Berichten

Iedere zondag zijn er enkele leden van Het Parochiekoor die de viering ondersteunen met zang. Onze organisten Pierre van Diepen en Gerie Dignum wisselen elkaar daarbij af. En er mogen weer honderd mensen in de kerk zitten… Maar wat nog steeds wordt ontraden is zingen en juichen. De bescheiden manier waarop de meeste kerkgangers zingen, kan volgens mij weinig kwaad. En toch hoop ik dat het RIVM het licht binnenkort op groen zet. In de ons omringende landen mogen koren weer vrijuit zingen. Ook hier snakken de koorzangers en -zangeressen ernaar om in ieder geval weer te mogen repeteren. Maar hoewel Nederland veel zangkoren telt, met in totaal meer dan één miljoen leden, zal de korenlobby niet sterk genoeg zijn om het RIVM op andere gedachten te brengen. En kerkleiders hebben de neiging het braafste jongetje van de klas te willen zijn, dus daar valt weinig van te verwachten. Nee, wij moeten het nu hebben van de voetbalfans. Want hoewel er in een gemiddeld weekend meer mensen naar de kerk gaan dan naar een voetbalstadion, is de voetballobby veel sterker. Naar de kerk gaan zonder te zingen, dat schijnt te moeten kunnen, maar naar het stadion gaan zonder te juichen, dat is onmogelijk. Ik geef de voetbalfans geen ongelijk. Als zij het erdoor weten te drukken, dat er weer gejuicht mag worden, dan mag er in onze kerken weer voluit worden gezongen. En dat is voor mij een reden om te juichen!

Niet alleen de viering van de Eerste Communie, ook de viering van het Vormsel is verplaatst naar het begin van het volgend schooljaar. In de vorige Rotonde kon ik al melden dat de viering van de Eerste heilige Communie plaats zal vinden op zondag 4 oktober om 13.00 uur. Inmiddels is ook de datum van het Vormsel bekend. Dit zal worden gevierd op vrijdagavond 25 september om 19.00 uur. Vormheer is pastor Nico Knol. Onze vormelingen zouden aanvankelijk mee gaan doen met de vormelingen van Spanbroek, de Weere en Hoogwoud. Zij zouden daarom niet gevormd worden in de Sint Victorkerk, maar in één van de andere kerken. Vanwege de corona-crisis is echter besloten de Obdammers toch apart te vormen en wel in onze eigen kerk. Zodoende kunnen alle familieleden en andere belangstellenden die de viering willen meemaken er gewoon bij zijn. Voor onze vormelingen is dit een geluk bij een ongeluk. In juni hebben zij onder leiding van Anne-Marie van Straaten en Margretha Mol hun project na enkele maanden vertraging weer opgepakt. De laatste bijeenkomsten hebben ze na de vakantie, zodat ze op 25 september goed voorbereid zijn op wat gaat komen: de zalving met de heilige Geest en de toch min of meer zelf gekozen deelname aan de geloofsgemeenschap. Vanaf dat moment horen ze er helemaal bij.

Hoe het gaat lopen met de kermis dit jaar, is nog de vraag. Attracties voor kinderen zullen er wel komen, neem ik aan. Maar of het een echt dorpsfeest kan worden, tot in de kleine uurtjes… Zelf ben ik geen kermisganger, maar dat wil niet zeggen dat ik het anderen niet gun. Ik wens u allen een gezellig kermisweekend en in elk geval een mooie zomer, hier of elders. Zelf ga ik niet ver van huis: een paar dagen wandelen met mijn broer Jan in Duitsland en een paar dagen wandelen met vrienden in Zuid-Limburg. De rest van de tijd ben ik grotendeels hier en af en toe in Egmond aan den Hoef, waar ik vandaan kom. Maar intussen gaat het kerkelijk leven gewoon door. Iedere week zijn er mensen in touw om alles te organiseren. De kosters, de lectoren, de zangers en zangeressen… Iedere zondag is er een gewone kerkdienst en iedere donderdag een ‘kapelviering’. Als u deze zomer hier blijft, stap dan gerust een keer de drempel van de kerk over, ook al bent u dat misschien niet meer zo gewend. In de kerk kom je nooit te laat, of, laat ik het anders zeggen; het is nooit te laat om naar de kerk te gaan.

Het was een mooi initiatief van pastoor Paul om in de Mariamaand oktober, op een zondag in de buurt van de feestdag van Sint Victor, van ons Mariakapelletje te wandelen naar de kapel van Onze Lieve Vrouw ter Nood in Heiloo. Vorig jaar was het de dertiende keer dat deze wandeling plaatsvond. De laatste jaren verliepen de contacten met het bedevaartsoord heel moeilijk. Voor de organisatoren was dat de reden om de handdoek in de ring te gooien. Het is me dit jaar niet gelukt het contact met Heiloo weer in goede banen te leiden. De corona-crisis en het feit dat ik nog geen priester ben, heeft me daarbij parten gespeeld. Ik wil volgend jaar nog een poging wagen. Hopelijk kunnen we de traditie dan weer voortzetten. Ik heb gemerkt dat er genoeg mensen zijn die willen helpen bij het organiseren van de Kapellentocht, maar dit jaar gaat het helaas niet meer lukken.

Mijn broer Jan, die in Hengelo woont, doet in Twente weleens mee aan een wielerwedstrijd. Natuurlijk heb ik hem verteld dat wij hier in Obdam ook een wielerronde hebben en het leek mij leuk als hij mee zou doen in het jaar dat ik priester gewijd zou worden. Ik ging ervan uit dat hij als ‘broer van pastor Bert’ kans maakte om mee te mogen doen bij de prominenten. Dat wilde hij wel. Ik zou voor hem navragen of dat kon. En toen kwam corona… Ja, toen werd alles anders. Ik werd voorlopig nog geen priester gewijd en de wielerronde werd afgelast. Je kunt je afvragen wat erger is. Mijn priesterwijding gaat nu door in oktober. Maar hoe zit het met de wielerronde… Gaat het volgend jaar lukken om, na een jaar stilstand, alles weer te organiseren? Zijn de vrijwilligers nog steeds enthousiast? Willen de bekende sponsors de wielerronde weer financieren… Het is moeilijk om een evenement weer op gang te krijgen. Ook het kerkbezoek is nog niet terug op het peil van vóór de corona-crisis. Ik ben benieuwd hoe dat met de wielerronde zal gaan. Hopelijk blijft de traditie in stand en gaat het volgend jaar gewoon weer door op de tweede zondag van juli. Ik zal in elk geval aan mijn broer Jan vragen of hij dan mee wil doen. Wie weet maakt hij kans om te mogen starten bij de prominenten.

Graag wil ik u hartelijk bedanken voor de vele kaarten, telefoontjes, mailtjes en appjes die ik mocht ontvangen vanwege mijn verjaardag op 9 juni. Het viel dit jaar op een dinsdag. Daardoor kwamen er, ondanks de corona-maatregelen, veel mensen op de pastorie. ’s Morgens waren de Tuinkabouters er. ’s Middags was het parochiesecretariaat voor het eerst weer open en ’s avonds werd er door de kosters en de lectoren geoefend met de livestream en de nieuwe manier van communie uitreiken. Door dit alles had ik over belangstelling niet te klagen. Toch hoop ik dat we volgend jaar van alle maatregelen af zijn, zodat iedereen die dat wil weer op mijn verjaardag kan langskomen op de pastorie.

Net als veel andere artiesten heeft mijn zus Charlotte tijdens de corona-crisis niet stil gezeten. Ze heeft een prachtig lied geschreven met als titel: Als het weer kan… Daarin beschrijft zij wat ze gaat doen als de crisis voorbij is. Haar familie bezoeken is daarbij het belangrijkst: haar kinderen, haar ouders, haar broers en zus… Vooral als u in De Horstenburgh woont, kan ik me voorstellen dat u er ook erg naar verlangt om weer bij familie op bezoek te kunnen gaan. En dat er weer mensen bij u langs kunnen komen… Zelf zou ik ook weer heel graag naar De Horstenburgh gaan. Ik at daar vier a vijf keer per week warm, op een vaste plaats met altijd dezelfde tafelgenoten, en we hadden er eens per week een viering, op vrijdagavond in de kapel. Ik mis het, maar ik heb gelukkig nog allerlei andere activiteiten en veel mensen om me heen. Als u dat allemaal niet hebt, en u zit vrijwel de hele dag op uw kamer, dan kan ik me voorstellen dat u het samen eten en de viering ook mist. Maar dan mist u natuurlijk nog veel meer: alle dagactiviteiten die er waren, de wandelingen naar buiten, het onderlinge contact en uiteraard het contact met uw familie… Gelukkig is De Horstenburgh door alle maatregelen wel corona-vrij gebleven. Toch hoop ik dat alles binnenkort weer mag. Want ik kom graag naar De Horstenburgh… Als het weer kan!

Vanaf 1 juli mogen er weer honderd mensen in de kerk zitten. Dat lijkt een hoopvol vooruitzicht. Maar als deze maatregelen voorlopig van kracht blijven, dan betekent dat dat er bij mijn priesterwijding en bij mijn eerste Mis ook maar honderd mensen aanwezig mogen zijn. Dat is voor mij en vele anderen een bittere teleurstelling. Maar er is een oplossing! Laten we een vliegtuig afhuren, zodat we mijn eerste Mis in de lucht kunnen vieren. In een vliegtuig mogen namelijk driehonderd mensen zitten. Zo kunnen de meeste mensen die erbij willen zijn, in elk geval mee. Wat dacht u van een rondvlucht boven Europa? Tegen de tijd dat we aan de preek toe zijn, vliegen we boven Parijs… Boven Rome reik ik de communie uit. Boven Kroatië bied ik u een kopje koffie aan en als we boven Beieren vliegen komt de stewardess langs met schnaps, bier en frisdrank. En zo vliegen we terug. Eerst nog een rondje boven Noord-Holland: Amsterdam, Haarlem met zijn kathedraal, mijn geboortedorp Egmond aan de Hoef, de Sint Victorkerk… en dan landen we op Schiphol. Zo hebben we niet alleen mijn eerste Mis, maar ook een bescheiden feestje gevierd in de lucht. Uit betrouwbare bronnen heb ik vernomen dat er geld wordt ingezameld voor een cadeau. Is dit geen goede bestemming?

Afgelopen woensdag zijn de eerste communicantjes na een onderbreking van vier maanden weer op de pastorie geweest. Ook de vormelingen zijn alweer een paar keer bij elkaar gekomen. De vieringen van Eerste heilige Communie en heilig Vormsel zijn uiteraard uitgesteld tot na de grote vakantie. Voor de viering van de Eerste Communie is al een datum bekend: zondag 4 oktober om 13.00 uur. Er zijn elf communicanten. Als de huidige maatregelen nog van kracht zijn, kunnen zij elk minstens acht mensen meenemen naar de kerk. Zo hopen we er met de kinderen en hun families toch een mooie, feestelijke viering van te maken.

Even onverwacht als ongewenst kwam het gewone leven door een onzichtbaar virus tot stilstand. Afspraken moesten worden afgezegd en plannen konden tot nader order in de kast worden gezet.Het raakte ons allemaal: mensen, bedrijven, instituten, parochies en ook Stichting Step One. Het met veel enthousiasme opgezette plan, om tijdens de vastenactie geld in te zamelen voor de schoolkinderen in Afrika, werd abrupt stilgezet. Gelukkig kon de ‘Stamppot voor Tanzania’ op 1 maart in Obdam nog doorgang vinden. Dat was een groot succes, mede door het Jambokoor en de kok, Erik Goorman. Ook heb ik de gelegenheid gehad om in twee parochies te vertellen waarom wij ons als Stichting inzetten voor dit goede doel. Er is door velen tijd en energie gestoken in de organisatie van de verschillende activiteiten en ik wil u daarvoor hartelijk bedanken. Het is hartverwarmend hoe alle parochies zich achter de doelstellingen van Stichting Step One hebben geschaard. In Tanzania begrijpen ze dat door deze overmacht de bouw van de school op zich laat wachten. Ze zijn daar ook getroffen door het virus. De scholen zijn er vanaf 1 april dicht en het land zit ‘op slot’. Dat betekent dat onze op 1 juli geplande reis naar Tanzania ook afgelast moest worden. Stichting Step One laat zich hierdoor echter niet uit het veld slaan. Ondanks deze tegenvaller zijn we ons ervan bewust dat er weer andere tijden komen. Tijden waarin we elkaar weer kunnen ontmoeten en ik u persoonlijk kan bedanken voor de steun en de saamhorigheid die ik in het eerste kwartaal van 2020 heb mogen ervaren. Blijf gezond, Namens Stichting Step One, Kees Monfrooij Voor informatie over Stichting Step One: https://step-one.nu/

Vanaf 1 juni mochten er weer kerkdiensten worden gehouden, met maximaal dertig kerkgangers. Ook in de Sint Victorkerk zijn we dat gaan doen. Sinds vorige week is er iedere donderdag om 9.00 uur een viering en iedere zondag om 10.00 uur. Vanaf zondag 14 juni mag er ook weer communie worden uitgereikt en ook daarmee gaan we weer beginnen. We doen dat niet precies volgens het protocol van de Nederlandse bisschoppen, maar wel zo dat het eerbiedig kan plaatsvinden. Tijdens elke viering zullen we uitleggen wat de bedoeling is. Langzamerhand begint ook de rest van het parochieleven weer te draaien. Alle woensdagmiddagen in juni komen de Vormelingen bij elkaar in de pastorie en aanstaande woensdag is er ook weer een bijeenkomst voor de Eerste Communicantjes. Vanaf 1 juli mogen er weer honderd mensen in de kerk zitten. Dat biedt mogelijkheden om de vieringen van Vormsel en Eerste Communie te gaan plannen. Misschien moet het communieritueel nog een hele tijd plaatsvinden volgens het ‘nieuwe normaal’, maar we willen er toch voor zorgen dat de kinderen daar binnen niet al te lange tijd aan mee kunnen doen.

In de afgelopen maanden is er door de tuinkabouters en andere vrijwilligers hard gewerkt om achter de pastorie een terras te realiseren. Na de viering op Hemelvaartsdag hebben we er voor het eerst met een aantal mensen koffie gedronken. In de afgelopen zomers waren er veel dagen dat ik nauwelijks buiten kwam, ondanks het mooie weer. In mijn eentje kan ik niet wandelen en ik had ook geen goede plek om te zitten. Die heb ik nu wel en ik ben er dan ook erg blij mee. Ik wil iedereen die hieraan heeft meegewerkt hartelijk bedanken.

Het is rond deze tijd een bekend item in het journaal: op straat wordt aan mensen gevraagd of ze weten wat er gebeurde op het Pinksterfeest… En reken maar dat negen van de tien mensen het niet weten! U natuurlijk wel, dus ik hoef het er eigenlijk niet over te hebben. Maar mocht u het toch even vergeten zijn: de apostelen ontvingen in Jeruzalem de heilige Geest. Ze begonnen enthousiast te verkondigen dat Jezus de Zoon van God was, de lang verwachte Messias. Dat deden ze op zo’n aanstekelijke manier dat iedereen hen kon verstaan in zijn eigen taal. Al gauw kwamen hele groepen mensen bij elkaar om Jezus te gedenken en het brood te breken zoals Hij dat had voorgedaan. Daarbij werd natuurlijk gezongen, gebeden, uit de bijbel gelezen (het Oude Testament uiteraard) en enthousiast verteld over Jezus. Zo is de Kerk ontstaan. En wonder boven wonder is de Kerk er na tweeduizend jaar nog steeds. Dat had nooit kunnen gebeuren als er door alle eeuwen heen niet ontzettend veel goeds is voortgebracht door de Kerk. Daarom is het nog altijd de moeite waard om bij de Kerk te horen en mee te doen. Het kan nu even niet zoals we dat gewend waren, maar bidden kan natuurlijk altijd. Daar hoeft u zelfs de deur niet voor uit. We zenden op Eerste Pinksterdag nog geen viering uit vanuit de Sint Victorkerk. Wel kunt u de Mis in Wognum bekijken waarin pastor Álvaro en ik voorgaan. Dat kan via het YouTube-kanaal van de RK-Emmausparochie.

We hebben als parochie een eigen YouTube-kanaal onder de naam Sint Victor Obdam. Nadat we al eerder een uitvaart via dit kanaal konden uitzenden, zijn we op Hemelvaartsdag gestart met een gewone viering. Ik heb van diverse mensen gehoord dat ze gekeken hebben. Natuurlijk waren er de nodige op- en aanmerkingen, maar over het algemeen waren de reacties positief. Wel waren er mensen die ons YouTube-kanaal niet konden vinden. We hebben nu op de website een button aangebracht waarop u kunt doorklikken naar de livestream, zodat dat in elk geval makkelijker wordt. Ook de overige opmerkingen zullen we ter harte nemen. Vanaf donderdag 4 juni hopen we iedere donderdag- en zondagochtend een viering te verzorgen via de livestream. Op donderdagochtend begint de viering om 9.00 uur, op zondagochtend om 10.00 uur.

Er is een nieuwe datum vastgesteld voor mijn priesterwijding. Het is zaterdag 31 oktober. Ik ben op die dag de enige wijdeling. De overige kandidaten van ons bisdom worden ieder apart al eerder gewijd. De wijding vindt plaats in de grote kapel van Onze Lieve Vrouw ter Nood in Heiloo en begint om 12.00 uur. Ik weet uiteraard nog niet hoeveel mensen daarbij aanwezig mogen zijn. Mijn eerste Mis wil ik opdragen in de Sint Victorkerk. Dat gebeurt op zondag 1 november. Ook daarbij is het nog de vraag of iedereen die dat wil erbij mag zijn. Ik hoop natuurlijk van wel, en dat we er dan als parochie een mooi feestje van kunnen maken.

Op woensdag 10 juni viert pastor Nico Knol zijn zilveren priesterfeest. Het wordt in kleine kring gevierd in de Goorn.

Op 9 juni hoop ik mijn achtenvijftigste verjaardag te vieren. Wegens de corona-crisis kunt u me dit jaar beter niet komen feliciteren met een hand en een zoen. Hopelijk zijn we volgend jaar allemaal nog in goede gezondheid en kunnen we dan mijn verjaardag weer met elkaar vieren op de pastorie.

Op dinsdagmiddag 9 juni gaat het Parochiesecretariaat weer open. Jan en José zitten vanaf 14.00 uur klaar om u te ontvangen met een kopje koffie of thee, misintenties op te nemen en al uw vragen, evt. ook via telefoon of mail, te beantwoorden.

Wilt u ook liefst alles weer doen zoals u het altijd hebt gedaan? Helaas mag dat vaak nog niet, al worden de maatregelen stapje voor stapje versoepeld. Ik zou graag willen dat we als vanouds weer bij elkaar mochten komen in de kerk, maar dat zit er voor de maand juni nog niet in. We mogen kerkdiensten houden met maximaal dertig personen. Dat is voor ons een reden om wel weer van start te gaan. Zowel op de donderdagochtend als op de zondagochtend zijn er weer vieringen, op donderdagochtend is dat om 9.00 uur, op zondagochtend om 10.00 uur. We beginnen op donderdag 4 juni. Voorlopig zijn het vieringen zonder communie. Vanaf zondag 14 juni mag er weer communie worden uitgereikt, maar dat moet aan ontzettend veel voorwaarden voldoen. Ik weet nog niet of we dat gaan redden. Ik raad u aan om de vieringen zoveel mogelijk te bekijken via livestream. Komt u toch naar de kerk, dan kan het zijn dat u er niet in mag, omdat we de grens van dertig personen al hebben bereikt. Op donderdagochtend zal dat niet snel gebeuren, maar op zondag is de kans groot dat we ‘vol’ zitten. Er zijn op zondag sowieso al enkele zangers en zangeressen van het Parochiekoor, een organist, een lector, een cameraman, een koster en een voorganger. Wel is het zo dat op zondagochtend de kerk nog tot twaalf uur open blijft voor persoonlijk gebed. U kunt dus ook tegen 11.00 uur of wat later naar de kerk komen om daar rustig even te bidden. Vanaf 1 juli mogen we, als alles goed gaat, weer kerkdiensten organiseren waaraan honderd mensen mogen deelnemen. Dan kunnen we de deuren gelukkig weer wijd open zetten…

Maria, Onze Lieve Vrouw, goede moeder, genees en sterk de zieken, zegen hen die zorg voor hen dragen, geef wijsheid aan onze bestuurders en geef dat wij spoedig weer kunnen samen komen in verbondenheid met u en met uw Zoon, om ons geloof te vieren. Bevrijd ons van onrust en angst,  verlicht ons in pijn en verdriet. Geef ons hoop waar wij het niet meer zien zitten, geef ons kracht als wij er niet tegenop kunnen, geef ons licht waar het donker is. Maria, bevrijd ons land van deze corona-epidemie, bescherm onze dierbaren en leid ons veilig naar Jezus,uw Zoon. Amen.

Op maandagavond 4 mei werd vanuit onze kerktoren om twee minuten voor acht de Taptoe geblazen. Na twee minuten stilte en het slaan van de kerkklok, werd het Wilhelmus gespeeld… Een goed initiatief van leden van Muzieklust in deze coronatijd. Een mooi teken van verbondenheid, met alle mensen in ons dorp die hun dierbare overledenen uit de Tweede Wereldoorlog en de tijd daarna herdachten. De meesten van ons zullen op dat moment voor de televisie hebben gezeten om te zien hoe het toeging op het lege Damplein. De gebeden en gedichten, de kransleggingen en tenslotte de toespraak van de koning… Een mijlpaal in onze geschiedenis! Zo was deze 4e mei anders dan anders, maar toch een dag om nooit te vergeten. Zo was er in de afgelopen weken ook het klokgelui op woensdagavond dat door veel mensen als bemoedigend werd ervaren. Het luiden van deze klokken van hoop en troost, dat afgesloten werd op 5 mei, was ook een teken van verbondenheid, met de slachtoffers van het coronavirus en met iedereen die door de crisis is getroffen… Als kerk willen we tot uitdrukking brengen dat je er niet alleen voor staat. Laten wij dat ook in praktijk proberen te brengen door contact te houden met mensen die vanwege alle maatregelen in isolement moeten leven. De meimaand is weer begonnen, bij uitstek de Mariamaand. Laten we in deze maand ook wat vaker een kaarsje opsteken en even bidden voor al die mensen die eenzaam zijn of in moeilijkheden verkeren. Ook dat is een teken van verbondenheid, met God en met elkaar.

We zijn er klaar voor. De camera hangt, de uitzending kan beginnen. Op Hemelvaartsdag zenden we voor het eerst een viering uit via livestream. U kunt het bekijken via ons YouTubekanaal ‘Sint Victor Obdam’. De live uitzending van de viering begint om 9.45 uur, de viering zelf om 10.00 uur. Enkele leden van het Parochiekoor verzorgen de zang. Pierre van Diepen begeleidt hen op het orgel. Na de uitzending wordt de kerk opengesteld van 11.00 tot 12.00 uur. U kunt de viering live bekijken en zo met ons meevieren, maar u kunt ook kijken op een later moment. Voor de duidelijkheid: u kunt de viering alleen volgen via YouTube en na de uitzending zal de kerk open zijn voor persoonlijk gebed. Hebt u geen computer, maar bent u wel in het bezit van een kerkradio, dan kunt u die onder het stof vandaan halen en deze viering beluisteren. Vanaf donderdag 4 juni gaan we weer beginnen met de zgn. Kapelvieringen, maar dat doen we niet vanuit de kapel, maar vanuit de kerk. Als trouwe bezoeker van deze vieringen, kunt u er dan weer bij zijn, maar we volgen de richtlijnen van het RIVM, en dus mogen er maximaal 30 personen aanwezig zijn. Wel zenden we de vieringen ook uit via onze livestream en via de kerkradio. Deze vieringen beginnen dan als vanouds om 09.00 uur. Op de zondagen zal er voorlopig steeds een viering zijn vanuit de Hiëronymuskerk in Wognum die u kunt volgen via  https://livestream.rkemmausparochie.nl. De Sint Victorkerk zal voorlopig elke zondagochtend open zijn tussen 11.00 en 12.00 uur voor persoonlijk gebed. YouTubekanaal

Elke donderdagochtend om 8.45 uur fietste ik naar de kerk voor de dienst in de Marcuskapel. Een half uurtje samen bidden, zingen en luisteren naar de lezingen en de overweging. Wat mis ik die vieringen, wat mis ik dat half uurtje van bezinning, maar vooral: wat mis ik u! Ik mis het samen koffie drinken na afloop, even bijkletsen en geïnspireerd richting het weekend gaan. Eens in de maand ging ik zelf voor, dan ging er natuurlijk een periode van voorbereiding aan vooraf. Soms worstelde ik met de teksten en vond ik het lastig om een overweging te maken. En soms typte ik zomaar achter elkaar een heel verhaal waar ik meteen tevreden over was. Zo heb ik eens verteld over mijn oom in Amerika, hij woonde in een prachtig park met villa’s voor gepensioneerden. Een hek met beveiliging eromheen, helemaal voorzien van alles dat een mens nodig kan hebben: sportfaciliteiten, bibliotheek, winkels, medische dienst en restaurants. Hij voelde zich daar veilig, kende iedereen, en er konden geen onbevoegden binnenkomen. Hij ging niet meer naar de kerk, dat vond hij gevaarlijk. Hij moest daarvoor het park af, en kwam in contact met mensen die hij misschien niet kende. Het ergst vond hij de vredeswens. Mensen de hand schudden was vragen om problemen.. Je weet nooit wat ze bij zich dragen en hoe ziek je daarvan kunt worden. In mijn overweging zei ik dat het toch prachtig zou zijn als het ‘vrede wensen’ besmettelijk zou zijn! Laten we het doen! Geef elkaar een hand, en een zoen erbij! Tja… moet ik mijn oom nu toch nog gelijk geven? Wat raar dat júist dat menselijk contact zo gevaarlijk is gebleken. Dat juist die hand, die zoen vreselijke gevolgen kan hebben… Ik kan nu alleen maar hopen, bidden dat er weer een tijd komt dat we naar de kerk gaan, dat we elkaar een hand geven, een schouderklop, een knuffel. Tot die tijd: blijf veilig, lieve mensen, bid mee, hou afstand en hou vol. Lieve groet, Hanneke Ocheda-Stoetzer

Voor katholieken is het een vanzelfsprekendheid: mei is de maand waarin Maria feestelijk wordt geëerd. Maar hoe is dat gebruik ontstaan? En op basis van welke bronnen? Geleerden wijzen er graag op dat Mariaverering de plaats moest innemen van allerhande heidense gebruiken. De naam van de maand mei gaat terug op de Romeinse moedergodin Maia. Zij staat voor vruchtbaarheid, ontluikend leven, liefde. Rond de eerste van haar maand kenden de Romeinen de Floralia, feesten en spelen ter ere van de bloemengodin Flora. Er kwamen bloemenkransen aan te pas en meisjes die voor de ogen van de verlekkerde toeschouwers in het stadion een striptease opvoerden. Op middeleeuwse afbeeldingen wordt de maand mei geïllustreerd door boeren op het land, bloemen, vogels en ridders te paard die met hun geliefde de natuur intrekken. Wellicht komen daar gebruiken als het dansen rond de meiboom vandaan en het kiezen van een meikoningin. Dit soort praktijken zijn heel lang blijven bestaan. Tot verdriet van de kerkelijke overheden. In 1579 probeert Carolus Borromeus, in zijn bisschopsstad Milaan, de aandacht van de bevolking af te leiden van dergelijke excessen en ze om te buigen in gebedsstonden voor het Mariabeeld in de kathedraal. Dat sloeg aan. In die jaren heerste juist de pest in Noord-Italië. Zou dat ertoe hebben bijgedragen dat de Mariadevotie een succes werd? In diezelfde tijd organiseerde in Rome Filippus Neri voor de jeugd elke dag van de maand mei een Mariagebedsuur. Dat gebruik zal met name door de Italiaanse jezuïeten van de achttiende eeuw worden overgenomen en verspreid. Tijdens hun volksmissies in de maand mei houden ze elke dag Mariameditaties. De inspiratie was mede ingegeven door bloei en succes van de zogeheten Mariacongregaties, broederschappen die een bijzondere trouw beloofden aan de heilige Maagd, en dat bezegelden met een riddereed of gelofte. Deze dagelijkse meimaandmeditaties werden door de jezuïeten uitgegeven in devotieboekjes. Zo verscheen in 1725 het boekje van pater Dionisi ‘Meimaand Mariamaand’. Het bevat adviezen voor het versieren van een Maria-altaar of een Mariabeeld; het beveelt aan dagelijks de rozenkrans te bidden of de litanie van Maria, en elke dag te beginnen met een goed voornemen. Het beleefde talloze herdrukken. Dergelijke boekjes vonden hun weg in heel Europa, maar ook in de missiegebieden: Zuid-Amerika en Zuidoost-Azië. In 1815 en 1822 bevorderde paus Pius VII († 1823) deze vorm van volksdevotie door er meerdere aflaten aan te verbinden. Hoe heeft Maria in het leven van de gelovigen geleidelijk aan zo’n vooraanstaande plaats kunnen innemen, terwijl er in de Bijbel zo weinig over haar wordt verteld. Hoe komen we aan het inzicht dat zij onbevlekt ontvangen is? Vanwaar weten wij dat haar ouders Joachim en Anna heetten? Waar komen de verhalen over haar geboorte en haar jeugd vandaan? Hoe komt Maria aan de eretitel ‘Moeder van God’? Hoe weten wij dat zij in de hemel is opgenomen en daar tot koningin gekroond is? Over dat alles zwijgt de Bijbel. Maar de traditie koestert al deze mysteries als kostbare schatten. Door de eeuwen heen lijken we steeds maar meer over Maria te weten te komen. Zij laat ons niet los. Laten wij haar dan ook maar blijven vereren zoals we dat gewend zijn, door een lichtje te laten branden voor het Mariabeeld, of een kaarsje op te steken in het Mariakapelletje. Zeker in deze Meimaand nu we geen Eucharistievieringen kunnen bijwonen. Laten we maar om haar voorspraak blijven vragen bij haar Zoon, voor mensen die het moeilijk hebben, of voor onszelf als wij een steuntje nodig hebben. God kwam in de persoon van Jezus op onze aarde wonen om mens te worden, om onze broer te worden. Daarom mogen we niet alleen zeggen dat we leerlingen van Jezus zijn, maar ook dat we broers en zussen zijn van Jezus. En zouden we dan niet mogen zeggen dat zijn moeder ook onze moeder is? Natuurlijk wel. Bovendien lijkt Maria voor ons wel veel toegankelijker te zijn dan Jezus. Zij is een moeder en begrijpt de zorgen van kinderen, hoe jong of hoe oud die kinderen ook zijn. Laten wij ons daarom maar beschouwen als haar kinderen en onze zorgen bij haar neerleggen. Zij regelt het dan wel met haar Zoon.