkelijker wordt voor een jongere generatie Obdammers. Dat is jullie ook dit jaar weer gelukt. En weer verliep alles gladjes. Echt top!

Op zaterdag 16 november zal ik samen met drie andere mannen door bisschop J.M. Punt tot diaken worden gewijd. U bent welkom bij de wijdingsplechtigheid die gehouden wordt in de grote kapel van het Heiligdom van O.L. Vrouw ter Nood in Heiloo. De mis begint om 12.00 uur, maar u wordt verzocht ruim van tevoren aanwezig te zijn, want zo heel groot is de grote kapel niet. Na de mis is er een receptie met koffie en broodjes in het Oesdom, de horecagelegenheid op het Heiligdom. Hier bent u eveneens welkom. Op zondagochtend 17 november zal ik in onze Sint Victorkerk voor het eerst tijdens een mis assisteren als diaken. Na de mis is er voor iedereen een kopje koffie achterin de kerk.

Lang was het onzeker of ik dit jaar nog diaken gewijd kon worden. Enkele weken geleden kwam er vanuit Rome en meteen ook vanuit Haarlem groen licht. Maar doordat ik zolang in het ongewisse was gelaten, kon ik er nauwelijks blij mee zijn. Een deel van de voorbereidingstijd, en dus ook een deel van de voorpret, was mij ontnomen. Maar voorafgaand aan de diakenwijding is er nog een laatste stap: het uitspreken van de geloofsbelijdenis en het afleggen van de eed van trouw. Op maandag 4 november moest dat gebeuren, in de kapel van het seminarie in Heiloo. Nog weinig enthousiast ging ik erheen. Maar toen ontmoette ik de andere drie mannen die diaken gewijd worden. Zij wisten al langer dat ze daarvoor in aanmerking zouden komen. Zij hadden zich er met grote zorgvuldigheid en veel enthousiasme op voorbereid. En zij hadden erop gerekend mij in hun groep op te nemen. Die middag gingen we de hele ceremonie oefenen met ons vieren en met een student van het seminarie erbij om de ceremonie te leiden. En meteen was ik één van hen. Zij hadden voor mij al de juiste kleding klaargelegd en hielpen me met alles waar ik onzeker over was. En eindelijk kon ook ik enthousiast worden over deze volgende stap. Het ijs was gebroken. Met ons vieren legden we de eed van trouw af en spraken we de geloofsbelijdenis uit, in een prachtige mis waarin bisschop Punt voorging, samen met bisschop Hendriks en vele andere priesters. Na de mis stond er een heerlijk feestmaal klaar. Hier had ik een aantal gasten voor mogen uitnodigen. Daardoor konden enkele parochianen en leden van de Parochieraad erbij aanwezig zijn. Namens de Parochieraad deelde Gerda Wester, de secretaris, me mee dat de albe, het gewaad dat ik onlangs in Almere heb gekocht, mij door de parochie wordt geschonken. Dat is een heel mooi cadeau waarvoor ik de parochieraad en u als parochiaan hartelijk wil bedanken. De albe, die nog moet worden verkort, is op het moment van schrijven nog onderweg, maar ik hoop hem komende zondag te kunnen laten zien, als ik voor het eerst als diaken mag assisteren tijdens een mis. De volgende dag moest ik alweer in Heiloo zijn, in de grote kapel. Nu gingen we de hele plechtigheid van de diakenwijding inoefenen, inclusief het plat ter aarde liggen. Dat moest nu nog op de koude kapelvloer, maar op de dag van de wijding moet er een tapijt liggen. Nou, dat hoop ik dan maar, want nu lagen we er met ons vieren te lidderen. Maar het was mooi om het samen met de andere drie wijdelingen allemaal door te nemen. De dag van de wijding komt nu snel naderbij, maar in de parochie gaat het leven gewoon door. En er was de laatste tijd heel wat te doen, niet alleen voor mij, maar ook voor veel vrijwilligers. We hebben een aantal bijzondere vieringen gehad. Dat begon op zaterdag 2 november met de Allerzielenviering. Het is goed dat we in de kerk tijd nemen om onze dierbare overledenen te gedenken en ik ben blij dat er veel mensen zijn die van die gelegenheid gebruik maken. Het is voor veel mensen een hartverwarmende viering. Voor mijzelf ook. Ik heb dan weer even contact met veel mensen met wie ik in het afgelopen jaar de uitvaart van een familielid heb voorbereid en dat doet me goed. Op zondag 3 november was er de Hubertusviering met Jachthoornblazersgroep ’t Wildrijk. Weer een goed gevulde kerk, ook met jonge ouders en hun kinderen. Zij kregen de hartjes uitgereikt die in de afgelopen tijd in de doopboom achterin de kerk opgehangen waren. Bakker Koning had gezorgd voor de originele Hubertusbroodjes, die door pastor Nico werden gezegend. Het was een mooie, drukke viering, wat mij betreft voor herhaling vatbaar. Afgelopen zaterdag schalden er operaklanken door de kerk. Het koor Kogge Klassiek gaf een concert met liederen uit opera’s van Verdi. Het is mooi dat dat kan in onze kerk, maar er moet voor zulke evenementen veel werk verzet worden om alles klaar te zetten, het koor en de bezoekers goed te ontvangen en later alles weer op te ruimen. En deze keer moest alles meteen weer klaar gezet worden voor de volgende dag, want op zondag 10 november kwam het Ritmisch Koor uit de Noord zingen, vanwege het 55-jarig huwelijksjubileum van Ted en Ina van Schagen. Het werd een prachtige viering waarin pastor Paul en ik samen mochten voorgaan. Nu ik dit schrijf is het zondagavond. Morgen is het dus Sint Maarten, met hopelijk weer een kerk vol kinderen. Ik kan er zelf helaas niet bij zijn. Voorafgaand aan mijn diakenwijding moet, nee, mag! ik enkele dagen op retraite… Maar daarna is het zover… Eindelijk!

Wat stond er hoog op het verlanglijstje van de kerkvernieuwers van de jaren zestig, en wat is daarvan terechtgekomen na vijftig jaar… Meer betrokkenheid van de gelovigen bij de mis, dat was voor de kerkvernieuwers een must. In mijn eerste stukje over dit onderwerp, schreef ik over de zang. Priester en kerkgangers zouden in de mis een aantal dialogen kunnen zingen. Dat was een wens die nog niet in vervulling is gegaan. Nu wil ik het hebben over de lichaamshouding. Staan, zitten, knielen, buigen… Door op bepaalde momenten tijdens de mis van lichaamshouding te veranderen, blijf je betrokken bij wat de priester doet. Met je lichaam doe je mee en als het goed is, breng je ook je geest op die manier weer bij de les. Daarom staan we bij het voorlezen van het evangelie en het uitspreken van de geloofsbelijdenis. Bij de consecratie knielen we uit eerbied. Zitten is een luisterhouding. Dat kan tijdens de preek. Maar bidden is alweer iets actievers. Daarom is het goed tijdens het openings- en het slotgebed te gaan staan. En als de priester zegt: ‘Verheft uw hart…’. Ja, dan is het moeilijk om alleen maar je hart te verheffen, dus dan kunnen we beter maar helemaal opstaan. In Langedijk was er een jaar of tien geleden een priester die de kerkgangers in de ouderenviering op woensdagochtend ertoe aanzette het zitten, staan en knielen precies te gaan doen zoals de kerkvernieuwers van de jaren zestig het wensten. Een vrouw had al gauw haar woordje klaar: ‘Meneer pastoor, dit is een kapel, geen gymclub’. Daar had de pastoor niet van terug. En toch, je zal maar,tijdens een concert bijvoorbeeld, een uur achter elkaar op zo’n harde kerkbank moeten zitten! Zelfs als je in het middenschip op één van de voorste banken zit, waar nu kussens op liggen, weet je op een gegeven moment niet meer waar je het zoeken moet. Dat overkomt je niet tijdens de mis. Daar word je regelmatig uitgenodigd te gaan staan en te gaan knielen. Zo blijf je niet alleen betrokken bij alles wat er op het Priesterkoor gebeurt, je voorkomt daarmee ook dat je een ‘houten kont’ krijgt.

In Nederland is er nog maar één winkel waar priesterkleding wordt verkocht en die is gevestigd op een bedrijventerrein in Almere. In de vroege ochtend van 16 oktober reden Nico Knol, Hanneke Ocheda en ik naar Almere, niet meteen naar die winkel, maar eerst naar een kerkgebouw. Daar werden we opgewacht door de pastoor, de beheerder en een cameraploeg. Er moest weer een dagje gefilmd worden voor de documentaire die gemaakt wordt over mijn weg naar het priesterschap. Het uitzoeken en passen van priesterkleding was het hoofddoel. Maar dat was niet voldoende om de hele cameraploeg te laten opdraven, dus ik moest er nog wat bij bedenken. Dat werd het oefenen van het Doopsel. En om het voor de filmers niet te moeilijk te maken, moest dat ook in Almere gebeuren. Nico Knol en ik kennen de pastoor van Almere goed, dus dat was gauw geregeld. En zodoende ging ik, met in mijn linkerhand een pop uit huize Ocheda, en in mijn rechterhand een doopschelp, aan de slag in een modern kerkgebouw in Almere. Het was weer mooi om samen met Nico te oefenen, zijn handen te volgen en te voelen hoe hij mijn handen beetpakte om de juiste gebaren te maken. Hij is een ervaren priester, dat merk je aan alles als je zo samen bezig bent. Het deed ons allebei goed. De zaterdag daarna ging Nico bij ons voor in de mis. In zijn preek vertelde hij dat wij in Almere samen het Doopsel hadden geoefend. Veel kerkgangers vroegen mij achteraf waarom dat niet in onze eigen Sint Victorkerk gebeurd was. U begrijpt het nu, we hadden in Almere ook nog iets anders te doen. Priesterkleding kopen… Eigenlijk niet nodig, want er hangt genoeg in de verschillende parochies. Maar wel even aantrekken natuurlijk, al was het alleen maar voor de film. Maar dan trek je een kazuifel aan…. en je bent meteen een ander mens. Kleren maken de man, dat is nog steeds een waarheid als een koe. Een albe, het gewaad van de diaken, had ik wel echt nodig, dus dat werd serieus passen en de verschillende stoffen vergelijken. De kleding wordt niet in Almere genaaid, maar in een atelier in België. De levertijd is vier weken, dus vóór mijn diakenwijding moet de albe klaar zijn.

In de Eucharistieviering heeft de diaken een assisterende taak. Om die rol een aantal keren te kunnen vervullen, zijn er in de komende tijd enkele eucharistievieringen waarin pastor Nico Knol voorgaat, waarbij ik hem als diaken assisteer. Dat gebeurt voor het eerst op zondag 17 november, de dag na mijn diakenwijding. Na deze viering kunt u met ons een kopje koffie of thee drinken achterin de kerk.

Op zaterdag 16 november word ik tot diaken gewijd. De plechtigheid vindt plaats in de grote kapel van O.L. Vrouw ter Nood in Heiloo en begint om 12.00 uur. Na de viering is er een receptie in het Oesdom, de horecagelegenheid op het terrein van het heiligdom. U bent daar allen van harte welkom. De dag daarop, zondag 17 november, is de eerste mis in onze kerk waarbij ik als diaken assisteer. Het is lang onzeker geweest of mijn diakenwijding kon doorgaan. Er moest in Rome nog dispensatie worden aangevraagd voor het feit dat ik mijn studie niet gedaan heb aan een seminarie. Er zijn in ons bisdom overigens veel priesters die nooit aan een seminarie hebben gestudeerd, maar net als ik, hun studie hebben gedaan aan een universiteit of hogeschool. Dat daarvoor dispensatie moest worden aangevraagd, was voor mij dan ook nieuw. Maar het is geaccepteerd. Afgelopen donderdag kwam er groen licht vanuit Rome en dus ook vanuit Haarlem. Wel heb ik van de bisschop de verplichting opgelegd gekregen om het komende half jaar twee dagen per week mee te leven met de studenten op het seminarie in Heiloo. Op die manier kan ik beter toegroeien naar de Priesterwijding. Daar heeft de bisschop misschien toch wel een punt.

Nu ik dit schrijf is het zaterdagavond 25 oktober. Vanochtend was de uitvaart van Tiny Groenland – Beerepoot. Vanavond was er een Mariaviering met Sing@Victor. Veel Lourdesgangers ontmoetten elkaar weer. Een gezellige nazit in de pastorie was het gevolg. En het blijft druk in en om de kerk. Vrijdagavond gedenken we onze dierbare overledenen in De Horstenburgh. Zaterdagavond doen we dat wat uitgebreider in de kerk. Zondag 3 november is het de feestdag van Sint Hubertus, de patroonheilige van jagers en jachthoornblazers. Ook dan bent u weer welkom in de kerk. Dan is er op 8 november de veiling in De Brink, waarvan een groot deel van de opbrengst bestemd is voor onze kerk. Kijk maar eens in de catalogus of op kerkenveiling-obdam.nl om te zien wat er zoal wordt aangeboden. Er zitten vast en zeker leuke kavels voor u bij. Op zaterdagavond 9 november geeft het koor Kogge Klassiek een concert. Op zondag 10 november is er een mis met het Ritmisch Koor de Noord, bij gelegenheid van het 55-jarig huwelijk van Ted en Ina van Schagen. Samen met pastor Paul mag ik daarin voorgaan. En op 11 november zijn alle kinderen welkom voor een gezellige Sint Maartenviering. Tussen dit alles door wordt er ook nog gewerkt aan een nieuwe verwarmingsinstallatie. Op het priesterkoor kunt u daar nu al iets van zien.