Nel Weel werd in Zuid-Scharwoude geboren in de jaren dertig. In deze jaren en in de oorlog die daarop volgde, werd haar karakter gevormd. Ze was een vrouw die vrede wilde. Ze groeide op in een gezin waar veel armoede was en wilde vooral graag zorgen voor een ander. De kraamzorg was haar doel. Dat is er helaas nooit echt van gekomen. Wel heeft ze gebakerd bij familieleden en later nam ze haar kinderen ook veel zorg uit handen. In 1957 trouwde ze met Nic Gieling uit de Wogmeer. Ze gingen wonen in Obdam en kregen vier kinderen: John, René, Frank en Helma. Toen in de jaren zeventig de welvaart toenam, kochten ze een huis aan de Horstenburgstraat. Nel sloeg haar vleugels uit. Ze ging werken bij bakker Dekker, waar ze enorm van genoot, en ook verenigingen deden nooit tevergeefs een beroep op haar. Zo zat ze vaak in het ééndagsbestuur van het vrouwengilde. Dat leidde ertoe dat ze met enkele andere dames het West-Fries Cabaret gezelschap ‘Effies Omkoiken’ oprichtte, waarin ze vooral met de vertolking van de Zangeres zonder Naam met de lange armen wereldberoemd werd in West-Friesland
Ook mocht ze graag klaverjassen en zat ze vaak tot ergernis van velen fanatiek als ze was, met het mes op tafel. Maar ze was er goed in en won vele bekers.
Ze had met haar man Nic een goed leven tot die fatale dag op 12 mei 1994 toen hij plotseling kwam te overlijden. Vaak zei ze: ‘mijn leven is nu ook voorbij,’ maar ze was nog geen 62 jaar, gezond en sportief, en wilde daarom voor haar kinderen en de inmiddels geboren kleinkinderen toch verdergaan. Sterk als ze was pakte ze de draad weer op en ging als vrijwilliger aan de slag in het patiëntenvervoer bij het ziekenhuis in Alkmaar. Samen met haar vriendin Trien ging ze weer op reis en genoot ze van de uitbreidende gezinnen. Langzaam kwam door een aantal ernstige ziektes echter het verval en moest ze steeds meer afscheid gaan nemen van de leuke dingen in het leven. Dat vond ze verschrikkelijk maar het was niet anders. Gelukkig kon ze met hulp van haar kinderen nog lange tijd blijven wonen in Obdam. In 2023 zag ze in dat dat niet langer kon en ging ze naar de Sweelinckhof in Wognum waar ze nog 15 geweldige maanden heeft mogen beleven.
Op 23 november brak ze bij een val haar pols. Er volgden twee zware dagen met veel pijn waardoor duidelijk werd dat het zo niet verder kon. Op maandag 25 november is in overleg met de huisarts besloten dat de tijd gekomen was om haar los te laten. Ze wilde nog graag haar kleinkinderen zien. Het werd een middag met een gouden randje, met bijna al haar klein- en achterkleinkinderen om haar heen. Op dinsdag hebben haar kinderen afscheid van haar genomen. In de nacht daarna is zij in alle rust overleden. Op dinsdag 3 december hebben we Nel uitgeleide gedaan naar dat andere leven, waarin zij Nic terug zou zien. De nacht voordat ze overleed had ze daar al van gedroomd. Moge haar droom nu uitgekomen zijn!
Pastor Bert Glorie