Berichten

Ook dit jaar is weer de actie Kerkbalans gehouden. De enveloppen zijn wel rondgebracht, maar konden deze keer niet worden opgehaald. Daarom hebt u als parochiaan niet alleen de gebruikelijke envelop, maar ook een herinneringsbrief in de bus gehad. De inkomsten van de actie Kerkbalans zijn onontbeerlijk voor het draaiend houden van de parochie. Gewoonlijk hebben we ook inkomsten via de collecteschaal, uitvaarten en misintenties. Maar die stroom is sinds de uitbraak van het corona-virus vrijwel helemaal opgedroogd. Veel onkosten lopen echter door en kunnen niet of nauwelijks worden gereduceerd. Daarom zijn we dit jaar extra blij met uw bijdrage. Misschien hebt u deze al overgemaakt. Dan danken we u daar hartelijk voor. Maar mocht het zo zijn dat u de parochie een warm hart toedraagt, maar er nog niet aan toe gekomen bent, vergeet het dan niet. U kunt uw bijdrage overmaken op ING-bankrekeningnummer NL38 INGB 0000 1601 62 of Rabo-bankrekeningnummer NL87 RABO 0138 0014 56 t.n.v. het R.K. kerkbestuur St. Victor Obdam met vermelding: Kerkelijke bijdrage 2021. Bij voorbaat dank!

Dit jaar gaan de parochies van regio De Waterkant tijdens de Vastenactie geld inzamelen voor Bake for Life. Deze stichting, opgericht door bakkerij Pater uit Avenhorn, is in onze parochie niet onbekend. Al 20 jaar bouwt Bake for Life bakkerijen in de Afrikaanse landen Oeganda en Kenia. Gehandicapten, wezen, kindsoldaten, alleenstaande moeders en mensen die door omstandigheden op jonge leeftijd school hebben moeten verlaten werken hier en leren het bakkersvak. Met het bakken verdienen ze een salaris waarmee ze in hun eigen levensonderhoud voorzien. De opbrengst vanuit De Waterkant wordt met 50% vermeerderd vanuit de landelijke opbrengst van de Vastenactie. Binnenkort leest u hier meer over dit project en over de manier waarop u hieraan uw bijdrage kunt geven. Veel informatie over de stichting Bake for Life vindt u op: bakeforlife

In onze kerk is er dit jaar geen viering op Aswoensdag. We missen het koor Sing@Victor, dat deze viering altijd opluisterde. En omdat men in Hoogwoud vroeg of ik daar in de Aswoensdagviering wilde voorgaan, heb ik besloten de viering hier te laten schieten. Sowieso kon het bekende askruisje op het voorhoofd niet worden uitgereikt. De as moet nu worden uitgestrooid op het hoofd van de deelnemers aan de viering. Ik weet nog niet hoe ik dat ga doen. Maar als u graag een Aswoensdagviering wilt bijwonen, dan kunt u dus op woensdag 17 februari ’s avonds naar de kerk van Hoogwoud gaan. U kunt diezelfde woensdag ook ’s morgens meedoen in de kerk in De Weere. Daar ga ik die ochtend samen met pastor Álvaro voor. Maar wat u ook doet, u krijgt dit jaar geen askruisje op uw voorhoofd.

De laatste jaren wordt in januari de actie ‘ik pas’ gehouden, oftewel ‘Dry January’. Het doel van deze actie is dat mensen na kerst en oud en nieuw een maand lang geen alcohol drinken. Maar waarom zou je dat in januari doen. In de katholieke traditie hadden we voor die droogte al een andere tijd gereserveerd: de vastentijd of veertigdagentijd, de tijd tussen carnaval en Pasen. Toen de ouderenbonden een jaar of tien geleden de actie ‘ik pas’ lanceerden, sloten ze zich nog bij deze traditie aan, maar al snel kozen ze dus voor januari. Het is alsof ze voorvoelden dat er een tijd zou komen waarin carnaval niet meer uitbundig gevierd kon worden… Die tijd is er nu. Maar daarom hoef je toch de veertigdagentijd die daarop volgt niet over te slaan! Ik doe dat in elk geval niet. Op Aswoensdag begin ik pas met ‘ik pas’. Tot Pasen probeer ik het droog te houden. Ik ga ervan uit dat ik, ondanks de reclame die er gemaakt is voor een ‘Dry January’, niet de enige ben. Daarnaast zijn er natuurlijk tal van andere manieren om de veertigdagentijd te markeren. Zo ken ik iemand die ieder jaar een ‘kijkwoestijn’ in een hoekje van de kamer zet. Het gaat om een soort altaartje met stenen en andere voorwerpen en enkele plantjes die groeien en tegen Pasen in bloei raken. Want dat is de bedoeling van de veertigdagentijd: toeleven naar Pasen, naar de dag van de opstanding van Jezus uit de dood. Dan is er in elk geval weer een goede reden om vrolijk te zijn en weer volop te eten en te drinken.

Op de donderdagen 18 en 25 februari en 4, 11, 18 en 25 maart wordt er tussen 14.00 en 15.00 uur weer Stille Aanbidding gehouden in onze kerk. De Stille Aanbidding is een gebedsvorm, waarbij een geconsacreerde hostie in een monstrans op het altaar wordt uitgesteld. Op die manier is Christus onder ons aanwezig en zo hebben wij de gelegenheid om in stilte bij de Heer te zijn. U kunt dus tijdens dit uur de kerk binnenlopen om te bidden. We weten dat er mensen zijn die graag weer eens naar de kerk zouden willen gaan, zonder gevaar voor corona. Daarvoor is de Stille Aanbidding een mooie gelegenheid. U bent van harte welkom.

Kinderen gaan in groep 8 een grote stap in hun leven zetten: ze maken een keuze voor een middelbare school. De meesten hebben niet eerder zo’n belangrijke keuze hoeven maken. Vanuit de kerk wordt aan ieder kind dat gedoopt is ook een vraag gesteld: wil je, net zoals je ouders of andere mensen in je omgeving, bij de kerk horen… Kinderen die daar wel oren naar hebben, kunnen, ondersteund door hun ouders of verzorgers, meedoen met het voorbereidingstraject op het sacrament van het heilig Vormsel. Voor kinderen die de Eerste heilige Communie hebben ontvangen, is het sacrament van het Vormsel een logische volgende stap. De opname in de geloofsgemeenschap wordt met het ontvangen van dit sacrament voltooid. Voor de vormelingen worden diverse bijeenkomsten georganiseerd. Natuurlijk wordt hen uitgelegd wat het Vormsel inhoudt en gaan ze met elkaar in gesprek, maar er wordt onder andere ook geknutseld en een bezoek aan de kathedrale basiliek Sint Bavo in Haarlem staat op het programma. We beginnen met een informatieavond voor de ouders op maandag 22 maart 2021 om 20:00 uur in de pastorie van de Sint Victorkerk. Op zaterdagavond 24 april 2021 is de voorstelviering waarin de Vormelingen zich presenteren aan de parochie en op vrijdagavond 18 juni 2021 is de feestelijke viering van het sacrament van het Vormsel. U kunt uw kind aanmelden door het formulier op de website uiterlijk op 1 maart 2021 in te vullen. Zie: Aanmeldformulier Vormsel Voor meer informatie kunt u contact opnemen met pastor Anne-Marie van Straaten: anne-marievanstraaten@ziggo.nl of 06 22759461

Ieder jaar krijgen kinderen uit groep 4 de gelegenheid om hun Eerste heilige Communie in de Sint Victorparochie te ontvangen. Dit jaar is vanwege de maatregelen tegen corona natuurlijk alles anders en onzeker. Toch gaan we een begin maken met de voorbereiding. We houden daarbij een slag om de arm en zijn voorbereid op uitstel van de diverse activiteiten. De meeste kinderen die aan dit traject meedoen, zijn als baby al gedoopt. Maar ook kinderen die nog niet gedoopt zijn, zijn van harte welkom. Zij kunnen tijdens het voorbereidingstraject het doopsel ontvangen. De eerste bijeenkomst met de kinderen is op Paaszaterdag. Ze vallen met hun neus in de boter, want we beginnen met het onderdeel ‘samen delen’, waarbij we gezamenlijk eten en drinken, vergelijkbaar met de manier waarop Jezus en zijn leerlingen dat destijds met Pasen hebben gedaan. Het project ter voorbereiding van de viering van de Eerste Communie start in principe op maandagavond 29 maart 2021 met een introductieavond voor de ouders. Op zaterdagavond 10 april stellen de communicanten zich voor aan de parochie en op zondagmiddag 27 juni is de Eerste Communieviering. U kunt uw kind aanmelden door het formulier op de website uiterlijk op 1 maart 2021 in te vullen. Zie: Aanmeldformulier Bij vragen kunt u terecht bij Hanneke Ocheda-Stoetzer: eerstecommunie@sintvictorparochie.nl

Op Eerste Kerstdag hebben Jean-Pierre en Mathieu Goorman voor het laatst als misdienaar, of ik moet eigenlijk zeggen, als acoliet, in de Sint Victorkerk gediend. Vaste kerkbezoekers kennen deze broers wel, jongens die niet alleen heel goed wisten wat ze moesten doen, maar ook heel zorgzaam omgingen met mij. Ze zijn resp. 9 en 8 jaar misdienaar geweest en zijn nu op een leeftijd gekomen dat het misdienen moeilijk te combineren is met school, stages en bijbanen. Jean-Pierre en Mathieu kenden de kneepjes van het vak dus al toen ik hier kwam. Maar veel dingen moesten ineens anders. Niet alleen omdat ik toen nog geen priester was, maar uiteraard ook vanwege mijn handicap. Daar hebben deze jongens altijd heel flexibel op ingespeeld. Het was heel fijn om met hen samen te werken. Jean-Pierre en Mathieu, vanaf deze plaats nogmaals dank daarvoor. In de afgelopen maanden hebben zich zes meisjes en een jongen aangemeld om misdienaar te worden. Op zaterdag 30 januari hebben ze onder leiding van koster Koos Vlaar voor het eerst geoefend. In de komende tijd lopen ze mee met de twee ervaren misdienaars die we nog hebben. Daarna kunnen ze zelf aan de slag. Ik ben heel blij met de komst van deze jongelui. Ik heb nu eenmaal wat meer hulp nodig dan andere priesters. Ik ben ook blij dat een koster het initiatief genomen heeft om met ze te gaan oefenen, want ook dat is voor mij niet makkelijk. Ik hoop dat de aspirant-misdienaars het vak gauw onder de knie hebben en het leuk gaan vinden om in de kerk behulpzaam te zijn. Mijn eerste indruk is dat dat wel gaat lukken.

In de pastorie, en met name in het woongedeelte op de eerste verdieping, is de laatste weken hard gewerkt. De deuren, de muren, de plafonds en de trap zijn geschilderd, er zijn nieuwe lampen opgehangen en er is nieuwe vloerbedekking gelegd. En passant zijn er ook kleinere klussen gedaan. Voor een deel van het schilderwerk is Theo Munster ingeschakeld en voor het leggen van de vloerbedekking Leon Borst, maar verder is het een klein groepje vrijwilligers geweest dat alle werkzaamheden heeft verricht. Ik wil iedereen die aan deze grote opknapbeurt heeft meegewerkt hartelijk daarvoor bedanken. Daarbij horen natuurlijk ook de mensen die een bijdrage hebben geleverd aan de actie ‘een warm welkom’. Ik voelde me hier vanaf het begin al welkom, maar dat jullie bereid waren de hele pastorie voor me op te knappen en deels opnieuw in te richten, doet me erg goed. Natuurlijk hoop ik hier nog lang te blijven, maar ik hoop tevens dat ik niet de laatste priester ben die zich in onze mooie pastorie thuis zal voelen.

Komt u ook te gast? Met die vraag kwamen we u de afgelopen jaren uitnodigen voor de Ontmoetingsdagen in Wognum. Vorig jaar waren alle voorbereidingen al klaar en veel gasten hadden zich al opgegeven, maar toen kwam Corona. Helaas heeft het comité opnieuw moeten besluiten geen Ontmoetingsdagen te houden. Het is erg jammer, maar de ontwikkelingen zoals die nu zijn, geven daartoe nog geen mogelijkheden en zij vinden het onverantwoord om in deze situatie de Ontmoetingsdagen door te laten gaan. Als werkgroep Ontmoetingsdagen hebben wij hier alle begrip voor. We hebben tenslotte te maken met kwetsbare gasten. We vertrouwen erop dat wij volgend jaar op vrijdag 22 april en zaterdag 23 april 2022 de Ontmoetingsdagen in Wognum weer kunnen organiseren op de manier zoals wij dat gewend zijn. Wij zouden het heel fijn vinden als wij elkaar dan weer kunnen ontmoeten. Weer samen kunnen vieren en genieten van deze twee bijzondere dagen. Komt u dan ook te gast? Wees allen voorzichtig, denk om u zelf en om elkaar en laten we met z’n allen hopen dat dit virus snel onder controle is, zodat we elkaar daarna weer op een gezonde manier kunnen ontmoeten. Hartelijke groet, werkgroep Ontmoetingsdagen Wognum, Agaath de Boer – Bakker Ans Leek – Broers Astrid Wittebrood – Schouten Reina Dignum – Vlaar

Vanaf het begin van de corona-crisis hielden we de kapelvieringen op donderdagochtend in de kerk. Daar is natuurlijk volop ruimte en veel meer afstand. Letterlijk maar helaas ook figuurlijk. Veel van de vaste bezoekers van de kapelvieringen komen niet meer naar de kerk en hebben we al maandenlang niet meer gezien. Ik snap dat natuurlijk. Je moet je veilig voelen en het veiligst is het nou eenmaal om thuis te blijven en zo min mogelijk mensen te ontmoeten. En daarbij; hoe mooi de kerk ook is, de sfeer, het intieme en gezellige van de kapelvieringen kunnen we helaas niet vasthouden. In gedachten loop ik de stoelen van de Marcuskapel na… en ik mis de mevrouw die altijd links vooraan zit, ik mis de mevrouw met haar supermoderne hoortoestel, de mevrouw met de rollator, de meneer die soms brommend instemt met wat er verteld wordt. Ik mis die stralende mevrouw van 90+ die ik zo graag wil knuffelen en dat echtpaar dat nooit een donderdagviering oversloeg, die lieve mevrouw die na het overlijden van haar man steeds een luisterend oor vond bij de koffie na afloop… en al die anderen.. ik mis jullie allemaal! Er komt een einde aan deze nare tijd, het licht blijft schijnen, het kan niet anders en tot dan moeten we volhouden. Zoals Amanda Gorman, die 22-jarige dichteres bij de inauguratie van Joe Biden zei aan het einde van haar verhaal: Het licht blijft altijd schijnen. Als je de moed maar hebt het te zien. Als je de moed maar hebt het te zijn. Lieve allemaal, ik denk aan jullie, wens jullie het allerbeste en hoop jullie weer te ontmoeten in betere tijden. Aanstaande donderdagochtend steek ik een kaarsje aan voor jullie in de kerk. Lieve groet, Hanneke Ocheda-Stoetzer

Mieke Telkamp vroeg het zich vijftig jaar geleden al af: ‘waarheen leidt de weg die wij moeten gaan’… De eerste Christenen werden ‘mensen van de weg’ genoemd. Zij geloofden dat het mogelijk was om de weg van Jezus te volgen. God liefhebben boven alles en je naaste liefhebben als jezelf. Met die aanwijzingen moest die weg begaanbaar zijn. Geloven begint met het verlangen dat dat mogelijk is. En daarbij komt het vertrouwen dat het inderdaad zal lukken. Met verlangen en vertrouwen durfden ze iets aan te pakken, of het nu ging om de zorg voor mensen in nood of om een leven van gebed. In de beste gevallen was het een combinatie van beide. Gebed heb je nodig om de moed niet te verliezen, om je geloof op sterkte te houden. Zo wordt er bij een uitvaart als we iemand de kerk uitdragen nog steeds gezongen: ‘dat de engelen je mogen begeleiden naar het Paradijs’. We weten helemaal niet of dat zo is, maar we verlangen ernaar en we vertrouwen erop dat het zo zal zijn. Als ik als priester de consecratiewoorden uitspreek kunnen we er ook niet zeker van zijn dat brood en wijn veranderen in het lichaam en bloed van Christus. Hoe dat precies gebeurt, dat blijft een mysterie, maar we gaan er gewoon van uit dat het zo zal zijn. Daarbij mogen we ons gesteund voelen door de woorden van Jezus en door twintig eeuwen katholieke traditie. Maar dat is niet alles. Er zit in geloof ook altijd een moment van overgave. Je wordt persoonlijk geraakt en je stemt ermee in. Dat doe je maar voor een deel met je verstand, want helemaal te vatten is het niet. Ook je wil en je gevoel spreken een woordje mee. Zo geef je jezelf een plaats in dat grote verhaal van God en de mensen. Zo waag je je op die weg, die weg waarvan je nooit zeker weet waar die je zal brengen, maar waarvan je mag hopen en vertrouwen dat je datgene zult ontdekken wat het beste is. Als Jezus zegt: ‘Ik ben de weg, de waarheid en het leven’, dan klinkt dat nogal dogmatisch, maar Hij bedoelt niets anders dan: ‘probeer die weg te gaan die Ik gegaan ben: die leidt je naar het ware leven, een leven waarbij er een beroep op je kan worden gedaan door God en door de medemensen’. Accepteer dat maar. Je zult zien dat je uiteindelijk goed uitkomt.

Zaterdag 16 januari jl. is de Actie Kerkbalans ingeluid. Er zijn weer vele vrijwilligers in touw geweest om deze actie mogelijk te maken. Dit jaar kunnen we door het coronavirus de enveloppen niet persoonlijk bij u ophalen. Daarom bij deze een herinnering. Hebt u uw bijdrage al toegezegd? Dan willen we u daar hartelijk voor bedanken! Heeft u uw envelop nog niet bij één van onze inleveradressen ingeleverd of heeft u uw bijdrage nog niet over gemaakt, dan vragen wij u dit alsnog te doen. U kunt uw bijdrage overmaken op ING-bankrekeningnummer NL38 INGB 0000 1601 62 of Rabo-bankrekeningnummer NL87 RABO 0138 0014 56 t.n.v. het R.K. kerkbestuur St. Victor Obdam met vermelding: Kerkelijke bijdrage 2021. De inkomsten uit Actie Kerkbalans zijn van essentieel belang voor het goed functioneren van onze kerk. Dankzij uw bijdragen kunnen we onze belangrijke taken blijven vervullen en nieuwe plannen maken. Geef vandaag voor de kerk van morgen. Tot slot een woord van dank aan alle vrijwilligers die ook dit jaar weer hebben meegeholpen met de actie. Hartelijk bedankt voor jullie inzet, zonder jullie was dit niet gelukt! Met vriendelijke groet, Werkgroep Kerkbalans Sint Victorparochie Obdam E-mail: werkgroep-kerkbalans@sintvictorparochie.nl

Al enige tijd zijn de vrijwilligers Jan, Peter, Wim, Tom en Gerda bezig om de eerste verdieping van de pastorie, het woongedeelte van pastor Bert, op te knappen. In de jaren ’60 van de vorige eeuw was de mode ‘recht en slecht’ d.w.z. dat de mooie paneeldeuren van de pastorie, daardoor allemaal van hardboard werden voorzien. Graag wilden we alles weer in oude glorie herstellen, dus dat betekende dat er 26 deuren onderhanden genomen moesten worden!!. En bij meer dan de helft hiervan; board verwijderen, schuren, plamuren, kitten en dat meerdere keren, voordat de deur weer toonbaar was. Ook de deurklinken zijn weer in de oude stijl teruggebracht. De plafonds en muren worden opnieuw gesausd door Theo Munster. Een gebouw van meer dan 125 jaar oud kent ook gebreken, dus bij het grote glas-in-loodraam moesten delen van het kozijn die verrot waren, worden aangepakt. De waterleiding naar de wastafel in de slaapkamer had verschillende toevoerkraantjes, die verstopt bleken te zijn. De lampen in alle vertrekken, zijn nog uit de tijd van pastoor Beemster, dus ook die worden vervangen door mooie bij het gebouw passende exemplaren. Op de hele bovenverdieping komt nieuwe vloerbedekking. Inmiddels heeft pastor Bert samen met Hanneke Ocheda bij Borst nieuw meubilair voor de zitkamer uitgezocht. Het kleine slaapkamertje aan de voorkant is omgetoverd tot bibliotheek, zodat pastor Bert voldoende ruimte heeft om zijn dikke brailleboeken op te bergen. De trap wordt geschilderd en de loper gereinigd. Ellen zorgt dat alle vitrage één kleur krijgt. Kortom er wordt heel hard gewerkt om pastor Bert een warm thuis te geven. [gallery columns="4" size="medium" ids="eyJ1cmwiOiJodHRwczpcL1wvc2ludHZpY3RvcnBhcm9jaGllLm5sXC93cC1jb250ZW50XC91cGxvYWRzXC8yMDIxXC8wMVwvSU1HXzA4MjQtcm90YXRlZC5qcGciLCJ0aXRsZSI6IklNR18wODI0IiwiY2FwdGlvbiI6IiIsImFsdCI6IiIsImRlc2NyaXB0aW9uIjoiIn0=,eyJ1cmwiOiJodHRwczpcL1wvc2ludHZpY3RvcnBhcm9jaGllLm5sXC93cC1jb250ZW50XC91cGxvYWRzXC8yMDIxXC8wMVwvSU1HXzA4Mjgtcm90YXRlZC5qcGciLCJ0aXRsZSI6IklNR18wODI4IiwiY2FwdGlvbiI6IiIsImFsdCI6IiIsImRlc2NyaXB0aW9uIjoiIn0=,eyJ1cmwiOiJodHRwczpcL1wvc2ludHZpY3RvcnBhcm9jaGllLm5sXC93cC1jb250ZW50XC91cGxvYWRzXC8yMDIxXC8wMVwvSU1HXzA4NDEtcm90YXRlZC5qcGciLCJ0aXRsZSI6IklNR18wODQxIiwiY2FwdGlvbiI6IiIsImFsdCI6IiIsImRlc2NyaXB0aW9uIjoiIn0=,eyJ1cmwiOiJodHRwczpcL1wvc2ludHZpY3RvcnBhcm9jaGllLm5sXC93cC1jb250ZW50XC91cGxvYWRzXC8yMDIxXC8wMVwvSU1HXzA4MjUtcm90YXRlZC5qcGciLCJ0aXRsZSI6IklNR18wODI1IiwiY2FwdGlvbiI6IiIsImFsdCI6IiIsImRlc2NyaXB0aW9uIjoiIn0="]

Antje van Straalen werd in 1932 geboren in een warm tuindersgezin aan de Grote Zomerdijk in Wognum. Ze is een gevoelig meisje, dat moeilijk van huis kan, maar ze is ook fel en intelligent. Ze krijgt verkering met Jan Langedijk uit de Weere, die graag een kruidenierszaakje wil beginnen in een katholiek dorp. Dat lukt in Obdam. In 1955 trouwen ze. Ze krijgen vier kinderen: Elza, Nico, Hans en Monique. In 1963 openen ze de eerste zelfbedieningszaak, de Spar. Het is keihard werken, maar de winkel loopt goed. Toch houden Jan en Annie er in de loop van de jaren zeventig mee op. Annie vindt het eigenlijk veel leuker om voor haar gezin te zorgen. Ze gaat ook vrijwilligerswerk doen. Annie is een vrouw die makkelijk en spontaan praat in sappig West-Fries. Ze maakte van haar hart geen moordkuil. Als ze zich zorgen maakte, zocht ze rust in de natuur. Ze was verknocht aan het West-Friese landschap en kon daar in alle seizoenen van genieten. Het laatste jaar van haar leven bracht zij door in De Horstenburgh. Dat was geen gemakkelijke tijd voor haar. Ze hield zo van de gezelligheid en ging zo graag naar buiten, maar vanwege de lockdown mocht er nog maar heel weinig. Lichamelijk ging ze ook hard achteruit. Ze overleed op Nieuwjaarsdag. Gelukkig kon ze nog worden opgebaard in haar oude appartement. Op 8 januari hielden we de afscheidsdienst in de Sint Victorkerk, waarna we haar naar het kerkhof bij het Brakenkerkje hebben gebracht. Daar werd zij herenigd met haar man Jan. Moge zij nu opgenomen zijn in het stralende licht van God en ook daar weer met Jan verenigd zijn. Pastor Bert Glorie

Na een kort ziekbed overleed op Eerste Kerstdag Hans Immink. Corona heeft hem de das omgedaan. Hans is 78 jaar geworden. Hij was een telg uit de bekende Obdamse kappersfamilie Immink, maar ging zijn eigen weg. Hij werd boekhouder bij transportbedrijf Bijvoet en al snel ook mede-eigenaar. Hij trouwde met Willy de Lange uit de Schermer. Ze kregen vijf kinderen: vier zoons en een dochter. De oudste twee zoons, Rob en Leon, zijn hen op volwassen leeftijd ontvallen. Beide keren was dat een klap die hard aankwam. Toch wisten Hans en Willy de draad op te pakken en weer van het leven te genieten. Hans was een man met grote talenten, maar ook met uitgesproken meningen. Als directeur van Bijvoet kon hij goed zijn koers uitzetten en was hij eerlijk en rechtvaardig. Ook voor het verenigingsleven in Obdam heeft hij zijn talenten op veel manieren weten te benutten.

Op 3 december overleed George Bakker, een man die zijn hele leven in Obdam heeft gewoond. Hij werd geboren in 1940 in een groot tuindersgezin. Aanvankelijk trad hij in de voetsporen van zijn vader. Toen hij last kreeg van reuma, werd hij commissionair bij de Hobaho. Met zijn klanten, de bollenkwekers van heel Noord-Holland, kon hij het goed vinden en het handelen was zijn lust en zijn leven. George was dan ook altijd onderweg. Een andere, levenslange passie van George, was Victoria O. Toen hij zelf niet meer kon voetballen, zette hij zich op allerlei andere manieren in voor zijn club en hij bleef een trouwe en enthousiaste supporter. George was getrouwd met Jannie Vlaar. Ze kregen drie kinderen, twee dochters en een zoon.

Vanuit de Sint Victorparochie was Gerrit Bakkum dit jaar genomineerd voor de eretitel ‘Vrijwilliger van het jaar’ in de gemeente Koggenland. We vonden dat hij die eer had verdiend, omdat hij voor de parochie het een en ander doet, maar ook omdat we weten dat hij voor diverse andere verenigingen actief is. In de Sint Victorkerk is hij voorzitter en coördinator van de avondwake- uitvaartgroep. Ook maakt hij regelmatig attributen die we gebruiken bij de Allerzielenviering of bij uitvaarten. Maar hij is als vrijwilliger ook betrokken bij het Repair Café, de wielerronde, de avondvierdaagse, de buurtbus, de Brink en de Drafbaan in Alkmaar. Vanwege alle corona-maatregelen liggen de meeste activiteiten nu stil, maar als het allemaal weer mag en kan, pakt Gerrit graag overal zijn vrijwilligerswerk weer op. Maandagmiddag rond tien over drie werd er vanuit het gemeentehuis contact gezocht met Gerrit. De burgemeester had van tevoren laten weten dat ze graag wilde beeldbellen. Parochieraadslid Ellen de Boer was daarom naar huize Bakkum getogen, om er zeker van te zijn dat dat zou lukken. Gerrit en Tiny waren al wel op de hoogte gebracht van de nominatie, maar toen ze hoorden dat Gerrit daadwerkelijk was uitverkozen, was dat toch nog een verrassing. Ellen en ik hebben hem namens de parochie een bos bloemen overhandigd. Ook van de gemeente kwam er een mooi boeket. De prijs heeft Gerrit nog niet in ontvangst mogen nemen, maar ongetwijfeld zal de burgemeester er wel voor zorgen dat dat gebeurt. Gerrit, deze eretitel is je van harte gegund. Nogmaals van harte gefeliciteerd! Gerrit en Tiny Bakkum in weekblad ‘De Kogge’

In de afgelopen maanden is er door vrijwilligers hard gewerkt om op de bovenverdieping van de pastorie de deuren, de kozijnen en de plinten te schilderen. Op veel deuren is in het verleden een hardboardplaat gespijkerd. Die platen zijn nu weer verwijderd en de spijkergaatjes dicht geplamuurd, zodat de originele deuren weer in oude luister konden worden hersteld. In de komende weken zal de kwast worden overgenomen door Theo Munster. Hij schildert de wanden en de plafonds. Er komt ook nieuwe vloerbedekking in dit gedeelte van de pastorie. Door het werk van de vrijwilligers kunnen we de onkosten van deze opknapbeurt relatief laag houden. Dank aan al degenen die tot nu toe geholpen hebben. Het werk gaat nog even door. De kamers op de bovenverdieping moeten ontruimd worden, de vloerbedekking moet worden verwijderd, en als de nieuwe vloerbedekking erin ligt, moet alles uiteraard weer ingericht worden. Ook hiervoor steken vrijwilligers hun handen weer uit de mouwen. Ikzelf word vanaf donderdag 14 januari verbannen van de pastorie. Dat is misschien ook maar het beste… Op dinsdag 26 januari ben ik er weer. Ik ben telefonisch bereikbaar, maar uitvaarten en andere kerkdiensten worden in principe overgenomen door parochianen of door mijn collega-pastores uit de regio. Ik maak van de nood een deugd en ga vakantie houden in Egmond aan de Hoef, waar ik vandaan kom.

De stroom felicitaties vanwege mijn priesterwijding was nauwelijks opgedroogd of de eerste kerstkaarten vielen in de brievenbus van de pastorie. Er kwamen er ook dit jaar weer heel veel. Alle parochianen die een kaart geschreven hebben, wil ik daarvoor van harte bedanken. De kaarten worden uiteraard voorgelezen. Steeds meer mensen sturen hun kerstwens per e-mail. Deze berichten kan ik zelf lezen, en het is voor mij ook makkelijk om even een mailtje terug te sturen, maar het blijft toch bijzonder om zoveel zelf geschreven en vaak ook zelf gemaakte kaarten te ontvangen. Nogmaals hartelijk dank daarvoor.

Plotseling werden nachtmissen met kerkgangers verboden. In onze parochie hadden we al besloten dat we als het zover zou komen de nachtmissen zouden overslaan. In Spanbroek zou wel een nachtmis worden gevierd, die gestreamd zou worden door een zoon van Dirk Scheringa. Pastor Nico Knol zou daarin voorgaan. Ik heb me bij hem aangesloten en uiteindelijk kwamen ook pastor Álvaro en pastor Anne-Marie erbij, zodat we met ons vieren konden voorgaan. Dat was voor ons als pastores van de regio een unieke gebeurtenis. Eerste Kerstdag was er wel een viering in de Sint Victorkerk, evenals Tweede Kerstdag en zondag 27 december. In al deze vieringen werden kerstliederen gezongen door enkele leden van het Parochiekoor met Pierre van Diepen aan het orgel. Ik was blij dat we op deze manier de mensen die niet naar de nachtmis konden komen een paar alternatieve mogelijkheden konden bieden. Van de gelegenheid op Tweede Kerstdag en op de zondag daarna werd overigens nauwelijks gebruik gemaakt. Wat wel een succes was, was de openstelling van onze kerk op Eerste Kerstdag. Een kleine zestig belangstellenden kwamen tussen 11.00 en 14.00 uur even sfeer proeven in de kerk. Op Oudjaarsdag waren er twee vieringen, om 9.00 uur (de tijd van de gewone Kapelviering) en om 19.00 uur. In beide vieringen verzorgde Ellen de Boer de muziek via haar smartphone en onze geluidsinstallatie. Ze had gekozen voor een aantal Engelse kerstliederen. In de viering ’s morgens ging pastor Nico Knol voor. Hij hield een mooie, persoonlijke preek over het gevaar dat je jezelf voorbij holt en dat je dat uiteindelijk een keer moet bekopen. Mooie woorden om bij stil te staan aan het eind van het jaar. Woorden om regelmatig aan terug te denken… ’s Avonds mocht ik zelf voorgaan, terwijl er buiten, ondanks het verbod, regelmatig knallen van vuurwerk te horen waren. Ook bij u thuis zullen Kerstmis en Oud en Nieuw anders geweest zijn dan voorheen… Misschien intiemer en mooier… Misschien saaier en eenzamer… Laten we hopen dat we volgend jaar weer min of meer terug zijn bij het oude normaal. Dat iedereen die dat wil de nachtmis weer kan bezoeken. Dat we weer een viering met kinderen kunnen hebben en Kerst voor de allerkleinsten met een levende kerststal. Dat onze drie koren weer voluit mogen zingen. Alleen het vuurwerkverbod, dat mag wat mij betreft wel gehandhaafd blijven!

De kerstbomen zijn weer weggehaald van het kerkplein, de saaie januarimaand is al een eind op streek en de corona-maatregelen blijven van kracht. Vrijwel alle leuke dingen moeten we nog even uitstellen… Maar wat we kunnen blijven doen, is bidden. Gewoon rustig bidden. Daarmee kunnen we de lange winter door komen. Daarmee kan ons vertrouwen weer een beetje groeien. Is God boos op ons en heeft hij daarom tante Corona op ons afgestuurd? Dat kan ik niet geloven! Veel mensen, ook hier in Obdam, zijn door de ziekte getroffen. Anderen zijn niet ziek geworden, maar wel in een isolement terechtgekomen. Het corona-virus is volgens mij geen straf van God, maar deze tijd mag voor ons wel een tijd van bezinning worden. Wat moeten we in ons leven voortaan anders gaan doen… Laten we daarover nadenken… En laten we vol vertrouwen blijven bidden, want er gloort ondanks alles weer hoop.

Iedere dinsdagmiddag zijn José Appelman en Jan Beentjes op de pastorie aanwezig om de werkzaamheden te verrichten die horen bij het Parochiesecretariaat. Ze maken dan ook weer een nieuw nummer gereed van het wekelijkse mededelingenblad Kerkvizier. Het wordt achterin de kerk neergelegd, zodat kerkbezoekers het kunnen lezen en eventueel mee naar huis kunnen nemen. Mensen die een kerkradio hebben, krijgen het blad met het misboekje van die week thuisbezorgd. Omdat sommige mensen in deze tijd liever niet naar de kerk gaan, maar misschien de Kerkvizier toch wel zouden willen lezen, willen we het blad via e-mail aanbieden. U krijgt dan elke week de Kerkvizier op uw computer of smartphone en dat geeft ons meteen de gelegenheid om eventuele wijzigingen en andere wetenswaardigheden door te geven. In deze corona-tijd moeten beslissingen soms inderhaast worden genomen. Publicatie in de Rotonde is dan niet meer mogelijk, maar via e-mail kunnen we u dan nog wel een berichtje sturen. Als u zich abonneert op de Kerkvizier via e-mail, dan gaan wij ervan uit dat u op dit soort berichten prijs stelt. Het enige wat u hoeft te doen, is een mailtje sturen naar info@sintvictorparochie.nl. Als u in de onderwerp-regel het woord Kerkvizier zet, dan weten we dat u via dat e-mailadres de Kerkvizier wilt ontvangen.

Mensen ontmoeten elkaar, worden lid van werkgroepen of voeren samen werkzaamheden uit door een verbinding te zoeken met onze kerkgemeenschap. Daarom is de kerk voor de gemeenschap van Obdam en Hensbroek van grote waarde. Juist deze verbindende activiteiten zijn door het coronavirus weggevallen. Verbinding is binnen onze geloofsgemeenschap belangrijk. Als het weer mogelijk is, willen we deze activiteiten oppakken. Nu en in de toekomst. Het thema is dit jaar niet voor niets ‘Geef vandaag voor de kerk van morgen’. Net als voor een huishouden, is een gezonde financiële situatie belangrijk voor de kerk. Vandaar dat we elk jaar u om een vrijwillige bijdrage vragen. Een noodzakelijk verzoek, want de inkomsten uit Kerkbalans vormen de financiële basis voor onze kerk. Tussen 18 en 30 januari ontvangt u daarom een envelop met daarin een brief met het verzoek om bij te dragen. Uw bijdrage kunt u (digitaal) overmaken of u kunt de acceptgirokaart gebruiken. En heeft u wel eens gedacht aan een overeenkomst voor minimaal 5 jaar? Hierover vindt u meer informatie in de informatiefolder die in januari bij u in de bus valt. Om alles goed te regelen, zoeken we nog mensen, die ons kunnen helpen met het lopen van een wijk. Wilt u zich één keer per jaar inzetten voor onze kerk door een wijk te lopen? Neem dan contact op met Ellen de Boer tel. 0226-45 30 22. Op zaterdag 16 januari wordt om 10.30 uur de actie Kerkbalans ingeluid. Helaas zonder het inmiddels bekende samenzijn op de pastorie. Door het coronavirus is dat niet mogelijk. De lopers kunnen de tassen deze dag tussen 10.30 en 12.00 uur bij de pastorie ophalen. Zij brengen de enveloppen dit jaar alleen rond, maar halen ze niet op zoals andere jaren. Wij hopen dat u toch wilt geven voor de kerk van morgen. Hiertoe kunt u de envelop inleveren bij een van de adressen die op de envelop vermeld staan. Mogen wij op u rekenen in deze zware tijd? Dankzij uw bijdragen kunnen we onze belangrijke taken blijven vervullen en nieuwe plannen maken. Geef vandaag voor de kerk van morgen. Alvast hartelijk dank voor uw bijdrage! Met vriendelijke groet, Werkgroep Kerkbalans St. Victorparochie Obdam Email: werkgroep-kerkbalans@sintvictorparochie.nl