Berichten

Woensdagavond 2 november, kwart voor zeven. De mensen stromen binnen. Iedereen komt naar de kerk met zijn eigen verdriet. En juist daardoor ontstaat er een grote saamhorigheid. We herdenken de overledenen van het afgelopen jaar. Er is van alles voorbereid om ervoor te zorgen dat iedereen zich welkom kan voelen. Dat begint al met de lichtjes buiten op het pad naar de kerk toe. In de kerk zelf worden boekjes en kaarsen uitgereikt en worden de mensen die dit jaar uitgenodigd zijn, naar hun plaatsen geleid. Tijdens de viering worden foto’s getoond van de overledenen die herdacht worden en wordt van ieder van hen een kort In Memoriam voorgelezen. Daarbij mag de familie naar voren komen om een kaars aan te steken. Als alle overledenen van dit jaar herdacht zijn, gaan de lichten uit en worden de kaarsen aangestoken die voorafgaand aan de viering werden uitgereikt… ‘Pak maar mijn hand’, was dit jaar het thema. Uit de vele complimenten die we na afloop kregen, mogen we concluderen dat we door deze viering menigeen tot steun zijn geweest. Dat komt vooral doordat deze viering door vele handen met zorg tot stand is gebracht. Ik wil hen hierbij hartelijk bedanken: De leden van de Afscheidsgroep, het koor Sing@Victor, de koster, de man die de foto’s liet zien en alle anderen die zich voor deze viering hebben ingezet.

Kerstconcert in de Sint Victorkerk te Obdam met het Jambokoor op zondag 27 november a.s. Na de afgelasting in 2021 zijn de koorleden heel blij dat ze weer naar Obdam kunnen komen om een Kerstconcert te geven! Het koor brengt een sfeer die je ook in Afrika kunt aantreffen tijdens vieringen: het gevoel mee te willen bewegen en te klappen op het ritme van de muziek! Nu staat de muziek in het teken van het naderende Kerstfeest. De liedkeuze is daar zoveel mogelijk op aangepast evenals de aankleding van de kerk en de muzikale begeleiding. Dit meemaken is een echte belevenis en U bent dan ook van harte uitgenodigd om dit feest mee te maken in de Victorkerk in Obdam! Het concert begint om 14.30 uur. De toegang is gratis! Tot ziens op zondag 27 november.

Op 11 oktober overleed Tini Vlaar – de Wildt. Ze was echtgenote van Piet Vlaar, trotse (schoon)moeder van Peter & Alice, Paul en Simone & Ruud en een geweldige oma voor haar vier kleinkinderen. Het was voor het gezin een grote schok toen zij op donderdag 6 oktober met een herseninfarct in het ziekenhuis werd opgenomen. Er kwam een zware hersenbloeding achteraan. Ze was in één klap halfzijdig verlamd. Ze kon niet meer slikken en niet meer bewegen. Het was vrij snel duidelijk dat ze dit niet zou gaan overleven. Na vijf dagen – waarin het gezin veel bij haar was – is Tini op 83-jarige leeftijd overleden.

Oktober is nog nooit zo warm en zonnig geweest als dit jaar. De natuur is misschien een beetje van slag, maar in de kerk en elders gaat het leven zijn gewone gang. Afgelopen zaterdag was er een prachtige Mariaviering met het koor Sing@Victor. De mensen die dit jaar mee geweest zijn naar Lourdes hadden hiervoor een uitnodiging gehad en velen hebben daaraan gehoor gegeven. Zo had het koffie drinken na de viering het karakter van een kleine reünie. Ook op woensdag 2 november, in de viering van Allerzielen, zong het koor Sing@Victor. Entre-Deux laat ook weer van zich horen. Dit koor is nog wel op zoek naar een nieuwe organist(e). Bent u of kent u iemand die muzikale kwaliteiten heeft en die zich wil inzetten voor een Nederlandstalig kerkkoor, neemt u dan contact op met mij. Ik verwijs u dan graag door naar de dirigent en het bestuur van dit koor. Maar het koor dat het vaakst zingt, blijft toch het Parochiekoor. Niet alleen het koor als geheel zingt regelmatig, ook veel zangers en zangeressen zingen al jarenlang trouw in dit koor. Daardoor zijn er vrijwel ieder jaar wel een paar jubilea te vieren. Traditiegetrouw wordt dat gedaan rond het feest van Sint Cecilia (22 november). De jubilarissen van dit jaar worden gehuldigd in de viering van zondag 20 november. Er zijn er dit jaar twee. De een zingt al ruim veertig jaar en de ander leent al meer dan zestig jaar zijn stem aan het Parochiekoor en, in de tijd dat het Parochiekoor nog niet bestond, aan het Herenkoor. U bent bij deze viering uiteraard van harte welkom. Na afloop is er koffie. Graag wil ik ook alvast vermelden dat het Jambokoor weer komt zingen in onze kerk. Dat gaat gebeuren op zondagmiddag 27 november. Het wordt een Kerstconcert waarbij ongetwijfeld veel Afrikaanse klanken en ritmes te horen zijn. En als klap op de vuurpijl kan ik de komst aankondigen van het Langedijker koor. Dit voormalige smartlappenkoor heeft een uitgebreid Kerstrepertoire, waarmee zij de viering opluisteren op zaterdagavond 17 december. Zo hebben we een handvol koren die zich binnenkort in onze kerk laten horen.

Zoals gewoonlijk zijn alle kinderen op 11 november weer welkom in de Sint Victorkerk. Om 16.30 uur begint een korte viering waarin het verhaal wordt nagespeeld van Sint Maarten die de helft van zijn mantel afstond aan een arme bedelaar. Ook worden er veel liedjes gezongen en aan het einde gaan de lichten uit in de kerk en mogen de kinderen hun lampionnen aansteken… Natuurlijk is er voor alle kinderen ook wat lekkers. Begin het Sint Maartenfeest dus goed en kom met met uw (klein)kinderen naar de Sint Victorkerk.

Zoals iedere parochie beschikt ook de Sint Victorkerk over een PCI, een Parochiële Caritas Instelling. De PCI is er om financiële steun te bieden aan mensen en gezinnen in Obdam en Hensbroek die tussen wal en schip dreigen te vallen. Het gaat daarbij meestal om mensen die niet in aanmerking komen voor steun van overheidsinstanties, maar die toch uitgaven moeten doen die dringend noodzakelijk zijn. De PCI financiert deze uitgaven dan geheel of gedeeltelijk. Met de stijgende prijzen van de gewone boodschappen en de energie, gaan we ervan uit dat er dit jaar vaker dan in de afgelopen jaren een beroep zal worden gedaan op de PCI. Daarom doet de PCI een beroep op u om ons te steunen. Dan kunnen we weer veel mensen de winter door helpen. In andere parochies zijn er mensen die besloten hebben de 190 euro die zij ontvangen ter compensatie van de hoge energiekosten te schenken aan de PCI. Dat zijn dan uiteraard mensen die dat geld zelf niet nodig hebben. In onze parochie staat de PCI daar ook voor open, maar iedere andere bijdrage is ook welkom. Op zaterdagavond 12 november is er in de kerk een collecte voor de PCI, maar u kunt als u de PCI wilt steunen ook een bedrag overmaken op bankrekening NL58 RABO 0340 1957 62 t.n.v. PCI Obdam. Het is voor mensen heel moeilijk om te erkennen dat er te weinig geld is om bepaalde noodzakelijke uitgaven te doen, maar voor die mensen zijn we er, dus laat het gerust aan mij weten als u iemand kent die die steun nodig heeft.

10 Oktober was het zover, de finale avond van de Rabo Club Support van de Rabobank. Voor vele clubs en stichtingen was een bijeenkomst georganiseerd, in hotel restaurant van de Valk in Hoorn. Wij vroegen u in de afgelopen maand om uw stem uit te brengen voor onze Sint Victorkerk. Via de website, de Rotonde en vanaf de preekstoel tijdens de vieringen, deden we deze oproep en… u heeft ons gesteund. De opzet om voor club of stichting geld te verdienen is geslaagd. Elke stem leverde geld op. In totaal hebben wij het mooie bedrag van €331,35 in ontvangst mogen nemen. Hiervoor willen wij u hartelijk danken. We hopen voor het volgend jaar weer op uw stem te mogen rekenen en natuurlijk ook die van nog vele andere parochianen. Parochieraad St.Victor

*19-08-1931   –   † 26-09-2022 Op 26 september is Truus Leek-Hoff overleden. Ze is geboren in Grootebroek en groeide op in een gezin met drie broers en vijf zusjes. Ondanks de oorlog had ze een fijne jeugd. Ze trouwde in 1955 met Tampe Leek en ze gingen in de Bosstraat wonen. Samen kregen ze zeven kinderen: eerst drie dochters en toen vier zonen. Truus hield van reuring en gezelligheid om haar heen. Ook deed ze graag spelletjes: klaverjassen, familie Poen en Rummikup. Ze was maar wat trots op haar tuin. Dat was haar grootste hobby; iedereen mocht haar tuintje zien! Toen Tampe in 2002 overleed, vond Truus het moeilijk om haar draai weer te vinden. Maar dankzij het klaverjassen kwam ze weer onder de mensen. Na een paar jaar ontmoette ze Piet Wester en tot Piet zijn dood in 2021 hebben ze samen nog vele mooie jaren met elkaar gehad. Truus genoot intens als al haar kinderen en (achter)kleinkinderen bij haar waren zoals met de kermis – tevens haar verjaardag – en Sinterklaas.

Beste parochianen, De stijging van de energiekosten is iets waar wij allemaal mee te maken hebben. Voor de parochie betekent dit dat het verwarmen van de kerk voor een dienst fors duurder is geworden. Gelukkig hebben wij een paar jaar geleden geïnvesteerd in een nieuwe verwarming in de kerk. Waar voorheen een heteluchtkachel de gehele kerkruimte op een hogere temperatuur moest brengen, hebben we nu stralers die alleen verwarmen waar ze op stralen. Ons gasverbruik in de kerk is hierdoor meer dan gehalveerd. Toch maken we nu, door het dure gas, meer kosten dan voorheen en dus is het tijd voor een volgende stap. Dankzij de stralers kunnen we gericht een deel van de kerk verwarmen. En omdat het aantal bezoekers van de kerkdiensten sinds corona verder terug gelopen is, gaan we alleen in het voorste deel van de kerk de stralers aanzetten. Dus daar waar de kussens op de banken liggen kunt u lekker warm zitten. Bovendien is het voor de voorganger fijn als er mensen dichterbij zitten. U heeft vast ook gelezen dat er kerken moeten sluiten. Weet dat wij er alles aan doen om onze Sint Victorkerk zo lang mogelijk open te houden. Het aantal bezoekers aan de diensten, dus hoeveel mensen er in de kerk zitten, is daarbij het meest bepalend. Iedereen is van harte welkom. Wij wensen u aangename en inspirerende vieringen toe. Win Bijman Voorzitter Sint Victor parochieraad

Op zondag 9 oktober werd voor de veertiende keer de Kapellentocht gelopen, een wandeling van de kapel bij de St. Victorkerk naar de kapel van Onze Lieve Vrouwe ter Nood in Heiloo. Ik wil Jan ten Berge, die samen met zijn vrouw Truus het leeuwendeel van de organisatie op zich nam, hiervoor hartelijk danken. Hieronder leest u zijn verslag. Iets voor half acht stonden we verzameld bij de kapel in Obdam. Het was nog fris maar de verwachtingen waren goed. Pastor Bert Glorie stond kort stil bij de aanleiding van de eerste tocht, nl. dat de kapel in Obdam was gerealiseerd en stuurde ons op pad met de zegen. Precies half acht vertrokken met het geluid van de kerkklokken. De wandeling verliep prima, al snel liepen we onder een stralende zon. Na ongeveer anderhalf uur stond Win met zijn elektrische bezemwagen klaar met een traktatie en iets na 10 uur arriveerden we bij Partycentrum Meerboer in Oudorp. De dames daar voorzagen ons van koffie met appeltaart. We vervolgden onze wandeling dwars door Alkmaar en we verlieten de stad via de Hout en de Zandersweg. Om kwart voor een kwamen we aan bij de kapel. Om half twee begon hier een H. Mis, voorganger ook hier onze eigen pastor Bert Glorie. Het koor Entre Deux was net als een aantal andere Obdammers ook naar Heiloo gekomen en verzorgde de zang. Dat dit werd gewaardeerd bleek uit het spontane applaus na afloop. De wandelaars konden allemaal mee terugrijden met de Obdammers die met de auto gekomen waren. Kortom een mooie dag, een fijne wandeling afgesloten met een mooie viering.  

In een nieuw boek over priesters in Nederland, omschrijft één van hen zijn eigen taak aldus: ik ben herder, ik ben her en der. Het is notabene een Colombiaan die zichzelf zo kenschetst. Het Nederlands beheerst deze priester dus goed. En hij blijkt in dezelfde omstandigheden te verkeren als ik. Ja, ik ben ook her en der, of om het met een andere Nederlandse uitdrukking te zeggen: ik vlieg van hot naar her. In een gemiddeld weekend draag ik vijf keer de Mis op, op vijf verschillende plaatsen: in drie kerken en twee zorgcentra, her en der in de regio. Dat zal nog wel een tijdje zo blijven, want er komt voorlopig geen opvolger voor pastor Knol. En het is vol te houden… Toch zijn er ook wel dingen die we niet meer her en der willen doen, niet meer in alle parochies van de regio. Daarbij denken we vooral aan gezinsvieringen. De praktijk leert dat het aantal gezinnen dat aan deze vieringen deelneemt overal geringer wordt. Daarom hebben wij als pastores de handen in elkaar geslagen en gaan we familiezondagen organiseren, steeds op dezelfde plaats. Dat gaan we doen in de kerk van Wognum. De familiezondagen zullen bestaan uit een Mis, een uurtje catechese en een lunch. Ouders die wat willen met het geloof kunnen in hun eigen parochie weinig gelijkgestemden meer ontmoeten. Daarom willen we alle belangstellenden op één plaats verzamelen. Of dat gaat lukken, zal voor een groot deel afhangen van de manier waarop we het aanpakken. Het is van mij persoonlijk al jarenlang een wens om meer te gaan doen met gezinnen. Dat gaat nu eindelijk gebeuren. We hopen begin volgend jaar de eerste familiezondag te organiseren. Met Kerst zijn er natuurlijk overal in de regio nog gezinsvieringen, maar door het jaar heen zal dat niet meer her en der in de regio gebeuren, maar enkel nog in Wognum.

Een paar maanden geleden moesten pastor Álvaro en ik naar de bisschop voor een gesprek. Toen we bij hem binnenkwamen, ik aan de arm van Álvaro, zei de bisschop lachend: wie A zegt, moet ook B zeggen. Ik begreep meteen wat hij bedoelde. Na de A van Álvaro, komt de B van Bert. Álvaro en ik komen letterlijk samen binnen. Álvaro leidt mij en ik volg. Zo gaat het ook in het Kerkbestuur. Het is Álvaro die de lijnen uitzet, maar dat gaat wel in goed overleg en ik ben het er dan ook vrijwel altijd mee eens. We proberen de parochies van onze regio door deze moeilijke tijden heen te loodsen. Dat doen we nu geflankeerd door twee bestuursleden, Peter Bakker uit De Goorn, de vicevoorzitter, en Remco Bakker uit Wognum, kandidaat-penningmeester. En bij alles wat we doen, zoeken we natuurlijk ook draagvlak in de parochies. De voorzitters van de parochieraden vormen daarvoor ons voornaamste klankbord. Op 22 september was er een vergadering met deze voorzitters. Natuurlijk had iedereen net de artikelen in de krant gelezen over de door het Bisdom gewenste sluiting van een groot aantal kerken. De druk op ons Kerkbestuur wordt ook opgevoerd, dat snapten de voorzitters wel. Aan de hand van een aantal stellingen hebben we met elkaar nagedacht over de toekomst. Wat daar vooral uit naar voren kwam, was de wens tot centralisatie van het kinder- en jongerenwerk. In de afzonderlijke parochies zijn er weinig of geen gezinnen die regelmatig naar de kerk gaan. Ook is er nauwelijks meer sprake van activiteiten voor en door jongeren. Als we iets voor kinderen en/of jongeren willen doen, dan kan dat dus heel goed regionaal georganiseerd worden, of misschien zelfs met het hele dekenaat Hoorn. Dat plan moet nog worden uitgewerkt, maar u zult er ongetwijfeld meer van horen. Over de concrete sluiting van kerken valt nog weinig te zeggen. Enkele Parochieraden zijn zelf gaan nadenken over de vraag hoelang ze nog willen doorgaan. Maar uiteindelijk zal die vraag bij alle parochies op tafel komen te liggen. Bij het nemen van het besluit over sluiting van kerken spelen natuurlijk allerlei factoren een rol, niet alleen de vraag wat de parochianen er zelf van denken. Want de kerken die open blijven, zijn er niet enkel voor de parochianen van het eigen dorp, maar zullen een groter gebied moeten bedienen. Welke kerken zijn daarvoor het meest geschikt… We zijn er nog niet uit. Begin volgend jaar moet er een plan klaar liggen voor de komende vijf jaar. Makkelijk zal het niet zijn om beslissingen te nemen. Vooral ook omdat je keuzes wilt maken die ook voor de langere termijn goed blijken te zijn. We willen in elk geval dat het geloof doorgegeven kan worden aan de volgende generaties. Op welke manier en op welke plaats kunnen we dat het beste doen… Álvaro en ik zijn priester geworden om het geloof te verkondigen. We zijn niet opgeleid om kerken dicht te doen. Maar als dit een consequentie is van onze roeping, dan moeten we het maar aanvaarden, ook al zouden we liever anders willen. Wie A zegt, moet ook B zeggen. Álvaro en ik komen daar niet onderuit!

Als kind heb ik nooit gebiecht. In de tijd waarin ik opgroeide, was dat al niet meer de gewoonte. Sterker nog: veel mensen waren blij dat ze van het verplichte biechten af waren. Als middelbare scholier wilde ik het toch graag een keer beleven. Ik begon erover met de pater van wie ik catechese had en die zei me dat ik welkom was bij hem thuis op een zaterdagochtend. Maar ja, ten eerste: hoe kom ik daar en ten tweede, hoe vertel ik het mijn ouders… Biechten, dat deed je niet meer! Het is er in die tijd dan ook niet van gekomen en uiteindelijk heeft het tot mijn veertigste geduurd voordat ik een priester opzocht om alles waar ik mee worstelde hardop uit te spreken. Het voelde als een bevrijding! Niet alleen was er een last van mij afgevallen, maar ik voelde mij ook gezien, gezien door God. Daarna ben ik vaker gaan biechten, maar telkens was dat ofwel in een kamer in een abdij, ofwel bij een priester thuis ofwel bij mij thuis. Een biechtstoel, ik wist wat het was, maar ik zat er nooit zelf in. Nu ik priester ben, gebeurt het weleens dat iemand bij mij wil biechten. Maar daarbij heb ik tot nu toe nooit van een biechtstoel gebruik gemaakt. Dat zal in Hoogwoud en Obdam en in onze andere kerken ook niet gemakkelijk zijn, want de biechtstoelen, voor zover ze er nog zijn, hebben een andere functie gekregen. Ik neem de biecht dus af in een kamer in de pastorie of in een sacristie of een dagkapel en dat bevalt mij goed, maar enkele weken geleden ben ik toch op andere gedachten gekomen. Op donderdag 8 september moest ik biecht horen bij Onze Lieve Vrouw ter Nood in Heiloo. Er was geen andere priester die dat die dag kon doen, en dus werd een beroep gedaan op mij…  En zo kwam ik terecht in één van de vier biechtstoelen die daar zijn en kwamen er biechtelingen aan de andere kant van het roostertje te zitten… Wat ik als biechteling zelf nooit had meegemaakt, overkwam mij nu als biechtvader. En wat was het goed! Geconcentreerd spreken en luisteren zonder door wat dan ook te worden afgeleid. Wat ging dat goed daar! De kapel waar al zoveel gebeden wordt, doet natuurlijk ook mee om de goede stemming te krijgen, een opgewekte stemming waarbij de Heilige Geest de ruimte krijgt om te waaien waar Hij wil. Biechten in de biechtstoel, veel parochianen doen er lacherig over, maar voor mij was het een eye-opener en voor de biechtelingen, die hier anoniem hun zonden konden belijden, gaf het verlichting. Het is de genade van God die de vergeving tot stand brengt. De Kerk speelt daarin een bemiddelende rol. Zij is als een goede moeder die mensen en God en ook mensen onderling tot elkaar brengt. Dat steeds meer mensen dat mogen ontdekken.  Laten we daarvoor bidden. En mocht u zelf bij mij willen komen biechten, dan hoeft dat natuurlijk niet in een biechtstoel. Dat kan trouwens niet eens! In Heiloo kan dat wel, daar is door de week elke dag een priester beschikbaar. Van harte aanbevolen!

Tot mijn verbazing vond ik een nieuwe stelling op de website van een bekende krant: ‘Maak haast met sluiting kerkgebouwen zodat hier woningen kunnen komen!’ Nou ja… We hebben allemaal kortgeleden in de krant gelezen dat er een uitdagende tijd komt voor de kerk in Nederland… veel kerkgebouwen zouden dicht moeten gaan… En de werkelijkheid laat ons zien dat het niet anders is. Wij moeten eerlijk durven bekennen dat de Kerk in onze tijd meer en meer aan macht en aanzien verliest, dat de structuren en gebouwen die de kerk in bezit heeft beantwoorden aan de werkelijkheid van een wereld van 50-60 jaar geleden. De tijd van de stampvolle kerken, de tijd dat heel Europa christelijk was, de tijd van het rijke Roomse leven is voorbij. De kerken lopen leeg. Overal gebeurt ongeveer hetzelfde. Je kunt weleens proberen om hier of daar met nieuwe initiatieven voor de dag te komen, maar het juiste middel om de Kerk een belangrijke plaats in de samenleving terug te geven is er nog niet. Er zijn wel mensen die het pijnlijk vinden dat de Kerk achteruitgaat, maar het is niet anders. De structuur van onze parochies en onze gebouwen zijn ‘een te grote jas’ geworden. Wel mogen we ons afvragen of die tijd van pracht en macht de beste tijd was voor de Kerk. Misschien waren de tijden van de catacomben toen de Kerk geen macht of aanzien had, beter; of de tijd van de Franse Revolutie, toen de Kerk alle bezit en rijkdom moest afstaan. Toen de kerken nog van hout waren, waren de harten van de mensen van goud. Maar toen de kerken van goud werden, werden de harten koud. Telkens als de Kerk zich pracht en praal aanmatigt, verliest ze aan uitstralingskracht. En we kennen toch het gezegde: ‘verbeter de wereld, begin bij jezelf”. Want de grote schat van de Kerk, van onze parochies, ligt niet bij de financiën, de kerkgebouwen of de materiele rijkdom die in de loop der geschiedenis verzameld is. De grote schat van de Kerk is de gemeenschap. Het goud van de Kerk zijn de mensen die de gemeenschap vormen: jij en ik, samen! Mensen die doen dat de blijde boodschap van Jezus actueel blijft. Een Kerk, een geloofsgemeenschap bestaat niet uit de stenen van het kerkgebouw. Nee, Kerk zijn de mensen. Ze bestaat pas echt wanneer we levende stenen voor elkaar willen zijn, wanneer we naast de vieringen ook naar elkaar omzien. Als verantwoordelijken van een kerkregio met tien kerkgebouwen, zijn wij ons ervan bewust dat we een uitdagende tijd voor ogen hebben. Onze gebouwen zijn groot, de gemeenschappen worden ouder en steeds kleiner, de financiën lopen ook langzaam achteruit… bijna iedereen vindt het moeilijk om het verleden los te laten maar we moeten verder! Het feit dat er kerkgebouwen moeten sluiten, wil niet zeggen dat de parochies moeten sluiten. Daarom is het onze taak om samen aan de grote schat van onze kerk, de gemeenschap, te denken om een perspectief van toekomst te hebben. Graag vragen wij uw gebed in deze tijd voor onze parochiegemeenschap, parochieraad, kerkbestuur en alle mensen die bij onze kerk betrokken zijn dat we, geïnspireerd door de Heilige Geest, tot goede beslissingen kunnen komen. Met hartelijke groeten, Pastoor Alvaro Pastor Bert

Hebt u het genoteerd? Bent u er klaar voor deze zondag mee te lopen? Zondag 9 oktober vertrekken we als groep vanaf de kapel bij de Sint Victorkerk in Obdam voor een wandeling van 25 km naar de kapel van Onze Lieve Vrouwe ter Nood in Heiloo. Het thema van de Kapellentocht is, zoals eerder al gezegd: ‘lopen in verbondenheid’. In de kapel in Heiloo zal pastor Bert Glorie voorgaan in de Mis, deze begint om 13.30 uur. Het koor Entre-Deux zal zingen. Uiteraard zijn ook niet-wandelaars hier welkom. De start van de wandeling is om 07:30 uur. Naar verwachting arriveren we rond 13:00 uur. Onderweg hebben we een rustpauze van ongeveer 30 minuten met koffie/thee en wat lekkers. U mag zich inschrijven via onderstaand e-mailadres maar u kunt zich ook nog aanmelden op de ochtend zelf vanaf 7:00 uur.De organisatie hoopt op veel deelnemers en een mooie wandeling. Voor meer informatie en inschrijven kunt u terecht bij: Jan ten Berge, jantenberge@planet.nl of 06-29281684.

Op vrijdag 14 oktober 2022 speelt Peter Vermaat zijn voorstelling: Titus, held of heilige? In een theatervoorstelling met levensgrote poppen en muziek vertelt Peter Vermaat het levensverhaal van Titus Brandsma. Het is het verhaal van een kwetsbaar mens die overeind bleef te midden van het oorlogsgeweld. De geschiedenis van een praktisch ingestelde mysticus die oog had voor mensen in crisissituaties. De kroniek van een geleerde die journalisten motiveerde niet te buigen voor de naziterreur. Deze houding leidde tot zijn dood, maar is inspirerend tot op de dag van vandaag. Titus werd in 1881 als Anno Sjoerd in Oegeklooster bij Bolsward geboren. Als elfjarige jongen ging hij naar het kleinseminarie van de franciscanen om zich vervolgens aan te sluiten bij de karmelieten. Daar nam hij de kloosternaam Titus aan. Na zijn priesterwijding studeerde hij in Rome, promoveerde in de wijsbegeerte en werd uiteindelijk hoogleraar in Nijmegen. Toen Nederland werd bezet door de Duitsers, kwam Titus Brandsma met hen in conflict. De directe aanleiding tot zijn arrestatie was zijn actie om de dagbladen te bewegen geen artikelen en advertenties van de NSB op te nemen. Acht weken zat hij in een cel in Scheveningen om na wat omzwervingen uiteindelijk in 1942 te sterven in Dachau. In een voorstelling van ruim anderhalf uur vertelt Peter Vermaat het levensverhaal van deze religieus bewogen man. Peter Vermaat is dichter-verteller, poppenspeler-theatermaker. In deze voorstelling visualiseert hij zijn verhaal met karakteristieke poppen en objecten. Zie ook: https://petervermaat.nl/voorstellingen/titus. Waar: St. Bonifatiuskerk, Spanbroekerweg 186, Spanbroek Wanneer: Vrijdag 14 oktober 2022 om 20.00 uur. Prijs: €15,00 p.p. Reservering: jcj.verbruggen@quicknet.nl U kunt contant betalen bij binnenkomst of overmaken op J.C.J. Verbruggen; NL 41 INGB 0003 8106 06 met de vermelding ‘Titus, held of heilige’

Het verlies van een partner, kind of ouder is één van de ingrijpendste gebeurtenissen in het leven. Ieder beleeft dit op een eigen wijze. In het begin is de overledene nog dikwijls heel nabij. Langzamerhand dringt het door dat het afscheid definitief is. Ook moeten er in de eerste periode dikwijls nog vele praktische zaken geregeld worden. Er komt nog veel bezoek. Maar dan… volgt er dikwijls een leegte. Bijeenkomsten rond verlies en rouw bieden dan gelegenheid om de ervaring, herinnering en verdriet met anderen te delen en elkaar te bemoedigen. Men kan elkaar ook inspireren rond het verder gaan. Daarvoor worden er vier bijeenkomsten aangeboden. De leiding van de bijeenkomsten rond verlies en rouw is in handen van Marlies Mol. Marlies is lid van de werkgroep ‘Omzien naar Elkaar’ in de St. Lambertusparochie in De Weere en is HBO geschoold vitaliteitscoach en coach voor mensen die getroffen worden door kanker. Jan Verbruggen, gepensioneerd pastor, zal als gastheer bij de bijeenkomsten aanwezig zijn. Aan de bijeenkomsten zijn geen verplichte kosten verbonden. Bij de laatste bijeenkomst staat er een schaal, waarin u uw vrijwillige bijdrage in een gesloten enveloppe kunt deponeren. Als u aan deze bijeenkomsten wilt deelnemen, Geef dan het volgende aan ons door: naam, adres, telefoonnummer en e-mailadres. De bijeenkomsten vinden plaats op maandagmorgen of dinsdagavond en wel op de volgende data: 17 okt., 31 okt., 14 nov. en 28 nov. van 10.00 tot 12.00 uur. 11 okt., 25 okt., 8 nov. en 22 nov. van 19.30 tot 21.30 uur. De bijeenkomsten zullen gehouden worden in het parochiecentrum van de St. Bonifatiuskerk in Spanbroek, Spanbroekerweg 186, 1715 GV Spanbroek. Een kwartier van tevoren zal de deur open zijn. U kunt zich opgeven bij: Jan Verbruggen, Meerkoet 6, 1715HJ Spanbroek of bellen naar 0226-351951 of mailen jcj.verbruggen@quicknet.nl Marlies Mol (0229-853680/ 06-37683954) en Jan Verbruggen

* 27 april 1948 – † 4 september 2022 “Ons vooruit gevlogen…” Dit gedicht las Henk voor in de afscheidsviering van zijn moeder. En slechts één maand later is zijn vader Gerard haar al achterna gevlogen. In zo’n korte tijd je beide ouders verliezen is niet te bevatten. Gerard was een intelligente en wat ijdele man: doctorandus in de economie en werkzaam als belastinginspecteur. Hij zag er altijd keurig verzorgd uit, want Gerards vader had hem meegegeven: “Een van de Weerd gaat nooit de straat op zonder de juiste kleding of ongekamd haar!” Hier heeft Gerard zich aan gehouden en zo is het ook zijn lijfspreuk geworden.

Na een aantal korte seizoenen is Sing@Victor er helemaal klaar voor om weer van start te gaan. Sing@Victor is in 1972 opgericht als jongerenkoor Obdam en bestaat dit jaar dus 50 jaar! Sing@Victor zingt meestal op de laatste zaterdag van de maand tijdens de reguliere viering in de Sint Victorkerk te Obdam. Daarnaast wordt het koor gevraagd bij jubilea, rouw en trouw. Het repertoire bestaat uit bewerkte popliedjes. Het koor bestaat uit ongeveer 30 leden onder leiding van dirigent Erna Rood en wordt begeleid door o.a. Tjesse Hoebe op piano, Jan Bakker op basgitaar en Frank Bakker op gitaar. “Plezier hebben om samen te zingen”, is het hoofddoel van het koor. Er wordt dan ook heel wat afgelachen op een repetitie. Natuurlijk zijn nieuwe leden altijd welkom! Voor alle stemgroepen is plaats: sopranen, alten, tenoren en bassen in de leeftijd vanaf 13 jaar. Iedereen is welkom om vrijblijvend een paar keer mee te zingen om het koor op deze manier te leren kennen. De repetities zijn op woensdagavond van 19.15 uur tot 21.00 uur in de Sint Victorkerk te Obdam. De eerstvolgende viering waarbij Sing@Victor zal zingen is op zaterdag 24 september om 19.00 uur. Ook hierbij is iedereen van harte welkom! Contact: Erna Rood erna.rood@hotmail.com / 06-51548977

Regio ‘De Waterkant’ heeft een ‘digitale nieuwsbrief’. Deze komt wekelijks uit en bevat naast een woordje van één van de pastores de tijden van alle vieringen in de regio en de meest actuele informatie over activiteiten in de negen parochies: De Goorn, Ursem, Spierdijk, Zuidermeer, Hoogwoud, Spanbroek, de Weere, Obdam/Hensbroek en Wognum/Nibbixwoud. Voor meer informatie, kopij of aanmelden voor een (kosteloos) abonnement op de nieuwsbrief: regiodewaterkant@gmail.com.

Vorig jaar juni is een groot deel van het bestuur van de Waterkant door de bisschop ontslagen. Naar aanleiding daarvan hebben de overige leden zelf de handdoek in de ring gegooid. Vervolgens zijn pastor Álvaro en ik in het bestuur benoemd, samen met een interim secretaris/penningmeester, dhr. Cees Backer uit Velsen-Noord. Wij mochten de lopende zaken afhandelen en intussen op zoek gaan naar nieuwe kandidaten voor het bestuur. Wat de lopende zaken betreft, is er weinig vooruitgang geboekt. De Marcuskerk in Hensbroek staat daar nog steeds te verpauperen. De plannen voor woningbouw op het terrein van de Marcuskerk zijn niet van de baan, maar duidelijkheid over wat er precies gaat gebeuren, is er nog niet. Doordat de nabijgelegen school ook wordt afgebroken, kan er een groter plan gerealiseerd worden dan aanvankelijk de bedoeling was. Hoe het wordt ingevuld, is nog niet bekend. Wat het ook worden mag, een machtiging van het Bisdom is nodig voordat de plannen kunnen worden uitgevoerd. Dat geldt eveneens voor de plannen voor ons kerkplein. Ook hiervoor moet het Bisdom groen licht geven. Het Bisdom is niet op voorhand negatief, maar wil daarbij zorgvuldig afwegen of de plannen de parochie ten goede komen. Wij wachten af. Intussen is het wel gelukt een nieuw bestuurslid benoemd te krijgen. Het is dhr. Peter Bakker uit De Goorn. Per 1 juli is hij benoemd als vicevoorzitter. Jarenlang is hij actief geweest als vicevoorzitter van het bestuur van zijn vorige parochie, Zuidschermer. Namens die parochie zat hij ook in het bestuur van de regio Alkmaar. Hij heeft dus ruime ervaring en we verwachten dan ook dat hij voor De Waterkant veel kan betekenen. Er is ook een kandidaat penningmeester gevonden. Dat is dhr. Remko Bakker (geen familie) uit Wognum. We zijn nog op zoek naar een secretaris en enkele andere bestuursleden. Op donderdag 22 september is er een overleg van het bestuur met de voorzitters van de Parochieraden. Dat zijn bijna allemaal voormalige bestuursleden. Zij vormen voor ons nog steeds het voornaamste klankbord. Mijn taakveld in het bestuur is regiovorming. Dat wil dus zeggen dat ik mag proberen de samenwerking tussen de negen parochies van De Waterkant te bevorderen. Ik bezoek veel vergaderingen van parochieraden en andere groepen her en der in de regio. Vóór 1 januari moet er een beleidsplan klaarliggen waarin staat welke kerken we open willen houden en welke kerken we op termijn willen sluiten. Dat behelst voor ons als bestuursleden wel wat meer dan alleen een schrijfopdracht. Op de eerste plaats gaat het namelijk om mensen, om parochianen die al of niet hun kerk kwijt raken. Er is voor mij de komende maanden dus heel wat werk aan de winkel. Ik mag intussen ook nog voorgaan in een groot aantal kerken en verzorgingshuizen. Hier in Obdam kom ik daardoor niet aan alles toe wat ik graag zou willen. Toch zou ik zeggen: schroom niet mij te bellen als u mij wilt spreken. Uiteindelijk bent u als parochiaan degene voor wie ik er wil zijn.

Vorige week zaterdag was het Sing Along Kinderkoor aan de beurt om te zingen. En dat lukte! Vijftien enthousiaste kinderen zongen de sterren van de hemel. De Evangelielezing ging die avond over het verloren schaap dat door de herder wordt teruggevonden. Eén van de liederen die de kinderen zongen, ging dan ook gepaard met luid geblaat. Naar verluidt heeft het kinderkoor ooit honderd leden gehad. Die tijden zijn voorbij. Geen honderd schapen meer. Maar ik was dik tevreden met deze vijftien schapen.

Op woensdagochtend 24 augustus overleed Peter Koning. Hij was 69 jaar. En dat is veel te jong. Hij had nog zo’n mooie tijd voor zich kunnen hebben, het had zo anders moeten lopen. Maar hij was ziek, opgenomen in het ziekenhuis in Hoorn en werd daar door een herseninfarct getroffen. Het was snel duidelijk dat er geen hoop meer was. Peter is geboren en getogen op Kerkweg 17, en tot het laatst woonde hij daar, samen met zijn vrouw Ank. Hij was de negende in de rij in het gezin Koning. Na de lagere school ging hij naar de Ambachtsschool. Op jonge leeftijd werkte hij al bij bakker Braas en later bij de snackbar van familie Breg. Het leverde hem, naast de bijnaam ‘Piet Patat’, de liefde van zijn leven, Ank, op.