Berichten

Zaterdagochtend een rondje hardlopen, zaterdagmiddag een kindje dopen, zaterdagavond een Mis met Entre-Deux, zondagochtend een Mis in De Weere en zondagmiddag een bedevaart naar de Lourdeskapel in Zwaag. Zo zag mijn weekend eruit. Ik vind het allemaal mooi om te doen. Ik zou het niet hebben willen missen. Maar als je me vraagt waarover ik het liefst zou willen schrijven, dan is dat toch het Doopsel dat ik heb mogen toedienen. Hoofdpersoon was deze keer Jan van de Weerd, een jongetje van bijna twee jaar, mooi aangekleed in pak, net als zijn vader Henk. Het doet mij altijd wat om een kind op deze manier op te nemen in de geloofsgemeenschap. Een kind is niet alleen een kind van zijn ouders, maar ook van God. Ik ga ervan uit dat alle mensen kinderen van God zijn, maar met het Doopsel bevestigen we dat. Alsof iets wat er in aanleg al was, nu in werking wordt gesteld. Het lijntje met God dat er al lag, daar begint nu stroom doorheen te gaan. Het gaat om liefde die er al was, liefde van de ouders en peetouders voor het kind, maar ook de liefde van God. Die wordt nu voelbaar… Of de ouders dat ook zo voelen, weet ik niet, maar zo voel ik het in elk geval. Het is nu zondagavond. Mijn weekend is nog niet voorbij. Morgen is de uitvaart van de moeder van een goede vriendin van me in Ursem, waarin ik mag voorgaan. Gelukkig heb ik nog een paar uurtjes om te bedenken wat ik daar ga zeggen. Pastor Bert Glorie

Koren, sportclubs, cursussen en andere bijeenkomsten, het is allemaal weer begonnen of het begint binnenkort. Het verenigingsleven gaat weer van start. Met de kerk is dat anders. Daar is alles de hele zomer doorgegaan. Ieder weekend was er een viering in de kerk. Op donderdagochtend kon iedereen terecht in de Marcuskapel en ook de bewoners van de Horstenburgh bleven niet verstoken van hun wekelijkse viering op vrijdagavond. Zeker als je zelf een regelmatige kerkganger bent, dan heb je eigenlijk niet het idee dat je aan een nieuw seizoen begint.

Voor de vierde keer organiseren wij bijeenkomsten Verlies en Rouw. We komen samen op de maandagen 6 oktober, 20 oktober, 3 november en 17 november van 10.00 tot 12.00 uur. De bijeenkomsten zullen gehouden worden in het parochiecentrum van de Sint Bonifatiuskerk, Spanbroekerweg 186, 1715 GV Spanbroek. Een kwartier van te voren zal de deur open zijn. Voor koffie, thee en wat lekkers wordt gezorgd.

Stemt u ook voor ons monumentale pand? We hebben elke stem héél hard nodig!!! Ook dit jaar doen wij weer mee met de Rabo ClubSupport, de sponsoractie van de Rabobank. De leden van de Rabobank bepalen met hun stem naar welke organisatie het beschikbare subsidiegeld naar toe gaat. In het centrum van het dorp staat heel fier de Sint Victorkerk. Dit 130 jaar oude pand heeft heel veel zorg nodig en dat kost enorm veel geld. Denk alleen maar aan het onderhoud en reparaties van kerk en pastorie, het verzorgen van het kerkhof en de tuin, de verduurzaming van beide panden om zo de energiekosten te drukken. Kortom; willen we dit prachtige monumentale pand voor Obdam behouden, dan hebben we uw stem héél hard nodig! Van 1 tot 23 september kan er weer gestemd worden op de Sint Victorkerk via de RABO-app of www.rabobank.nl/particulieren/leden/clubsupport U vindt ons onder: Sint Victorkerk Obdam Alvast bedankt voor uw steun! Stichting onderhoud en restauratie Victorkerk.

Lourdes, de plek waar Maria aan Bernadette verschenen is. De plek waar de aarde de hemel raakt. Waar de tijd even stilstaat en waar je hart open gaat. Lourdes is voor iedereen: oud of jong, ziek of gezond, gehandicapt of niet gehandicapt, iedereen voelt zich thuis in Lourdes. Er is tijd voor devotie en tijd voor gezelligheid, er wordt gelachen en gehuild en alles mag. We vertrekken op zondag 31 mei 2026 en komen zondag 7 juni weer thuis. En dit keer gaan we niet vliegen maar we maken gebruik van een luxe touringcar! We logeren vijf nachten in Lourdes en de laatste nacht in Nevers, waar Bernadette opgebaard ligt en waar we overnachten in het klooster waar zij gewoond heeft.

Het Nederlandse woord ‘vakantie’ komt van het Latijnse ‘vacare’. Dat betekent: vrij zijn. Vrijheid heeft twee kanten: je kunt vrij zijn van iets. In dat geval heb je ergens geen last van. Maar je kunt ook vrij zijn vóór iets. In dat geval ben je ergens ontvankelijk voor. Als we vakantie vieren, dan gaat het om beide vormen van vrijheid. Je bent vrij van werk of school, vrij van allerlei verplichtingen thuis, maar je stelt je ook open voor nieuwe belevenissen en ontmoetingen. Daar maak je jezelf vrij voor.

Meteen na zijn aantreden in 2013 publiceerde Paus Franciscus een brief over evangelisatie: ‘Evangelii Gaudium’, oftewel de vreugde van het Evangelie. Hij was niet de eerste Paus die opriep tot evangelisatie. Ook zijn voorgangers Paulus VI, Johannes Paulus II en Benedictus XVI hadden al geconstateerd dat het met de kerk in Europa en Noord-Amerika bergafwaarts ging en dat een nieuwe vorm van evangelisatie noodzakelijk was. In Nederland had dat tot dan toe tot weinig concrete resultaten geleid. Maar paus Franciscus leek het tij mee te hebben. Hij pleitte voor de vorming van een missionaire, barmhartige en luisterende kerk. Maar evangelisatie op het platteland van West-Friesland… Zou dat gaan? Zouden hier nieuwe mensen enthousiast te krijgen zijn voor het geloof? En als dat wel zou lukken, zou er dan geen tweespalt ontstaan, met aan de ene kant de ‘oude’ parochianen die de ontwikkelingen in de kerk vanaf de jaren zestig hebben meegemaakt en aan de andere kant de ‘nieuwe’ parochianen die het geloof, de sacramenten en alles wat de kerk te bieden heeft graag willen omarmen? Evangelisatie leek me een onmogelijke opdracht. Toch gebeurde het weleens dat er iemand op de pastorie kwam die meer wilde weten over het geloof… En wat had ik dan te bieden? Eigenlijk heel weinig. Ik had geen folder of brochure, ik organiseerde geen bijeenkomsten voor ‘beginners’… We willen zo graag een verwelkomende kerk zijn, maar hoe uitnodigend zijn wij eigenlijk? Daar moest ik uiteindelijk toch maar eens iets aan gaan doen. Zo kwam het, dat ik dit jaar samen met Anne-Marie van Straaten de Alpha-cursus organiseerde. In deze cursus konden mensen kennismaken met het geloof. Twee deelnemers die nog niet gedoopt waren, gaven daarna aan dat ze zich verder wilden oriënteren op het geloof om zich voor te bereiden op het ontvangen van het Doopsel. Bij deze twee deelnemers van de Alpha-cursus voegde zich enkele weken geleden een derde kandidaat. Op een avond in juli zijn we voor het eerst bij elkaar geweest. Het enthousiasme waarmee deze drie kandidaten aan de voorbereiding zijn begonnen, maakt ook mij enthousiast en blij. Ongetwijfeld zullen zij het geloof anders beleven dan de meeste ‘oude’ parochianen, maar hoe erg is dat? Laat de Geest maar waaien waarheen Hij wil. Pastor Bert Glorie

Op zondag 5 oktober is het weer tijd voor de jaarlijkse Kapellentocht. We starten om 7:30 uur bij de kapel van de Sint Victorkerk in Obdam en wandelen ongeveer 15 kilometer door het mooie West-Friese landschap. Dit jaar lopen we met een thema dat ons allemaal raakt: vrede, recht en medemenselijkheid. Overal ter wereld zijn oorlogen, onrecht en leiders die wegkijken of zelfs nog meer leed veroorzaken. Het zal onderweg zeker ter sprake komen. Halverwege brengen we een uitgebreid bezoek aan de mooie Sint Bonifatiuskerk in Spanbroek. Deze kerk staat bekend om haar prachtige beelden en rijke geschiedenis, maar staat helaas op de nominatie om te worden gesloten. We krijgen er uiteraard koffie+ en tijdens de rondleiding nemen we de tijd om alles te bekijken. Loop je mee? Samen zetten we letterlijk stappen voor een betere wereld. Terug in Obdam start om 12.00 uur de zondagsviering waarbij ons eigen parochiekoor de zang verzorgt. De kosten bedragen € 5,00, incl. koffie. Voor informatie en inschrijven: Jan ten Berge, jantenberge@planet.nl of 06-29281684.

Zoals u ziet, is de website van de parochie vernieuwd, verfraaid en verfrist. We denken dat nu alle informatie makkelijker te vinden is. Mocht u iets missen, of heeft u een suggestie of opmerking, laat het dan even weten. U kunt mailen naar Hanneke: hanneke@ocheda.nl  

Op 26 juni is Fien Brink – Boode op 93-jarige leeftijd overleden. Zij was een lieve, altijd blije en opgewekte vrouw, maar kon ook recht voor zijn raap zijn. Ze hield van gezelligheid en was gek op voetbal. Ze genoot van het leven op haar eigen, unieke manier.   Ze ontmoette tijdens het oppassen bij haar zus Nic Brink en samen kregen ze drie kinderen. Er kwamen schoonkinderen bij en wat waren ze rijk toen er kleinkinderen kwamen. Fien heeft op latere leeftijd haar rijbewijs gehaald. Dit was een uitkomst na de hersenbloeding van Nic. In de ‘pausmobiel’ trokken ze er samen op uit en hebben ze veel plezier beleefd. Helaas hebben Fien en haar gezin Nic veel te jong moeten loslaten en volgde er een zware tijd voor hen.

‘Wat is ’t leve mooi’; dat staat op het houten plankje dat op de rouwkaart van Kees van Velzen is afgebeeld. Het zegt alles over de man die Kees was: optimistisch, blij en opgewekt. Kees overleed op 23 juni op 87-jarige leeftijd. Hij was de oudste in het gezin van Velzen, en moest, zoals dat toen ging, op zijn twaalfde mee met z’n vader om te werken op het land. Na zijn diensttijd werd hij stukadoor. Kees ontmoette Gré Vriend in de Zuidermeer, het was liefde op het eerste gezicht. Het huis op de B.B-laan werd gekocht en tot hun geluk kwamen er al snel vier kinderen: Ingrid, Angelien, Ilonka en Arjen, die een heerlijke jeugd hebben gehad. Het gezin groeide met schoonzonen, een schoondochter en zeven kleinkinderen. Allemaal kwamen ze graag bij Kees en Gré langs, de deur stond altijd voor iedereen open.

Op drie doordeweekse ochtenden zijn er gewoonlijk gastvrouwen werkzaam in de pastorie. Zij zitten niet stil. Een van hun taken is het verzorgen van het Mariakapelletje bij de urnenmuur. Zij doen ook boodschappen voor mij. Maar het grootste deel van de ochtend zijn ze wel in de pastorie om huishoudelijke klusjes te doen, boekjes te vouwen als dat nodig is en koffie en thee te verzorgen voor de komende en gaande mens. Op dinsdagochtend doen ze dat voor de tuinkabouters. Op donderdagochtend staan ze klaar voor de mensen die naar de kapelviering zijn geweest. Op vrijdagochtend is er minder drukte in de pastorie. Daarom zijn er in de maanden juli en augustus op vrijdagochtend geen gastvrouwen. Ook in de kermisweek is alles anders. Dan zijn ze er alleen op donderdag. Maar toch kun je wel zeggen dat de gastvrouwen in de zomer doorgaan. Dat geldt ook voor een andere groep vrijwilligers: de kerkwerksters. Ze komen iedere maand de kerk schoonmaken en dat doen ze dus ook in augustus. Dat blijft natuurlijk nodig, temeer daar wij niet alleen zelf gebruik maken van de kerk. Ook de Eritrese geloofsgemeenschap kerkt hier en dat gaat ook door in de zomer. Als wij zelf op zaterdagavond een viering hebben, dan komen zij op zondag. Hebben wij zelf een viering op zondag, dan komen zij op zaterdag. En verder hebben zij iedere zondag een soort ‘zondagsschool’ voor kinderen. Maar ook onze eigen vieringen gaan door in de zomer: elk weekend in de kerk, iedere vrijdagavond in de Horstenburgh en iedere donderdag in de Marcuskapel. Er zijn parochies die de deuren van kerk en pastorie in juli of augustus een tijdje moeten sluiten. Gelukkig hoeven wij dat niet te doen. Bij ons gaat het parochieleven in de zomer door, dankzij de medewerking van de gastvrouwen, de kerkwerksters, de tuinkabouters, de secretariaatsmedewerkers, de kosters, de leden van het Parochiekoor, de voorgangers en bezoekers van de kapelviering, vrijwilligers en bezoekers van de kapel in de Horstenburgh en vele anderen. Ook als ik er zelf niet ben gaat het parochieleven door. Op 12 juli kom ik terug van een korte vakantie, maar in augustus neem ik nog een keer de kuierlatten. Van 16 tot 31 augustus ben ik weer met vakantie… En toch blijft hier alles gewoon doorgaan. Daar ben ik ontzettend dankbaar voor. Pastor Bert Glorie

Het jaar 2025 is een Jubeljaar, een heilig jaar dat wereldwijd in de katholieke kerk wordt gevierd. We herdenken dat 2.025 jaar geleden God als mens werd geboren. Het centrale thema van dit bijzondere jaar is: “Pelgrims van Hoop”. Dit herinnert ons eraan dat wij allemaal onderweg zijn, als pelgrims, gedragen door hoop en vertrouwen op de toekomst. Een Jubeljaar is een tijd van vreugde, vernieuwing en nieuwe kansen. Een uitnodiging aan iedereen – gelovig of gewoon nieuwsgierig – om opnieuw of voor het eerst op weg te gaan naar God en de vreugde van het geloof te ervaren. In het kader van dit heilig Jaar organiseren de parochies van het dekenaat Hoorn op zondagmiddag 14 september een gezamenlijke bedevaart naar de Lourdeskapel in Zwaag. Deze kapel is één van de vijf officiële jubileumplaatsen van ons bisdom tijdens dit Jubeljaar. Vanuit de parochies in regio De Waterkant willen we al onze parochianen de gelegenheid geven om aan deze bijzondere bedevaart deel te nemen. Of u nu loopt, fietst of met de auto komt, alleen of in groepsverband, iedereen is van harte welkom!

Op zondag 29 juni begint mijn vakantie. Gelukkig gaat het leven in onze parochie in die periode gewoon door. Op zaterdagmiddag 12 juli ben ik er weer, zodat ik in de viering van zaterdagavond weer kan voorgaan. Wat het pastoraat betreft, worden de honneurs waargenomen door pastor Álvaro Rodriguez Luque, tel.: 06-87375420 en pastor Anne-Marie van Straaten, tel.: 06-22759461. Ook de uitvaartcoördinator blijft bereikbaar. Deze kan gebeld worden op tel.: 06-57245976.

De koren zijn aan hun zomerstop begonnen. Dat wil niet zeggen dat er in de zomer niet gezongen wordt in de kerk. Op de eerste en de derde zondag van de maand blijft het Parochiekoor zingen, ook in de maanden juli en augustus. In de zaterdagavondvieringen zal ik mijn best doen om de samenzang te ondersteunen, hetzij met mijn bugel, hetzij door voor de microfoon te gaan staan zingen. Maar op zaterdag 28 juni, dan is er weer een viering met het gelegenheidskoortje NOOTgreep. Ik zou zeggen, laat u verrassen!

Op zaterdag 14 juni jl. is Dino Deltin in Haarlem tot priester gewijd. Hij was de enige wijdeling dit jaar. Desondanks was de kathedraal goed gevuld. Er waren veel mensen uit Kroatië, het geboorteland van Dino. Verder waren er ook veel mensen van de Neocatechumenale Weg, de beweging waarvan Dino lid is. Er waren ook nogal wat mensen uit West-Friesland die Dino in de afgelopen jaren hebben leren kennen en deze gebeurtenis niet aan zich voorbij wilden laten gaan. De wijdingsdag was tevens de eenendertigste verjaardag van Dino. Voor Dino zelf was dit uiteraard een bijzondere dag. Ook voor mij, als één van zijn naaste collega’s, was het mooi om deze nieuwe priester in ons midden te verwelkomen, temeer daar hij in onze regio werkzaam blijft. Op zondag 15 juni droeg Dino zijn eerste Mis op in Wognum. Ook daar zat de kerk weer vol. Dino straalde. Dat kon ik heel goed horen aan de manier waarop hij het Eucharistisch Gebed zingend voordroeg. Het was een mooie viering, onder leiding van pastor Álvaro en met zang van een koor van mensen uit Wognum en Nibbixwoud en van de seminaristen uit Nieuwe Niedorp en Heiloo. Dino vertrekt zondag naar Kroatië en keert over een week of vier terug naar Nederland. Hij wordt kapelaan voor de Waterkant en voor Medemblik en omgeving. Zijn woonplaats blijft Noord-Scharwoude, waar hij de pastorie deelt met een collega. U kunt Dino dus overal in de omgeving tegenkomen.

Op zaterdagavond 28 juni komt NOOTgreep weer zingen tijdens de viering. NOOTgreep is ontstaan in de coronatijd, toen de koren niet mochten zingen. Het was echt uit nood geboren. NOOTgreep kwam toen met een aantal zangeressen de viering opluisteren. Sindsdien doen we enkele keren per jaar een beroep op NOOTgreep. Soms zijn er twee, soms drie zangeressen en altijd met vaste gitarist Valentin. Ze zingen zowel in het Nederlands als in het Engels, en u mag natuurlijk altijd meezingen. Op 28 juni zijn ze er dus weer, en hopelijk bent u er ook bij!

We hebben er in onze regio een nieuwe priester bij! Het is de Kroaat Dino Deltin die het afgelopen jaar al hier in de regio stage heeft gelopen. Misschien hebt u hem weleens gezien: een knappe lange jongen die gitaar speelt en heel mooi kan zingen… In november is hij tot diaken gewijd en op 14 juni is hij priester gewijd in de Bavokathedraal in Haarlem. Zelf ben ik erg blij met de komst van deze jonge, enthousiaste collega. Eerlijk gezegd hadden we ook echt wel iemand nodig, want hoewel onze regio De Waterkant al groot is, hebben we er toch nog enkele kerken bij gekregen. Het gaat dan met name om de kerken van Medemblik en Zwaagdijk-Oost. De kerken van Andijk, Onderdijk en Wervershoof zijn officieel gesloten, maar ook deze dorpen horen tot het gebied waar mijn collega’s en ik verantwoordelijk voor zijn. Dino zal voornamelijk in Medemblik en omgeving actief zijn, maar u zult hem ongetwijfeld ook wel eens zien in de Sint Victorkerk, de Marcuskapel of de kapel van de Horstenburgh.

Het Pinksterfeest hebben we in onze kerk gevierd op zaterdagavond. Het koor Sing@Victor zorgde voor feestelijke liederen en het was ook een beetje feest vanwege mijn verjaardag. Na de Mis was iedereen uitgenodigd om in de pastorie een kopje koffie en een borreltje te komen drinken. Het werden een paar gezellige uurtjes. Ik mocht ook dit jaar weer een aantal kaarten en andere attenties ontvangen, waarvoor ik iedereen hartelijk wil bedanken. Maar het mooiste cadeau kreeg ik tijdens de Mis: drie nieuwe kazuifels. Het zijn mooie gewaden, rood, groen en paars, voor verschillende Eucharistievieringen. De rode mocht ik meteen aantrekken, want de kleur van Pinksteren is rood, vanwege de vurige tongen van de heilige Geest die over de apostelen werd uitgestort. Deze kazuifels hangen nu in de sacristie, niet alleen voor mij, maar ook voor andere priesters die hier de Mis komen vieren. 
Er zijn in de sacristie en op de pastorie nog meer mooie oude kazuifels maar die zijn niet meer van deze tijd. Het belangrijkste verschil met vroeger is dat de priesters toen tijdens de Mis met de rug naar het volk stonden. Daarom moest de achterkant van hun kazuifel het mooist zijn. Ook waren het vroeger vaak dikke gewaden met overdadige versieringen. Daar houden we nu niet meer van en bovendien zijn de kerken tegenwoordig goed verwarmd. De nieuwe kazuifels zijn dan ook dunner, flexibeler en minder pompeus dan de oude. Voor mij voelde het meteen goed. Ik wil de Parochieraad dan ook hartelijk bedanken voor dit mooie initiatief. Met deze kazuifels kunnen we weer jaren vooruit. Pastor Bert Glorie

Ondernemend, vooruitstrevend, stoer en sterk en een harde werker, dat zijn de eerste woorden die in dochter Liesbeth opkomen als zij haar moeder mag typeren. Bets Zuurbier werd geboren in Spanbroek in een boeren-, muzikale familie en was zelf ook muzikaal en speelde piano. In de jaren vijftig had ze al een brommertje en daarna als een van de eerste vrouwen in de omgeving een eigen auto, Een Mini. Haar eerste vakantie was naar Egypte waar ze een piramide heeft beklommen en op het bovenste puntje heeft gestaan. Ze speelde handbal op het hoogste niveau en zelfs in het Nederlandse team. Sterke armen had ze. Die had ze gekregen van het koeien melken. Totdat ze op vijfendertigjarige leeftijd met Joop Dekker trouwde, was ze kraamverzorgster van beroep. Door haar huwelijk met Joop raakte ze gebonden aan zijn bollenbedrijf. Maar op vakantie gaan met de kinderen, dat kon evengoed.

Op zaterdag 21 juni 2025 organiseert het Theologisch Instituut St. Bonifatius een Open Dag voor belangstellenden bij Onze Lieve Vrouw ter Nood in Heiloo.
Maak kennis met de verschillende studie- en cursusmogelijkheden. Programma
 De dag begint om 9.00 uur met een Eucharistieviering; het programma van de Open Dag begint om 10.30 uur en duurt tot ongeveer 14.00 uur. Wanneer u meer informatie wenst kunt u met uw vragen terecht bij de studieprefect Diederik Wienen via e-mail dwienen@tiltenberg.org of telefonisch 06 – 8325 7925. Adres: Heiligdom Onze Lieve Vrouw ter Nood, Hoogeweg 65 Heiloo. Er is voldoende parkeergelegenheid op het parkeerveld aan de Kapellaan.

In de week voorafgaand aan Pinksteren wordt er weer een ‘oecumenische Pinksterpelgrimage’ gehouden. Het thema van de oecumenische Pinksterpelgrimage in onze regio is dit jaar: ‘je bent geliefd!’ Het leven en werk van de priester en psycholoog Henri Nouwen staat centraal. Hij overleed in 1996, maar zijn tientallen boeken vormen voor miljoenen mensen wereldwijd een bron van inspiratie. Dat geldt ook voor ons, de pastores en predikanten die actief zijn in midden-West-Friesland. Daarom zetten wij zijn leven en werk in deze week in het volle licht. De pelgrimage trekt langs de volgende kerken: Maandag 2 juni, 19.00 uur RK Kerk Spierdijk Voorgangers pastor Anne-Marie van Straaten en ds. Sylvia Neuféglise Thema: biografie van Henri Nouwen Dinsdag 3 juni, 19.00 uur PKN Hensbroek Voorgangers kapelaan Josué Mejia en ds. Sylvia Neuféglise Thema: de pastorale betekenis van de Bijbel Woensdag 4 juni, 19.00 uur RK Kerk de Weere Voorganger pastor Bert Glorie en Annie Feld Thema: over het werk van Henri Nouwen met verstandelijk gehandicapten in de Arkgemeenschap ‘Daybreak’ in Toronto (Canada) Donderdag 5 juni, 19.00 uur RK Kerk Spanbroek Voorganger pastor Anne-Marie van Straaten Thema: Henri Nouwen volgde een periode een aantal circusartiesten, hij ging met ze in gesprek over “vliegen en vangen”. Vrijdag 6 juni, 19.00 uur PKN Kerk Sijbekarspel Voorganger: ds. Marianne Gaastra Thema: Het boek Eindelijk thuis. Gedachten bij Rembrandts 
 ‘De terugkeer van de verloren zoon.’ Zondag 8 juni, 10.00 uur in de PKN Kerk in Hoogwoud Voorgangers: ds. Desiree Woudt en pastor Jan Verbruggen Thema: De gewonde genezer De vieringen beginnen steeds om 19.00 uur met uitzondering van de slotviering op zondag 8 juni (Eerste Pinksterdag) die begint om 10.00 uur. Namens de oecumenische werkgroep heet ik u van harte welkom. Pastor Bert Glorie


Afgelopen zaterdag was het zover. Degenen die bij de veiling zoveel hadden geboden dat ze een ticket hadden kunnen bemachtigen voor het abseilen vanaf de kerktoren, mochten nu aan de bak. 
En ik… ik had er niet op geboden, maar ik mocht ook. Of was ik het aan mijn stand verplicht? Hoe dan ook, ik ging de uitdaging aan. Het was veel spannender dan ik had gedacht. Het moeilijkst vond ik het om over het randje te stappen. Kon je dan echt wel gaan zitten en je afzetten… Je bent toch wel heel erg hoog en dan moet je je min of meer laten vallen… En als het misgaat… Je moet er niet aan denken, maar je denkt er natuurlijk toch aan. Maar als je dan eenmaal onderweg bent, dan zijn de eerste meters bevrijdend. Het gaat goed! Helaas bleef bij mij onderweg het touw ergens achter hangen. Dan beleef je toch weer even een moment van paniek, want daar zweef je tussen hemel en aarde… Maar het touw werd weer losgetrokken en daar ging ik weer. Ik weet nu wat abseilen is en als het zo uitkomt wil ik het nog wel een keer doen, maar het mag van mij ook wel bij deze ene keer blijven.

Het bedrijf dat het abseilen verzorgde, heette Vertical Adventures, oftewel verticale avonturen. Ik moest toen ik dat hoorde meteen aan Hemelvaart denken, want dat is immers een verticaal avontuur. Alleen, het gaat niet van oven naar beneden, zoals het abseilen, maar van beneden naar boven en dat is eigenlijk veel mooier. De weg omhoog vinden, wie wil dat niet! Jezus heeft die weg laten zien aan zijn leerlingen. Hij ging terug naar zijn Vader. Wij kennen die weg alleen van horen zeggen. We mogen vertrouwen dat ook onze weg eens naar de hemel leidt, maar totdat het zover is, moeten we er hier op aarde iets van zien te maken. We leven toe naar het Pinksterfeest, waarop de heilige Geest over de apostelen werd uitgestort. Veel mensen werden door hun enthousiasme aangestoken en wilden net als de apostelen de weg van Jezus volgen. Zo is de Kerk ontstaan om die traditie levend te houden. Zo mogen ook wij als verre volgelingen van Jezus de heilige Geest verwachten en daaruit moed en vertrouwen putten.