Berichten

Op zondag 4 oktober deden tien kinderen uit onze parochie hun Eerste heilige Communie. We zijn gewend dit feest in de lente te vieren, maar het was deze keer niet minder feestelijk en achteraf waren we natuurlijk heel blij dat het door kon gaan. Het werd een mooie viering waarin pastor Nico Knol en ik mochten voorgaan. Maar vrijwel al het voorbereidende werk was gedaan door de zes vrouwen die met elkaar de werkgroep Eerste heilige Communie vormen. Zij hebben de kindermiddagen en ouderavonden verzorgd die aan de Eerste Communie voorafgaan. Zij hebben geregeld dat alle benodigde attributen er altijd op tijd waren, dat de kerk werd versierd, dat de projectmappen en de boekjes er waren, enz. enz. Ik wil de leden van de werkgroep daar nogmaals hartelijk voor bedanken. Gewoonlijk heeft deze werkgroep nadat de Eerste Communie is gevierd een half jaar rust. Maar dit jaar zal dat anders zijn. Laten we in elk geval hopen dat we de kinderen van groep 4 in december mogen uitnodigen om volgend jaar april hun Eerste Communie te doen. En ik hoop natuurlijk ook dat de leden van onze werkgroep er dan met elkaar weer de schouders onder willen zetten.

In de afgelopen tijd ben ik een paar keer gefilmd door documentairemaker Olaf Koelewijn. Hij vond het interessant om mij voor het programma Kruispunt te volgen op mijn weg naar het Priesterschap. Aanvankelijk had ik daar wat aarzelingen bij, maar voor zover ik het nu kan beoordelen, wordt het een mooie documentaire. De documentaire ‘Blindelings vertrouwen’, wordt uitgezonden op maandag 16 november om 22.50 uur op NPO 1.

Op zaterdag 31 oktober zal mijn Priesterwijding plaatsvinden in Haarlem, in de Kathedrale Basiliek Sint Bavo. Op zondag 1 november draag ik voor het eerst de Mis op in onze Sint Victorkerk. U begrijpt dat er ook bij deze vieringen maar dertig mensen aanwezig mogen zijn. Gelukkig heeft de kathedraal een uitstekende livestream, zodat u de wijdingsplechtigheid toch kunt volgen. U kunt deze livestream op YouTube vinden via ‘kathedraal tv’. De eerste Mis is te volgen via de livestream van onze kerk, zie de link rechtsboven op de pagina.

Op maandag 2 november is het Allerzielen. Dan gedenken we onze dierbare overledenen. We staan met name stil bij degenen die in het afgelopen jaar van ons zijn heengegaan. Nabestaanden van deze overledenen ontvangen voor de Allerzielenviering in onze kerk een uitnodigingskaart. Andere mensen die graag aan deze viering zouden willen deelnemen, moeten wij helaas teleurstellen. De viering wordt wel uitgezonden via onze livestream.

Op zaterdagavond 24 oktober is er een viering rond Maria, de moeder van Jezus. Aan deze viering wordt medewerking verleend door de Lourdeswerkgroep en door enkele leden van het Parochiekoor. Uitgaande van de huidige regels mogen er dertig kerkgangers aan deze viering deelnemen. Daarom is het nodig dat u zich vooraf voor deze viering aanmeldt. Dat kan bij de secretaris van de Lourdeswerkgroep, Mary Leek. U kunt haar bereiken op telefoonnummer 0226-720269 of via e-mail: mdaleek@hotmail.com.

Het feest rondom de eerste Eucharistieviering van pastor Bert is in verband met de verscherpte corona maatregelen drastisch veranderd! Wat zo’n mooi en feestelijk dorpsgebeuren zou worden is nu onmogelijk geworden. Wij hadden pastor Bert zo graag een mooi feest met alle Obdammers willen aanbieden. Maar na al heel veel aanpassingen door steeds veranderende regels, is het nu onmogelijk geworden. Zijn priesterwijding is inmiddels verplaatst naar de Sint Bavo Kathedraal in Haarlem en daar kunnen alleen zijn familie en een klein aantal genodigden bij zijn. Wel is de priesterwijding op zaterdag 31 oktober om 11.00 uur te volgen via YouTube met het kanaal: kathedraal tv. Wat betreft zijn eerste Eucharistieviering in onze Sint Victorkerk: daar is maar plaats voor 30 mensen. Iedereen die al op uitnodiging van de parochieraad een kaart voor de viering en of lunch had ontvangen, moeten we teleurstellen. En de mensen die vanaf 15 oktober nog in het bezit wilden komen van een geldig toegangsbewijs, ook dat gaat dus niet door! Het wordt dus een viering met een besloten bijeenkomst. Het is helaas niet anders, ook al hadden wij het graag anders gezien en ook gepland. Gelukkig kunt u de feestelijke Eucharistieviering wel via onze livestream volgen op YouTube: live Sint Victor Obdam of Sint Victor Obdam. U ziet dan gelijk hoe mooi de kerk voor deze bijzondere gelegenheid is versierd. Zo bent u er toch een beetje bij. En natuurlijk is uw felicitatie voor pastor Bert altijd welkom. Laat zijn brievenbus maar overstromen! Wij zijn blij dat Berts ouders, die al op hoge leeftijd zijn, zijn priesterwijding nog mee kunnen maken, daarom wordt het ook niet uitgesteld. Toch willen we laten zien, dat wij blij zijn dat er in ons dorp iets unieks gebeurt op zondag 1 november, want een priesterwijding maak je bijna niet meer mee. Laten we daarom allemaal de vlag uitsteken zodat in deze tijd met beperkingen Obdam er toch feestelijk uitziet! Namens de parochieraad Sint Victor Gerda Wester Secretaris

Een van de hoogtepunten van de voorbereiding op de Eerste heilige Communie is altijd weer het ‘Samen delen’. De leden van de werkgroep hebben de tafel mooi gedekt en er zijn grote breekbroden gehaald waarvan de kinderen allemaal een stuk af mogen breken. En als de broden voor de tweede keer rondgaan en er is niet veel meer over, dan moeten de kinderen bedenken hoe ze het overschot met elkaar verdelen. Dit jaar was er maar één brood. Met deze kleine groep, tien kinderen, was dat genoeg. Ik mocht, met handschoenen aan, het brood breken en aan de kinderen geven. Daaraan voorafgaand las ik het verhaal voor over het laatste avondmaal van Jezus en zijn leerlingen. En het breken en delen van het brood, met alleen jam als beleg en een glaasje limonade erbij, was onze manier om iets van dat laatste avondmaal te laten zien. In de afgelopen jaren deden we dat in de Goede Week, dit jaar deden we dat afgelopen zaterdag. Je mist natuurlijk de sfeer van Pasen, maar toch maakte het wel weer indruk op de kinderen. Op 4 oktober is het zover, dan doen ze hun Eerste Communie.

Op vrijdag 25 september hebben negen kinderen in onze kerk het Heilig Vormsel ontvangen. Pastor Nico Knol was vormheer en de viering werd opgeluisterd door een deel van het Bonifatiuskoor uit Spanbroek. Gewoonlijk zijn het leerlingen van groep 8 die hier gevormd worden, maar doordat het Vormsel zo lang moest worden uitgesteld, waren de vormelingen van dit jaar allemaal al brugklassers. Als je met ze praat, kun je meteen het verschil merken. Brugklassers zijn veel zelfstandiger en praten heel anders over school. Wat betreft de keuze voor het Vormsel zal het niet veel uitmaken: sommigen willen het zelf graag, maar de meesten worden toch vooral gestimuleerd door hun ouders. Het was een mooie viering, mede door de sfeervolle liederen van het koor. De corona-maatregelen brachten gelukkig weinig beperkingen met zich mee. Wel moest de zalving die de vormheer gewoonlijk met zijn duim op het voorhoofd van de vormelingen voltrekt, deze keer met een wattenbolletje worden aangebracht. Laten we ervan uitgaan dat dat de heilige Geest niet heeft verhinderd om over deze kinderen neer te dalen. Zo zijn er dan weer negen nieuwe mensen bijgekomen om in Gods wijngaard te werken, als ze dat willen. In eerste instantie heb ik ze opgeroepen om misdienaar te worden. Als ik priester ben, zou het voor mij erg prettig zijn als er enkele grotere kinderen waren die mij bij het opdragen van de Mis zouden kunnen assisteren. Natuurlijk zijn ook kinderen van de basisschool welkom, maar aan een paar kordate middelbare scholieren die van wanten weten, zou ik veel kunnen hebben. Ik ben benieuwd of er vormelingen zijn die het aandurven.

Samen met zijn vrouw Nel woont Jaap Appelman al enige jaren in de Victorstaete in Obdam, maar als parochiaan is hij actief gebleven in Hensbroek. Hensbroekers en Wogmeerders die ziek zijn, bezoekt hij met een bloemetje en een gezellig praatje. Dat doen ook Joop Ligthart en Lida Poel. Gezamenlijk vormen zij de Caritas van Hensbroek. Vorig jaar was het Lida Poel die haar 25-jarig jubileum als lid van de Caritas mocht vieren, dit jaar viel die eer te beurt aan Jaap Appelman. Dat konden we niet onopgemerkt voorbij laten gaan. Op woensdag 23 september kwamen Joop, Lida, Anny de Boer en ik naar de Victorstaete omdat we bij Jaap en Nel een ‘vergadering’ hadden gepland. Nancy Holderbeke, de fotografe van De Kogge, kwam ook langs. Namens de Parochieraad sprak Anny de Boer de jubilaris toe en overhandigde hem een bos bloemen. De Caritas is de enige werkgroep die na de sluiting van de Marcuskerk in Hensbroek is overgebleven. Als je die kleine, letterlijk en figuurlijk laagdrempelige kerk van Hensbroek gewend was, dan is de stap naar de Sint Victorkerk heel groot. Daarom is het goed dat er in Hensbroek nog steeds een Caritas-groep actief is, die oog heeft voor mensen die die stap nooit zullen zetten, maar wel behoefte hebben aan contact. Hoewel ze de Marcuskerk als plaats van samenkomst missen, blijken Jaap, Joop en Lida heel goed op de hoogte te zijn van het wel en wee van de mensen in Hensbroek en de Wogmeer. Ze maken dan ook geen aanstalten om zich aan te sluiten bij de huisbezoekersgroep die we hier in Obdam hebben. Dat hoeft natuurlijk ook niet. Als de mensen die behoefte hebben aan verbinding met de kerk maar bezocht worden. Voor Hensbroek en de Wogmeer kunnen we dat heel goed overlaten aan Joop Ligthart, Lida Poel en Jaap Appelman.

De vlag kan uit op zaterdag 31 oktober en zondag 1 november.  Nadat vele keren alles voor het priesterfeest van pastor Bert moest worden veranderd door de corona maatregelen, kunnen we u eindelijk iets vertellen over de plannen voor de priesterwijding en zijn eerste eucharistieviering in Obdam. Omdat voor beide dagen maar een beperkt aantal plaatsen beschikbaar is moet er een keuze worden gemaakt. Vanaf 15 oktober kunt u vanaf 9.00 uur op de pastorie een kaart ophalen voor de priesterwijding of de eerste eucharistieviering. En daarbij zeggen we heel eerlijk op is op. Het is heel vervelend maar we moeten ons aan de corona maatregelen houden. De priesterwijding is om 12.00 uur in de grote kapel van  Onze Lieve Vrouwe ter Nood in Heiloo. De eerste eucharistieviering is om 10.00 uur in Obdam. Nadat pastor Bert zijn eerste H. Mis heeft opgedragen is er gelegenheid om hem te feliciteren. Ook hier weer coronaproof. Van 11.30 tot 12.00 uur zijn de mensen die in de kerk zitten in de gelegenheid Bert de hand te schudden. Let op: u draagt hierbij een zelf meegenomen handschoen! Ook pastor Bert draagt een handschoen en staat achter een scherm. Helaas moeten we het bij alleen feliciteren houden, omdat er anders groepsvorming kan ontstaan. Vanaf 12.00 tot 13.00 uur zijn de parochianen die niet bij de viering aanwezig waren en andere belangstellenden aan de beurt om pastor Bert de hand te schudden. Ook op dezelfde hierboven genoemde wijze. De leden van de werkgroepen is al eerder gevraagd om pastor Bert op geheel eigen wijze te feliciteren, dat kan tijdens deze doorlopende receptie ook gewoon gebeuren. Zij kunnen gebruik maken van de microfoon op het priesterkoor. Graag even van te voren aangeven bij de ceremoniemeester Win Bijman. En natuurlijk laten we zondag 1 november zien hoe blij we zijn dat pastor Bert eindelijk zijn doel heeft bereikt, het priesterschap! Het hele dorp heeft de vlag in top en vanuit Obdam en omgeving komen we naar de Sint Victorkerk om hem te feliciteren. Namens de parochieraad, Gerda Wester Secretaris

De crisistijd is nog niet voorbij. Het corona-virus of de maatregelen eromheen brengen schrijnende of zelfs levensbedreigende situaties met zich mee. Wijzelf of onze naasten worden erdoor getroffen. Eén van de weinige dingen die je dan in je machteloosheid kunt doen, is bidden. Hieronder staat een mooi gebed, geschreven door Manu Van Hecke, de abt van de Sint-Sixtusabdij in Westvleteren. Misschien kan het bidden van dit gebed jou een beetje bemoedigen in deze moeilijke tijd, zoals het ook mij bemoedigd heeft in de afgelopen dagen. Gebed God van alle leven, van oudsher hebt U uw liefde aan de mensen getoond. In Jezus, uw Zoon, bent U ons heel nabij gekomen. Hij heeft zieken genezing en vrede gebracht. Door zijn goedheid en verzoening heeft Hij nieuwe toekomst geopend voor mensen die verloren waren. Kom ons tegemoet met de Geest die Jezus bezielde, in deze dagen van onrust en onzekerheid. Geef ons kalmte, wijsheid en moed om te onderscheiden wat we kunnen doen om anderen tot steun te zijn en deze crisis te helpen overwinnen. Doe ons groeien in hoop en vertrouwen nu wij allen zo sterk onze kwetsbaarheid ervaren, en houd in ons het geloof levend dat U alles ten goede leidt. Door Christus onze Heer, Amen.

Honderd jaar geleden zou de uitbraak van een ziekte een reden zijn om kinderen na hun geboorte meteen te laten dopen. Je kon immers nooit weten of zij door de ziekte getroffen zouden worden en dan hadden ze alvast een toegangsbewijs voor de hemel. Nu denken we daar anders over. We zijn niet zo bang meer dat kinderen vroeg zullen sterven en willen in de kerk graag besmettingsgevaar vermijden. Dat heeft ertoe geleid dat doopsels werden uitgesteld. Tot afgelopen zondag. Op deze dag zijn er in onze kerk twee kinderen gedoopt: Kaay van Dam, die al in maart gedoopt zou worden en Jens Ursem, wiens doop op 6 september gepland was, maar wegens omstandigheden een week uitgesteld is. Kaay is de derde in het gezin van Dirk Jan van Dam en Sylvia Mak, Jens de vierde in het gezin van Jits en Ruth Ursem. Met dopen hadden beide families dus meer ervaring dan ik. Het was voor mij dan ook weer even wennen na al die tijd. Corona-proof dopen, dat kan niemand en mij lukt het helemaal niet. Ik moet de kinderen, en dan met name hun hoofdjes, voordat ik iets doe al aanraken om te weten waar ik het water moet gieten en de zalf moet aanbrengen. Gelukkig vult Onze Lieve Heer het nodige aan waarin wij tekortschieten en zo zijn er dan toch weer twee kinderen opgenomen in onze geloofsgemeenschap. Vince, de grote broer van Kaay, gaat dit jaar zijn Eerste Communie doen. Daarom waren alle Eerste Communicantjes uitgenodigd om bij het doopsel van Kaay aanwezig te zijn en een lied voor hem te zingen. Dat deden ze met veel enthousiasme. Zij zongen: ‘Iedereen is anders, niemand is als jij’… En zo is het natuurlijk ook. Dat beide jongetjes mogen uitgroeien tot mensen die op hun eigen manier liefde kunnen geven en liefde kunnen ontvangen, daar hopen wij op, daar bidden wij voor!

Op zaterdag 12 september was onze kerk de hele dag geopend in het kader van de landelijke Open Monumentendag. Het was de eerste keer dat we hieraan meededen. Speciaal voor deze dag hadden we een folder laten maken met foto’s en uitleg van de belangrijkste bezienswaardigheden van onze kerk. Leden van de Parochieraad zaten klaar met koffie en thee om mensen te ontvangen en rond te leiden. Pierre van Diepen speelde twee keer een half uur op het grote orgel. Er zijn door de dag heen zesentwintig mensen geweest die gebruik hebben gemaakt van de mogelijkheid om onze kerk te bekijken. Daarmee heeft de deelname aan de Open Monumentendag voldaan aan onze verwachtingen. Waarschijnlijk doen we volgend jaar weer mee. Het is een mooie manier om de drempel van de kerk te verlagen.

De koren en de werkgroepen in de parochie kun je vergelijken met de elftallen van een voetbalclub. Momenteel spelen door omstandigheden sommige elftallen niet, maar de club ligt niet helemaal stil. Er zijn elftallen die wel spelen en er zijn dus af en toe wedstrijden. Ook de kantine is nog regelmatig open en de velden moeten natuurlijk bijgehouden worden. Er zijn dus nog steeds mensen actief, maar die groep is niet groot, omdat er veel mensen zijn die een verhoogd risico hebben op corona. Van de elftallen die niet spelen, zien we helaas bijna niemand op de club. Sommigen kunnen niet komen, vanwege het risico dat ze lopen en het is dus begrijpelijk dat die mensen zich niet laten zien, maar anderen zouden misschien toch nog kunnen helpen om de boel draaiende te houden. Kennelijk voelen veel mensen zich niet zozeer lid van de voetbalclub als wel lid van hun eigen elftal. Dat zijn ze natuurlijk ook op de eerste plaats en daardoor realiseren ze zich misschien helemaal niet dat er op de club toch nog heel wat te doen valt en dat er nu minder mensen zijn om te helpen. Dus: ligt je werkgroep of je koor een tijdje stil en behoren jij en je huisgenoten niet tot de risicogroep, dan ben je meer dan welkom om je in deze crisistijd op een andere manier in te zetten voor de parochie. Laten we proberen met elkaar zoveel mogelijk activiteiten op peil te houden.  

Tot voor kort was er aan het begin van het schooljaar altijd een gezinsviering. Meestal had die viering als thema: we pakken de draad weer op. Helaas is ons jeugdkoor ter ziele en behoren gezinsvieringen tot het verleden, maar het thema is nog steeds actueel. In maart moesten we noodgedwongen de draad neergooien. We moesten stoppen met de voorbereidingen voor de Eerste heilige Communie en het Vormsel, de koren moesten stoppen met repeteren en zelfs het dopen van kinderen moest worden uitgesteld. Maar zo goed en zo kwaad als het gaat pakken we nu de draad weer op. Het doopsel van Kaay van Dam uit Hensbroek, dat in maart zou plaatsvinden, gaat volgende week zondag door, met de Eerste Communicantjes erbij. Jens Ursem, die in mei geboren werd in Obdam ‘Noord’ (de Langereis) wordt komende zondag al gedoopt. Ook de koren gaan langzaamaan weer van start. En dan zijn er natuurlijk de voorbereidingen voor Eerste Communie en Vormsel, die nu in enkele weken worden afgerond. De toekomst blijft onzeker, maar toch… We pakken de draad weer op!

Laatst was ik op een vrijdagavond in de Dionysiuskerk in Heerhugowaard. Er was ‘muzikale aanbidding’. Dat wilde ik wel eens meemaken! Wat heb ik daar mijn hart aan opgehaald! Zingen of desnoods zachtjes neuriën om God te loven, ik wist pas dat mijn behoefte daaraan groot was, toen ik daar zat. Voorin de kerk werd het Allerheiligste uitgesteld, dat is een grote hostie in een monstrans. Zo was de Heer in ons midden. Hoewel ik daar natuurlijk niets van zie, wordt voor mijn gevoel de sfeer toch meteen anders wanneer dat gebeurt, ook daar in die grote Dionysiuskerk. Maar meer dan de gewijde sfeer rond het Allerheiligste, trof mij de muziek, die verzorgd werd door leden van één familie. Het waren tieners en twintigers, die meditatieve liederen zongen, soms éénstemmig, dan weer meerstemmig. Eén van hen speelde gitaar en af en toe was er ook een pianiste die meespeelde. Het waren geen geoefende zangers en de liederen waren heel eenvoudig, maar wat ging er een rust vanuit! De pastoor las een stukje voor uit de bijbel, er was ruimte om een voorbede uit te spreken en verder was er stilte en zang. En als kerkgangers neurieden wij mee… Het was voor mij echt thuiskomen. Sommige liederen kende ik, andere niet, maar doordat de melodieën vaak herhaald werden, kon ik ook met die liederen al gauw meedoen. Jullie weten wel dat ik van zingen houd. Het maakt me niet uit in welk genre. Een jaar of tien geleden ben ik een week op het Schotse eiland Iona geweest, in een oecumenische kloostergemeenschap waar veel eenvoudige liederen worden gezongen. Twee jaar geleden was ik in het Franse Taizé, ook een bron van meditatieve zang… Ook daar voelde ik me erg gelukkig omdat ik zoveel kon meezingen… Ook hier in de Sint Victorkerk hoef ik me niet ontheemd te voelen. Vrijwel elke viering wordt wel opgeluisterd door één van onze drie koren. Helaas kunnen de koren in deze coronatijd nog niet op volle sterkte repeteren, laat staan zingen. In de afgelopen maanden heeft het Parochiekoor dit op creatieve wijze ter hand genomen. Vanaf 7 juni, toen we weer een voorzichtig begin mochten maken, waren er elke zondag een stuk of zes zangers en zangeressen die de viering opluisterden, met Pierre van Diepen of Gerie Dignum achter het orgel. Entre-Deux en Sing@Victor konden nog even de kat uit de boom kijken, maar nu komt de tijd weer aan dat er ook op zaterdagavond vieringen zijn. Zingen met het hele koor, dat mag niet. Bovendien zijn er koorleden die niet willen zingen, omdat ze tot de risicogroep behoren of een huisgenoot hebben die een verhoogd risico loopt om corona te krijgen. Maar er zijn misschien ook koorleden en muzikanten die het als een uitdaging zien om toch iets te laten horen, hoe eenvoudig ook. Kerkliederen zijn er in soorten en maten, dus er zijn altijd mogelijkheden. Mocht het nodig zijn, dan denk ik er graag over mee. Want ik zal toch niet de enige zijn die er behoefte aan heeft om mee te zingen of desnoods zachtjes mee te neuriën om God te loven. Ja, thuis kan dat ook, maar het is toch heel wat sfeervoller als we dat weer samen doen in onze Sint Victorkerk.

Wij doen mee! Graag nodigen wij u uit om een kijkje te nemen in onze prachtige Sint Victorkerk. Op zaterdag 12 september is de kerk open van 11.00 uur tot 16.00 uur. Er zijn vrijwilligers aanwezig die u alles kunnen vertellen over wetenswaardigheden van de kerk en u kunnen leiden langs kerkschatten en allerlei ruimten. Er liggen boeken met informatie over de kerk en zijn vrijwilligers. Ook de gratis mee te nemen folder, geeft beknopt weer welke schatten er in onze kerk te vinden zijn. Om 13.00 uur en om 15.00 uur verzorgt onze organist Piërre van Diepen een prachtig orgelconcert van ongeveer een half uur. Kortom: grijp uw kans om te genieten van ons cultureel historisch erfgoed. U bent meer dan welkom! De parochieraad Sint Victor Folder Sint Victorkerk 2020 drieluik2

Veel is er veranderd in de maanden dat het coronavirus over de wereld gaat. Van sommige mensen zijn de fundamenten onder hun bestaan weggeslagen. Dat geldt ook voor mensen hier in Obdam. Onder de kerk sla je niet zo gauw de fundamenten weg. Dan heb ik het natuurlijk vooral over de mensen die met elkaar de kerk vormen. Je kunt blijven bidden en blijven vertrouwen op een God die uiteindelijk alles nieuw maakt. En je kunt natuurlijk het een en ander blijven doen, ook al moet dat nu anders dan voorheen. Zingen bijvoorbeeld wordt nog steeds ontraden. Als koor kun je dus nauwelijks repeteren, laat staan een viering opluisteren. Het is dus wel even zoeken naar manieren om dat toch te doen. Daar is veel creativiteit voor nodig. En ook als kerkganger ondervind je beperkingen. De uitvaarten die er in de afgelopen maanden zijn geweest, waren dan ook niet te vergelijken met de uitvaarten in de tijd daarvóór. Toch waren de uitvaarten door hun intimiteit en kleinschaligheid vaak wel mooi… maar anders! Communie uitreiken, om nog maar eens iets te noemen, gaat ook niet meer zoals vroeger. We hadden het plan opgevat om de communie op dienbladen aan te bieden, op papieren onderzettertjes. Dat hebben we twee maanden zo gedaan, maar we zijn er toch weer vanaf gestapt. We volgen nu het protocol van het bisdom, waarbij de communie van achter een scherm wordt uitgereikt met een pincet of met handschoentjes aan. Dit is veiliger en we blijven daarmee vasthouden aan het idee dat je de communie ontvangt en niet zelf neemt. En wat te denken van de bezoekjes die door onze huisbezoekers worden afgelegd. Zij komen juist bij de meest kwetsbare mensen. Kunnen ze daarmee wel doorgaan… Zo waren er deze zomer veel vragen waarover we het hoofd moesten breken en op de meeste vragen zijn geen pasklare antwoorden, want de situatie verandert telkens weer. Maar laten we in elk geval de moed niet verliezen. Laten we proberen door te gaan, zij het op een andere manier, met de dingen die we belangrijk vinden. Laten we ervoor proberen te zorgen dat de kerk blijft staan, letterlijk en figuurlijk.

Ik zal een jaar of tien geweest zijn toen ik op de radio een interview hoorde met Jan van Beveren, de toenmalige keeper van PSV. Hij vond dat de doelen breder moesten zijn, zodat er meer gescoord kon worden en wedstrijden spannender zouden worden. Op dat moment drong plotseling tot mij door dat regels willekeurig zijn. We zijn eraan gewend en iedereen die wil meedoen houdt zich eraan, maar ze hadden net zo goed anders kunnen zijn. Als je regels wilt veranderen, dan kun je dat niet in je eentje doen. Als Jan van Beveren zelf aan de gang zou zijn gegaan om de doelpalen in het Philips Stadion wat verder uit elkaar te zetten, zou de hele voetbalwereld over hem heen gevallen zijn. Dat heeft hij dan ook niet gedaan. De doelen op de voetbalvelden zijn overal ter wereld even breed, in elk geval bij clubs die aan een serieuze competitie mee willen doen. En ze zijn nog net zo breed als vijftig jaar geleden, ook al sneed het argument van Jan van Beveren zeker hout. Maar een regel verander je niet makkelijk. Zelfs vernieuwingen die door grote groepen gewenst worden, leveren felle discussies op en veel weerstand. En er zal altijd een groep zijn die weigert mee te veranderen. Zo gaat het overal en zeker ook in de kerk. Hier ligt alles nog gevoeliger, omdat veel regels worden beschouwd als heilig, als min of meer rechtstreeks afkomstig van God. Als je aan die regels gaat tornen, welk beeld roep je dan op bij al die mensen die zich hun leven lang aan die regels gehouden hebben. Zeg je dan tegen ze: die regel was achteraf toch niet heilig, dus we hebben hem maar afgeschaft. Dan vallen die mensen in een diep gat, dan wordt de kerk voor hen onbetrouwbaar. Dat is in de jaren zestig gebeurd, toen sommige kerkelijke regels versoepeld werden. Heel veel mensen voelden zich toen door de kerk belazerd. Ze waren teleurgesteld en verlieten de kerk of accepteerden de veranderingen maar gedeeltelijk en dan nog met heel veel moeite. Er waren ook mensen die blij en opgelucht adem haalden en de vernieuwingen toejuichten. Voor hen gingen de veranderingen vaak niet snel genoeg. “Hadden we dat allemaal maar niet gedaan”, zuchtte paus Benedictus. Hij had het liefst veel hervormingen teruggedraaid, maar aanvaardde toch de meeste veranderingen en dacht erover door. Zijn opvolger, paus Franciscus, kijkt liever vooruit dan achterom, waarbij hij veel begrip heeft voor de manier waarop mensen bepaalde regels ervaren en de gevolgen die zij daarvan ondervinden. Maar tot grote veranderingen leidt dat niet. En als ik zelf paus zou zijn, zou ik me ook nog wel een paar keer bedenken voordat ik iets zou veranderen. Want wat roep je over jezelf en over de kerk af… Nee, het is niet vruchtbaar om continu over de regels te mekkeren. Dat begreep Jan van Beveren ook al. Je kunt beter gewoon blijven meevoetballen en de regels aanvaarden zoals ze zijn, want meestal zijn die regels zo slecht nog niet, en we zijn er in elk geval aan gewend.

Wekelijks bezoeken circa 25 mensen op donderdagochtend onze Kapelviering, een viering die in deze tijd niet zoals gewoonlijk in de Marcuskapel, maar in de kerk plaatsvindt. Ineke van Wijk en Ans Rood hebben meer dan vijfentwintig jaar week om week deze vieringen verzorgd. Op donderdag 6 augustus deden ze dat samen voor het laatst. Al eerder kreeg Ans Rood de Victorspeld als eerbetoon voor het vele vrijwilligerswerk dat zij heeft gedaan voor de parochie. Ze schreef honderden liederen, gedichten en andere teksten voor vieringen van het Jongerenkoor. Nu nog helpt ze af en toe bij het samenstellen van vieringen voor Sing@Victor. Nu was het de beurt aan Ineke van Wijk om de erespeld van de parochie in ontvangst te nemen. Toen Ineke in Obdam kwam wonen werd zij op aanraden van haar man Frits lid van het Parochiekoor. Het bleek een gouden greep. Ze ging daarnaast naar de pastorale school in Hoorn en ontwikkelde zich zo verder op religieus gebied. Met kennis van zaken en vanuit een kritische maar doorleefde kijk op het geloof verzorgde zij de Kapelvieringen. Ze ging tevens voor in avondwakes bij overledenen in de Sint Victorkerk en bij kerkdiensten in De Horstenburgh. Momenteel is ze nog penningmeester van het Parochiekoor. Met dit alles heeft ze de Victorspeld meer dan verdiend. In hun laatste viering lieten Ans en Ineke nogmaals op persoonlijke wijze horen vanuit welke overtuiging zij dit al die jaren hebben gedaan. Daarna zongen ze samen een Marialied. Namens de vaste bezoekers van de Kapelvieringen deed Alie Luken een woordje, waarbij zij haar bewondering voor Ans en Ineke niet onder stoelen of banken stak. Daarna ontvingen beide dames als dank namens de vaste bezoekers een kleine icoon, een kaars en een cadeaubon van de Abdijwinkel in Egmond. Maar ook Hanneke Ocheda en José Kruijer, die het stokje van Ans en Ineke hebben overgenomen, gingen niet met lege handen naar huis. Zij kregen elk een fles Abdijwijn als teken van waardering. Daarna mocht ik Ans en Ineke toespreken. Voor Ans betekent het stoppen met de Kapelviering het einde van haar vrijwilligerswerk voor de parochie. Daarom overhandigde Win Bijman, als voorzitter van de Parochieraad, aan Ans een bos bloemen en een Victorkaars. Ook Ineke kreeg van Win een bos bloemen, waarna hij bij haar de Victorspeld opspeldde. De viering werd beëindigd met een danklied. Daarna was er achterin de kerk voor iedereen koffie met iets lekkers. Afscheidslied voor Ineke & Ans   –  Melodie: Land of hope and glory Hoe lang is het geleden, Ineke en Ans, Ja, het was pastoor Beemster, die gaf jullie de kans. Bidden zingen en preken, jullie konden het wel; om en om alle weken vieren in de kapel, om en om alle weken vieren in de kapel. Elke donderdagochtend een persoonlijk verhaal. Altijd heel inspirerend met een goede moraal. Een mooi lied voor Maria, in oktober of mei. Jullie zongen het samen en wij luisterden blij, Jullie zongen het samen en wij luisterden blij. Wij gaan jullie bedanken voor die prachtige tijd. Blijf voorlopig maar komen, niemand wil jullie kwijt. Hier zijn jullie steeds welkom, ’t blijft ook jullie kapel. Ook al nemen we afscheid, ’t is nog lang geen vaarwel. Maar nu zingen wij samen: dames, dank jullie wel!

Fotografe Diana Nieuwold is onlangs in onze kerk geweest en heeft een aantal prachtige foto’s van onze kerk gemaakt. Zie hier het linkje naar deze foto’s op haar website: https://kerkfotografie.nl/sint-victor-obdam/

We beleven een zomer zonder sportwedstrijden, zonder grote feesten en kermissen, zonder verre vakanties en voor veel mensen is dit ook nog een zomer zonder veel bezoek. Een saaie zomer, zou je kunnen zeggen. Maar kijk ook eens naar wat er allemaal nog wel kan… Voor mij springt dan één ding erbovenuit: bidden. Op het seminarie drongen ze er altijd al bij mij op aan: Doe elke dag je breviergebeden! En ik: ik kon er maar niet aan wennen. Ik dacht er gewoon niet aan. Eigenlijk vond ik het min of meer tijdverspilling. Toen alle activiteiten ineens stillagen ben ik het van lieverlee vaker gaan doen, maar het duurde een tijd voordat de regelmaat er goed inkwam. En nu: nu hoort het gewoon bij mijn dag en ik krijg er steeds meer plezier in. Met de vaste gebeden ben ik inmiddels vertrouwd geraakt. De wisselende teksten verrassen me vaak, omdat ik ze nog niet kende of omdat ik erdoor op goede gedachten kom. Want bidden houdt je hoopvol. Bidden doet je de moed niet verliezen. Misschien is het ook iets voor u… Neem er de tijd voor… Probeer in de sfeer te komen… Bid de gebeden die u kent, lees een stukje uit de bijbel of wees gewoon een tijdje stil… Voor mij hoort regelmatig bidden nu bij het nieuwe normaal. En de saaie zomer is een weldadige zomer geworden. Bert Glorie

Vorig jaar gingen we voor het eerst als pastores-team een dagje uit. Het was een idee van Álvaro. Hij nam ons mee op een verrassingstocht die bleek te eindigen op het Binnenhof. De dag werd afgesloten met een diner op een terras in Scheveningen. Meteen daarna bood ik aan om het uitje voor dit jaar te organiseren, want ik wist al waar ik met mijn collega’s naar toe wilde: naar Dokkum, naar de Bonifatiusbron. Ik was er ooit eerder geweest en vond het een bijzondere plek. In mijn enthousiasme, maar ook om praktische redenen, kon ik de bestemming niet geheim houden. Maar dat mocht de pret niet drukken. Het was heel mooi om met elkaar letterlijk en figuurlijk bij één van de bronnen van ons geloof te zijn. Zoals op veel heilige plaatsen voelden we een bijzondere energie. Dat konden we nog duidelijker voelen toen we samen de Eucharistie vierden. Na een stadswandeling en een lunch in Dokkum, reden we naar Harlingen waar we weer heerlijk hebben gegeten. Het was goed om op die manier eens met elkaar op stap te zijn. Ondanks dat de corona-maatregelen pas op 1 juli versoepeld werden, waagden wij het de dag ervoor al om, goed ‘bemondkapt’, met ons vieren in één auto te stappen. We zijn weliswaar niet van één huishouden, maar we vormen met elkaar wel één team. Zo verschillend als we zijn, geven we elkaar de ruimte in de parochies, maar we doen ook een beroep op elkaar als dat nodig is. Een dagje met elkaar uitgaan is natuurlijk makkelijk, maar ook onder moeilijkere omstandigheden weten we elkaar te vinden en te steunen. Langzaam klimmen we weer omhoog uit het dal van de corona-crisis. Wij zijn wat dat betreft niet pessimistisch. We blijven rekenen op elkaar, op ons Regiobestuur en op de honderden vrijwilligers in de Parochies, maar bovenal blijven we vertrouwen op God, op de komst van zijn Koninkrijk, waarnaar we allemaal op weg zijn, of we nu uitgaan of thuisblijven. En uiteindelijk zullen we daar opgenomen zijn in één huishouden, in één familie, in zijn allesomvattende liefde. Ik wens u, mede namens pastor Álvaro, pastor Nico en pastor Anne-Marie een goede zomer. Bert Glorie

Jarenlang waren Ans Rood en Ineke van Wijk verantwoordelijk voor de Kapelvieringen op donderdagochtend. Al die tijd verzorgden zij week om week een viering. Daar hoorde dan uiteraard ook een overweging bij, waaraan zij altijd veel zorg besteedden. Het was bewonderenswaardig hoe zij verhalen uit de Bijbel wisten te verbinden met situaties uit het dagelijks leven. Als ik erbij was, genoot ik er altijd van en voelde ik me helemaal niet geroepen om hun plaats in te nemen. Enkele jaren geleden is hun team uitgebreid met José Kruijer en Hanneke Ocheda. Dat gaf voor Ineke en Ans wat verlichting, maar toch hebben zij nu besloten ermee te stoppen. Gezien hun leeftijd is dat wel begrijpelijk, maar we zullen hun goed verzorgde vieringen en boeiende overwegingen zeker missen. Op donderdagochtend 6 augustus gaat Ineke voor het laatst voor in een viering waaraan ook Ans meewerkt. Na de viering zullen we onder het genot van een kopje koffie afscheid nemen van beide dames als voorgangers. Als bezoekers van de Kapelvieringen hoop ik ze nog vaak te ontmoeten. Ans en Ineke, vanaf deze plaats wil ik jullie alvast hartelijk dank zeggen voor de kapelvieringen die jullie gedurende meer dan vijfentwintig jaren hebben verzorgd. Jullie hebben het met moed, trouw en volharding gedaan. En daar plukken we nu de vruchten van. Wie de laatste viering van Ineke en Ans mee wil maken, is van harte welkom. Vanwege de corona-regels vieren we de Kapelvieringen voorlopig in de kerk. Er is dus plaats genoeg.