In Memoriam

Dinsdag 24 augustus is Lida overleden. Ondanks haar jonge leeftijd van 70 jaar, was haar lichaam te ziek en ging het niet meer. Lida is opgegroeid in Wognum op de Zomerdijk, waar ze met haar 9 zussen woonde. Lida hield van buiten zijn en hielp haar vader graag bij de werkzaamheden rondom het huis. Ze was een optimistische en gezellige vrouw. Ze creëerde sfeer en gezelligheid in huis en was altijd belangstellend. En als je bij Bram en Lida kwam, dan voelde men zich gehoord en gekend. Dat was ook de spreuk van Lida; “Neem de mens zoals ie is”. Dat is waar het om gaat, oordeel niet en gun het een ieder om zichzelf te kunnen zijn.

Op 14 augustus, toen hier in Obdam de kermis net begonnen was, overleed Wout Neefjes op 20-jarige leeftijd. Een afschuwelijk en niet te bevatten bericht dat zijn ouders Carla en Matt en zusje Anna die avond van de politie kregen. Hun jongen en kanjer van een broer was aan het mountainbiken in Leogang in Oostenrijk. Het was zijn grote passie, hij genoot met volle teugen en was helemaal in z’n element op die mountainbike. Maar het onvoorstelbare gebeurde. Na een goede sprong in het bikepark, is er iets verschrikkelijks misgegaan. Wout was een ontzettend lieve, zorgzame, sociale, grappige, heel getalenteerde en sportieve jongen met een groot hart voor de mensen om hem heen. Een levensgenieter maar wel één met veel verantwoordelijkheidsgevoel. Hij was in de vriendengroep altijd de ‘Bob’, want hij dronk nooit; hij nam een ‘frissie’ of een 0,0. Toen hij acht jaar was, werd Wout grote broer van Anna. Wat was hij trots op haar. Op haar eerste verjaardag had hij een prachtige witte vlinder gevangen, die hij los liet boven het bedje van Anna. Ze keek haar ogen uit en zo bleef hij haar steeds verrassen.

In het begin van de oorlogsjaren, in 1941, werd Peter geboren in Tuindorp Oostzaan. Al van jongs af aan leerde hij thuis mee te helpen. Hij hielp zijn vader op de tuin en zijn moeder met de was. In 1960 vond de watersnood plaats in Tuindorp. Dit heeft veel indruk op hem gemaakt. De eerste dansles werd bepalend voor de rest van zijn leven. Daar ontmoette hij Els Schuurman. Peter was op slag verliefd op haar. Door omstandigheden verloren ze elkaar uit het oog. Twee jaar later, toen hij als militair met Koninginnedag op de Dam stond, zag hij Els voorbijlopen. Sinds die tijd heeft hij haar niet meer uit het oog verloren. In de jaren zestig was er woningnood. Om eerder in aanmerking te komen voor een huis, zijn Peter en Els in 1964 voor de wet, en een jaar later voor de kerk getrouwd. Ze kregen twee kinderen; Claudia en Ronald. Na Amsterdam en Purmerend zijn ze in Obdam komen wonen. Aan de Tulpenstraat hebben ze, 46 jaar lang, met veel plezier gewoond.

Nu de Tour de France weer volop draait, denk ik aan Jaap Neefjes. Hele middagen zat hij voor de televisie in Huize Agatha, en later op zijn kamer in De Horstenburgh, om het wielrennen te zien. Hij volgde de koers, maar zag ook graag beelden van het landschap waar de renners doorheen reden, want hij was wielerliefhebber en natuurliefhebber. Jaarlijks speelde hij met zijn familie een tourcompetitie, die bekroond werd met een echte beker. Jaap is 97 jaar oud geworden. Op 15 juni hebben we afscheid van hem genomen in de Sint Victorkerk, waarna hij herenigd is met zijn vrouw Tiny. Jaap had een gelukkige jeugd in het gezin van Gert Neefjes. In de oorlog wist hij te ontkomen aan tewerkstelling in Duitsland. Begin jaren vijftig ontmoette hij Tiny Tesselaar uit Warmenhuizen, die zijn vrouw zou worden. Het huis aan de Dorpsstraat dat ze hadden gekocht en waar ze in 1955 zouden gaan wonen, werd door de burgemeester gevorderd voor een echtpaar dat tijdelijk zonder woning zat. Daardoor moesten Jaap en Tiny hun huwelijk een jaar uitstellen. Ze kregen samen drie kinderen.

‘Het is goed zo’, stond er op de rouwkaart van Martha Leek. Deze tekst heeft zij zelf uitgekozen. Het is kort en bondig, zonder ‘toeters en bellen’, zoals zij had aangegeven. In haar leven hield Martha ook niet van poespas. Maar in mijn en misschien ook wel uw ogen was ze niet gewoon. Martha deed haar naam eer aan, zoals de Martha uit het bijbelverhaal, zorgen dat iedereen het goed had. Ze stond altijd voor de ander klaar om het hen naar de zin te maken. Martha hield van mensen. Natuurlijk kon ze soms ook uit de hoek komen op een manier dat je dacht, moet dat nou zo? Maar wat overheerst zijn haar zorg, goedheid en vriendelijkheid. Zij was belangstellend en geïnteresseerd naar de ander en de wereld om haar heen en verbonden met de mensen die haar na stonden. Martha haar leven was niet altijd makkelijk en toch wist zij steeds de moed er in te houden en positief te blijven. Totdat het niet meer ging, haar kaarsje doofde langzaam en ze moest lichamelijk steeds meer inleveren. Op 4 juni, de geboortedag van haar moeder, is Martha op 87 jarige leeftijd overleden. We bidden dat zij haar rust gevonden heeft. Het is goed zo.   Astrid Wittebrood-Schouten

Op 29 mei overleed Gré Rood-de Boer op 87-jarige leeftijd. Geboren en getogen in Obdam en al die jaren niet weggeweest. Ze trouwde met Arie Rood en kreeg samen met hem vijf kinderen. Vijf kinderen die allemaal ontzettend trots op haar zijn. Want Gré was een hardwerkende, lieve en hartelijke moeder die altijd voor iedereen klaar stond. Bij de familie Rood was niets te gek en was het altijd gezellig. De kinderen hebben een geweldige jeugd gehad in een warm gezin. Samen met Arie was ze druk met hun kruidenierswinkeltje en het gezin. Zij en Arie waren tegenpolen; hij avontuurlijk en kwajongensachtig en zij rustig en de grote kracht op de achtergrond. Na het sluiten van de winkel kreeg ze meer tijd voor zichzelf. Ze ging kleding maken, genoot van zwemmen en ging zingen in het Parochiekoor. Ruim 40 jaar heeft ze dat gedaan, met altijd veel plezier en grote inzet. Een heel groot geluk was de komst van de zes kleinkinderen, ze genoot van ze en was een hele lieve oma voor hen.

Het is mooi geweest. Dat schreef de familie op de rouwkaart voor Truus Homan-Leek. Zij overleed op zondag 25 april. Er kwam een eind aan haar lange leven en het was mooi geweest zo, het was goed zo. Er was de laatste jaren niet zoveel meer voor haar om van te genieten. Toch heeft ze zich nog dapper door de eerste lockdown heengeslagen, zittend op haar kamertje op het Snijdersveld, spelend op haar mondharmonica.

Piet Wester is op 24 april 2021 overleden; hij werd 91 jaar. Hij groeide op in een groot Obdams gezin en maakte de harde oorlogsjaren mee. Hij trouwde ‘op het dorp’ met Riet en ze werden verblijd met vijf kinderen. In de loop van de jaren is daar een schare klein- en achterkleinkinderen bijgekomen. Piet was een harde werker en startte uiteindelijk een betonfabriek. Riet werkte net zo hard mee. Dagelijks was het een gaan en komen van personeel en vrachtverkeer. Het plezier van het opbouwen van de fabriek, het harde werken, de vele contacten die zij daarmee opdeden en ook de armoede in de beginjaren hebben hem gemaakt tot de man die hij was: trots, eerlijk, veel humor, maar ook veeleisend en niet altijd even makkelijk in de omgang. Hij hield niet van officieel gedoe en in de belangstelling staan; gezelligheid was belangrijker. Voetbal was zijn grote hobby: met verve speelde hij jarenlang als rechtsbuiten in het veteranenteam van Victoria.

Antje van Straalen werd in 1932 geboren in een warm tuindersgezin aan de Grote Zomerdijk in Wognum. Ze is een gevoelig meisje, dat moeilijk van huis kan, maar ze is ook fel en intelligent. Ze krijgt verkering met Jan Langedijk uit de Weere, die graag een kruidenierszaakje wil beginnen in een katholiek dorp. Dat lukt in Obdam. In 1955 trouwen ze. Ze krijgen vier kinderen: Elza, Nico, Hans en Monique. In 1963 openen ze de eerste zelfbedieningszaak, de Spar. Het is keihard werken, maar de winkel loopt goed. Toch houden Jan en Annie er in de loop van de jaren zeventig mee op. Annie vindt het eigenlijk veel leuker om voor haar gezin te zorgen. Ze gaat ook vrijwilligerswerk doen. Annie is een vrouw die makkelijk en spontaan praat in sappig West-Fries. Ze maakte van haar hart geen moordkuil. Als ze zich zorgen maakte, zocht ze rust in de natuur. Ze was verknocht aan het West-Friese landschap en kon daar in alle seizoenen van genieten. Het laatste jaar van haar leven bracht zij door in De Horstenburgh. Dat was geen gemakkelijke tijd voor haar. Ze hield zo van de gezelligheid en ging zo graag naar buiten, maar vanwege de lockdown mocht er nog maar heel weinig. Lichamelijk ging ze ook hard achteruit. Ze overleed op Nieuwjaarsdag. Gelukkig kon ze nog worden opgebaard in haar oude appartement. Op 8 januari hielden we de afscheidsdienst in de Sint Victorkerk, waarna we haar naar het kerkhof bij het Brakenkerkje hebben gebracht. Daar werd zij herenigd met haar man Jan. Moge zij nu opgenomen zijn in het stralende licht van God en ook daar weer met Jan verenigd zijn. Pastor Bert Glorie

Na een kort ziekbed overleed op Eerste Kerstdag Hans Immink. Corona heeft hem de das omgedaan. Hans is 78 jaar geworden. Hij was een telg uit de bekende Obdamse kappersfamilie Immink, maar ging zijn eigen weg. Hij werd boekhouder bij transportbedrijf Bijvoet en al snel ook mede-eigenaar. Hij trouwde met Willy de Lange uit de Schermer. Ze kregen vijf kinderen: vier zoons en een dochter. De oudste twee zoons, Rob en Leon, zijn hen op volwassen leeftijd ontvallen. Beide keren was dat een klap die hard aankwam. Toch wisten Hans en Willy de draad op te pakken en weer van het leven te genieten. Hans was een man met grote talenten, maar ook met uitgesproken meningen. Als directeur van Bijvoet kon hij goed zijn koers uitzetten en was hij eerlijk en rechtvaardig. Ook voor het verenigingsleven in Obdam heeft hij zijn talenten op veel manieren weten te benutten.

Op 3 december overleed George Bakker, een man die zijn hele leven in Obdam heeft gewoond. Hij werd geboren in 1940 in een groot tuindersgezin. Aanvankelijk trad hij in de voetsporen van zijn vader. Toen hij last kreeg van reuma, werd hij commissionair bij de Hobaho. Met zijn klanten, de bollenkwekers van heel Noord-Holland, kon hij het goed vinden en het handelen was zijn lust en zijn leven. George was dan ook altijd onderweg. Een andere, levenslange passie van George, was Victoria O. Toen hij zelf niet meer kon voetballen, zette hij zich op allerlei andere manieren in voor zijn club en hij bleef een trouwe en enthousiaste supporter. George was getrouwd met Jannie Vlaar. Ze kregen drie kinderen, twee dochters en een zoon.