Berichten

Op 14 februari overleed Corry Dekker-Rood op 93-jarige leeftijd. 
Corry is, als middelste van negen kinderen, geboren in Heerhugowaard in bakkersgezin Rood. Het schoolhoofd zag dat ze veel in haar mars had en zelf wilde ze graag verpleegster worden, maar helaas mocht ze niet doorleren. Ze was nodig in de bakkerij. Dat vond ze jammer maar ze accepteerde het wel. Toch ontplooide en ontwikkelde ze zich en was ze haar tijd ver vooruit; zo haalde zij op haar 18de als eerste vrouw van Heerhugowaard haar rijbewijs. Corry leerde Henk Dekker kennen, ze trouwden en gingen wonen aan de Dorpsstraat 198, en kregen zes kinderen; Marcella, Guido, Jacintha, Ronald, Arthur en Emil. Corry was een ruimdenkende, warme en humoristische vrouw. Ze was gastvrij en royaal en had voor iedereen een vriendelijk woord. 


Vorig weekend was het carnaval. Toen ik hier kwam, bestond de carnavalsvereniging nog, maar ik heb aan het carnaval hier nooit meegedaan. Wel herinner ik me nog de lekkere makrelen, waarmee de leden van de carnavalsvereniging langs de deuren gingen om geld op te halen voor hun club. In De Weere wordt nog wel volop carnaval gevierd. De sleuteloverdracht, waarbij de burgemeester de sleutel van de gemeente overhandigt aan prins carnaval, vond afgelopen zaterdag plaats in de kerk. Daarom was ik erbij en mocht ik een woordje doen. Ik heb het gehad over de geheime verlangens, de dingen waar je stiekem van droomt. Met carnaval kun je die misschien waarmaken. Met een masker voor en in je carnavalspak durf je meestal net iets meer te wagen dan in je gewone kloffie. Er zijn natuurlijk verlangens waarover je niet in het openbaar spreekt, ook niet met carnaval. Maar toch heb ik wel één van mijn eigen geheime verlangens kunnen opnoemen: het spelen in een dweilorkest. En binnen een half uur ging dat verlangen in vervulling. Ik kreeg een trompet in mijn handen geduwd en mocht meespelen met de With Love Band, oftewel de Witlofbouwers. Als u dit leest, zijn de grappen en grollen van carnaval weer voorbij en zijn we in de tijd beland van het vasten, de 40-dagen-tijd. Aswoensdag is al gepasseerd. In De Weere is het zo dat op die avond bijna de hele Raad van Elf naar de kerk komt. Daar weet men, vanwege het carnavalsfeest, wanneer het Aswoensdag is. Het viel me dit jaar op dat in mijn omgeving vrijwel niemand wist wanneer het Aswoensdag was. Geen carnaval, dan ook geen Aswoensdag, zo leek het wel. Voor mij is de 40-dagen-tijd toch nog wel bijzonder. Ik drink in deze dagen geen alcohol en probeer niet al te veel te denken aan mijn geheime verlangens…


‘Dit hadden we niet afgesproken’. Dat is wat bovenaan de rouwkaart van Ton Steltenpool staat. Nee, zo moest het niet gaan. Er waren nog zoveel plannen, Ton en Yvonne zouden nog zoveel samen met het gezin ondernemen. Maar het mag niet zo zijn. Op zaterdag 8 februari stond het mooie grote hart van Ton stil en moest het gezin afscheid nemen van hem. Hij was nog maar 69 jaar oud. Ton was een Obdammer, geboren in het grote gezin Steltenpool aan de Zwarteweg. Toen hij 19 jaar was, leerde hij Yvonne Hoogewerf kennen op de Hensbroeker kermis. Ze trouwden in 1981 en kregen twee lieve dochters; Ingrid en Tirza. Samen hebben ze veel leuke dingen gedaan, stedentrips gemaakt, theatervoorstellingen en concerten bezocht.

Op 11 mei 1941 werd Jan Bankras geboren als jongste kind in een groot tuindersgezin. Ik heb hem leren kennen toen ik als pastoraal werker naar Obdam kwam. Het duurde niet lang of ik werd door hem en zijn vrouw Gre uitgenodigd om kennis te komen maken. Ondanks dat Gre al bijna niets meer kon zien en horen, was hun gastvrijheid groot. Al heel gauw spraken we af dat ik het jaar daarop de fietstocht van de Rabobank samen met Jan zou rijden op de tandem. Dat typeert Jan. Hij zag wat er gebeuren moest en ging dat doen. En zo hebben we dus die eerste tocht samen gereden. Maar een belangrijker initiatief van Jan, waarvan ik nog steeds de vruchten pluk, is de oprichting in 2001, samen met Ina van Schagen, van de Lourdesstichting. In veel parochies is het Lourdeswerk zo goed als ter ziele, maar niet hier in Obdam. Jan was ook één van de oprichters van Entre-Deux. Hij was een harde werker, dat kon ik aan alles merken, maar hij hield ook van de gezelligheid.

Op 31 januari is Marcel Veldman overleden. Hij werd 89 jaar. Marcel groeide op in Heerhugowaard – Noord als zevende in een gezin met dertien kinderen. Anders dan zijn vader en oudere broer had hij niet zo veel met het agrarische bedrijf. Veel meer voelde hij zich thuis op de mulo en de kweekschool. Al op zijn 19e jaar werd hij onderwijzer op lagere scholen in Heerhugowaard en Nibbixwoud. Vanwege zijn aanstelling als leraar op de tuinbouwschool verhuisde bij naar Obdam. Inmiddels was hij getrouwd met Riet en samen werden ze de ouders van Jan en Marian. Marcel heeft duidelijk zijn voetsporen in Obdam achtergelaten. Hij zong bij Brio, totdat de maandagavond werd ingeruild voor het starten van dorpsblad De Rotonde. Vele jaren heeft hij daarvoor de redactie en later de administratie verzorgd. Zelf beoefende hij geen sport maar was hij trouw bezoeker van de voetbal en actief deelnemer aan de derde helft in de Konkel.

Dat we als parochie meedoen aan de veiling, heeft tot gevolg dat er ieder jaar een paar winteravonden zijn, waarop er veel reuring is in de pastorie. Dit jaar waren dat er twee: op 17 januari hadden we een popquiz in the house en op 7 februari een klaverjasavond. Het is natuurlijk niet niks om zulke avonden te organiseren: er moeten boodschappen worden gehaald, stoelen en tafels moeten zo worden neergezet dat er gespeeld kan worden en op de avond zelf moeten er spelleiders zijn en mensen die rondgaan met hapjes en drankjes. Gelukkig zijn daarvoor altijd nog vrijwilligers te vinden, al wordt de groep mensen waarop we een beroep kunnen doen wel kleiner. Maar we doen het nog en we zijn er nog. We gaan door zolang we kunnen want deze saamhorigheid en gezelligheid in Obdam mag niet verdwijnen. Een ander initiatief, dat ook voor saamhorigheid en gezelligheid zorgt, is de Alpha-cursus die Anne-Marie van Straaten en ik geven. Omdat we eerst samen eten en zo elkaar op een gewone manier leren kennen, wordt het makkelijker om met elkaar een serieus gesprek over het geloof aan te gaan. Of dergelijke cursussen eraan bijdragen dat de kerk langer open blijft… Dat weet ik niet. Maar wel weet ik dat het de belangrijkste opdracht van de Kerk is om mensen in aanraking te brengen met het geloof. En dat is wat de Alpha-cursus beoogt. Daarom is het goed om hiermee door te gaan. En het zorgt ook weer voor wat reuring in de pastorie.

Als van ouds was daar weer de klaverjasavond in de pastorie. Tijdens de Veiling Obdam hadden er weer veel mensen op deze kavel geboden. Zowel jong als oud boden hoge prijzen, omdat ze wisten dat deze avond garant staat voor gezelligheid. Vrijdagavond 8 februari was het zover. Bij het welkom werd iedereen bedankt, voor de gulle gift aan de kavel. Hierdoor kunnen we het nodige onderhoud, alsmede verduurzaming van de monumentale panden voor een deel bekostigen en blijven de panden de blikvangers van ons dorp. We waren met 20 personen en starten met koffie/ thee en wat lekkers. De gastvrouwen Cynthia, Anneke en Marga zorgden daarna voor de hapjes en de drankjes. En natuurlijk ontbraken de Marsen niet. Wanneer een koppel een Mars had, werd dit duidelijk kenbaar gemaakt, zodat het eerste prijsje al binnen was. Aan het einde van de avond was er natuurlijk voor iedereen een prijs. Na afloop was alleman het er over eens; volgend jaar moet ik deze kavel weer bemachtigen. De parochieraad Sint Victor

Als Parochieraad hebben we afgelopen zaterdag met een etentje afscheid genomen van onze voorzitter Win Bijman. Vijftien jaar is Win voorzitter geweest. Toen de Sint Victorparochie nog zelfstandig was, was Win voorzitter van het bestuur en vertegenwoordigde hij de parochie in het bestuur van regio De Kaag. Regio De Kaag werd uitgebreid met enkele parochies en kreeg een nieuwe naam: De Waterkant. De Waterkant kreeg een eigen bestuur, waarin Win namens de Sint Victorparochie zitting had. Het bestuur van de Waterkant overkoepelde alle aangesloten parochies. Daardoor werden de afzonderlijke parochiebesturen gedegradeerd tot parochieraden. Win bleef voorzitter van de Parochieraad van de Sint Victorparochie, ook nadat hij door de bisschop als bestuurslid van de Waterkant ontslagen was. In 2010, het eerste jaar van zijn voorzitterschap, werd Win meteen geconfronteerd met alle moeilijkheden die het gevolg waren van de roemruchte Oranjemis van pastor Paul. Ook de jaren daarna waren voor de parochie en dus ook voor Win geen makkelijke jaren. Nu lijkt de parochie zich in iets rustiger vaarwater te bevinden. Daarom koos Win dit moment om van de Parochieraad afscheid te nemen. Ik heb Win leren kennen als een man die zijn voorzitterschap serieus nam en er ook goed in was. Als er een conflict was, wist hij dat meestal naar tevredenheid op te lossen. We zullen hem in onze vergaderingen en bij het verdere reilen en zeilen van de parochie zeker missen, al is het niet uitgesloten dat we hem in de toekomst als vrijwilliger terug zullen zien, want de Sint Victorkerk en alles eromheen blijft hem aan zijn hart gaan. Win, nogmaals hartelijk bedankt voor alles wat je voor onze parochie hebt gedaan!

Die kreet hoorde ik van verschillende blinde vrienden en kennissen die een geleidehond namen. Tot dan toe waren zij gewend enkel met een witte stok te lopen, maar met een geleidehond erbij ging dat een stuk ontspannener. Ook vonden ze het veel gezelliger met een hond als huisgenoot. Ik ben nog niet van plan aan een geleidehond te beginnen, maar als het zover is zal ik waarschijnlijk hetzelfde zeggen: dat had ik tien jaar eerder moeten doen. Toch zeg ik dat nu ook, maar het gaat nu niet over een geleidehond. Er is iets anders waarvan ik vind dat ik het tien jaar eerder had moeten doen. Er is iets waaraan ik nu begonnen ben en waarvan ik zeg: daarmee had ik meteen moeten beginnen toen ik hier als pastor kwam. Het gaat om het geven van een geloofscursus. Er is pas één avond geweest, maar ik voel nu al dat het me goed doet en ik hoop dat dat ook voor de deelnemers zo zal zijn. Ik geef deze cursus samen met Anne-Marie van Straaten. Het is een zgn. Alpha-cursus, een basiscursus over het Christelijk geloof. De eerste avond was maandag 27 januari, de dag van de stroomstoring. De cursus zou beginnen met een warme maaltijd, thuis klaargemaakt door Win Bijman. Maar om vijf over vijf belde hij: Ik was begonnen met koken, maar de stroom is uitgevallen… Zo leek de laatste daad die Win als voorzitter van de Parochieraad zou stellen letterlijk in de soep te lopen. Ook de introductiefilm die Anne-Marie en ik wilden laten zien dreigde niet gedraaid te kunnen worden. Maar uiteindelijk kwam alles goed en hadden we een mooie avond, met bami en boerenkool van Win Bijman en met medewerking van Jan Beentjes voor het klaarzetten van de film. Wordt vervolgd!

“Ik heb jullie lief en als je eens de weg alleen zult moeten gaan, zul je mij met een glimlach en met een ‘Welkom thuis’ bij de toegangspoort zien staan”. Met deze regels eindigde een gedicht dat Mieke zelf geschreven had. Zo stond ze dus in het leven: niet bang voor de dood, onbevangen en met een diep geloof. Mieke Veldman werd geboren op 8 februari 1954 en groeide op in ’t Veld, waar haar vader koster was. Het katholieke geloof kreeg ze dus met de paplepel ingegeven. De man met wie ze trouwde, de Obdammer Siem Koning, kwam uit een vergelijkbare katholieke familie. Toch waren er verschillen: Mieke was enig kind, Siem kwam uit een groot gezin. En de moeder van Mieke kwam niet uit West-Friesland, maar uit Scheveningen. Mieke en Siem woonden aan de Obdammerdijk, in het ouderlijk huis van Siem.

Afgelopen vrijdag is in de pastorie voor de derde keer een popquiz gehouden. Dat was één van de kavels die de Parochieraad heeft aangeboden op de veiling. De eerste keer dat er een popquiz was, dacht ik dat ik wel kon meedoen en voor de laatste ronde schoof ik dan ook aan bij het groepje dat laatste stond. Maar ik kon ze niet helpen. Als het om muziek van de jaren zestig, zeventig en tachtig gaat, ben ik aardig op de hoogte, maar voor de tijd daarna schiet mijn kennis tekort. Gelukkig zijn het altijd jonge mensen die aan onze popquiz deelnemen en zij weten de antwoorden dan ook meestal wel. De hele pastorie vol jongeren, dat maak ik maar één keer per jaar mee. Dat zal anders zijn wanneer de Klaverjasavond gehouden wordt, ons volgende kavel. Dan zijn er vooral oudere deelnemers en toch ook vaak enkele mensen die wat jonger zijn. Het kaartspel wordt in veel families nog van de ene generatie op de andere doorgegeven. Met het geloof gaat het ongeveer hetzelfde. Veel kinderen en kleinkinderen krijgen het nog mee van hun ouders of grootouders, maar dat gebeurt lang niet overal meer. Daardoor zijn er steeds meer mensen die nauwelijks met het geloof in aanraking gekomen zijn. Toch zijn sommige mensen zoekende. De stap naar de kerk is voor hen te groot, maar ze hebben toch het gevoel dat ze door God worden geleid of dat er in elk geval meer is tussen hemel en aarde. 
Vooral voor deze mensen is de Alpha-cursus bedoeld, die Anne-Marie van Straaten en ik vanaf maandag geven in de pastorie. Toch zijn ook doorgewinterde kerkgangers welkom en ook mensen die het geloof wel van huis uit hebben meegekregen, maar er niet veel mee hebben gedaan. Eigenlijk kan iedereen dus meedoen: katholiek, protestants of onkerkelijk, jong of oud. Het is dan ook een cursus waarin weinig sprake is van éénrichtingsverkeer. Er vinden gesprekken plaats in kleine groepjes waarin we veel van elkaar kunnen opsteken. Ook persoonlijk kunnen we elkaar beter leren kennen, want we beginnen met een maaltijd. Net als bij de popquiz heb ik het idee dat ik wel wat weet en dat ik dus goed mee kan doen. Maar net zo belangrijk is het dat ik mijn oren openzet en luister naar wat de anderen te zeggen hebben vanuit hun ervaring met geloof en leven, want dat kan weleens een goede aanvulling zijn op wat ik zelf heb meegemaakt. Maar nu hoop ik toch dat, anders dan bij de popquiz, ook mijn eigen kennis en ervaring van pas komt om anderen verder te helpen. De cursus bestaat uit tien maandagavonden, telkens van 18.00 uur tot 20.30 uur, en één zaterdag. De eerste avond is aanstaande maandag, 27 januari, in de pastorie van de Sint Victorkerk. Wil je meer informatie of wil je je aanmelden, neem dan contact met mij op. Je kunt nog meedoen! Pastor Bert Glorie

Enthousiast meldden op vrijdag 17 januari 20 muzikale personen zich op de pastorie voor de popquiz-avond. Bij het welkom werd iedereen bedankt voor het bieden op de kavel. Op deze manier draagt een ieder bij, om onze monumentale kerk en pastorie voor Obdam te behouden. Ellen en Jan hadden alles prima voorbereid. Ellen leidde de popquiz. We starten met koffie/ thee en wat lekkers. De teams hadden de meest bijzondere namen verzonnen, zoals: We love El, Poedelprijs, Hatseflats, Hamstel, De atheïsten we love Bert. De popquiz bevatte muziekfragmenten uit de seventies, eighties, nineties, maar ook videoclipbeelden waarin je de moves oftewel de dansjes moest herkennen die bij dit liedje horen, van wie is deze gecoverde muziek etc. Na drie ronden werd de tussenstand bekend gemaakt, waardoor het fanatisme toenam. Uiteindelijk won, met een nek-aan-nekrace het team Hamstel. Het team van De poedelprijs was de meest constante factor deze avond en deed hun naam eer aan, door als laatste te eindigen. Het was een gezellige vrolijke muzikale avond, waar jong en oud van heeft genoten. En zeggen natuurlijk: tot volgend jaar! De parochieraad Sint Victor

Beste parochianen van de Sint Victorkerk en andere belangstellenden, Het geloof samen vieren. Gelukkig kunnen we dat nog steeds doen in onze Sint Victorkerk. Meer dan honderd vrijwilligers zetten zich daarvoor in, door te zingen in één van onze koren of door ander vrijwilligerswerk te doen. We hebben een mooie decembermaand gehad, met onder meer een prachtig Kerstconcert van het Parochiekoor en fanfare Muzieklust, een leuke viering met de kinderen op Kerstavond en daarna een sprankelende viering met het koor Sing@Victor. Misschien bent u op Tweede Kerstdag in de kerk geweest om de levende Kerststal te bewonderen, of hebt u deelgenomen aan de lichtjesavond op 28 december. Ook daarvoor hebben vrijwilligers van de parochie zich ingezet. Al deze vieringen en evenementen brengen onkosten met zich mee. Denk alleen maar aan de energiekosten van kerk en pastorie, die de pan uitrijzen. En er is natuurlijk veel meer dat betaald moet worden. Ik ben heel dankbaar voor de inzet van zoveel vrijwilligers. Zonder hen zou de parochie niet kunnen draaien. Maar dat lukt ook niet zonder financiële steun. In de afgelopen weken zijn de enveloppen voor Actie Kerkbalans bij de parochianen bezorgd. Ruim 50 vrijwilligers zijn hiervoor op pad gegaan in Obdam en Hensbroek. We hopen het eindbedrag van 2024 van € 30.000,- te evenaren. Als iedereen zijn steentje bijdraagt dan kunnen we in onze Sint Victorkerk het geloof samen blijven vieren! Nog even ter informatie: de antwoordenvelop wordt niet bij u aan huis opgehaald. We hopen dat u uw bijdrage per bank overmaakt op RABO: NL87 RABO 0138 0014 56 of ING: NL38 INGB 0000 1601 62, onder vermelding van Kerkbalans 2025. U kunt het eventueel contant in de antwoordenvelop inleveren bij de pastorie. Hartelijk dank voor uw bijdrage, het wordt zeer op prijs gesteld. Pastor Bert Glorie

Op 16 december is Riet Tielen – Brink overleden. Ze bereikte de leeftijd van 96 jaar. Riet werd geboren in de Wogmeer en heeft daar meer dan 70 jaar gewoond. Zij trouwde met Herman en ze werden de ouders van een groot gezin met 11 kinderen. Helaas is Benny in 1960 kort na zijn geboorte overleden. Aanvankelijk kerkte het gezin in Spierdijk en werd daar de lagere school bezocht. Vanaf 1968 startten de kerk en katholieke lagere school in Hensbroek. Riet en Herman hebben zich volop ingezet voor de start en instandhouding van de parochiekerk en waren trouwe kerkgangers. Riet had haar handen vol aan haar gezin. Ze was het toonbeeld van hartelijkheid en zorgzaamheid en ze was zeer betrokken. Ze gaf eigenlijk alleen maar liefde en er werd alles aan gedaan om haar kinderen een goede toekomst te geven. Dat was niet makkelijk. Ondanks dat het gezin het niet breed heeft gehad was er altijd eten en waren vrienden en vriendinnen welkom. Ook logeren was geen enkel probleem. Natuurlijk waren er heel veel meningen, maar Riet trok haar eigen plan. Ze hield altijd zelf de regie in handen; dat was een van haar sterke kanten. Wel maakte ze zich wel eens snel zorgen. De kinderen kunnen zich niet of nauwelijks herinneren dat ze kwaad is uitgevallen.

Trudy Schijvenaars werd in 1937 geboren in Oud-Gastel in West-Brabant. In Bussum ontmoette ze de Groninger Jos Gorter die in Amsterdam werkte. Ze trouwden en vonden een huis aan de Hellemastraat in Obdam. Hier groeiden hun zoons op, Geert-Jan en Eddo. Jos verdiepte zich graag in het geloof. Zo raakten Jos en Trudy betrokken bij een gespreksgroep die van lieverlee een vriendengroep werd. 

‘Met veel liefde ging je door het leven’, schreven de zoons op de rouwkaart. Zo was Trudy. Ze was oprecht geïnteresseerd in de verhalen van anderen. Ze vroeg weinig aandacht voor zichzelf. Met haar ging het altijd goed. Ze was altijd bescheiden en op de achtergrond. Trudy is jarenlang gastvrouw geweest op de pastorie. Samen met een collega kwam ze dan eens in de veertien dagen een ochtendje koffie schenken. Ze deden ook wel andere klusjes, maar soms was er niet veel te doen en hadden we de tijd om rustig met elkaar te praten. Zo heb ik Trudy leren kennen. En zo heb ik ook ervaren hoe groot haar belangstelling was voor andere mensen. Ze hield niet van roddelen, helemaal niet. Ze was oprecht geïnteresseerd. Een echte Obdamse is Trudy nooit geworden, maar de mensen die haar kenden, kwamen graag bij haar en ze bleven komen, ook toen haar gezondheid achteruit ging.

‘Huil niet omdat ik er niet meer ben maar glimlach omdat ik er was. Ik heb een mooi leven gehad.’ Deze tekst moest op de rouwkaart komen van Adrie Bakker. Dat had hij zelf zo bepaald. Ook had hij al twee keer een brief geschreven waarin hij de belangrijkste gebeurtenissen uit zijn leven had opgesomd en zijn familie en vrienden voor hun bijdragen aan zijn mooie leven had bedankt. Adrie was op het ergste voorbereid. Al jarenlang hield hij er rekening mee dat hij plotseling zou kunnen overlijden. Dat gebeurde in zijn eigen huis aan de IJvelandssloot in alle rust op donderdag 28 november 2024.

In de pastorie van de Sint Victorkerk wordt vanaf maandag 27 januari een Alpha-cursus gegeven, een basiscursus van tien avonden over het christelijk geloof. Elke bijeenkomst begint met een lekkere maaltijd, gevolgd door een inleiding en een open gesprek in de kleine groep. Je ontdekt op een laagdrempelige en gezellige manier wat het geloof met je doet.
Pastor Anne-Marie van Straaten en ik geven samen deze cursus. Heb je interesse in het geloof of ben je zoekende, dan is het iets voor jou. Maar ook als je ervaring hebt met het geloof en behoefte hebt aan verdieping, ben je welkom. De cursus loopt vanaf 27 januari tot 31 maart, iedere maandagavond. We beginnen telkens met de maaltijd om 18.00 uur.
Bij deze cursus gaan we ook een dagje uit. Dat wordt een inspirerende dag die we zullen doorbrengen in een klooster.
Wil je meer weten over deze cursus of wil je je aanmelden, neem dan contact met mij op. Pastor Bert Glorie Tel.: 06-27318504 E-mail: pastorbert@sintvictorparochie.nl

Op het kerkplein begon de kersttijd op 7 december met de plaatsing van de twee grote kerstbomen. Dat leek dit jaar wel sneller te gaan dan anders. In een mum van tijd stonden ze er. En ze staan er nog steeds nu ik dit schrijf. Een paar dagen later werd in de kerk de kerstversiering aangebracht en de kerststal geplaatst.
Op 14 december was er een mooi kerstconcert van fanfare Muzieklust en het Parochiekoor. Iedereen die erbij was, ging met een kerstgevoel naar huis. En toen moest Kerstmis zelf nog komen! Er waren twee prachtige vieringen op Kerstavond, met telkens een volle kerk. Eerst was er de gezinsviering met het Sing Along kinderkoor dat dit jaar uit bijna dertig kinderen bestond. Daarna kwam de woord- en communieviering met Sing@Victor. Het thema was ‘Het Licht van het Kerstkind’. Daarom was het mooi dat juist deze avond de nieuwe gekleurde verlichting in gebruik werd genomen, die in de week daarvoor aangelegd was door Jan Beentjes. De pilaren en het priesterkoor waren prachtig verlicht. 
Op Eerste Kerstdag was er een sfeervolle viering met Entre-Deux en op Tweede Kerstdag kwamen er veel gezinnen met kleine kinderen in de kerk voor het gezellige ‘Kindje wiegen’. Op zaterdag 28 december werd dit jaar de Lichtjesavond gehouden, waarbij de inschrijving en de start in de kerk plaatsvonden. Door veel vrijwilligers is er hard gewerkt om van deze avond een succes te maken. En dat is gelukt! Op Oudejaarsavond zong het Parochiekoor. Het was een viering van terugkijken en de balans opmaken over 2024, een jaar dat voor mij altijd gekenmerkt zal blijven door het overlijden van mijn vader. 
Zo zijn we het nieuwe jaar ingegaan, met afgelopen zondag de viering van de komst van de drie koningen naar de stal van Bethlehem. En nu de koningen aan hun terugreis zijn begonnen, mag de kerststal en alle kerstversiering zo langzamerhand weer worden opgeruimd. Graag spreek ik hier een woord van dank uit aan alle vrijwilligers die eraan hebben meegewerkt dat wij hier in de Sint Victorkerk weer met elkaar Kerstmis konden vieren met alles wat daarbij komt. De kosters, de koren, muzikanten en dirigenten, de bloemengroep en de koperpoetssters en ook alle anderen die zich hebben ingezet bedank ik hartelijk voor hun medewerking in de afgelopen weken. Tevens wil ik iedereen bedanken die mij een Kerstkaart heeft gestuurd. Ik vind het altijd weer bijzonder om zoveel goede wensen te ontvangen. Ik wens u allen van mijn kant natuurlijk ook het allerbeste voor het nieuwe jaar. Laten we met elkaar van het jaar 2025 hier in Obdam een mooi jaar proberen te maken.

Heel veel dank voor uw inzet van het afgelopen jaar. Op allerlei gebied mochten we op uw steun rekenen. Er is heel veel gebeurd binnen onze parochie. Het realiseren van een prachtige voortuin, in samenwerking de tuinkabouters en Stichting Oud Obdam-Hensbroek. Met onze Sint Victorkerk als centrum van saamhorigheid, kijken we vol vertrouwen naar wat 2025 ons zal geven; een prachtig jaar voor u en het parochiële leven. Wij wensen u een Zalig Kerstfeest en een gelukkig Nieuwjaar met alle goeds voor 2025 Bert Glorie, Anny de Boer, Ellen de Boer, Gerda Wester, Win Bijman, Jan Beentjes en Peter Wortel

Zaterdagmiddag 7 december hebben de mannen van de kerstbomenploeg weer de grote buiten kerstbomen geplaatst. Nico Appel, Piet Klaver, Peter Smal, Jack van Diepen, George Dekker en Vic Obdam, zijn namens de groep ondernemers, die de kerstbomen financieren, aan de slag gegaan. Dit doen ze al meer dan 20 jaar!!! Met een kraan van de Loonbedrijf van Diepen die door Quinten Vriend werd bediend, was deze zware klus in ‘no time’ geklaard. Alles verliep als een geoliede machine. Maandag 9 december zijn de lichtjes door Klaver Giant Groep erin geplaatst. In onze nieuwe voortuin komen de beide kerstbomen nog beter tot hun recht, want ze staan mooi vrij en zijn van top tot teen te bewonderen. Wist u dat deze bomen niet de enige schenking is, die deze ondernemersgroep voor hun rekening neemt? Elk jaar verrassen ze iemand uit het dorp, die een steuntje in de rug kan gebruiken. Wat een prachtig gebaar. Wij kunnen alleen maar zeggen: Kanjers bedankt! De komende tijd kan heel Obdam weer volop genieten van deze lichtjes in de duisternis. Parochieraad St.Victor

Nel Weel werd in Zuid-Scharwoude geboren in de jaren dertig. In deze jaren en in de oorlog die daarop volgde, werd haar karakter gevormd. Ze was een vrouw die vrede wilde. Ze groeide op in een gezin waar veel armoede was en wilde vooral graag zorgen voor een ander. De kraamzorg was haar doel. Dat is er helaas nooit echt van gekomen. Wel heeft ze gebakerd bij familieleden en later nam ze haar kinderen ook veel zorg uit handen. In 1957 trouwde ze met Nic Gieling uit de Wogmeer. Ze gingen wonen in Obdam en kregen vier kinderen: John, René, Frank en Helma. Toen in de jaren zeventig de welvaart toenam, kochten ze een huis aan de Horstenburgstraat. Nel sloeg haar vleugels uit. Ze ging werken bij bakker Dekker, waar ze enorm van genoot, en ook verenigingen deden nooit tevergeefs een beroep op haar. Zo zat ze vaak in het ééndagsbestuur van het vrouwengilde. Dat leidde ertoe dat ze met enkele andere dames het West-Fries Cabaret gezelschap ‘Effies Omkoiken’ oprichtte, waarin ze vooral met de vertolking van de Zangeres zonder Naam met de lange armen wereldberoemd werd in West-Friesland.

Het is al meer dan tweeduizend jaar geleden dat Jezus op aarde kwam, kwetsbaar en klein. Toch kon dit kleine kind houvast geven. De herders van Bethlehem waren de eersten die dat zagen. Dit kind kwam van God en zou de mensen uitzicht bieden op een betere wereld, een wereld waarin het anders kan. Er hoeft niet altijd oorlog te zijn. Er hoeft niet altijd ruzie en tweedracht te zijn. Mensen kunnen zich met God verzoenen en met elkaar. Dat kan nog steeds. Laat het feest van de geboorte van Jezus ook ons houvast geven, want wij zijn niet anders dan die herders. Wij zijn mensen zoals zij, mensen met de mogelijkheid om ruzies bij te leggen, mensen die elkaar tot steun kunnen zijn, nu en in de toekomst. Ik wens u allen een zalig Kerstmis en een gelukkig Nieuwjaar. Dat er vrede mag zijn in de wereld, in uw huis en in uw hart.

Op Kerstavond zijn er dit jaar twee vieringen in onze Sint Victorkerk. Na de familieviering, die om 19.00 uur begint, is er om 21 uur een Woord- en Communieviering die opgeluisterd wordt door het koor Sing@Victor. Op Eerste Kerstdag kunt u om 10.00 uur een Eucharistieviering bijwonen waarin het koor Entre-Deux zingt. Op de ochtend van Tweede Kerstdag is er geen viering in de Marcuskapel. Ook in het weekend van 28 en 29 december is er geen viering in onze kerk. Liefhebbers van het Parochiekoor zullen moeten wachten tot Oudejaarsavond. In de afgelopen jaren werd er in de viering van Oudjaar cd-muziek gedraaid. Ik weet dat dit door veel mensen gewaardeerd werd, maar toch ben ik blij dat dit jaar één van onze koren het jaar weer uitluidt. Die eer komt toe aan het Parochiekoor.

Op Tweede Kerstdag is er in de kerk weer ‘kindje wiegen’ oftewel Kerst voor de allerkleinsten. Tussen 11.00 en 13.00 uur is iedereen welkom om het kindje te bewonderen dat in de kribbe ligt. Hij heet Kees, maar we noemen hem Jezus. Maria en Jozef zijn er ook. In het stro lopen twee schapen en er is ook een lieve pony. Natuurlijk is de kerk zelf ook mooi versierd en staat er ook een ‘gewone’ kerststal. Tussen 11.00 en 13.00 uur kunt u komen en gaan wanneer u wilt. Het wordt een gezellige boel voor jong en oud.