Berichten

In februari werden hele volksstammen geteisterd door de griep. Dat gebeurt ieder jaar, maar dit jaar was de griep wel heel hardnekkig. Veel mensen liepen daarbij ook nog een longontsteking op. Al met al was dat een gevaarlijke combinatie waaraan heel wat oude mensen zijn bezweken. Maar dat ligt nog enigszins in de lijn der verwachtingen. Anders wordt het, wanneer een jong meisje komt te overlijden door griep, in combinatie met een bacterie. Het is een hoogst ongelukkige samenloop van omstandigheden die maar zelden voorkomt. Maar dit jaar sloeg het noodlot toe in het gezin van Maurice en Sandra van Schagen. Zij verloren hun dochter Joëlle op de leeftijd van vijftien jaar, een gezond en vrolijk meisje dat op donderdag nog naar volleybaltraining ging, in het weekend steeds meer verzwakte en op maandagochtend stierf. Het medeleven met de familie van Schagen was en is nog steeds groot, maar daarmee krijgen ze hun dochter en zus niet terug. Ook vanuit het geloof vallen er weinig troostrijke woorden te zeggen. Onmacht, verdriet en boosheid voeren de boventoon, met voor sommigen een begin van dankbaarheid omdat ze Joëlle mochten leren kennen en van haar mochten houden. Maar dat neemt niet weg dat zij veel te vroeg uit het leven werd weggerukt. Dit heeft niemand gewild, ook God niet!

Op vijf vrijdagochtenden in januari en februari is hier op de pastorie een groep vrouwen bijeengekomen om met elkaar een aantal Bijbelpassages te verkennen. Een groot deel van de groep wil hiermee doorgaan en staat open voor nieuwe leden. U kunt zich bij deze groep aansluiten, ook als u weinig van de Bijbel weet. Kennis kan nuttig zijn, maar belangrijker is het je te laten raken door wat je leest en er met elkaar wijzer van te worden. De bijeenkomsten van deze groep staan onder begeleiding van Constance de Ronde, voormalig geestelijk verzorgster in Zuyder Waert, Magentazorg (voorheen Lauwershof) en Oudtburgh. De groep komt bij elkaar op de volgende data: 9 maart, 6 april, 18 mei, 8 juni en 13 juli. Op woensdag 7 maart begeleidt Constance de Ronde een uitstapje naar het Bijbels Museum, dat gevestigd is in één van de mooiste grachtenpanden van Amsterdam. Behalve een vaste tentoonstelling is er in het museum op dit moment een fototentoonstelling te zien waarin 9 fotografen hun visie geven op zondvloedverhalen van vroeger en nu. U kunt in Obdam de trein nemen of instappen in de auto van Constance. Per eigen auto naar Amsterdam rijden wordt afgeraden. Voor de Bijbelgroep en voor het uitstapje naar het Bijbels Museum kunt u zich opgeven bij pastor Bert Glorie, tel.: 0226-451203 of 06-27318504 of per e-mail via pastorbert@sintvictorparochie.nl.

Vorige week woensdag is de Veertigdagentijd begonnen, de tijd tussen Carnaval en Pasen. Voor veel mensen is dit een tijd van bezinning en inkeer. Ze ontzeggen zichzelf wat, of ze gaan iets goeds doen. Voor sommige mensen hoort meer bidden er ook bij. Solidariteit, spiritualiteit en soberheid zijn kernwoorden voor deze dagen. Ze beginnen alle drie met de letter S. Zelf zou ik daar nog een vierde woord aan toe willen voegen: stilte. Ik heb twee weken geleden, vlak voor het begin van de Veertigdagentijd, een stille retraite gedaan. Dat was een verplichting vanuit het Seminarie, maar al met al vond ik het erg mooi: vier dagen stil zijn in een retraitehuis in Thorn in Limburg. Veel bidden, veel kerkdiensten, kleine stukjes wandelen en uiteraard vroeg naar bed. Een ander leven dan in de parochie, maar niet verkeerd. Het gaf me tijd voor bezinning. Het bidden en de kerkdiensten deden me goed. Je zit in zo’n retraitehuis wel in een bubbel, een oase van geloof, nauwelijks te vergelijken met het leven in een parochie waar de verschillen tussen mensen veel groter zijn. Daarom was ik toch blij weer thuis te zijn en het reilen en zeilen hier weer mee te maken, want dat is wat ik wil. In de komende tijd moet ik tussen de bedrijven door blijven studeren, college lopen, tentamens doen… Of ik priester zal worden, is nog lang niet zeker. Het is de bisschop die daar uiteindelijk over beslist. Voorlopig wil ik de kansen grijpen die mij worden aangereikt om vertrouwd te raken met allerlei aspecten van het kerkelijk leven. De stille retraite was zo’n kans! Zij die geloven, haasten niet.

Het is de nieuwste kerk van onze regio, de kleinste en volgens velen de minst mooie, maar als je er regelmatig komt voel je je er zeker thuis, want het is ook letterlijk en figuurlijk de meest laagdrempelige kerk van onze regio: de Marcuskerk in Hensbroek. Juist door zijn eenvoud heeft dit kerkje een eigen karakter. Voorganger en kerkvolk zitten zo dicht bij elkaar dat je elkaar zonder microfoon kunt verstaan. En na vrijwel elke viering is er koffie drinken achter in de kerk. Veel Hensbroekers hebben dit noodkerkje nog gebouwd zien worden en hebben in de zuurkoolfabriek of elders gewerkt om geld voor de kerk bijeen te brengen. En nu, vierenvijftig jaar later, zijn er te weinig vrijwilligers om de boel draaiende te houden. Het kerkje gaat dicht en wordt gesloopt. Op zondag 6 mei wordt er voor het laatst een mis opgedragen. Vorige week zondag ging ik er voor. Er was een jaardienst voor twee overledenen uit één familie. Ik realiseerde me plotseling: ‘dit is één van de laatste jaardiensten die hier worden gehouden’. Mensen die hier maar af en toe komen, misschien alleen met Kerst of op de sterfdag van vader of moeder, zullen deze kerk gaan missen en niet snel ergens anders hun draai vinden, want er is maar één kerk waar ze zich enigszins thuisvoelen: de kerk van hun jeugd, de kerk waar ze met vader en moeder heengingen en waar ze misschien nog zijn getrouwd. Voor hen is de sluiting van hun kerk moeilijk te verdragen, want ze zijn niet in staat de stap te zetten naar een andere kerk. ‘Thuis heb ik nog een ansichtkaart, waarop een kerk…’ zingt Wim Sonneveld in zijn bekende lied ‘Het Dorp’. In de rest van het lied komt de kerk niet meer voor, maar tegelijk met het hele dorp is ook de kerk veranderd, ook al zie je dat niet aan de buitenkant. Als je er regelmatig heengaat, dan weet je dat wel. Er vallen veel mensen weg, er komen nauwelijks mensen bij. Maar voor wie er maar zelden een voet over de drempel zet, komt het bericht van de kerksluiting als een donderslag bij heldere hemel. Hopelijk zijn de meeste Hensbroekers er inmiddels op voorbereid. Zij mogen van ons, Obdammers, verwachten dat wij klaarstaan om hen met open armen te ontvangen en naar hen te luisteren, al zal het voor Hensbroekers wennen zijn in die grote, majestueuze Sint Victorkerk. En laten we na de vieringen in elk geval vaker koffie gaan drinken. Dat is een goede gewoonte die we van de Marcuskerk kunnen overnemen.

Op zaterdagavond 10 februari is er een viering met jeugdkoor De Victorzangertjes, waarin de twintig kinderen die dit jaar hun Eerste heilige Communie zullen doen, zich aan de parochie voorstellen. Als knutselwerkje hebben de kinderen dit jaar elk een schaap versierd. Dat willen zij u graag laten zien. U komt toch ook?

Vorige week vrijdag was het zover. De mensen die deze kavel op de veiling in november hadden gekocht, schoven aan voor een gezellig avondje klaverjassen. In een volle achterkamer werd gepraat, gelachen en gekaart. Zoals gewoonlijk duurde het tot in de kleine uurtjes. Jan Beentjes had alles weer keurig voorbereid en de tafels en stoelen klaargezet. Hij maakte van de gelegenheid gebruik om de kaartspelers eerst even te laten zien hoever de verbouwing van de gang en de sacristie gevorderd is. Dat was immers de bestemming van het geld dat wij dit jaar van de veiling mochten ontvangen. Daarna kon, na een kop koffie, het spel beginnen. Samen met Gerda Wester verzorgde Jan de puntentelling en de uitreiking van de prijzen. Gura van Kampen en Els van den Berg liepen rond met drankjes en hapjes, die verzorgd waren door Ellen de Boer. Zo vloog de avond om. Op vrijdag 23 februari gaan we het nog eens dunnetjes overdoen. Dan wordt er in dezelfde ambiance niet geklaverjast, maar gekeesd. Zelf vind ik het wel mooi, die reuring op de pastorie. En ik ben erg blij dat er nog altijd vrijwilligers zijn die aan zulke avonden hun medewerking willen verlenen.

Een andere kavel die op de veiling gekocht kon worden, is een rondleiding ‘In het donker gezien’ in Velsen-Noord. Het vindt plaats in een gebouw dat helemaal donker is gemaakt. Er is een park, een winkeltje, een straat en een bar/discotheek in nagebootst. Ziende mensen worden door blinde gidsen in dit pikdonkere gebouw rondgeleid en doen daar met hun overige zintuigen de nodige indrukken op. Twaalf Obdammers waren op zondag 28 januari naar Velsen-Noord gereden om dit mee te maken. Zes mensen heb ik zelf rondgeleid, de overige zes waren toevertrouwd aan een andere gids. In de bar, nog steeds in het donker, konden we een tijdje met elkaar praten. Uit de vragen en opmerkingen van de deelnemers bleek wel dat het voor menigeen een indrukwekkende ervaring is geweest.

Komende woensdag, 14 februari, is het Aswoensdag, het begin van de Veertigdagentijd, de tijd waarin we toeleven naar Pasen. Er is die avond om 19.00 uur een viering met Sing@Victor. De Veertigdagentijd is een tijd van bezinning en soberheid. Jezelf iets ontzeggen, wat extra’s voor een ander doen, het kan helemaal geen kwaad. Laten we daar op Aswoensdag mee beginnen!

In het kader van de Veertigdagentijd zijn er in oecumenisch verband vijf sobere maaltijden. Eén van deze maaltijden wordt in de pastorie van de Sint Victorkerk gehouden op 20 maart, van 17.30 uur tot 19.00 uur, met medewerking van het Parochiekoor. In de Rotonde leest u hoe u zich voor deze en de andere maaltijden kunt opgeven.

Sandra Hoffer, de dirigente van het koor Entre-Deux, is ook dirigente van een koor in Tuitjenhorn. Met dat koor, Ritmisch koor D`CYMO, komt zij op zaterdagavond 24 februari de viering opluisteren in onze kerk. D`CYMO is een koor dat uit ca. 25 leden bestaat. Eenmaal per maand verzorgen zij een viering in de Jacobuskerk in Tuitjenhorn. Toen het koor 25 jaar bestond, organiseerde het een korenfestival. Tot dan toe had het koor geen naam, maar vanwege het festival wilde men daar verandering in brengen. De eerste letters van de voornamen van de dirigenten die men tot dan toe had gehad, vormden achter elkaar het woord D`CYMO. Dat werd de naam van het koor. Inmiddels bestaat D`CYMO 41 jaar. Er zijn nog steeds leden die vanaf het begin meezingen. Ook dirigente Sandra Hoffer en pianiste Mariska Baas draaien alweer heel wat jaren mee. De liederen die het koor zingt, zijn vaak op bekende melodieën. De meeste liederen zijn in het Nederlands.

Misschien hebt u het al gezien, er hangen twee hartjes in de doopboom, waar normaal alleen geboortekaartjes in hangen. Op de hartjes staan de namen van de eerste twee dopelingen van dit jaar geschreven: Melissa Ligthart en Allart Jansen. Zo willen we de aandacht vestigen op de kinderen die gedoopt zijn en nu tot onze geloofsgemeenschap horen. Na verloop van tijd worden de hartjes weer uitgereikt aan de ouders.

Als u parochiaan bent van de Sint Victorkerk, dan krijgt u één dezer dagen de envelop van Kerkbalans weer in de brievenbus. Er is geen instantie waarbij we kunnen aankloppen voor een structurele bijdrage. Behalve dan natuurlijk bij u als parochiaan. U bent degene die de kerk in stand houdt, door uw kerkbezoek, door uw vrijwilligerswerk voor de kerk en/of door uw bijdrage aan de actie Kerkbalans. Laten we er met elkaar voor zorgen dat de kerk dit jaar weer bruist van energie en dat de penningmeester ook alle energierekeningen weer kan betalen. Ik beveel de actie Kerkbalans van harte bij u aan.

Het is een goede gewoonte de voorbereiding voor de Eerste heilige Communie te beginnen met een rondleiding in de kerk. Er zijn natuurlijk kinderen die zich al aardig thuisvoelen en de weg wel weten, maar er zijn ook kinderen bij die niet regelmatig komen. Hopelijk komt daar nog verandering in!We laten de kinderen het altaar zien met de relikwieën van Sint Victor, de sacristie met de kleding voor priesters en misdienaars, de kluis met het liturgisch vaatwerk, de biechtstoel (die we maar niet openmaken, want wat is er allemaal opgeborgen achter dat deurtje…), de glas-in-loodramen en veel andere bijzonderheden van ons kerkgebouw. Het hoogtepunt is letterlijk en figuurlijk toch wel het beklimmen van de kerktoren. We gaan tot de koorzolder, waar we een spectaculair uitzicht hebben over het interieur van de kerk. Het was voor de meesten hoog genoeg! Fijn om met 20 enthousiaste kinderen weer aan de slag te kunnen en ze voor te bereiden op hun grote dag: de viering van de Eerste heilige Communie op 22 april.

Van harte wens ik u allen een gezegend en een voorspoedig 2018. Obdam is een dorp waar heel veel gebeurt en waar mensen nog steeds voor elkaar klaarstaan. Laten we proberen dat in 2018 zo te houden! Tevens wil ik iedereen bedanken die mij een kaart of e-mail heeft gestuurd met goede wensen. Ik ben ieder jaar weer verbaasd hoeveel mensen de moeite nemen om dat te doen en voel me er vereerd en dankbaar mee. Het was mooi om ook dit jaar weer de Kersttijd mee te maken met al zijn vieringen en andere gebeurtenissen. Op 10 december maakte Milou Bakker haar entree in de kerk als dopeling. Ze deed het zo goed dat ze op Tweede Kerstdag de hoofdrol kreeg: zij was het kindje Jezus. Ze vond het allemaal reuze interessant. Rondkijkend, lachend, totaal niet bang, zo lag ze daar in de kribbe. De mensen en al het gedoe om haar heen konden haar niet deren. Het was weer een mooi spektakel, met schapen, een ezel, Maria en Jozef, herdertjes en engeltjes. Daarmee werd het Kerstfeest in de parochie afgesloten. De dag ervoor was er een mooie viering met het koor Sing@Victor, geleid door de tekstgroep van het koor. Zelf was ik op dat moment in de Marcuskerk in Hensbroek waar voor het laatst Kerstmis gevierd werd. Ook de vieringen op Kerstavond waren sfeervol en goed bezocht. Jeugdkoor De Victorzangertjes, met dit jaar gelukkig weer enkele nieuwe leden, zong heel goed tijdens de gezinsviering om 19.00 uur. Daarna was de beurt aan het Parochiekoor. Ook dit koor is de laatste maanden uitgebreid, door de komst van leden van het Gemengd Koor van Hensbroek. Daardoor kon dirigent Pierre van Diepen alle registers opentrekken. Tenslotte was er een eucharistieviering met Entre-Deux. Klokslag 23.00 uur arriveerde pastor Knol. Na een viering om 19.00 uur in Ursem en één om 21.30 uur in De Goorn moest hij zich haasten naar onze Victorkerk. Maar dat bracht de Kerstsfeer niet in gevaar. Tussen de vieringen door speelde een groep blazers van Muzieklust bekende Kerstliederen. Hierbij een woord van dank aan alle koren en muzikanten en aan iedereen die ervoor gezorgd heeft dat we in de Sint Victorkerk weer uitbundig Kerstmis konden vieren. Mensen uit andere parochies verbazen zich over het feit dat er hier in Obdam nog altijd drie vieringen zijn op Kerstavond, maar zolang u op Kerstavond naar de kerk blijft komen, denken we er niet over het aantal vieringen te verminderen. Op zaterdagavond 23 december was er ook een mooie viering met het Langedijker Koor. Voor dit koor hadden we 94 stoelen klaargezet, maar dat bleek niet voldoende te zijn. Het geluid van honderd zangers en zangeressen schalde door de kerk. En ook voor deze viering waren weer heel wat mensen naar de Sint Victorkerk gekomen. Ook onze Kerststallententoonstelling op 16 en 17 december was een groot succes. En dan heb ik het nog niet gehad over onze eigen nieuwe Kerstgroep, waarvoor Jan Beentjes een stal heeft gebouwd. We hebben er heel veel complimenten voor in ontvangst mogen nemen. Nu ik dit schrijf, moeten we het feest van Driekoningen nog vieren, dus de Kerststal staat er nog in volle glorie, maar als u dit leest is de (demontabele) stal, de beeldengroep en ook alle Kerstversiering weer opgeruimd. En komende maandag worden ook de kerstbomen van het Kerkplein weer weggehaald, met dank aan de ondernemers die hiervoor verantwoordelijk waren. Nog vóór Kerst overleed plotseling Tom Wijnker en in de afgelopen week ontvingen we een overlijdensbericht van pater Jan Dekker. Van beiden vindt u hieronder een In Memoriam. Natuurlijk hoor ik ook berichten van mensen die ziek zijn, maar het lijkt er toch op dat de meeste Obdammers ongeschonden het nieuwe jaar zijn ingegaan. En dan hopen we toch maar weer dat we er aan het eind van het jaar allemaal nog zijn en dat we elkaar, als het jaar 2019 begint, weer met een hand en een zoen een zalig Nieuwjaar kunnen wensen. Pastor Bert Glorie

We hebben als parochie een bijzonder jaar achter de rug, waarin we nog een aantal activiteiten konden organiseren in het kader van het 125-jarig bestaan van ons kerkgebouw. We kunnen daarbij denken aan de mooie en succesvolle tentoonstelling in ‘t Tuinhuis, de vossenjacht voor de basisscholen, de vrijwilligersavond in De Brink, de Lourdesreis, de parochiebrunch op het Kerkplein en de slotviering met na afloop oranjetompoezen. En nu hebben we als uitvloeisel van dit jubileum komend weekend nog de grote Kerststallententoonstelling. Er zijn ons in dit jaar veel mensen ontvallen, waaronder enkele jonge mensen. We vinden het tegenwoordig niet meer normaal als iemand jong sterft. Daarom komt de klap des te harder aan. Gelukkig is Obdam nog steeds een dorp waar mensen elkaar kennen en naar elkaar omzien, zodat er voor de nabestaanden wel steun en aandacht is, maar de lege plek blijft. Er zijn in onze kerk elf kinderen gedoopt, als laatste op 10 december de kleine Milou Bakker. Ook is het Heilig Vormsel toegediend, aan twaalf meisjes, en waren er vijftien kinderen die hun Eerste Heilige Communie ontvingen. Er heeft in het afgelopen jaar geen enkel huwelijk plaatsgevonden in de Sint Victorkerk, maar daar komt dit jaar beslist verandering in! Wat mezelf betreft, kan ik zeggen dat ik me in Obdam steeds beter thuis ben gaan voelen. Ik maak de meeste dingen nu voor de derde keer mee en dat geeft me wat minder spanning dan in het begin. Tevens ben ik begonnen aan de voorbereiding op het Priesterschap. Het is een rijpingsproces waarin ik nog een lange weg te gaan heb. En tenslotte wil ik zeggen dat ik ongelofelijk blij en dankbaar ben dat er in onze kerk zoveel vrijwilligers zijn. Als pastor zou ik nergens zijn zonder de honderden vrijwilligers die zich wekelijks of nog vaker voor de parochie inzetten. Lieve mensen, ik dank jullie uit de grond van mijn hart! En ik wens u allen, mede namens de leden van de Parochieraad een zalig Kerstfeest en een gelukkig Nieuwjaar.

Op Tweede Kerstdag, dinsdag 26 december is er weer Kerst voor de allerkleinsten. Maria en Jozef en hun kindje zijn, terwijl ik dit schrijf, nog onderweg. We hebben ze hier nog niet gezien en hopen natuurlijk dat ze de Sint Victorkerk wel weten te vinden, want wij zorgen dat alles er klaar voor staat. Er ligt stro, er zijn schapen, er is een ezel. Er zijn ongetwijfeld ook herdertjes en engeltjes… En ik ben er zelf ook met mijn gitaar. We gaan er een gezellig uurtje van maken zo tussen 11.00 en 12.00 uur, met als alles goedkomt, Jozef en Maria en hun pasgeboren kindje als stralend middelpunt.

Een wens van veel parochianen is vervuld. Er is een nieuwe Kerstgroep aangeschaft voor onze Sint Victorkerk. Een groep met mooie, forse en toch ook speels bewerkte beelden. Voor zover ik er zelf een oordeel over kan geven, vind ik ze erg mooi. In elk geval passen ze qua grootte veel meer bij onze kerk dan de beeldengroep die we hadden en waarvan sommige beelden ook licht beschadigd waren. Jan Beentjes heeft voor de nieuwe Kerstgroep een passende stal gemaakt, zodat de beelden al bewonderd kunnen worden tijdens de Kerststallententoonstelling die gehouden wordt op zaterdag 16 en zondag 17 december