Interieur en architectuur

De eerste steen voor de huidige St. Victorkerk van Obdam werd op 21 april 1891 gelegd door bouwpastoor Fit. Vijftien maanden later – namelijk op 25 juli 1892 – werd de kerk door de toenmalige bisschop van Haarlem Mgr.C.J.M. Bottemanne ingewijd. De kerk is een kruisbasiliek in neogotische stijl.

De architect van de St. Victorkerk is de uit Hoorn afkomstige Adrianus Cyrianus Bleys. Hij heeft vele kerken en gebouwen in Noord-Holland ontworpen en gebouwd, waaronder de oude Dionysiuskerk in Heerhugowaard, de Cunerakerk in Nibbixwoud, de Koepelkerk in Hoorn en de St. Nicolaaskerk in Amsterdam. Ook het Mill Hill-gebouw en het raadhuis van Obdam zijn van zijn hand.

De voorloper van de huidige kerk, die ook aan St. Victor was gewijd, stond aan de andere kant van de weg, waar nu Victor’s Hof is gelegen. Het robuuste marmeren doopvont rechts achterin de kerk is uit de oude kerk meeverhuisd, evenals de twee klokken. De klokken zijn in de oorlog geroofd. Eén van de klokken bleef gespaard. De andere is door een nieuwe vervangen.

In de kerk vallen de prachtige kruiswegstaties op. Ze zijn uitgevoerd in ‘haute reliëf’ en komen uit het atelier van E. van Ternelmont uit Den Bosch. De staties zijn in 1910 aangebracht. Prachtig zijn ook de kroonluchters die zich bevinden boven het middenpad.

In de absis van het Priesterkoor bevinden zich zeven schilderingen. Vijf van de zeven taferelen geven gebeurtenissen uit het Oude Testament weer, die kunnen worden beschouwd als voorafbeeldingen van de Eucharistie. Vanuit de kerk gezien zien we van links naar rechts: (1) het offer van Abel; (2) de priesterkoning Melchisédek biedt brood en wijn aan als dankmaaltijd; (3) Abraham staat op het punt zijn enige zoon Isaäk te offeren; (4) het Joodse volk verzamelt manna in de woestijn; (5) de profeet Elia wordt door een engel gesterkt.

Voor in de kerk zien we een beeld van onze patroonheilige St. Victor. Dit was een Romeins soldaat die vanwege zijn christelijk geloof weigerde aan een heidense offerplechtigheid mee te doen. Daarop werd hij door zijn strijdmakkers gedood en stierf aldus de marteldood. St. Victor is voor ons een voorbeeld door zijn standvastigheid in het geloof. Standvastig was ook de heilige Johannes Nepomuk. Zijn beeld bevindt zich aan de voorzijde van de biechtstoel. Hij is patroonheilige voor het biechtgeheim.

Op twee plaatsen in de kerk komt de devotie voor Maria tot uiting. Voor in de kerk zien we een verkleinde kopie van de beroemde icoon van Maria van Altijddurende Bijstand. Het Mariabeeld dat hier eerst stond, heeft achterin de kerk een plaats gekregen. In 2006 is er achter de pastorie een nieuwe kapel ter ere van Maria van Lourdes gebouwd. Aanleiding was de parochiebedevaart naar Lourdes in het jaar ervoor.

middenschip

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

De heilige Victor

De huidige kerk van de parochie te Obdam is op 15 augustus 1892 in gebruik genomen. De kerk en de parochie zijn toegewijd aan de heilige Victor.

Victor was een veteraan van het Romeinse leger. Op een avond in het jaar 286 zoekt hij onderdak voor de nacht. Hij klopt aan bij een afdeling van het keizerlijke leger. In het kamp wordt feest gevierd, omdat er een veldslag was gewonnen. De strijders vertellen Victor dat ze voorafgaand aan de veldslag een offer­plechtigheid hebben gehouden om de goden gunstig te stemmen.
Een groep christelijke soldaten weigerde echter aan die heidense offerplechtigheid mee te doen. Deze mannen werden gedood. Dan maakt Victor bekend dat ook hij christen is en dat hij de anderen benijdt dat ze voor hun geloof zijn gestorven. Die woorden zijn voor de soldaten genoeg om ook Victor te vermoorden. Zo sterft hij de marteldood.

Sinds zijn heiligverklaring staat de heilige Victor patroon voor een standvastig geloof. Moge hij ons daarin tot voorbeeld zijn.

Wanneer Sint Victor tot patroonheilige van Obdam is gekozen, is niet bekend. Waarschijnlijk is dat gebeurd onder invloed van de Abdij van Egmond, waar relikwieën van Sint Victor werden vereerd.

De stoffelijke resten van de heilige Victor liggen in het Duitse plaatsje Xanten. Bovenop zijn graf is een prachtige Dom gebouwd.

De feestdag van Sint Victor is 10 oktober.

priesterkoor_2

Hensbroek

In jaren 60 waren de inwoners van Hensbroek/Wogmeer toe aan een eigen parochie.
Diverse acties zijn georganiseerd en veel werkzaamheden door parochianen uitgevoerd,
waardoor in 1966 de noodkerk officieel in gebruik kon worden genomen.

Op zondag 6 mei 2018 werd in een volle Marcuskerk in Hensbroek voor de allerlaatste keer de Eucharistie gevierd. Na de viering trok een groot aantal kerkgangers in processie naar Obdam. Tot aan de grenspaal ging men te voet, daarna tot bij het Brakenkerkje per auto en verder naar de Sint Victorkerk weer te voet. Een kruis, een Evangelieboek, het Allerheiligste in een monstrans en uiteraard het Marcusbeeld werden op deze manier naar de Sint Victorkerk gebracht. Daar werden de mensen van de Marcusparochie zingend onthaald door het Parochiekoor. Win Bijman, voorzitter van de Parochieraad en pastor Bert Glorie spraken een welkomstwoord uit waarna pastor Nico Knol allen de zegen gaf.
Zo werd de viering die in de Marcuskerk begonnen was, in de Victorkerk afgesloten. Het was natuurlijk een emotioneel gebeuren, de laatste viering in de Marcuskerk. Er werden vele mooie woorden gesproken, vooral door parochianen en door oud-pastoor Jan van der Plas. Maar toch had de processie weinig van een rouwstoet. Iedereen wist dat het eraan zat te komen. Er zijn te weinig vrijwilligers om de kleine geloofsgemeenschap van Hensbroek in stand te houden. Er zat dus niets anders op dan deze kerk aan de eredienst te sluiten.

Veel mensen uit Hensbroek voelen zich gelukkig meer dan welkom bij ons in de Victorkerk. Dat werd duidelijk tijdens het koffie drinken in de pastorietuin, waar veel mensen uit Hensbroek aan meededen.
Toch is er ook een ander geluid gehoord. ‘Jullie hebben de verkeerde kerk gesloten’ hebben diverse mensen gezegd. Ze zeiden het met een kwinkslag, maar hun opmerking bevat wel een kern van waarheid, want er is, zeker op gewone zondagen, vooral behoefte aan kleine kerken waar weinig afstand is tussen voorganger en kerkvolk. En zo’n kerkje was de Marcuskerk. Er zullen dan ook zeker momenten zijn waarop veel Hensbroekers terug zullen verlangen naar hun vertrouwde Marcuskerk. Maar toch zijn we blij dat een kleine honderd mensen uit Hensbroek letterlijk en figuurlijk de stap hebben gezet om op 6 mei naar de Sint Victorkerk te komen. Van harte welkom allemaal!