‘Een aardige man’, zei een oude buurvrouw uit de Poststraat, toen ik haar vertelde dat Kees Reus overleden was. ‘Kees was echt een aardige man’, zei ze nog eens. En inderdaad, dat beeld rijst op als je luistert naar de verhalen die zijn vrouw Afra, zijn kinderen Niels, Hank en Nicole en zijn kleinkinderen over hem vertellen.
Kees was een man die voor zijn kinderen en kleinkinderen door het vuur ging. Hij overleed op 25 februari op 85-jarige leeftijd. Kees groeide op in een gezin van twaalf kinderen. Zijn moeder overleed jong, maar hij en de andere kinderen Reus waren meer dan welkom in het gezin van zijn oudste zuster Bets. Na zijn diensttijd bij de marine tekende Kees voor zes jaar bij. Kort daarna kreeg hij verkering met Afra Spronk en niet veel later werd hij uitgezonden naar Curacao. Maar Kees had Afra al in zijn hart gesloten. Toen hij na anderhalf jaar terugkwam werd duidelijk dat Kees en Afra echt elkaars grote liefde waren en daar is nooit meer verandering in gekomen. In zijn broer Piet vond Kees een sportmaatje en samen hebben ze heel wat kilometers gereden. De ronde van Spierdijk heeft hij zelfs een keer gewonnen.
Kees was gek op water. Hij zeilde regelmatig met zijn marine-maten en met zijn kleinkinderen ging hij vissen in de sloot achter hun huis aan de Poststraat. Men genoot van zijn verhalen en grappen. Een andere passie was zijn volkstuin. Hij leverde de groenten gewassen en gesneden bij de kinderen aan. Zijn kinderen noemden hem ‘onze eigen Hello Fresh’.
De laatste jaren kwam het leven van Kees in woeliger vaarwater. Afra en zijn gezin moesten hem beetje bij beetje loslaten, maar ze blijven voor altijd met elkaar verbonden. Kees laat vele mooie herinneringen na, maar het mooiste wat hij achterlaat is liefde en licht.
Rust zacht, Kees.
Pastor Bert Glorie
