Berichten

In de week vóór Pinksteren wordt er weer een ‘oecumenische Pinksterpelgrimage’ gehouden. Het thema van de oecumenische Pinksterpelgrimage in onze regio is dit jaar: ‘vurige overgave’. Het leven en het werk van de Duitse theologe en schrijfster Dorothee Sölle staat centraal. Zij was een bevlogen theologe. In haar geboortestad Keulen zag zij als jong meisje de gevolgen van de Tweede Wereldoorlog. Ze doordacht scherpzinnig hetgeen ze in die tijd had meegemaakt. Voor haar ogen had ze steeds de puinhopen van het platgebombardeerde Keulen. En toen daarna de volle omvang van de Holocaust zichtbaar werd, kon ze niet meer zwijgen. Ze zocht een nieuwe taal voor geloof en theologie. Ze verbond het geloof met het leven van alle dag: met de politiek, de zorg voor het milieu, vrede en gerechtigheid. Ook in onze tijd zijn haar woorden nog steeds profetisch. De pelgrimage trekt langs de volgende kerken: Maandag 13 mei, 19.00 uur: RK kerk Spierdijk Voorgangers pastor Anne–Marie van Straaten en ds. Sylvia Neuféglise Thema: ‘Biografie van Dorothee Sölle’ Dinsdag 14 mei, 19.00 uur PKN Hensbroek Voorgangers diaken Josué Mejia en ds. Sylvia Neuféglise Thema: ‘Hoe zag Sölle gerechtigheid en vrede?’ Woensdag 15 mei, 19.00 uur PKN Benningbroek Voorganger ds. Marianne Gaastra Thema: ‘Welke rol speelt de mystiek, de verbondenheid met de Eeuwige in het leven en het werk van Sölle?’ Donderdag 16 mei, 19.00 uur RK De Weere Voorganger pastor Bert Glorie Thema: ‘Wat is de boodschap van de gedichten die Sölle schreef?’ Vrijdag 17 mei, 19.00 uur PKN Hoogwoud Voorganger: ds. Sylvia Neuféglise Thema: ‘Het lijden in het denken en leven van Sölle’ Zondag 19 mei, 10.00 uur RK Spanbroek Voorgangers: ds. Desiree Woudt en pastor Jan Verbruggen Thema: ‘Hoopgevende boodschap’ De vieringen beginnen steeds om 19.00 uur met uitzondering van de slotviering op zondag 19 mei 
(Eerste Pinksterdag), die om 10.00 uur begint. Namens de oecumenische werkgroep heten wij u van harte welkom! Ds. Sylvia Neuféglise en pastor Anne-Marie van Straaten

Nietsvermoedend reed Mary Leek met enkele familieleden richting Amsterdam. Ze zouden naar het Van Gogh Museum gaan, maar eerst moest één van hen nog even zijn paspoort ophalen. Dat kon onderweg wel gedaan worden, dus even langs het gemeentehuis…
Het zou daar wel druk zijn, had Mary bedacht, want het was de dag van de lintjesregen… En inderdaad, het was druk. Maar Mary mocht met haar familie doorlopen naar de zaal waar de burgemeester en de wethouders al op haar stonden te wachten. Ze was één van de negen inwoners van Koggenland die dit jaar voor een onderscheiding in aanmerking kwamen. In haar toespraakje voor Mary noemde burgemeester Monique Bonsen als eerste haar activiteiten voor Brio. Van dit zangkoor, dat helaas enkele jaren geleden werd opgeheven, was Mary bestuurslid sinds 1984. Binnen dit koor was zij één van de stuwende krachten. Verder werden onder meer genoemd haar activiteiten voor De Zonnebloem en voor de Lourdeswerkgroep van onze parochie. Zelf ken ik Mary vooral als een actief lid van deze werkgroep, waarvan ze dit jaar helaas afscheid moet nemen. Maar… we gaan in september nog één keer naar Lourdes, met Mary als verpleegkundige en als secretaris van de werkgroep. Ook ken ik Mary als bloemschikster in onze kerk. En ook als bestuurslid van de Zonnebloem kom ik haar regelmatig tegen. Voor al haar vrijwilligerswerk is Mary onderscheiden met het lidmaatschap van de orde van Oranje Nassau. Mary, namens de Lourdeswerkgroep en de Parochieraad bedank ik je heel hartelijk voor al dit werk. Je hebt je onderscheiding dik verdiend!

Er leven nu nog mensen die de Tweede Wereldoorlog bewust hebben meegemaakt. Zij kunnen ons vertellen over de ellende die daarmee gepaard ging, misschien ook over de saamhorigheid die door de oorlog teweeg werd gebracht, maar in elk geval over de opluchting van de bevrijding, de feestelijkheden en de energie die vrijkwam om alles weer op te bouwen. Laten we onze vrijheid vieren. Het is een waardevol bezit. Er is een hoge prijs voor betaald. Canadezen, Amerikanen en anderen hebben ons geholpen om onze vrijheid te heroveren. Nu, met zoveel oorlogen om ons heen, mogen we meer dan ooit beseffen wat vrijheid waard is. Eigenlijk kunnen we dan ook niet stil blijven zitten als de vrijheid van volkeren in onze omgeving wordt bedreigd… Er zal ook op ons een beroep worden gedaan… Jezus zegt: ik geef mijn leven voor mijn schapen. Hij liet zich kruisigen om ons dichterbij God te brengen. Laten wij in groot vertrouwen proberen ook andere mensen in woord en daad Gods liefde te laten zien. Laten we in actie komen als dat nodig is en laten we in elk geval blijven bidden voor de vrede.

Ondanks het slechte weer; regen, kou en zelfs vorst, gaan we door met de voortuin van de pastorie. Na de vorige publicatie kregen we heel veel positieve reacties van allerlei mensen uit het dorp. Mensen stuurden ontwerp-tekeningen en ideeën, maar ook hulp werd er aangeboden. Fijn dat iedereen zo positief is over het idee, dat de voortuin van de Sint Victorkerk het ‘hart’ van het dorp moet worden. Inmiddels is alle grond gevreesd en zijn we gestart met de plek waar een fundering moet komen voor het water-ornament. Om de sfeer van een dorpsplein nog meer te benaderen, hebben we gekozen voor een nostalgische zuil. Aan alle kanten stroomt er water uit de kranen, wat wordt opgevangen in het waterbassin rondom. Dit ornament versterkt het gevoel van vroeger, toen de mensen bij de pomp op het plein elkaar ontmoeten. Ook zijn we in gesprek met de gemeente Koggenland die waarschijnlijk een bijdrage willen leveren, want ook zij zijn heel blij dat wij op eigen initiatief de voortuin aanpakken. Het Heilig Hartbeeld dat al zo lang in onze voortuin staat, blijft natuurlijk op zijn vertrouwde plek. Maar ook daaraan is een opknapbeurt niet overbodig. Wim Butter is een van de vrijwilligers die deze klus graag op zich neemt. Jan Beentjes is druk bezig met de bestelling van materialen voor de paadjes, die worden aangebracht. En ook zijn inmiddels de eerste 75 rozenstruiken; Lady of Shallot besteld. De tuinkabouters zetten hun schouders er onder en zorgen dat de ideeën, die nu nog op papier staan, straks realiteit zijn. En we dan kunnen zeggen: Kom, kijk en geniet! Parochieraad Sint Victor

Op Koningsdag, zaterdag 27 april, is er om 19.00 uur gewoon een viering in onze kerk. Gelukkig, want naast het vieren van de verjaardag van koning Willem Alexander, kunnen we ook best die andere Koning herdenken. Die Koning die zelf zoveel mooie verhalen vertelde en waar we zoveel van kunnen leren. Op deze zaterdag gaat het verhaal uit de bijbel over de wijnstok, de vruchten die hij opbrengt en de wijn die daar tenslotte uit voortkomt. Na de feestelijke viering is er uiteraard koffie en thee maar voor wie dat wil, staat er een glaasje ‘koninklijke’ wijn klaar! De viering wordt opgeluisterd met muziek van het gelegenheidsgroepje ‘Nootgreep’, bestaande uit Elina, Machteld en Valentin en ik mag de voorganger zijn. Heel graag tot dan! Hanneke Ocheda-Stoetzer

Op Koningsdag begint voor velen de zogenaamde Meivakantie, de week waarin onze nationale feestdagen worden gevierd. Dit jaar hoop ik dat het in die week ook voor mij vakantie kan zijn. Ik wil deze dagen proberen veel bij familie en vrienden te zijn. Ik mis daardoor natuurlijk wel een heleboel dingen die in onze parochie op stapel staan. Dat begint al met de viering op Koningsdag die ik moet missen. Ook de dodenherdenking maak ik niet hier mee. Namens de kerken neemt dominee Sylvia Neuféglise de honneurs waar. Het thema is dit jaar: ‘De vrijheid verteld’. Het gaat dus om verhalen over vrijheid. In onze kerk wordt het een mooie viering waarin zang te horen is van het kinderkoor Victory en van de zusjes Rood. Zelf ben ik dit jaar betrokken bij de dodenherdenking in Ursem. Op 4 mei zit mijn mei-vakantie er dus alweer op.

Twee weken geleden werden in Wognum voor de vijftigste keer de ontmoetingsdagen gehouden, het voormalige ziekentriduüm. Het is teruggebracht tot twee dagen en de mensen die er komen zijn lang niet allemaal ziek. Het zijn eigenlijk twee mooie dagen geworden voor iedereen die maar komen wil. Pastor Álvaro en ik waren uitgenodigd om voor te gaan in de vieringen. Dat betekende voor mij op vrijdag- en op zaterdagochtend een Eucharistieviering waarin ik de preek mocht houden. Er heerst op zulke dagen altijd een bijzondere sfeer, met enerzijds de mensen die begeleiding nodig hebben en anderzijds de vrijwilligers die voor hen klaarstaan. Net als in Lourdes voel je dat alles erop gericht is om het de zieken naar de zin te maken. Zelf voel ik me door mijn beperking verwant aan de zieken. Ook voor mij is het een verademing om in zo’n omgeving te zijn. Ik voel me op zulke dagen, net als in Lourdes, minder ongelukkig en veel meer dankbaar. Dankbaar voor al die mensen die ons willen helpen, terwijl ze ook iets anders hadden kunnen doen. Ze kiezen ervoor om op deze dagen mee te werken. Nou moet ik zeggen: hoewel er soms hard gewerkt moet worden, is er natuurlijk ook de nodige gezelligheid. Dat stralen de vrijwilligers ook uit. Ze vormen met elkaar een leuke ploeg en er zijn dan ook heel wat vrijwilligers die al veertig jaar of langer meedraaien. Na de coronatijd was het even de vraag of de ontmoetingsdagen nog wel voorzagen in een behoefte, maar het aantal deelnemers neemt weer toe. Dit jaar waren er op de eerste dag 160 en op de tweede dag 125. Het is dus zeker de moeite waard om door te gaan. Ook vanuit onze parochie waren er weer heel wat mensen aanwezig op deze dagen. Wel zijn we nog op zoek naar iemand die hier de coördinatie ter hand wil nemen. Het werven en inschrijven van deelnemers, chauffeurs vragen, de financiële afwikkeling… Er valt heel wat te regelen voordat de mensen uiteindelijk naar Wognum gaan. Er zijn wel vrijwilligers in onze parochie die willen helpen, maar het ontbreekt ons aan een coördinator. Agaath de Boer, die dit heel wat jaren heeft gedaan, deed het dit jaar voor het laatst. Graag wil ik haar bedanken voor alle inspanningen die ze in de loop der jaren voor het ziekentriduüm en de ontmoetingsdagen heeft verricht. De vraag is nu: is er iemand die het stokje van haar wil overnemen? Het is dankbaar werk dat veel voldoening geeft. Wilt u hier meer over weten, neem dan contact op met Agaath via tel.nr. 0226-452454.

De Goede Week zijn we goed begonnen, met een mooie Palmpasenviering op zaterdagavond 23 maart. Met achttien kinderen met Palmpasenstokken, maakten we een grote intocht in de kerk, begeleid door de zang van Sing@Victor. Zo vierden we hoe Jezus Jeruzalem binnenreed en door het volk werd bejubeld. Hoe het afliep met Jezus, kregen we te zien en te horen via een filmpje van de Zandtovenaar. Ik kon het zelf natuurlijk niet zien, maar wat ik van veel mensen te horen kreeg, is dat het de moeite waard was om naar te kijken, alleen al vanwege de kunstigheid en de snelheid waarmee de Zandtovenaar de ene afbeelding over laat gaan in de volgende. Op Witte Donderdag herdachten we het laatste avondmaal van Jezus en zijn leerlingen in de Marcuskapel. Ik leg in deze viering zelf altijd de nadruk op de voetwassing, waarover we in het evangelie horen. Dat Jezus de voeten wast van zijn leerlingen vind ik een gebaar dat net zo sprekend is als het ronddelen van brood en wijn. Hierna kwamen de kinderen van basisschool De Caegh in twee groepen naar onze kerk voor hun Paasviering. Uiteraard begeleid door beelden en muziek, waarmee de kinderen enthousiast meezongen. Op Goede Vrijdag staat altijd het lijden en sterven van Jezus centraal. Om 15.00 uur hebben we in de Horstenburgh de Kruisweg gebeden aan de hand van een boekje met mooie schilderijen en teksten. Om 19.00 uur was Sing@Victor weer aan de beurt. Degenen die deze viering hebben bezocht, vonden het mooi en indrukwekkend. Helaas waren er weinig mensen. Jammer toch, want het verhaal van Jezus, verbonden met onze eigen levensweg, raakt je eigenlijk altijd. Vergelijk het maar met The Passion, die we van de televisie kennen, of met de Mattëus-Passion. Op zaterdagavond was er om 21.00 uur de Paaswake. Eén van de rituelen die daarbij horen, is het besprenkelen van de mensen met pas gewijd water. Dat deed ik deze keer samen met Josué Mejia Sanchez, onze diaken. Hij had er duidelijk lol in om samen met mij de kerkgangers te besproeien. Volgend jaar mag hij dat als priester, waarschijnlijk in een andere kerk, alleen doen. Het Parochiekoor zong een mis van Jakob de Haan. Deze Mis hebben ze met Muzieklust gezongen bij het honderdjarig bestaan ervan. Nu moest het alleen met orgel, maar het klonk zeker zo mooi als toen. En zo vierden we in de Paaswake en ook op Eerste Paasdag dat Jezus opstond uit de dood. In haar welkomstwoord op Eerste Paasdag benoemde Hanneke Ocheda het nieuwe licht van de Paaskaars en het nieuwe leven in de wereld om ons heen. Daarna kwam weer het wijwater aan bod. Nu konden de kerkgangers zichzelf er een kruisje mee geven. Zo mocht iedereen zich gezegend weten. In haar overweging riep Hanneke ons op om de stenen voor ons ‘graf van onmacht’ weg te laten rollen. Dan opent zich ook voor ons nieuw leven. Deze viering werd opgeluisterd met zang van Entre-Deux. Zo werd het, na een goede Goede week, Pasen in onze Sint Victorparochie. Dank aan iedereen die eraan heeft meegewerkt om dit ook dit jaar weer mogelijk te maken: de leden van de koren, de kosters en lectoren, maar ook de mensen achter de schermen: de bloemengroep, de kerkwerksters en koperpoetsers de mensen van het secretariaat, de gastvrouwen op de pastorie, enz. enz. Pasen is een feest dat in de Kerk na Tweede Paasdag nog niet afgelopen is. Het duurt nog tot komende zondag. Daarom wens ik u ook nu nog van harte een zalig Pasen. Dat de opgestane Christus voor u een bron van licht en inspiratie mag zijn! Pastor Bert Glorie

Op Paaszaterdag kwamen de zeven kinderen die dit jaar hun Eerste Communie doen bij elkaar in de pastorie. Daar werd de tafel gedekt door enkele leden van de werkgroep die de kinderen op deze grote dag voorbereidt. Voor iedereen stond er een beschilderd bordje klaar met zijn of haar naam erop, ook voor mij! Ik vertelde het verhaal over het Laatste Avondmaal van Jezus en daarna gingen ook wij eten. Er was een groot breekbrood, waarvan we allemaal een stukje konden afbreken om aan elkaar door te geven. Op deze middag hebben we ook nog twee liedjes geoefend voor de viering waarin de kinderen hun Eerste Communie doen. Deze vindt plaats op zondag 7 april. Zaterdagmiddag wordt de hele viering doorgenomen. Daarna wordt de kerk versierd en worden de knutsels van de kinderen opgehangen. En dan is het nog één nachtje slapen… De viering begint om 13.00 uur. Alle parochianen en andere belangstellenden zijn van harte welkom. Let op: er is dit weekend dus geen reguliere viering!

Het kerkbestuur van de parochies van De Waterkant is op zoek naar versterking. Het gaat om de functies secretaris en penningmeester. Voor beide taken is momenteel iemand benoemd op voorspraak van het bisdom (Cees Backer). Zijn opdracht was om met de andere bestuursleden een aantal zaken op orde te brengen, na het ontslag van het vorige bestuur. Het bestuur heeft hier de afgelopen drie jaren hard aan gewerkt. Er zijn ook weer enkele vrijwilligers uit de kerken van De Waterkant toegetreden tot het bestuur, te weten Ruud ter Schure en Peter Bakker. Het is voor de toekomst van belang om de functies van secretaris en penningmeester te laten vervullen door vrijwilligers die van harte zich willen inzetten voor de kerkgemeenschappen in ons samenwerkingsverband en die hier geworteld zijn. Het katholieke geloof in De Waterkant heeft toekomst als wij ook middels inzet op praktische zaken als secretariaat en financiën tot instrument van de heilige Geest willen zijn. Wij hopen dat er in onze regio mensen zijn die zich tot deze taken geroepen voelen. Uiteraard zal eerst een nadere kennismaking wenselijk zijn om uitleg te krijgen over het werk en de hoeveelheid tijd die ermee gemoeid zal zijn. Voor de functie van penningmeester mag gerekend worden op ongeveer 8 uur in de week en voor de functie van secretaris ongeveer 4 uur in de week. Mocht u meer willen weten over deze functies of er over willen spreken, neemt u dan s.v.p. contact op met Cees Backer via penningmeester@parochiesdewaterkant.nl of 06-41184346. Er is voor beide functies op aanvraag een functieprofiel beschikbaar. Voorzitter kerkbestuur, pastoor Alvaro Rodriguez Luque

Tweede fase van de Synodale Consultatie Drie jaar geleden gaf paus Franciscus het startsein voor een ‘synode over synodaliteit’ onder de titel ‘Voor een Synodale Kerk. Gemeenschap, participatie, missie’. Wereldwijd is er in 2021 gesproken over dit onderwerp, waarbij zowel katholieken als niet-katholieken hun mening konden geven. Ook in ons dekenaat is er in dat kader een bijeenkomst gehouden, waarvoor de parochianen van de Waterkant uitgenodigd waren. De gespreksresultaten zijn via de bisschoppenconferenties naar Rome gezonden. Daar werd in oktober 2023 een synode gehouden, waaraan niet alleen bisschoppen, maar ook andere mensen hebben deelgenomen, waaronder voor het eerst een aantal vrouwen. Maar dat was nog maar een tussenstap. We gaan nu de tweede ronde in, waarin wij als betrokken leden van de kerk en andere belangstellenden van gedachten kunnen wisselen over de thema’s die tot nu toe naar voren zijn gekomen. In dit proces denken we biddend na over hoe alle gedoopte gelovigen (leken, religieuzen, diakens, priesters, bisschoppen) Gods volk vormen onderweg op aarde onder aanvoering van de Heilige Geest. Wat echt belangrijk is, is dat we proberen te ontdekken wat de Heilige Geest ons te zeggen heeft, en wat wij elkaar vanuit die ervaring te vertellen hebben. De volgende gespreksthema’s worden ons aangereikt: Thema 1: Ons gedoopt-zijn als basis van ons Kerk-zijn Thema 2: Vorming in een missionaire Kerk
Thema 3: Deelname aan een verwelkomende Kerk
Thema 4: Vrouwen in het leven en de zending van de Kerk U krijgt de gelegenheid om over deze thema’s mee te praten in onze regio. De bijeenkomst voor de parochies in regio De Waterkant is gepland op zaterdag 13 april a.s. van 10.00 tot -12.00 uur in de Hiëronymuskerk te Wognum (Kerkweg 1). Ter voorbereiding is veel materiaal te raadplegen op de officiële website van de RK Kerk in Nederland: https://www.rkkerk.nl Hebt u vragen over dit synodale proces of wilt u zich aanmelden voor de bijeenkomst in onze regio, dan kunt u zich wenden tot pastoor Alvaro Rodriguez Luque: e-mail: pastoor@parochiesdewaterkant.nl of Tel.: 06-87375420.

Zaterdag, 11 mei 2024 in Venhuizen De 40MM (40.000 meter mars) is dé sponsorwandeltocht in West-Friesland. Al 51 jaar brengen de wandelaars van de 40MM sponsorgeld bijeen om verschillende projecten uit West-Friesland te ondersteunen in de minder ontwikkelde landen. Door de 40MM, geheel georganiseerd door vrijwilligers, wordt al het sponsorgeld besteed aan de projecten. Elk jaar weer lukt het de organisatie om met alle vrijwilligers een mooie route voor de wandeltocht te maken en ervoor te zorgen dat het de wandelaars op die dag aan niets ontbreekt. Denk aan gezelligheid langs de route, lekkere verse appels, pannenkoeken, een bakje koffie en ga zo maar door. Elke 2 á 3 km staat een stempelpost met een versnapering. De E.H.B.O. is op diverse plaatsen aanwezig en na afloop kunt u  gratis de spieren laten masseren. Wij hopen natuurlijk weer op mooi weer op deze altijd prachtige dag van de 40MM. Wandelt u mee op zaterdag 11 mei 2024? Er zijn meerdere routes. U kunt kiezen voor een kortere route of gaat u voor de volle 40 kilometer? De digitale inschrijving is via onze website www.40mm.nl Het is niet mogelijk om een papieren inschrijfformulier op te halen. Sponsorgeld  ophalen? U kunt natuurlijk uw eigen sponsor zijn, maar u kunt zich ook voor een vast bedrag per kilometer laten sponsoren, of voor een vast bedrag ongeacht hoeveel kilometer u loopt. De keuze is aan uzelf. Denk bij het zoeken van sponsors aan bijvoorbeeld familie, vrienden, collega’s of buren. Het sponsorgeld maakt u zelf aan de 40MM over. Wij zien u graag op zaterdag 11 mei 2024 in Venhuizen! Bestuur 40MM

Na Pasen gaat het secretariaat voor een aantal maanden van de dinsdagmiddag naar de woensdagmiddag. De openingstijd blijft hetzelfde, van 14.00 uur tot 16.00 uur. Met ingang van 3 april zien wij u graag op de woensdagmiddag. Groet Jan en José, secretariaat

Op zondagochtend 31 maart vieren we Eerste Paasdag in de kerk. We maken er een bijzondere viering van samen met het koor Entre-Deux. Pasen, de belangrijkste feestdag voor christenen. Op die ochtend, heel lang geleden, ontdekte Maria Magdalena dat het graf waar Jezus in gelegd was, leeg was. Zij was voor dag en dauw opgestaan om naar het graf te gaan. Ook wij mogen vroeg opstaan, want de wintertijd is voorbij, de zomertijd gaat beginnen. En dat is een prachtig symbool voor de nieuwe tijd waar wij voor staan. De klok een uur vooruit, wij een stap vooruit in de goede richting. Kom dus (gevoelsmatig om 9.00 uur al!) naar de kerk en begin de dag met het vieren van het leven. Welkom! Hanneke Ocheda-Stoetzer

In de afgelopen week kon je voelen dat de lente in aantocht was. Het waaide vaak hard, maar het werd al wel wat warmer en als de zon erbij kwam voelde het echt aangenaam. Fijn om buiten te zijn! Intussen wordt er ook weer hard gewerkt in de voortuin van de pastorie. Loop of fiets er maar eens langs! En nu komt ook Pasen in zicht. Nog een Goede Week en dan is het zover! We beginnen deze goede week al op zaterdagavond met Palmpasen. Dan vieren we de intocht van Jezus in Jeruzalem. Op een ezel komt hij de stad binnengereden, toegezwaaid door mensen met palmtakken. Ook wij maken een grote intocht in de kerk. De kinderen nemen hun palmpasenstok mee. Wilt u met uw (klein)kinderen ook palmpasenstokken versieren, er staan nog enkele houten kruisen in de pastorie. Aarzel niet en kom er een of meer halen. Bel even voordat u komt, dan weet u zeker dat er iemand is om de deur voor u te openen. Maar ook zonder palmpasenstok bent u natuurlijk welkom. Het koor Sing@Victor zorgt voor de zang tijdens deze viering. Ook laten we een filmpje zien van de Zandtovenaar, waarin in het kort de laatste dagen van Jezus worden getoond. We vervolgen de Goede Week op Witte Donderdag, ’s morgens om 9.00 uur in de Marcuskapel. Daar herdenken we hoe Jezus voor de laatste keer met zijn vrienden het Paasmaal vierde. Aan het eind van deze viering wordt alles van het altaar afgehaald, zodat het kaal en leeg achterblijft. Dit ter voorbereiding op wat komen gaat. Overigens drinken we na deze viering wel een kopje koffie in de pastorie, zoals we dat gewend zijn na een viering in de Marcuskapel. Op Goede Vrijdag om 15.00 uur bidden we de Kruisweg in de kapel van de Horstenburgh. Als u niet in de Horstenburgh woont, kunt u gerust naar de kapel komen om op dit uur het lijden en sterven van Jezus mee te beleven. Om 19.00 uur is er dan weer een viering in de Sint Victorkerk, wederom met zang van het koor Sing@Victor. Ook in deze viering staat de dood van Jezus centraal, verbonden aan het lijden in de wereld en wat wij zelf zoal meemaken. Op zaterdagochtend is er in de kapel van de Horstenburgh een Paasviering. Op zaterdagavond om 21.00 uur is er in de Sint Victorkerk de Paaswake met het Parochiekoor. Hierin vieren we de opstanding van Jezus uit de dood en hernieuwen we onze doopbelofte. Maar graag wil ik u ook de viering van Eerste Paasdag om 10.00 uur aanbevelen, waarin Hanneke Ocheda zal voorgaan. En natuurlijk wens ik u allen nu alvast een zalig Pasen. Dat het licht dat Christus in de wereld heeft gebracht voor u mag schijnen. Dat we ondanks alles wat er in de wereld gebeurt en alles wat u misschien zelf overkomen is de laatste tijd, het vertrouwen mogen houden dat we de ruimte krijgen om met elkaar iets op te bouwen en daaraan vreugde te beleven. Jezus is door God opgewekt uit de dood. Hij laat ons zien dat er toekomst is, zelfs over de dood heen. Laten we dus niet somber zijn, maar dankbaar omdat we hier leven en hier met elkaar iets van ons leven mogen maken. Pastor Bert Glorie

Nadat het bisdom had laten weten geen toestemming te geven voor het dorpsplein bij de Sint Victorkerk, heeft de parochieraad zelf het initiatief genomen om de voortuin bij de pastorie onder handen te nemen. De tuin wordt omsloten door een heg, maar als onderdeel van de gemeenschap, willen wij openheid uitstralen naar alle Obdammers. We willen een centrale plek creëren in het hart van het dorp, waar iedereen welkom is. De toegankelijkheid moest beter. Dus is een groot deel van de heg eruit gehaald. In het midden staat een grote dennenboom, maar bij nadere inspectie bleek, dat op de hoogte van 9 meter waar de boom zich in tweeden splitst, de stam van binnenuit begon te rotten. Dus deze moest om. En toen kwam Stichting Oud Obdam Hensbroek om de hoek kijken. Ed Grouwstra, die als overbuurman, alles op de voet kon volgen, kwam belangstellend vragen wat er allemaal gaande was. En ook wat er met de stam van de grote dennenboom ging gebeuren. Hij had namelijk wel een idee. Zo’n beeld bepalende plek verdient weer opnieuw een karakteristieke uitstraling. Hij lanceerde zijn idee om van deze dennenboom een mooie bank te maken. Waarbij niet alleen Stichting Oud Obdam-Hensbroek bij betrokken raakt, maar waar ook alle inwoners van Obdam van kunnen genieten. De bank die Ed voor ogen heeft bestaat uit een zitgedeelte, misschien zelfs tête-à-tête, dus met aan de voor- en achterkant een zitgedeelte. Aan weerszijden twee palen, met daar, op ooghoogte een kastje tussen bevestigd. In dat kastje achter glas, plaatst Stichting Oud Obdam-Hensbroek wisselend foto’s en teksten van beelden uit Obdam en Hensbroek. Maar ook kan er informatie of bijzonderheden op beeld van de Victorkerk in worden getoond. Alles moet natuurlijk passen in het geheel. Daarom neemt Ed in zijn ontwerp ook o.a. de poort voor de kerk mee in zijn gedachten. ‘Ik zie een soort rasterwerk in de poort, die ook terug kan komen in het bankje. Dit rasterwerk geeft voor mij een soort biechtstoel idee,’ vertelt Ed. En waar wij als dorp vreselijk goed in zijn, kwam nu onmiddellijk naar voren; saamhorigheid, van Obdam voor Obdam, het sociale gevoel wij zijn er voor elkaar. Want meteen was daar het loonbedrijf van Jac van Diepen, die ervoor zorgde dat de omgezaagde stukken stam naar Storm houthandel werden vervoerd. Daar werden de stukken stam in de zagerij tot prachtige planken gezaagd. Vervolgens kwam Ed met dezelfde vraag bij Sijs BV. aan de Berkmeerdijk en natuurlijk stemde Lia Sijs onmiddellijk in met dit prachtige idee. De planken mogen over de van diktebank, zodat er gladde Amerikaans grenen planken als eind resultaat komen. U hoort het we zijn volop bezig, maar we zijn er nog lang niet. Plannen, ontwerpen, vrijwilligers en sponsors, iedereen zet zich in om van de voortuin van de Sint Victorkerk een centraal, toegankelijk en open plek te maken, waar het fijn is om te zijn. En waar iedereen welkom is! De parochieraad Sint Victor Obdam

Tijdens de vastenperiode wordt er op woensdag 13 maart 2024 een Sedermaaltijd gehouden in de PKN kerk van Hensbroek, Kerkweg 2. Het begint om 17.30 uur en zal tot ongeveer 19.00 uur duren. Tijdens deze Sedermaaltijd wordt uitleg gegeven over de verschillende onderdelen van de maaltijd. Al de gerechten hebben een symbolische betekenis en vertellen het verhaal over de Uittocht uit Egypte van het volk Israël. •  De Sederschotel, waarop onder andere een lamsboutje, ei, bittere kruiden, radijs en zoete koek ligt. •  Een kommetje met zout water. •  Drie matses. •  Vier bekers wijn. Na de Sedermaaltijd houden we een sobere maaltijd van soep met brood. Neemt u alstublieft uw eigen soepkom en lepel mee. Aan het eind van de maaltijd is er een open schaal collecte, de opbrengst is voor een goed doel: Stichting Uganda, werkvoortzetting van pater Kees Spil. Weet u welkom, maar meldt u van tevoren wel aan! Dit in verband met het klaarzetten van de tafels, stoelen en Sedermaaltijd. dominee Sylvia Neuféglise: sylvia.neufeglise@kpnplanet.nl of pastoraal werker Anne-Marie van Straaten: anne-marievanstraaten@hotmail.com Datum: 13 maart 2024 Aanvang: 17.30 uur Plaats: PKN kerk, Kerkweg 2, Hensbroek Graag tot ziens, dominee Sylvia Neuféglise en pastoraal werker Anne-Marie van Straaten

‘Kom, we gaan naar huis!’; dat staat bij een foto achterop de rouwkaart van Henk Rood.
Ans pakt de hand van haar man Henk en samen lopen ze zo het Paradijs in. 
Samen, na twee jaar zijn ze weer samen. En wat is dat een fijne gedachte voor de kinderen en kleinkinderen. Het overlijden van Ans in 2022 was een enorme klap voor het gezin Rood. Henk raakte erg in de war en kon niet meer alleen wonen. Gelukkig was er een kamer voor hem in Zorgcentrum Weidehof in Spanbroek. Daar is hij op woensdag 7 februari op 89-jarige leeftijd rustig overleden. Henk kwam uit een groot bakkersgezin in Spierdijk. Hij ging na zijn diensttijd werken bij de smederij van Arie Floris. In de jaren ’60 begon hij samen met zijn grote liefde Ans Mulder een staalbedrijf, een doe-het-zelfzaak en een benzinepomp aan de Dorpsstraat in Obdam. Hun vier kinderen; Janhein, Erna, Lian en Cindy, hielpen als vanzelfsprekend mee in het bedrijf, in de winkel of aan de pomp. Het was, mede daardoor, een heel hecht, warm en lief gezin.

Op zaterdag 23 maart om 19.00 uur is er een Gezinsviering met medewerking van het koor Sing@Victor en pastor Bert. Je bent van harte welkom om met je versierde Palmpasenstok naar de kerk te komen. We gaan met z’n allen een paar rondjes door de kerk lopen zodat iedereen kan zien wat voor moois je ervan gemaakt hebt. Verder luisteren we naar het verhaal van Palmpasen en kijken naar een film met de Zandtovenaar. Om het jullie gemakkelijk te maken zijn er houten kruisen af te halen, die je dus alleen nog hoeft te versieren. De kruisen zijn op te halen voor of na de vieringen van de komende weekenden en op dinsdag- en donderdagochtend tussen 9.00 en 11.00 uur en dinsdagmiddag tussen 14.00 en 16.00 uur. Natuurlijk kun je het kruis ook eenvoudig zelf maken! Na afloop van de viering mag je de stok weggeven aan iemand die oud of ziek is of heel speciaal voor je. Veel plezier met het versieren en graag tot 23 maart! De symboliek van de Palmpaasstok Houten kruis: verwijst naar wat er op Goede Vrijdag zal gebeuren met Jezus, die zal sterven aan het kruis. Op Palmzondag weten de mensen dat nog niet; dan is het nog feest. Buxustakjes: staan symbool voor de palmtakken waarmee de mensen langs de weg stonden toen Jezus Jeruzalem binnentrok. Ze zijn symbool voor eeuwig leven. Broodhaantje: verwijst naar het Laatste Avondmaal en de haan zelf is de haan die straks, wanneer Jezus gevangen genomen is, zal kraaien als Petrus Jezus zal hebben verloochend. Ook verwijst de haan naar de paasmorgen, de ochtend van de Verrijzenis. De haan is de eerste die de paasmorgen begroet. Slingers van rozijnen of krenten: verwijzen naar de wijn van het Laatste Avondmaal. 12 rozijnen verwijzen naar de 12 vrienden van Jezus. Eieren: een teken van nieuw leven, en verwijzen zo naar de verrijzenis, naar Pasen. De Werkgroep Gezinsviering

U weet ongetwijfeld dat de plannen die ontwikkeld zijn voor een Dorpsplein, afgewezen zijn door het bisdom. Men wilde geen constructie waarbij de gemeente de grond van de parochie in erfpacht zou krijgen. Maar, zoals een beroemde Amsterdamse filosoof al beweerde: ‘ieder nadeel heb z’n voordeel’. Doordat er zo intensief over het Dorpsplein is nagedacht, kwamen we als Parochieraad al gauw tot de conclusie dat we, als de plannen niet door konden gaan, in elk geval wel wat konden doen aan de toegankelijkheid van onze voortuin. En daar wordt nu hard aan gewerkt. Een paar weken geleden heeft Bram Bakker, het hoofd van onze Tuinkabouters, aan de Parochieraad het ontwerp laten zien dat hij samen met zijn dochter Simone had gemaakt. Wat ik heel bijzonder vond, was dat Bram voor mij een ontwerp in reliëf had gemaakt, driedimensionaal dus, met piepschuim, kunstgras en andere stoffen, zodat ik ook een indruk kon krijgen van hoe het zal worden. U hebt misschien al gezien dat een groot deel van de heg is weggehaald. Dat mocht ook wel. Ik ben blij dat er nog steeds parochianen zijn die met een goed idee komen en dat dan ook kan worden uitgewerkt. Want ja, je kunt een ontwerp maken, maar het zal ook moeten worden uitgevoerd en liefst door vrijwilligers, want dan wordt het niet te duur. Gelukkig is onze groep Tuinkabouters de laatste jaren niet kleiner geworden, zodat er vele handen zijn die het werk licht maken. En met Bram Bakker en Jan Beentjes is de leiding van dit project in goede handen. Binnen een maand of drie kan het klaar zijn. U hoort er spoedig meer over, maar u kunt ook gewoon eens langs lopen om te bekijken hoe het werk vordert.

Als het tiende en jongste jochie van het gezin Smit werd Kees op 17 maart 1934 geboren in Hensbroek. Hij werd opgevoed door zijn zusters, omdat zijn moeder op jonge leeftijd was overleden. Zes dagen in de week, lopend van Hensbroek naar Obdam, eerst naar kerk en dan naar school. Zo ging dat. Maar leren was niets voor Kees. Werken lag hem beter. 
Bij Bakker op de Zwarteweg ging hij in de kost om te werken en in dezelfde periode, in het uitgaansleven, heeft hij Tiny Ursem ontmoet. Ze zijn op 27 januari 1960 getrouwd en kochten daarna Dorpsweg 128 in Hensbroek.
Een jaar later werd hun zoon Jos geboren en drie jaar later kwam Peter.


Valentijn is één van de bekendste heiligen geworden, een ‘postillon d’amour’ die met zijn blijde boodschap veel harten weet te veroveren. Of er dit jaar veel Valentijnskaarten verstuurd zijn, dat weet ik niet. Het is lang geleden dat ik er zelf een heb ontvangen… Maar ik zat er dan ook niet op te wachten. Valentijnsdag viel dit jaar samen met Aswoensdag. Dat hield me meer bezig, want deze dag is voor mij nog altijd het begin van een bijzondere tijd. Ik probeer me wat te ontzeggen en wat meer te bidden. Maar eigenlijk hoeft niemand dat te weten, want de Vader in de hemel ziet het, en dat moet genoeg zijn. Ik zal er dan ook maar niet over uitweiden. U hebt misschien zelf ook wel het een en ander waaraan u in deze tijd extra aandacht besteedt. Of gaat uw aandacht uit naar een geheime geliefde? Dan was deze dag voor u misschien toch ook wel een bijzondere dag. Zou uw Valentijn in de gaten hebben gehad wie het is die smachtend wacht… Als het om verliefdheid gaat, dan moet er ten minste één persoon zijn aan wie het geheim wordt geopenbaard. Dat is de geliefde die er toch een keer achter moet komen dat hij of zij wordt bemind. In zo’n geval is het niet voldoende als de Vader in de hemel het ziet. Gelukkig stuurt Hij dan heiligen als Sint Valentijn, die niets anders willen dan geliefden bij elkaar brengen. Zo is de Vader in de hemel, die in het verborgene ziet, altijd bereid je te helpen, of je nu moeite hebt met vasten of moeite hebt om degene aan te spreken op wie je verliefd bent.

Stichting Uganda Werkvoortzetting pater Kees Spil mag wéér meedoen met de Vastenactie. Vanaf 1977 tot en met zijn gewelddadige dood in 1988 was pater Kees Spil uit de Zuidermeer werkzaam als parochiepastoor in Buswale. Hij had grote plannen voor de parochie die onder zijn zorg viel. Eén van zijn plannen was het bouwen van een ziekenhuis. Op het erf was nu slechts een klein dispensarium. Theresa Namuzizi, de zuster, had daar de touwtjes in handen. Er werden vaccinaties gegeven, malaria behandeld en ze verbond kleine wonden. Dit alles vond buiten plaats in de schaduw van de boom. De ijzeren spuiten met naalden werden ’s avonds in een hogedrukpan op een houten vuurtje uitgekookt. Simpel maar effectief. Buswale ligt twee uur rijden van de stad Jinja waar een ziekenhuis is. Een weg die in het regenseizoen, nog steeds, deels in een gevaarlijke modderpoel verandert. Een goede reden om Buswale en de omliggende dorpjes te voorzien van een ziekenhuis. Toen Kees in 1988 voor vakantie thuis kwam, had hij een schetsje mee van het erf rondom de kerk met daarop het te bouwen ziekenhuis. Met zijn broer, die timmerman was, besprak hij de details. Enthousiast en vol van de plannen stapte hij in juli 1988 weer in het vliegtuig naar Uganda, popelend om het met behulp van de giften die hij toen had ontvangen dit plan te realiseren. Kort na zijn terugkeer in Buswale werd hij tijdens een roofoverval op brute wijze vermoord. Kees heeft geen kans gekregen om het plan te verwezenlijken. Het bisdom, toen nog onder aanvoering van de Nederlandse bisschop Willigers, heeft vervolgens het plan uitgevoerd. Het ziekenhuis fungeert nog steeds, maar jarenlang was er door geldgebrek geen onderhoud. Daarom is de huidige staat slecht. Zo is het dak lek, waardoor het regenwater op veel verschillende plaatsen het ziekenhuisje binnenstroomt. Er is geen aansluiting op het openbare elektriciteitsnet, waardoor bij medisch handelen in het donker, vaak een zaklamp moet worden ingezet. Kozijnen en deuren moeten worden vernieuwd. De muren aan binnen- en buitenkant moeten worden hersteld. Door deze situatie zijn de werkomstandigheden niet aantrekkelijk. Kwalitatief goed medisch personeel is moeilijk te krijgen en vast te houden. Vanuit Buswale kwam de vraag om een renovatie. U kunt zich voorstellen hoe blij we waren toen het project onder de naam: “Verbetering St. Matia Mulumba ziekenhuis, Buswale, Oeganda” door de Vastenactie goedgekeurd werd. We hopen dat u deze renovatie een kans wil geven door deel te nemen aan de vastenactie die start op 14 februari 2024. Wij zijn ontzettend dankbaar dat de parochies van de Waterkant zich de komende vastentijd weer gaan inzetten voor Stichting Uganda Werkvoortzetting pater Kees Spil om samen steen voor steen dit ziekenhuis te renoveren.


Vrijdagavond 9 februari komt bisschop Jan Hendriks naar Obdam om aan zeventien kinderen uit onze regio het sacrament van het heilig Vormsel toe te dienen. Hij legt de handen op bij alle vormelingen, een handeling die sinds de tijd van de apostelen het teken is van de gave van de heilige Geest: de Geest komt als een kracht in het leven van de vormelingen en beschermt hen. Hierna volgt de zalving met Chrisma. Dit is een symbool voor Gods Geest die in het hart van de vormeling doordringt. De bisschop tekent elke vormeling met het ‘zegel van de Geest’, vormgegeven als een kruisteken op het voorhoofd. Hierbij worden de volgende woorden uitgesproken: “…, ontvang het zegel van de heilige Geest, de gave Gods”. Uit verhalen van oude mensen weet ik, dat het sacrament van het Vormsel vroeger ééns in de zoveel jaar in een parochie werd toegediend. Hele schoolklassen kwamen dan naar de kerk om gevormd te worden. Daar ging nauwelijks enige voorbereiding aan vooraf. Ikzelf ben in 1972 gevormd en in die tijd ging de voorbereiding al zoals dat vandaag nog gaat. Ik kan me nog goed de liederen herinneren die we tijdens de vormselviering hebben gezongen. Het vormselproject heb ik bewaard. Toen ik naar het seminarie ging om priester te worden, moest vastgesteld worden dat ik gevormd was. Maar… er stond geen aantekening in het doopboek van de parochie Egmond aan den Hoef, waar ik vandaan kom. Ik was dan ook niet gevormd in die parochie, maar op het blindeninstituut waar ik destijds verbleef. Naarstig speurwerk van de pastoor leverde niets op. Niemand weet waar het archief gebleven is van het blindeninstituut waar ik het Vormsel heb ontvangen. Het enige ‘bewijs’ was de dikke map van het vormselproject, maar dat was uiteraard in braille. De pastoor wilde er gelukkig wel vanuit gaan dat ik destijds echt gevormd ben en daarmee het zegel van de heilige Geest heb ontvangen. Daarom schreef hij een vormbewijs uit, waarmee de deuren van het seminarie alsnog voor mij open gingen. Pastor Bert Glorie