Berichten

Wereldwijd zetten Nederlandse missionarissen en missionair werkers zich iedere dag in voor hun kwetsbare medemens. Eén keer per jaar zetten wij hen zélf in het middelpunt. Dat doen we tijdens de Pinksteractie van de Week Nederlandse Missionaris (WNM). Komende zaterdagavond wordt in de Sint Victorkerk een deurcollecte voor dit doel gehouden. Uw steun is meer dan welkom. Geïnspireerd door hun geloof zetten missionarissen en missionair werkers zich in voor anderen. Dat doen zij altijd en overal ter wereld. Missionaris Peter Daalhuizen (70) werkt bijvoorbeeld al bijna 40 jaar in Brazilië, waar hij zich, samen met zijn zus, inzet voor bejaarden en andere kwetsbare groepen. Hij heeft er zelfs drie parochies onder zijn hoede. Peter was bedrijfsleider bij kledingzaak Kreymborg toen zijn oom hem vroeg waarom hij nog niet op bezoek was geweest. ‘Ik kom volgend jaar vijf weken naar Brazilië’, zei hij toen. Peter was ook voorzitter van de parochieraad in Middelburg waar hij pastoraal werk deed. Toen kreeg hij de kans om voor twee jaar uitgezonden te worden in Brazilië. Een pastoraal werker hadden ze daar echter niet nodig en Peter besloot priester te worden. In 1985 werd hij in Belo Horizonte tot priester gewijd. Een beslissing waar hij geen dag spijt van heeft gehad. Missionair werker Susanne Beentjes werkt in Tanzania met meisjes die vaak al jong zwanger zijn geraakt en daardoor hun school niet konden afmaken. Dankzij Susanne leren de meisjes voor zichzelf en hun kind te zorgen, waarbij omgaan met geld erg belangrijk is. Ruim een jaar leeft Susanne (34) met haar achtjarige zoon Jacob in Mwanza aan het Victoriameer. De mogelijkheid om als lekenmissionaris door de Sociëteit Afrikaanse Missiën te worden uitgezonden naar Tanzania ziet Susanne als een tweede kans om ‘eindelijk iets te doen waarvoor ze naar Afrika wilde gaan’: samen met de lokale bevolking werken aan een beter leven. Mogen pater Peter, Susanne en vele anderen dit jaar weer op uw hulp rekenen en doet u mee met de WNM Pinksteractie? Hartelijk dank voor uw bijdrage! www.weeknederlandsemissionaris.nl  IBAN: NL30RABO 0171 21 1111

Het is mooi geweest. Dat schreef de familie op de rouwkaart voor Truus Homan-Leek. Zij overleed op zondag 25 april. Er kwam een eind aan haar lange leven en het was mooi geweest zo, het was goed zo. Er was de laatste jaren niet zoveel meer voor haar om van te genieten. Toch heeft ze zich nog dapper door de eerste lockdown heengeslagen, zittend op haar kamertje op het Snijdersveld, spelend op haar mondharmonica.

Piet Wester is op 24 april 2021 overleden; hij werd 91 jaar. Hij groeide op in een groot Obdams gezin en maakte de harde oorlogsjaren mee. Hij trouwde ‘op het dorp’ met Riet en ze werden verblijd met vijf kinderen. In de loop van de jaren is daar een schare klein- en achterkleinkinderen bijgekomen. Piet was een harde werker en startte uiteindelijk een betonfabriek. Riet werkte net zo hard mee. Dagelijks was het een gaan en komen van personeel en vrachtverkeer. Het plezier van het opbouwen van de fabriek, het harde werken, de vele contacten die zij daarmee opdeden en ook de armoede in de beginjaren hebben hem gemaakt tot de man die hij was: trots, eerlijk, veel humor, maar ook veeleisend en niet altijd even makkelijk in de omgang. Hij hield niet van officieel gedoe en in de belangstelling staan; gezelligheid was belangrijker. Voetbal was zijn grote hobby: met verve speelde hij jarenlang als rechtsbuiten in het veteranenteam van Victoria.

Op Hemelvaartsdag vieren we dat Jezus teruggaat naar de bron van waaruit Hij leefde. Hij komt thuis bij zijn Vader. De leerlingen die getuige zijn van zijn terugkeer naar de Vader, mogen niet naar de hemel blijven staren. Zij moeten hun blik naar voren richten, want het gaat om de toekomst. Zij worden de wereld ingezonden om het goede nieuws van Gods onvoorwaardelijke liefde te vertellen, zoals ze die zelf ervaren hebben in Jezus. God laat de vrienden en vriendinnen van zijn Zoon niet in de steek. Dat deed Hij toen niet, dat doet Hij nu nog niet. Maar ook van ons wordt gevraagd niet te veel naar de hemel te staren. Er zal ook voor ons hopelijk ooit een thuiskomst zijn bij de Vader, maar wat wij nu te doen hebben, ligt vóór ons. Ook van ons wordt gevraagd er te zijn voor de mensen om ons heen en de mensen die op ons pad komen. Ook wij mogen iets uitstralen van Gods onvoorwaardelijke liefde. Als we dat doen op Hemelvaartsdag, dan wordt dat vanzelf een stralende dag. U bent welkom bij de viering op Hemelvaartsdag die, in tegenstelling tot de ‘gewone’ vieringen op donderdagochtend, om 10.00 uur zal beginnen.

Het blijkt nog niet mogelijk te zijn om kerkdiensten te organiseren in de kapel van De Horstenburgh. De corona-regels kunnen daar onvoldoende gehandhaafd worden. Ook is het mensen van buiten De Horstenburgh nog niet toegestaan om de vieringen bij te wonen. Voorlopig wordt daarom afgezien van het organiseren van vieringen in De Horstenburgh. In september kunnen we er naar alle waarschijnlijkheid weer mee beginnen. Als u iemand in De Horstenburgh of in Huize Agatha kent die een bezoekje van mij op prijs stelt of graag de communie zou willen ontvangen, neem dan gerust contact met mij op.

In de pastorie hangt naast de trap een originele kloosterbel. Als je aan de ketting trekt die eronder hangt, maakt hij een enorm lawaai en dat is juist de bedoeling. Het gebeurde namelijk nogal eens dat er mensen bezig waren in de pastorie die mij nog even wilden spreken. Ze riepen me dan en dat hoorde ik soms niet, bijvoorbeeld omdat ik de radio aan had staan of zat te luisteren naar mijn sprekende computer. Vanaf nu kan dat dus anders. Als je in de pastorie bent en je hebt mij even nodig, dan kun je nu letterlijk en figuurlijk aan de bel trekken.

Ondanks alle maatregelen die nog van kracht zijn, komt er iets meer ruimte om met mensen van alle leeftijden samen kerk te zijn. Op zaterdag 10 april hebben de eerste communicantjes, tien in getal, zich voorgesteld. Het was een mooie viering met muziek en zang van Tjesse, Lotte en Jelline Hoebe. De kinderen hadden allemaal een puzzelstukje versierd. Deze stukjes hangen nu in de kerk boven het altaar en blijven daar hangen tot de viering van de Eerste Communie op zondag 27 juni. En op zaterdag, 24 april, waren de vormelingen aan de beurt om zich voor te stellen. Tijdens deze viering zongen Bianca en Danae Boon. Er zijn dit jaar vijf vormelingen in onze parochie. Een datum voor het Vormsel is nog niet bekend. Op zondag 25 april mochten we de tweede dopeling van dit jaar begroeten: Jorre Lammers, zoon van Rob en Minke Lammers uit Zuidoostbeemster. Zijn grote zus Afke zal dit jaar haar Eerste Communie doen. Daarom waren ook alle andere communicantjes bij deze doopviering van de partij. Het was voor hen een mooie gelegenheid om te zien hoe zij zelf eens met doopwater overgoten zijn en zo opgenomen werden in de geloofsgemeenschap. En tenslotte is er een hoopvol bericht voor de bewoners van De Horstenburgh: binnenkort zullen de wekelijkse vieringen op vrijdagavond weer van start gaan. We zijn hierover in overleg met het management van Wilgaerden. Zelf geven we er de voorkeur aan om de vieringen te houden in de kapel. Vanuit het management kwam de vraag of we het voorlopig in het restaurant willen doen. We zijn er nog niet helemaal uit. U hoort er spoedig meer van.

In september 1944 was ons land al bijna bevrijd. De geallieerden leken Arnhem al voorbij, dus hoe lang kon het nog duren… Toch moesten de mensen in het Noorden en het Westen nog meer dan een half jaar wachten voordat ook zij aan de beurt waren en het werd de ellendigste winter van de hele oorlog. Zo’n situatie hebben we nu met het coronavirus. Sommige mensen zijn al twee keer gevaccineerd, anderen zijn nog lang niet aan de beurt en kunnen nog besmet raken. We zijn er dus nog niet vanaf. In de kerk lopen we echter niet veel gevaar. We houden afstand van elkaar en de kerk is groot genoeg. Het Parochiekoor, het enige koor dat nog zingt in onze kerk, doet dat met niet meer dan vier personen. De meeste vieringen kunnen op deze manier doorgaan, maar dat geldt niet voor de dodenherdenking op 4 mei, omdat dat een viering is, waar altijd veel verschillende mensen en groepen aan deelnemen. Er zijn in heel de gemeente Koggenland dit jaar geen openbare plechtigheden rond dodenherdenking. Op 4 mei a.s. vanaf 19.00 uur komt er wel een link te staan op de webpagina van de gemeente Koggenland naar een film die voor deze gelegenheid wordt gemaakt. Laten we hopen dat we volgend jaar rond deze tijd bevrijd zijn van het coronavirus en dat we weer met elkaar kunnen stilstaan bij de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog en van oorlogssituaties en vredesoperaties daarna.

Graag sta ik nog even stil bij het overlijden van Piet Hoogenboom, de zeer geliefde oud-pastoor van Spanbroek. Tot op het laatst voelden wij, zijn jongere collega’s, ons door hem gesteund. Zelf mocht ik in de afgelopen jaren een paar mooie, stimulerende brieven van hem ontvangen. Hij was een man die midden in de samenleving stond, maar ook een man van gebed. Daarom kwam wat hij zei zo krachtig en bemoedigend over. Ongetwijfeld zal hij zijn steun aan ons en aan veel andere mensen voortzetten vanuit de hemel. Vorige week overleed ook de Zwitserse theoloog Hans Küng. Hij schreef tijdens zijn lange leven een groot aantal geruchtmakende boeken over allerlei actuele kwesties rond kerk en geloof. Zonder te weten dat hij overleden was, ben ik vorige week in één van zijn boeken begonnen. ‘Is de kerk nog te redden” heet het. Hans Küng schreef het in 2011. Hij was toen al 84 jaar oud. Maar net als pastoor Hoogenboom stond hij midden in de samenleving en wist hij treffend de situatie te schetsen waarin de Katholieke kerk verzeild is geraakt. Küng schreef zijn boek nog tijdens het bewind van Paus Benedictus XVI. Inmiddels is er met Paus Franciscus een andere wind door de kerk gaan waaien. Maar de diagnose die Küng stelt en de therapie die hij voorstelt om de kerk te redden zijn nog steeds de moeite van het bestuderen waard. Küng had een slechte reputatie bij het Vaticaan. In 1979 werd hem de leerbevoegdheid ontnomen, maar zijn Priesterschap nam men hem niet af. Daarvoor was ook hij teveel een man van gebed. Pastoor Hoogenboom zal zeker veel boeken van hem gelezen hebben. Ik had er nog graag met pastoor Hoogenboom over gepraat hier op aarde. Maar misschien praat en bidt hij nu al in de hemel samen met de schrijver zelf.

Kerkdeuren Waarschijnlijk is het u opgevallen dat de toegangsdeuren en de zijdeur van onze Sint Victorkerk, zijn vervangen door spaanplaat. In de zijdeur is een nooddeur gemaakt, zodat toch iedereen voor kerkbezoek naar binnen kan. De deuren waren al lang aan een restauratie toe, maar aan alles hangt een prijskaartje. Graag hadden we de opbrengst van De Veiling hiervoor gebruikt, maar langer wachten was onverantwoord. Het hout is op verschillende plekken doorgerot, de verf bladderde af, dus alles moet kaal. En ook het smeedwerk is op verschillende plaatsen door corrosie aangetast en doorgerot. Dit allemaal vereist de nodige vakmanschap. Gelukkig zijn de vakmensen, Jim van de Gracht, Theo Munster en Siem Molenaar bereid om alles weer tot in de puntjes op te knappen. Verlichting kerkklok Maar niet alleen de deuren hadden dringend onderhoud nodig. Ook de verlichting van de kerkklok was aan één kant stuk. Meerdere keren zijn we er op gewezen, maar ook hier hangt weer een prijskaartje aan. De verlichting kan alleen aan de buitenkant gerepareerd worden. Maar wat is dit culturele monument; het boegbeeld van Obdam, zonder goede verlichting! Dus vrijdag 9 april was daar de telescoopkraan met vaste bak. Onze vrijwilliger Gerard Luken heeft als elektrotechnicus de ‘know how’ in huis om de klus te klaren. Vanaf nu kunnen dus alle Obdammers ook ’s avonds weer zien hoe laat het is. Pastorie In de pastorie is de klus bijna geklaard. Op de benedenverdieping worden de laatste deurstijlen, door Wim Butter onder handen genomen. En dan kunnen na maanden hard werken, de vele vrijwilligers met een goed gevoel dit project afsluiten. Het is mooi geworden! Kloosterbel Ook in de gang zijn de veranderingen duidelijk zichtbaar. Er hangt een prachtige kloosterbel met de tekst: ‘Qui me tangit vocem meam audit’. ‘Wie mij aanraakt, hoort mijn stem.’ Heb je pastor Bert nodig? Maak gebruik van deze kloosterbel. Zo weet hij meteen dat er beneden mensen op hem wachten. Tot slot kunnen we zeggen… we gaan gewoon door! Samen maken we er wat van. Parochieraad Sint Victor

Op paaszondag, waarin we het leven vieren, waren er bloemen voor de voorganger Piet van Baar die met zijn Gerda afgelopen week 50 jaar getrouwd was. Piet heeft een grote staat van dienst in de Marcusparochie en veel voor de regio gedaan. Het is heel fijn dat hij nu voorganger is. Maar normaal geven wij als parochie geen bloemen aan jubilarissen. Deze bloemen staan dan ook symbool voor onze dankbaarheid aan alle vrijwilligers van de Sint Victor parochie. Degenen die hier vandaag de viering mogelijk maken; de zangers, Pierre, de kosters, de misdienaars, de lector maar ook alle vrijwilligers achter de schermen, de schoonmaaksters, de tuinmensen en de leden van de avondwakegroep om er maar een paar te noemen. Het is voor ons allen een lastig jaar geweest in deze coronatijd. Maar met elkaar, met pastor Bert, vrijwilligers, de 30 mensen in de kerk, de luisteraars van de kerkradio en de kijkers van de live-stream, die ook terug te kijken is, houden we onze parochie levend. En dat is belangrijk. Om elkaar, juist nu, figuurlijk vast te houden en te blijven steunen. Ik wens u Zalig Pasen. Win Bijman Voorzitter Sint Victor parochieraad

Afgelopen zaterdagmiddag kwamen de Eerste Communicantjes bij elkaar. Eerst kregen ze een rondleiding in de kerk. Toen we in de pastorie terugkwamen, was de tafel gedekt. De werkgroep had gezorgd voor mooi versierde bordjes waarop de namen van de kinderen stonden en er was ook een groot breekbrood. Nadat we de communiekaars hadden aangestoken en gebeden, mocht ik het verhaal vertellen van het Laatste Avondmaal en het brood breken. Twee jongens konden er niet live bij zijn, omdat ze in quarantaine waren. Zij hadden eerder op de middag een stuk brood en hun bordje thuis gekregen en via videobellen konden zij nu toch met ons mee-eten. Aan het eind van de middag kregen ze allemaal een puzzelstukje dat ze mogen versieren. Komende zaterdag worden al die puzzelstukjes opgehangen in de kerk. Ieder stukje is uniek en heeft zijn eigen plaats. Zo vormen we samen een puzzel die heel mooi kan worden. Of alle puzzelstukjes er zijn, dat ontdekken we bij de viering van de Eerste Communie, op zondag 27 juni.

Op de kalender is een octaaf een periode van acht dagen. Zo beleven we momenteel het octaaf van Pasen. Het is op Paaszondag begonnen en duurt tot en met komende zondag. Dan eindigt het met ‘beloken Pasen’ oftewel: afgesloten Pasen. Onder het octaaf kunnen we elkaar nog een Zalig Pasen wensen, omdat Pasen nog niet helemaal voorbij is. Na het octaaf gaat de Paastijd in de kerk nog een aantal weken door. Het is een tijd van onzekerheid. Is het waar dat Jezus verrezen is? We kunnen het eigenlijk niet geloven. De apostel Thomas is er al helemaal klaar mee. Dat horen we dit weekend. Thomas wil er niet meer bij zijn als de andere apostelen bij elkaar komen. Maar dan verschijnt Jezus in hun midden en wenst hen vrede. De anderen vertellen het later aan Thomas en als zij de week daarop weer bij elkaar komen, komt Thomas toch ook maar weer. Hoewel de deuren gesloten zijn, komt Jezus weer binnen. Thomas mag zijn wonden aanraken en roept uit: ‘mijn Heer en mijn God!’ Ja, Jezus is echt verrezen. Maria Magdalena, de apostelen inclusief Thomas, de Emmaüsgangers en vele anderen hebben Jezus na zijn dood weer ontmoet. Zouden wij dan willen zeggen dat het niet waar is? Jezus zelf zegt hiervan: ‘Zalig zij die het niet gezien en toch geloofd hebben.’ Ik wens u allen nog een Zalig Pasen. Pastor Bert Glorie

Een boek waarover we het niet vaak hebben, maar dat onontbeerlijk is, zeker voor priesters, is het altaarmissaal. Het bevat zo’n 1200 bladzijden. Van pastor Álvaro kreeg ik toen ik priester werd de digitale versie ervan en sindsdien print ik voor mezelf in braille voor elke mis de teksten uit die ik nodig heb. Ik had verwacht dat het een dor en droog boek was, maar het tegendeel is waar. Telkens als ik achter mijn computer teksten aan het opzoeken ben, kom ik van alles tegen waarvan ik denk: prachtig! Vaak zijn er voor de gebeden diverse keuzemogelijkheden. Dan is het moeilijk kiezen. Alsof ik iedere keer een groot aantal voorjaarsbloemen aangereikt krijg, waarvan ik zelf een boeket mag samenstellen. Omdat je als priester meerdere keren per week de mis opdraagt, is het een boek dat je bijna elke dag wel opslaat en dat van seizoen tot seizoen en van jaar tot jaar met je meegaat. Het draagt je biddend door de tijd heen en houdt je scherp bij de zin van het geloof. Het verbindt je ook met de wereld en met de kerk der eeuwen. Nu zit het altaarmissaal nog opgeslagen in mijn computer, en beluister ik de teksten via een snelle, hakkerige computerstem, maar ik wil het eigenlijk ook openslaan als een echt boek, voor mij dan natuurlijk een brailleboek. Toch heb ik het nog niet in braille laten omzetten, omdat het zo’n enorme turf is, maar ook omdat er al jarenlang geruchten zijn dat er binnenkort een nieuwe vertaling van uitkomt. Daar wacht ik op. Maar dan wil ik het ook meteen in braille hebben, want het lezen en herlezen van de teksten wordt dan voor mij een stuk aangenamer, omdat ik het dan gewoon met mijn vingers kan doen in mijn eigen tempo. Zo wordt het altaarmissaal voor mij een levensboek, een boek van elke dag, meer nog dan de bijbel zelf.

Twee jaar geleden deden we het voor het laatst… Palmzondag vieren. Vorig jaar mocht het niet. Nu gelukkig weer wel. We doen het deze keer op zaterdagavond. Na de viering wordt het overschot van de gewijde palmtakken in de Lourdeskapel achter de kerk neergezet, zodat iedereen die dat wil op zondag of in de loop van de Goede Week daarvandaan nog een paar palmtakjes kan meenemen. Op Palmzondag zelf is er geen viering. Op Witte Donderdag is er om 9.00 uur een viering en van 14.00 tot 15.00 uur is er Stille Aanbidding. ’s Avonds is er geen viering. Op Goede Vrijdag is de kerk open tussen 15.00 en 16.00 uur. U kunt dan op eigen gelegenheid de Kruisweg lopen. Er liggen boekjes hiervoor klaar. ‘s Avonds is er wederom geen viering. En dan wordt het Pasen. De Paaswake begint dit jaar om 19.00 uur. Op Eerste Paasdag is er een viering om 10.00 uur en op Tweede Paasdag is er geen viering. De vieringen zijn nog wat soberder dan we zouden willen. Daar valt weinig aan te doen. Maar we mogen weer naar de kerk. We kunnen de intocht van Jezus in Jeruzalem vieren, waarbij Hij werd toegezwaaid met palmtakken. We kunnen gedenken hoe Jezus met zijn vrienden het laatste avondmaal vierde en hoe Hij daarna werd overgeleverd om ter dood veroordeeld te worden. Ook zijn opstanding kunnen we vieren, het nieuwe begin. Ik wens u een goede voorbereiding op het Paasfeest. Mocht u liever niet naar de kerk komen, wat ik me onder de huidige omstandigheden heel goed kan voorstellen, dan kunt u de vieringen in onze kerk meemaken via de livestream. Kijk daarvoor op het paarse balkje rechtsboven op deze website of op YouTube. We zijn op YouTube te bereiken via het kanaal Sint Victor Obdam.

Weet u het nog: dit weekend, maar dan een jaar geleden… Er hing overal een rare sfeer, want het corona-virus had ons land veroverd en een complete lockdown hing in de lucht. Zondagavond was het zover. Cafés en restaurants moesten onmiddellijk dicht. Ook de winkels, de middelbare scholen en zelfs de basisscholen moesten eraan geloven, hoewel de regering dat laatste eigenlijk niet nodig vond. We zijn nu een jaar verder en langzaam klimmen we uit het dal. Veel ouderen hebben hun eerste vaccinatie gehad en voelen zich weer wat vrijer. Maar het virus is nog niet het land uit en veel mensen kunnen dus nog besmet raken. Stapje voor stapje gaat alles weer open, als een bloem die zich in de voorjaarszon ontvouwt… Maar wij hebben meer tijd nodig. Eén lente is voor ons niet genoeg. We moeten nu op het laatste moment niet te veel risico nemen… Wat gaan we na een jaar weer oppakken, wat laten we nu maar voor wat het was, en wat zijn we blijven doen, zo goed en zo kwaad als het ging… In de kerk zijn we min of meer doorgegaan. Het Parochiekoor bleef zingen voor zover dat mocht en voor zover de leden dat zelf aandurfden. Pierre van Diepen was er als trouwe organist. Ook het koor Entre-Deux heeft in het afgelopen jaar nog met acht leden gezongen, maar moest het bijltje erbij neergooien toen dat niet meer mocht. Het koor Sing@Victor zag geen mogelijkheden om te blijven zingen. Maar vorige week zaterdag waren er toch drie leden die de stoute schoenen aantrokken en de viering met zang opluisterden. Bianca en Danae Boon en Gerard Bakker brachten iets terug van de vrolijke sfeer die we van Sing@Victor gewend waren. Net als in de hele samenleving, voelen we ons in de kerk nu weer wat vrijer, maar we kunnen de afzetlinten tussen de banken nog niet weghalen. Anderhalve meter afstand houden blijft het devies. Palmzondag, de Goede Week en Pasen kunnen we weer vieren in onze eigen kerk, maar we moeten dat doen op een aangepaste wijze. De vieringen die we organiseren, zullen vrij sober zijn. Het kan niet anders. Een jaar geleden was ik nog diaken. Nu ik priester gewijd ben, mag ik de Mis opdragen, de ziekenzalving toedienen en biecht horen. Hier in Obdam heb ik me tot nu toe beperkt tot het eerste. Maar mocht u willen biechten, dan bent u natuurlijk welkom. En als er een zieke in de familie is die bediend wil worden: wacht niet tot het laatste moment. Dat hoeft echt niet. De plechtigheden in de Goede Week zijn voor mij ook nieuw. Het wijden van de palmtakjes, de viering van Witte Donderdag waarbij aan het einde het altaar wordt ontbloot, de wijding van de Paaskaars en alle andere rituelen in de Paaswake… Ik mag het allemaal voor het eerst doen en dat is, temeer omdat ik het nooit een ander heb zien doen, voor mij wel spannend. Gelukkig heb ik hulp van kosters en misdienaars en met elkaar moeten we er toch wel wat van weten te maken. Onze Lieve Heer zal wel niet zo nauw kijken, laten we daar maar van uitgaan. Intussen zitten we, net als een jaar geleden, midden in de veertigdagentijd. We leven naar Pasen toe, We weten nu beter dan ooit dat we elkaar nodig hebben om te leven. Sommige mensen zijn in het afgelopen jaar levend dood gegaan, omdat ze met vrijwel niemand contact mochten hebben. Dat willen we niet meer. We willen opstaan uit de dood, leven zoals God het bedoeld heeft met de mensen om ons heen. Jezus blijft voor ons een voorbeeld. Hij liet zich kruisigen en stierf op Goede Vrijdag, maar dat was het einde niet. God wekte Hem op uit de dood, om te laten zien dat het leven geleefd moet worden en dat we voor de dood niet bang hoeven te zijn. Leven willen we, leven moeten we! En met Pasen, als Jezus opstaat uit de dood, weten we weer dat er zelfs na dit leven nog leven is, zeker na het afgelopen jaar.

Over de opbrengst van de actie Kerkbalans zijn we tot nu toe tevreden. Ondanks dat de enveloppen niet werden opgehaald, is het totaal van alle bijdragen dit jaar vrijwel gelijk aan dat van vorig jaar. Dat is voornamelijk te danken aan de gulle gevers, maar toch ook voor een deel aan de mensen die de actie hebben voorbereid. Ieder jaar, als de lopers hun tasjes met enveloppen thuisbezorgd kregen, was er al heel wat gebeurd. En als de gevulde enveloppen teruggebracht waren, moest er weer van alles gebeuren. Al deze werkzaamheden, grotendeels van administratieve aard, worden zorgvuldig gedaan door onze werkgroep Kerkbalans. Zeventien jaar lang namen John en Anja Koning hierbij het voortouw. Hun werk begon in september met het bestellen van alle benodigdheden voor dat jaar. Daarna organiseerden zij een bijeenkomst waarin de taken onder de werkgroepleden werden verdeeld, maar John en Anja deden het meeste werk zelf. Begin januari stencilde Anja de brieven. Daarna kwam op een woensdagochtend de werkgroep bij elkaar om de enveloppen klaar te maken. Na het ophalen van de bijdragen moest er veel geteld en geadministreerd worden. Dat namen John en Anja weer grotendeels voor hun rekening. Maar dit jaar hebben zij afscheid genomen van de werkgroep. Vorig jaar hadden ze al aangekondigd dat dit hun laatste jaar zou worden. En hoewel we dus gewaarschuwd waren, is er nog niet iemand gevonden die hun werk helemaal wil overnemen. Tot overmaat van ramp besloten ook twee andere leden uit de werkgroep te stappen. Annie Zwart hield het na ruim tien jaar voor bekeken. Zij was actief in het praktische werk en was ook loper. En ook Astrid Wittebrood, nog maar vier jaar lid van de werkgroep, besloot ermee op te houden. Astrid bracht een schat aan ervaring mee vanuit haar werk als parochiecoördinator in de Egmonden, waar zij eveneens betrokken is bij het organiseren van de actie Kerkbalans. Van de tips die zij gaf, is dankbaar gebruik gemaakt. Zo hebben we op haar advies gekozen voor een duidelijk startmoment van de actie, waarbij de lopers onder het genot van een kopje koffie hun tasjes aangereikt krijgen in de pastorie, waarna we de kerkklokken luiden als teken dat de actie begonnen is. John, Anja, Annie en Astrid, voor jullie was het de laatste actie Kerkbalans als werkgroeplid. We zullen jullie niet met klokgelui uitluiden, maar we willen jullie wel hartelijk bedanken voor jullie inzet in de afgelopen tijd. Gelukkig zijn er in de laatste jaren twee nieuwe werkgroepleden bijgekomen: Jan ten Berge en Gerda Nanne. Samen met Ellen de Boer, die namens de Parochieraad in de werkgroep zit, zullen ze proberen de werkzaamheden voort te zetten. De actie Kerkbalans is van levensbelang voor de parochie. In 2020 zijn vrijwel alle andere inkomsten weggevallen en ook dit jaar zullen de inkomsten uit andere bronnen beduidend minder zijn dan we gewend waren. Daarom is versterking van de werkgroep dringend noodzakelijk. Wie zich geroepen voelt enkele administratieve taken voor de actie Kerkbalans op zich te nemen, kan zich aanmelden via een telefoontje naar de pastorie. John, Anja, Astrid en Annie, jullie wil ik nogmaals hartelijk bedanken voor het werk dat jullie voor de actie Kerkbalans hebben gedaan.

Op zaterdag, 13 maart, zou Marleen Pater in de viering komen vertellen over de stichting Bake for Life. Voor enkele projecten van deze stichting zamelen we dit jaar geld in tijdens de Vastenactie. Maar nu de coronamaatregelen op veel plaatsen versoepeld zijn, zag zij plotseling een mogelijkheid om zelf naar Oeganda te gaan en daar de projecten te bezoeken. Ze heeft echter een goede vervanger gevonden: Remon Feld. Tot het einde van de veertigdagentijd staat er achterin de kerk een collecteschaal, waarin u geld kunt deponeren voor Bake for Life. Als u liever geld overmaakt, dan kan dat op de rekening van Vastenactie Nederland in den Haag. Vastenactie Nederland vermeerdert de opbrengst voor Bake for Life met 50%. Uw gulden wordt dus een daalder waard als u aan Vastenactie Nederland doneert voor dit project. Het rekeningnummer is: IBAN: NL21 INGB 000 000 5850 t.n.v. Vastenactie den Haag o.v.v. project nr. 401618 Bake for Life.

Zegen ons met de dauw van uw liefde Zegen ons met uw warmhartige nevel Dat wij elkaar niet besmetten met vrees Dat wij onze harten niet op afstand houden Zegen ons met zorg en aandacht om elkaar Dat wij niet onverschillig en slordig leven Kroon ons met de Naam van uw Hoop De Naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest. (Marinus van den Berg)

In 2021 vraagt Vastenaktie aandacht voor beroepsonderwijs en ondernemerschap in ontwikkelingslanden. Een gedegen opleiding stelt mensen namelijk beter in staat een redelijk inkomen te verdienen en eventueel een eigen bedrijf op te zetten. Een thema dat perfect aansluit bij de visie van Bake for Life, een volwaardige bakkerijopleiding die ervoor moet zorgen dat Oegandezen niet alleen weten hoe ze een brood moeten bakken, maar ook kennis hebben over de werking van grondstoffen, kostprijsberekeningen, boekhouding en hygiëne. Dat is Bake for Life College. Het is een opleiding waarbij de studenten praktijk en theorie zullen combineren. In klassen van ongeveer 20 personen doorlopen de leerlingen de 3-jarige opleiding in blokken van 3 maanden. Daarbij leren ze om te gaan met de grondstoffen en te werken aan de  werkbank en natuurlijk te bakken, met daarbij het rijsproces en de werking van de oven. Maar ook hygiëne en boekhouding zullen niet ontbreken. Er is gekozen voor modules, omdat de studenten niet altijd in staat zijn om het hele traject te doorlopen als ze bijvoorbeeld thuis nodig zijn. Vaak heeft de hele familie mee gespaard om het voor iemand mogelijk te maken de opleiding te volgen. Want de studenten betalen wel gewoon schoolgeld. Dat is nodig om de boel draaiende te houden. Mocht iemand voortijdig de opleiding verlaten, dan kunnen ze met een module op zak, thuis tóch een winkeltje opzetten en gaan bakken. De komende weken zal er achterin de kerk een collecteschaal staan, waarin geld wordt ingezameld voor de stichting Bake for Life. Op zaterdagavond 13 maart zal Marleen Pater, de oprichtster van deze stichting, tijdens de viering het een en ander vertellen over de projecten waar het geld naar toe gaat. Vastenactie Nederland vermeerdert de opbrengst voor Bake for Life met 50%. Uw gulden wordt dus een daalder waard als u aan Vastenactie Nederland doneert voor dit project. Het rekeningnummer is: IBAN: NL21 INGB 000 000 5850 t.n.v. Vastenactie den Haag o.v.v. project nr. 401618 Bake for Life.

Terwijl theaters en concertzalen leeg blijven, terwijl winkels, sportscholen en zelfs middelbare scholen dicht zijn, blijven de kerken open. Zouden de kerken zich niet solidair moeten tonen en  eveneens hun deuren moeten sluiten? In uiterste nood zal dat inderdaad moeten. Tijdens de eerste lockdown waren de kerken dicht. Pasen kon daardoor niet in onze kerk worden gevierd. Maar nu, tijdens de tweede lockdown, maken we graag gebruik van de mogelijkheid die ons geboden wordt om met dertig mensen bij elkaar te zijn. Als priester heb ik de opdracht gekregen elke dag de mis op te dragen. Toen bisschop Punt dat persoonlijk tegen mij vertelde zei hij erbij: tot je dood aan toe! Elke dag… het leek me op dat moment al een beetje teveel van het goede, maar de bedoeling was duidelijk: als het maar enigszins kan, moet je de mis doen. Dat doe je dan in principe met een misdienaar en eventueel een koster en daar mogen dan ook gelovigen bij zijn. En als het kan, dan nodig je de parochianen daarvoor uit. De mis, waarbij we het leven, de dood en de opstanding van Jezus gedenken, verbindt ons met God en met de mensen om ons heen. In barre omstandigheden hebben veel priesters en gelovigen daar een enorme kracht uitgehaald om het leven niet los te laten. Overleven tegen de klippen op, verbonden blijven met God en met elkaar, dat is wat de mis al bij veel mensen teweeg heeft gebracht. Daarom blijf ook ik de mis doen, en met mij veel andere priesters. Vorig jaar Pasen zocht ik daarvoor pastor Álvaro op in Wognum. Op kerstavond, toen de bisschoppen alle vieringen voor kerkgangers verboden hadden, deed ik in Spanbroek de nachtmis samen met mijn collega’s, de pastores Álvaro, Nico en Anne-Marie. Maar dit jaar hoop ik met Pasen in Obdam te kunnen voorgaan en ook in Hoogwoud. Binnenkort leest u op de website wat u moet doen om daarbij aanwezig te zijn.

Op de donderdagmiddagen in de veertigdagentijd wordt er tussen 14.00 en 15.00 uur weer Stille Aanbidding gehouden in onze kerk. U kunt tijdens dit uur even de kerk binnenlopen, maar u kunt er ook voor kiezen om er het hele uur bij te zijn. U bent hoe dan ook van harte welkom.

Komende zaterdagavond, 27 februari, zingt er een bijzonder duo in onze kerk: Bianca en Danae Boon. Ze zijn allebei lid van het koor Sing@Victor, maar deze keer luisteren ze samen de viering op. Moeder Bianca zingt, dochter Danae zingt ook en speelt daarbij gitaar. Mensen die het repertoire van Sing@Victor kennen, zullen enkele bekende melodieën horen, maar Bianca en Danae zingen ook andere, meest Engelstalige liederen. Deze viering is, net als alle andere vieringen, te volgen via ons YouTube-kanaal. Kijk daarvoor op www.sintvictorparochie.nl.

Op dinsdagmiddag is het secretariaat van de parochie geopend tussen 14.00 en 16.00 uur. Jan Beentjes en José Appelman zijn aanwezig om post en e-mails te verwerken en andere werkzaamheden te verrichten die horen bij het parochiesecretariaat. Ook telefonisch zijn ze bereikbaar. Maar zolang als de huidige corona-maatregelen van kracht blijven, is het niet meer mogelijk om het secretariaat te bezoeken. Hebt u iets te regelen met het secretariaat, dan kunt u een mailtje sturen, een briefje in de brievenbus doen of even bellen, maar ik verzoek u vriendelijk niet langs te komen als dat niet strikt noodzakelijk is. Dat geldt ook voor de ochtenden op de pastorie waar normaal gesproken de koffie voor u klaarstaat. De vieringen in de kerk kunnen doorgang vinden, maar ook hier is het van belang dat de anderhalve-meter-regel wordt gehandhaafd.