Berichten

Op zondagochtend 8 oktober gaan om half acht de klokken luiden. Er zijn mensen die op dat moment boos wakker worden en de pastorie gaan bellen met de vraag waarom dat nodig is… Maar er zijn gelukkig veel meer mensen die weten dat op dat moment de Kapellentocht van start gaat. We hopen dat er dan minstens vijftig mensen klaar staan om vanuit ons Mariakapelletje op weg te gaan naar de kapel van Onze Lieve Vrouw ter Nood in Heiloo. Als gedachte gaat mee: ‘Lopen in verbondenheid’. Iedereen die wil meedoen aan deze vijftiende Kapellentocht is vanaf 7.00 uur welkom om tegen betaling van € 10,00 een deelnemerskaart in ontvangst te nemen. Nadat ik de deelnemers heb gezegend en een goede wandeling heb gewenst, kan de tocht beginnen. Ikzelf moet dan weer terug naar de pastorie, niet alleen om de boze telefoontjes te beantwoorden, maar ook om me voor te bereiden op een viering in één van de andere parochies van onze regio. Ik kan dus helaas zelf niet meelopen, maar rond 13.00 uur ben ik in Heiloo om de verhalen te horen en met de wandelaars en andere belangstellenden een kopje koffie te drinken. Voor de wandelaars is dat bij de prijs inbegrepen, evenals een kopje koffie met iets lekkers onderweg. Als u niet mee kunt lopen, raad ik u aan om op de fiets of met de auto naar Heiloo te gaan en de tijd te nemen om het hele processiepark te bekijken met zijn kapellen, zijn imposante Kruisweg en uiteraard het beroemde putje waaruit u heerlijk fris water kunt putten. Om 13.30 uur vieren we dan met elkaar de Mis, waarna we weer op huis aan gaan. Voor meer informatie en inschrijving kunt u contact opnemen met Jan ten Berge: jantenberge@planet.nl of 06-29281684. In verband met de catering wil hij graag vooraf weten op hoeveel deelnemers we kunnen rekenen. Daarom is opgave vooraf gewenst. Maar mocht u op zondag 8 oktober vroeg wakker zijn en denken: ik wil toch wel mee… Kom dan alsnog naar de kerk en schrijf u in. Als u pas wakker wordt van het klokgelui om half acht, dan weet u: ik ben te laat! Maar dan weet u in elk geval wel waarom de klokken luiden.

In regio De Waterkant loopt momenteel een student stage van de priesteropleiding in Nieuwe-Niedorp. Net als pastor Álvaro is hij lid van de Neocatechumenale weg, een nieuwe beweging binnen de kerk, ontstaan in de jaren zestig van de vorige eeuw in Spanje. Hieronder stelt hij zich voor. Ik ben Josué Enmanuel Mejia, priesterstudent van het bisdom Haarlem-Amsterdam en ik ben 29 jaar. Ik kom oorspronkelijk uit San Salvador, hoofdstad van El Salvador. Ik ben al tien jaar hier in Nederland en ik heb de priesteropleiding inmiddels afgerond. Deze maand begin ik stage te lopen in de Regio De Waterkant. Wat doe ik hier zo ver van mijn land vandaan? Ik ben hier in Nederland als missionaris gekomen toen ik 19 jaar was. Toen ik hier in Nederland kwam, wist ik niet dat dit land veel missionarissen had gestuurd naar andere landen, maar nu een missieland is geworden. Voor mij was het een grote verrassing toen ik, na zoveel jaren dat ik hier was, hoorde dat de eerste pastoor die in mijn stad was geweest en ook degene die mijn parochie had gesticht, uit Nederland kwam. Toen ik daarachter kwam, zag ik dat niks toevallig is, als ik hier vandaag ben, is het omdat God dat wil. Nederland heeft namelijk vele missionarissen aan de wereld gegeven en nu hebben andere landen, waar de kerk nog rijk is aan gelovigen, de kans om missionarissen te geven voor een nieuwe evangelisatie. Ik heb ook twee jaar in Zuid-Limburg, Kerkrade stage gelopen bij pastoor Hans Kreuwels. Voor mij waren deze twee jaren heel waardevol. Vooral voor de pastorale ervaring die ik heb meegemaakt, niet alleen om voor de gelovigen te zorgen die al in de kerk zitten, maar ook voor degene die niets meer van de Kerk willen weten. Wij hebben vele activiteiten gedaan om mensen te kunnen bereiken want de realiteit van de Kerk in Zuid-Limburg is niet heel anders dan hier in West-Friesland. Ik hoop dat ik alles wat ik geleerd heb in praktijk kan brengen, vooral nu ik in deze regio zal werken voor mijn diakenwijding, die plaats vindt op 18 november, daarom vraag ik jullie om voor mij te bidden. Josué Enmanuel Mejia

Kinderen die in het laatste jaar van de basisschool zitten, zullen straks een grote stap gaan zetten richting middelbare school en jongvolwassenheid. De kerk sluit aan bij deze stap in hun ontwikkeling met het vieren van het Sacrament van het Vormsel, de voltooiing van Doopsel en Eerste Communie. Hoe het werkt? De kinderen gaan samen onderweg aan de hand van het project ‘In Vuur en vlam’. Tijdens zeven bijeenkomsten vooraf aan het Vormsel en één bijeenkomst na afloop gaan ze met elkaar in gesprek: wat houdt het Sacrament van het Vormsel nu eigenlijk in, wie is God, waar geloof ik zelf in, enzovoorts. Maar er wordt ook geknutseld en een bezoek gebracht aan de Kathedrale Basiliek Sint Bavo in Haarlem – de spectaculaire ‘Bavodag’ en de Sint Victorkerk zien vanuit een ander punt. Voor de ouders Om het Vormsel-traject te kunnen starten, is hulp hard nodig. Daarom vindt voor ouders/verzorgers een informatieavond plaats in de parochie van de Hiëronymus kerk, Kerkweg 1 in Wognum. Datum: 30 oktober 2023. Tijd: 19:30 uur. De data van de bijeenkomsten, van de voorstelviering en van de feestelijke viering van het Vormsel zullen tegen die tijd ook bekend zijn. De ouderbijdrage voor het Vormsel-traject is € 15,00 en kan tijdens de informatieavond betaald worden. Vragen en aanmelden Wilt u uw kind aanmelden, dan kan dat via deze link: Aanmelden Heeft u nog vragen, dan kunt u deze stellen tijdens de informatieavond of door te bellen/mailen naar pastor Anne-Marie van Straaten, pastoraal werker voor regio ‘De Waterkant’: anne-marievanstraaten@ziggo.nl of (06) 227 594 61.

Hoe kunnen wij mensen van vrede zijn en aan vrede bijdragen? Op zondag 17 september om 10.00 uur bent u van harte welkom in de St. Bonifatiuskerk van Spanbroek om samen met Oekraïners die hier in de omgeving verblijven te bidden en elkaar te ontmoeten bij gelegenheid van de Vredeszondag. We beginnen met een tweetalige oecumenische viering. Aan deze viering leveren een Byzantijns koor en het parochiekoor van de St. Bonifatiusparochie een bijdrage. Na de viering wordt er koffie en thee aangeboden. We kunnen daarbij iets lekkers gebruiken van hetgeen de aanwezigen hebben meegebracht. Iedereen die iets kan bakken nodigen wij uit om iets lekkers mee te nemen. Fanfare Erato heeft een speciaal vredesprogramma ingestudeerd en treedt op van 11.15 tot 12.00 uur. Na dit optreden is er een gemeenschappelijke lunch met soep en een broodje. De Oecumenische Werkgroep Midden Westfriesland

Het verlies van een partner, kind of ouder is één van de ingrijpendste gebeurtenissen in het leven. Ieder beleeft dit op een eigen wijze. In het begin is de overledene nog heel nabij. Langzamerhand dringt het door dat het afscheid definitief is. Ook moeten er in de eerste periode nog vele praktische zaken geregeld worden. Er komt nog veel bezoek. Maar dan… volgt er dikwijls een periode van leegte. Bijeenkomsten rond ‘Verlies en Rouw’ bieden dan gelegenheid om de ervaring, herinnering en verdriet met anderen te delen en elkaar te bemoedigen. Men kan elkaar ook inspireren rond het verder gaan. Daarvoor worden er vier bijeenkomsten aangeboden. De leiding van de bijeenkomsten rond ‘Verlies en Rouw’ is in handen van Marlies Mol. Marlies is lid van de werkgroep ‘Omzien naar Elkaar’ in de St. Lambertusparochie in De Weere en is HBO geschoold vitaliteitscoach. Jan Verbruggen, gepensioneerd pastor, zal als gastheer en pastor bij de bijeenkomsten aanwezig zijn. De deelnemers kunnen de laatste avond een financiële bijdrage geven in een gesloten enveloppe. De bijeenkomsten zijn gepland op de dinsdagen 10 oktober, 24 oktober, 7 november en 21 november telkens om 19.30 uur in het parochiecentrum naast de St. Bonifatiuskerk in Spanbroek. U kunt zich opgeven bij: Jan Verbruggen, Meerkoet 6, 1715HJ Spanbroek, 0226-351951 of jcj.verbruggen@quicknet.nl Geef dan het volgende aan ons door: naam, adres, telefoonnummer en e-mailadres. Hartelijke groet, Marlies Mol en Jan Verbruggen

IMPULSDAGEN VROUW & GELOOF 2023 – ‘Die vonk van de Geest…’ Alles begint met verlangen. Verlangen naar een wereld om je heen die liefdevoller, vrediger, eerlijker is. Dat verlangen delen we met Maria. En in al onze rollen en keuzes proberen ook wij, nu, vanuit dat diepste verlangen te leven. We bewaren het diep in ons hart. En af en toe worden we bemoedigd door die vonk van de Geest, die dit verlangen weer aanwakkert, en het onmogelijke mogelijk maakt… Maria wordt in het beeld dat van haar gevormd is, vaak beperkt tot haar rol als moeder. Maar ze was zoveel méér: al voor de geboorte van Jezus had ze een eigen, onbemiddeld lijntje met de Geest. Deze moedige vrouw wist gaande te blijven toen ze ongehuwd zwanger bleek, in moeilijke omstandigheden haar Kind baarde, vluchteling werd, en haar Kind liet opgroeien. Ze spoorde Hem aan om zijn eigen weg te gaan, en ontwikkelde zich van moeder tot leerling. Eén die niet wegliep, maar erbij bleef in zijn lijden, mogelijk getuige was van zijn opstanding, en daarna, in die zaal in Jeruzalem samen met anderen de Geest ontving. En alles begon met dat verlangen, en met die vonk van de Geest. En wij, wie zijn wij? Welke rollen hebben wij, welke keuzes maken wij? Hoe kunnen wij in onze wisselende levenssituaties dicht bij ons verlangen blijven en het verschil maken? Die vonk van de Geest. Toen, en opnieuw, en nog…. Op verschillende manieren, én met veel ruimte om te ontmoeten, én met kijken en luisteren naar muziek, woord en dans gaan we dieper in op dit onderwerp, en hopen we alle deelnemende vrouwen weer een begeesterde dag te bieden met een mooie viering als afsluiting. Data Impulsdagen en aanmelden Vrijdag 13 oktober 2023 van 10.00 tot 16.00 uur in de Lutherse kerk, Oudegracht 187 in Alkmaar. (Parkeren in de Schelphoekgarage, Korte Vondelstraat 3) Vrijdag 20 oktober 2023 van 10.00 tot 16.00 uur in Het Octaaf, J.D. Pollstraat 1 in Hoorn. (Parkeren op het terrein van de kerk) Aanmelden: uiterlijk 5 oktober voor de Impulsdag in Alkmaar en 12 oktober voor de Impulsdag in Hoorn. Via email: hildegardport29@gmail.com; of schriftelijk naar de Werkgroep Vrouw en Geloof p/a Karveel 10, 1625 EN Hoorn, tel. 06 13407682 (Cora) Kosten:15 euro p.p., ter plaatse afrekenen (graag gepast) Programma beide dagen: 09.30 u. Inloop met koffie en thee 10.00 u. Welkom en opening 10.20 u. Quiz over het leven van Maria 10.45 u. Koffie en theepauze. 11.00 u. Naamgenoten van Maria, voorstelling met woord en muziek m.m.v. Roosmarie van Dijk, Marga van der Pol en Gerrie Huiberts 12.30 u. Lunchpauze (zelf brood meebrengen), voor soep, drinken en fruit wordt gezorgd. 13.30 u. Dans op muziekstuk m.m.v. Rina Meyering en Louwra van de Velde 14.00 u. Workshops 14.30 u. Theepauze en inzingen m.m.v. Annelies Komen 15.00 u. Slotviering.

In het centrum van het dorp staat heel fier de Sint Victorkerk. Dit 130 jaar oude pand heeft heel veel zorg nodig en dat kost enorm veel geld. Om maar iets te noemen: De reparatie van de verlichting van de kerkklok loopt dik in de papieren. Natuurlijk moet hij gemaakt worden. Want een klok zonder verlichting is voor heel Obdam een groot gemis. Iedereen werpt in het voorbijgaan automatisch een blik op de toren om te weten hoe laat het is. En tijdens de werkzaamheden met de telekraan is gebleken, dat het kruis bovenop de torenspits grote corrosieplekken vertoont. Nog een financiële zorg erbij… Kortom willen we dit prachtige monumentale pand voor Obdam behouden, dan hebben we uw stem héél hard nodig!!! Van 4 tot 26 september kan er weer gestemd worden op de Sint Victorkerk via de RABO-app of www.rabobank.nl/particulieren/leden/clubsupport. U vindt ons onder: Sint Victorkerk Obdam. Hartelijk dank!

Wij doen mee! Graag nodigen wij u uit om een kijkje te nemen in onze prachtige Sint Victorkerk. Op zaterdag 9 september is de kerk open van 11.00 tot 14.00 uur. Altijd al een kijkje willen nemen in de kluis van de kerk? Dan is dit uw kans! Speciaal op deze dag staat de kluis open en kunt u alle kerkschatten bewonderen. De zilveren en gouden voorwerpen worden daar veilig bewaard. Wierookvaten, water- en wijnstellen, kelken, kandelaars; te veel om op te noemen. Er zijn vrijwilligers aanwezig, die u alles kunnen vertellen over wetenswaardigheden van de kerk en u kunnen leiden langs allerlei ruimten. Er liggen boeken met informatie over de kerk en zijn vrijwilligers. Ook de gratis mee te nemen folder, geeft beknopt weer, welke schatten er in onze kerk te vinden zijn. Voor de liefhebber staat er koffie, thee en limonade klaar. Kortom grijpt uw kans om te genieten van ons cultureel historisch erfgoed. U bent meer dan welkom! De Parochieraad Sint Victor Obdam

Op de website van NH Nieuws lees ik een uitspraak, opgetekend op de Obdammer kermis: ‘kermis, kroeg en kerk, die horen bij elkaar’. Het zijn de heilige drie K’s. Maar geldt dat nog steeds, dat kermis, kroeg en kerk bij elkaar horen? Wat mij betreft mag het. Ik heb er geen problemen mee als de kermis terugkomt naar de Dorpsstraat. Er is een tijd geweest, nog niet zolang geleden, dat de kermis op zaterdagavond begon na de Mis. Ik heb al van meerdere mensen gehoord dat het bij pastor Paul zo was dat de klokken geluid werden als de Mis afgelopen was en dat de kinderen dan wisten dat de kermis was begonnen. Maar nu begint de kermis al op vrijdagavond. Er was dit jaar op zaterdagavond nog wel een Mis. Er was geen koor en geen organist en er zaten tweeëndertig mensen in de kerk… Ik had niet meer mensen verwacht. Ik was dus niet teleurgesteld. Maar als ik dan iemand hoor roepen: kerk, kroeg en kermis horen bij elkaar… dan denk ik toch: Wie wil die uitspraak nog waarmaken!

Op 20 juli 1937 werd, tot het grote geluk van zijn ouders, eindelijk een jongetje geboren in het gezin Neefjes. Na zes dochters was het natuurlijk prachtig om een zoon te krijgen. Jan Neefjes had een heerlijke jeugd aan de Burgemeester Dekkerstraat. Zijn moeder verwende hem, hij was haar oogappeltje; Jan mocht niets tekort komen.. Na Jan werden er nog vijf kinderen geboren. Het was een druk maar gezellig gezin. Jan ging op jonge leeftijd al bij zijn zwager in de bollen werken. Bloemen, en dan vooral tulpen, waren echt zijn passie, dus maakte hij van zijn hobby zijn werk. Toen hij 27 jaar was, leerde hij Mieke, een lief meisje uit Slagharen kennen. Het was liefde op het eerste gezicht. Ze trouwden al snel en gingen aan de Hellemastraat wonen. Er kwamen twee zonen; Theo en Erik. De jongens hadden een fijne jeugd, Jan was een hele lieve, zorgzame vader. Hij leerde de jongens respect te hebben voor alles dat leeft, en vooral om eerlijk te zijn. Hij had altijd vertrouwen in de ander, zei dan ook vaak: ‘Alles komt goed’. En dat was dan ook zo.

Omdat pastor Bert geniet van een welverdiende vakantie, schrijf ik een stukje voor deze Rotonde.   Ik begin bij onze parochieavond op 16 februari, waarin de parochieraad u heeft bijgepraat over de ontwikkelingen rondom de Sint Victorparochie. Niet lang daarvoor kwam het regiobestuur van de Waterkant (waar Sint Victor onderdeel van is) met het bericht dat er kerken dicht moeten. Nu was dat niet nieuw, het bisdom heeft daar ook zelf al een aantal keer over gepubliceerd. Het is helaas onafwendbaar voor kerken, waar bijna geen mensen meer naar de vieringen komen en bijna geen vrijwilligers meer zijn. De corona-tijd, waarin we, om gezond te blijven, fysiek afstand van elkaar moesten houden, heeft daar een versnelling teweeg gebracht.    Gelukkig gaat het met de meeste kerken in de Waterkant en ook in onze kerk best nog goed. Toch kwam het regiobestuur met het idee om tussen 5 en 10 jaar naar één kerk terug te gaan. Iedereen die een viering wil bijwonen om zijn geloof te uiten of om een uur van bezinning met elkaar te beleven, zou dan naar Wognum moeten. Daar zijn wij fel tegen.     Inmiddels is o.a. door de weerstand vanuit de parochieraden dit plan wat versoepeld, maar het plan gaat ons nog steeds te ver. De bedoeling is dat er één keer per maand maar één viering is in de hele regio de Waterkant, waar alle pastores bij zijn. Dus die zondag zijn er negen kerken dicht en is het de bedoeling dat u naar Wognum gaat. Als u dat wilt, is dat natuurlijk helemaal prima. Wij, de parochieraad van de Sint Victor, geloven er niet in dat er werkelijk veel mensen heen gaan en tot nu toe blijkt dat ook zo te zijn. Dan versnelt dit het proces van kerksluitingen. Wij kiezen voor een geleidelijke weg waarbij we de kerk zo lang mogelijk openhouden.    Mensen gaan naar de kerk voor veel meer dan alleen het geloof. Voor ons als parochieraad, is de parochie ook veel meer dan alleen het geloof. Voor ons is de sociale binding, de steun die mensen ondervinden en de saamhorigheid ook heel belangrijk. Bovendien voelen wij ons verantwoordelijk voor het erfgoed; de prachtige monumentale kerk en pastorie en tuin met begraafplaats er omheen.  Gelukkig blijven de vieringen door de week in de Marcuskapel en in de Horstenburgh ook doorgaan.    Nog even twee andere punten: – De Eritreeërs, die nu ieder weekend van onze kerk gebruik maken, gaan dit vanaf 1 september om de week doen.  – Met de voortgang van het plan om van de voortuin en het Kerkplein een dorpsplein met behoud van parkeren te maken, schiet het niet erg op. Voornamelijk omdat het bisdom geen toestemming wil geven.     Het zijn spannende tijden. Weet dat de parochieraad er alles aan doet om de kerk open te houden en de parochie levend te houden. Uiteindelijk bent u het die beslist hoe lang dat nog lukt.    Win Bijman, voorzitter Sint Victor Parochieraad 

De vastenactie 2023 heeft een fantastisch bedrag opgeleverd van € 14.430,00. Ons doel is bereikt en we kunnen ons schoolboeken-project ten uitvoer brengen. Iedereen hartelijk dank voor de gulle bijdragen! Sjaak Spil, namens Stichting Uganda – Werkvoortzetting Pater Kees Spil

Op vrijdagavond 16 juni hebben tien jongeren en één volwassene het sacrament van het Vormsel ontvangen van vicaris Bruggink in de Sint Victorkerk van Obdam. De vormselviering had het thema: ‘Wij bouwen aan Gods Rijk, u ook???’ De ‘Zeven Werken van Barmhartigheid’ stonden centraal om te bouwen aan Gods Rijk, er werd zelfs een muur gebouwd van bakstenen. Op elke baksteen was een van de Werken van Barmhartigheid uitgebeeld. Ter afsluiting van het hele vormseltraject zijn de vormelingen op 28 juni nog een keer bij elkaar gekomen. Ze hebben in groepjes kort opgeschreven wat ze zoal gedaan hebben tijdens het vormseltraject; ‘We hebben gebedsarmbandjes gemaakt met 10 kralen, elke kraal had één betekenis. Bij elke bijeenkomst deden we het Onze Vader en we staken een kaars aan’. Tijdens de voorstelviering stond het Bijbelse verhaal over de Emmaüsgangers centraal: ‘Waar je ook naar toe gaat, Jezus is in het midden, Hij helpt je verder te komen’. De Vormselviering ging over de Werken van Barmhartigheid: ‘De dorstigen drinken geven, de hongerigen eten geven, mensen zonder huis een huis geven, vormelingen zalven op hun voorhoofd.’ De afsluitende bijeenkomst met de centrale vraag waar in je leven ‘geloven’ tot uitdrukking komt: ‘Taart-opdracht: 8 stukken met groepen (waar je deel van uitmaakt), kerktoren beklommen en brieven (aan God) verbranden!’ Groeten van:     Duco, Renske, Mika, Nel, Roxx, Marijn, Djizz, Paula, Lars, Myrthe en Bart. En van de Vormselwerkgroep: Margretha Mol en pastor Anne-Marie van Straaten.

Regelmatig waren er problemen met de verlichting van de torenklok. Daarom hebben we het rigoureuze besluit genomen de klok te ontmantelen en alle onderdelen te laten nakijken door een gespecialiseerd bedrijf. Misschien hebt u op maandag 26 juni de hoogwerker wel gezien die we daarvoor nodig hadden. Het zal wel een paar maanden duren voordat de klok teruggeplaatst kan worden. Er zijn veel mensen die de klok nu al missen, omdat ze vaak automatisch even naar de torenklok kijken om te zien hoe laat het is. Maar we zijn niet helemaal verstoken van inlichtingen over tijd en uur. Elk half uur slaat de grote klok. Om twaalf uur ’s middags en zes uur ’s avonds doet daarna ook de kleine klok zijn best. Voorlopig geldt hier de slagzin die ook gebruikt wordt door NPO radio 1: wie luistert, weet meer. Maar ja, dan moet je wel op het juiste moment in de buurt zijn en met aandacht luisteren en tellen. Voor mij blijft alles hetzelfde, maar ik begrijp het gemis en de irritatie daarover wel. Wil je nu midden in Obdam weten hoe laat het is, dan zul je toch even op je horloge moeten kijken of je telefoon moeten pakken. Maar misschien moeten we ons over de tijd maar niet te veel zorgen maken, want, om met Youp van ‘t Hek te spreken: niemand weet hoe laat het is. Ik wil jullie een paar regels meegeven uit zijn gelijknamige lied, mooie regels om tijdens de zomermaanden te overwegen. Zelf zal ik ze ook ter harte nemen in mijn vakantie. Deze duurt tot eind juli. Niemand mag doodgaan, niemand verdwijnen maar je weet net als ik, er gaat steeds zoveel mis met auto’s en veerboten, vliegtuigen, treinen. Niemand weet hoe laat het is. Is het vijf voor twaalf of net half zeven? Hoeveel uur heb ik nog of rest mij een kwartier? Hoelang mag ik nog doorgaan met leven? Ik heb echt geen idee en ik grijp het plezier!

Dit jaar mocht ik een volwassen man voorbereiden op het Heilig Vormsel. Vier weken voordat het Vormsel zou plaatsvinden, kwam hij met die vraag bij mij. Het moest dus snel gebeuren, en dat terwijl het voor mij de eerste keer was dat ik dit ging doen. Ik vroeg hem om vier avonden bij mij te komen om over het geloof te praten. We zouden het hebben over de zeven sacramenten, de geloofsbelijdenis, het Onze Vader en het Wees Gegroet. Aldus geschiede, maar al tijdens de eerste avond begon er bij mij iets te knagen. Was dit het nu? Een verhaal over ingewikkelde zaken dat bijna helemaal van mijn kant kwam? Nee, dat kon niet, dat was niet genoeg. Pas toen ik de vierde avond aan het voorbereiden was, zag ik de oplossing. We moesten samen bidden! Geloof is immers vooral een kwestie van meedoen. Zo deden we het toch ook met de Eerste Communicantjes? Daar beginnen we in de eerste bijeenkomst met het maken van het kruisteken en het bidden van het Onze Vader, hoe moeilijk dat gebed voor de kinderen ook mag zijn. Zo moest ik het hier dus ook doen. En plots schoot me te binnen dat we dat het beste konden doen aan de hand van de rozenkrans. Dan heb je meteen houvast, want je hebt iets in je handen. Nou ben ik zelf niet zo’n rozenkransbidder. Sterker nog, ik bleek er hier op de pastorie niet eens eentje te hebben. Dus gauw pastor Álvaro gebeld. Die kon me vast en zeker uit de brand helpen. En inderdaad, nog diezelfde middag bracht hij twee mooie houten rozenkransen, gekocht en gezegend in Jeruzalem. Wat wou ik nog meer! Zo konden we, nadat ik er wat over had verteld, op de laatste voorbereidingsavond voor het Vormsel samen een tientje van de rozenkrans bidden. De minuten dat we samen aan het bidden waren, vormden het meest intieme en breekbare moment van de hele voorbereiding. Ik weet nu dat je, als je onbevangen de rozenkrans durft te bidden, klaar bent om gevormd te worden. En ik hoef me bij deze man niet af te vragen of hij dat thuis, samen met zijn aanstaande echtgenote, ook nog wel zal doen, want hij vertelde me opgetogen dat zij allebei al een rozenkrans hadden, gekocht en gezegend in het Vaticaan. Ja, die goeie ouwe rozenkrans, daarin komt alles bij elkaar wat je voor een goed gebedsleven nodig hebt: de geloofsbelijdenis, het Onze Vader, het Wees Gegroet en de geheimen die je tijdens het bidden kunt overwegen. Maar het kan even duren, voordat je dat hebt ontdekt.

‘Dankbaar dat ik er getuige van mocht zijn’. Deze tekst stond in haar eigen handschrift op de rouwkaart van Ans. Ze schreef dat altijd op kaarten die ze stuurde bij verjaardagen en jubilea. Want dankbaar was ze. Ze nam het leven niet voor vanzelfsprekend aan. Ans genoot van de kleine dingen. Twee dagen voor haar overlijden heeft ze haar levensloop met haar dochters beschreven. Ans is in 1942 geboren als achtste kind in een groot tuindersgezin aan de Jaagweg in Avenhorn. Ze heeft een prachtige jeugd gehad, met veel warmte en gezelligheid. Ans ging naar de huishoudschool en later naar de naaischool. Uiteindelijk ging ze werken in Obdam bij De Heer van Wassenaer. In 1962 ontmoette ze Piet van ’t Hoff, met wie ze een paar jaar later trouwde. Ze woonden aan de Poststraat en kregen drie dochters: Marlène, Ivonne en Irma. Helaas werd Piet ziek en werd het leven te zwaar voor hem. Hij koos ervoor om in 1983 uit het leven te stappen. Ans moest door, samen met haar drie meiden. En ze ging door, ze was een ontzettend stoer en sterk mens.

Dit jaar is onze kerk uitgekozen voor de toediening van het Heilig Vormsel voor een deel van regio De Waterkant. Tien kinderen en één volwassene zullen hier worden gevormd. Van de tien kinderen, komen er drie uit Obdam. Het gaat om Nel Chop, Renske Mes en Myrthe Vermeulen. Door het ontvangen van dit sacrament zullen zij volledig worden opgenomen in onze geloofsgemeenschap. Myrthe en Renske zijn hier regelmatig actief als misdienaar. Het is voor kinderen niet meer vanzelfsprekend om deze stap te zetten. Daarom zou het mooi zijn als veel mensen hen hierbij willen steunen door vrijdag 16 juni in de viering aanwezig te zijn. Het thema is: de zeven werken van barmhartigheid. Vormheer is vicaris Gerard Bruggink. De viering begint om 19.00 uur. U bent van harte welkom.

Op vrijdag 9 juni werd ik 61 jaar. Ik had er dit jaar weinig ruchtbaarheid aan gegeven. Toch waren er weer veel mensen die mij hebben verblijd met een mailtje, een appje of een kaartje. De mailtjes en appjes kan ik zelf beantwoorden, De kaarten worden mij uiteraard wel allemaal voorgelezen, maar het beantwoorden ligt voor mij wat moeilijker. Daarom wil ik vanaf deze plaats alle mensen hartelijk bedanken die mij voor mijn verjaardag een kaart hebben gestuurd. Dank voor uw persoonlijke gelukwensen. Ik hoop dat ik hier in Obdam samen met u allen nog veel mooie en gelukkige jaren mag beleven. Op zaterdagavond 10 juni na de Mis is mijn verjaardag hier gevierd. Enkele leden van de Parochieraad hadden gezorgd voor mooi weer, dus ze hebben meteen maar van de gelegenheid gebruik gemaakt om tafels en stoelen en statafels in de pastorietuin neer te zetten, zodat alle kerkgangers die dat wilden mij daar konden feliciteren en een kopje koffie konden drinken. Dank aan degenen die dat dit jaar weer voor mij hebben georganiseerd.

Graag brengen we alvast onder uw aandacht dat er op zaterdag 21 oktober een feestavond gepland staat, voor de vrijwilligers van de Sint Victorparochie. Ook uw partner is van harte welkom. We starten deze avond om 19.00 uur met een viering in de kerk en daarna gaan we naar De Brink voor het feest. Noteer deze datum alvast in uw agenda. In september ontvangt u de officiële uitnodiging.

Het baken van het dorp Obdam, waar iedereen zo vertrouwd mee is. Waarop iedereen altijd weet hoe laat het is en daarop volledig vertrouwt, zorgt al een hele tijd voor problemen. We zijn er dan ook al vele malen op gewezen, dat de verlichting van de torenklok stuk is. Heel veel keer is dit met behulp van vrijwilligers opgelost. Maar de laatste tijd was dit steeds van korte duur. Ook het huren van een telekraan, nodigde niet uit tot het nemen van snelle stappen voor herstel. Maar nu is dan toch de ‘kogel door de kerk’. Na de zomervakantie worden de afspraken gemaakt met een gespecialiseerd bedrijf, dat zorgt dat de hele verlichting onder handen genomen wordt. Alles wordt vernieuwd; een dure klus. Ook omdat de telekraan die nodig is bij deze werkzaamheden, zo’n €1000,- per dagdeel kost en hij is verschillende momenten van het herstel nodig. Totaal is het dus een flinke kostenpost. Dit willen we betalen van het geld dat wij ontvangen van de opbrengst van De Veiling Obdam. Komt daarom allen op 3 november naar De Brink voor de gemeenschapsveiling! Zo kunnen alle Obdammers als het donker wordt, straks weer genieten van een goed verlichte kerktoren. De Parochieraad Sint Victor

U weet het, zowat elke vrijdagavond mag ik de Mis opdragen in De Horstenburgh. Sinds ik hem heb, neem ik mijn bugel daar altijd mee naar toe om de samenzang met getoeter te ondersteunen. Maar er zijn nog zes andere verzorgingshuizen waar ik regelmatig kom. De Horstenburgh is het enige zorgcentrum dat nog een echte kapel heeft. In vrijwel alle andere huizen vinden vieringen plaats in de eetzaal. Uitzondering is het mooie nieuwe zorgcentrum De Weidehof in Spanbroek, waar de vieringen worden gehouden in de tuinkamer. In de week van Hemelvaart mocht ik voorgaan in de Berkenhof in Berkhout en in De Rustenburgt in Ursem. Het gaat er in deze huizen heel anders aan toe dan in onze Horstenburgh. De aanvangstijd van de viering is half vier ’s middags. Als ik aankom, zitten de meeste mensen al in de eetzaal met een kopje koffie of thee en een gebakje voor zich. Voor mensen die tijdens de viering binnenkomen, wordt dat nog gauw even geregeld. Het mag, dat zult u begrijpen, onder deze omstandigheden geen al te plechtige viering worden. Na de viering komt er een tweede kopje en gaan de bewoners langzamerhand hun kamers weer opzoeken. In De Horstenburgh gaat het anders. Omdat kapel en eetzaal verschillende ruimtes zijn, is er een duidelijk onderscheid tussen de viering enerzijds en het koffie drinken anderzijds. Een kopje koffie na de Mis, het heeft nog steeds mijn voorkeur, maar gewoontes kunnen veranderen en soms is het goed je aan te passen aan de omstandigheden. Toch ben ik blij dat we in De Horstenburgh onze vieringen nog steeds kunnen houden in een echte kapel!

Op donderdag 4 mei, toen bij ons de vlaggen halfstok hingen, overleed Gert-Jan (Gerrit) de Boer op zijn geliefde eiland Bonaire. Hij was pas 59 jaar. Gert-Jan is geboren aan de Dorpsstraat 172, in een groot gezin. Hij leerde Ellen de Vries kennen, een meisje uit Heerhugowaard. Een paar jaar na hun huwelijk zijn ze gaan wonen in het ouderlijk huis van Gert-Jan en na achttien jaar trokken ze in hun mooie woning aan de Hellemastraat. Ze waren bijna veertig jaar getrouwd en werden gezegend met drie kinderen; Ramona, Paulien en Luc en drie mooie kleinzoons. Het geluk was compleet. Gerrit was een echte familieman, hij was dol op zijn gezin en hield erg van gezelligheid en veel mensen om zich heen. De deur stond altijd open, het bier stond altijd koud en zijn bulderende lach werkte aanstekelijk.

Alie Dekker groeide op in een groot Obdams gezin: in de Dekkershoeve op Dorpsstraat 72 had ze een mooie jeugd. Na de lagere school volgde ze nog 2 jaar de naaischool en ze werkte vanaf haar 16e jaar in verschillende huishoudens. In haar vrije tijd was ze onder meer actief als leidster bij de gidsen. Alie trouwde met Jan Dekker en ze betrokken de boerderij aan de Berkmeerdijk. In de loop van de tijd werd het bedrijf uitgebreid en gemoderniseerd. Er kwamen zes kinderen: Pieter, Theo, Corine, Han, Lida en Rob. Gaandeweg is daar de nodige aanhang bijgekomen en kwamen er klein- en achterkleinkinderen.

* 9 april 1938 – † 7 mei 2023 Ella is geboren in de Vondellaan te Beverwijk, in een klein huisje dat tussen grote en dure huizen stond. Haar moeder kon trots zeggen: ”Wij wonen op stand!” Vader had een tuinderij en van hem heeft Ella de liefde voor tuinieren meegekregen. Doordat Ella al op jonge leeftijd epileptische aanvallen kreeg, werd zij heel beschermd opgevoed. Ella heeft gewerkt bij een naaiatelier en ze verdiende haar geld als kinderoppas.