Theo Dekker werd geboren op 16 januari 1934 als jongste telg in het gezin Dekker, de bekende Obdammer bakkersfamilie. Verwend door zijn moeder en zijn oudere broers en zusters kende hij een gelukkige en onbezorgde jeugd. Muziek was in zijn jonge jaren een prachtige hobby en samen met zijn vrienden Wim en Niek vormde hij de Moonlight Riders, een dixieland orkest waarvan hij de drummer was.
Op de Obdammer kermis leerde hij Truus Sijts kennen en was direct verliefd op haar. Ze trouwden en werden verblijd met een zoon, John. Samen met Truus bouwde Theo bakkerij Dekker uit tot een begrip in de verre omgeving. Zijn broers Jaap en Wim kwamen in dienst bij hen en het bedrijf werd steeds meer gemoderniseerd. Met neef Peter in de banketbakkerij en in de wijk vormde hij een onafscheidelijk duo.
Op 57 jarige leeftijd werd Bakkerij Dekker gestaakt en Theo en Truus verhuisden naar de Kwikstaart. Samen tuinieren werd een passie en op de tennisbaan was hij ook veel te vinden. Hij ging werken op de taxi en bracht vele patiënten naar het ziekenhuis waarbij deze mensen altijd konden rekenen op zijn oprechte aandacht. Ook pasten Theo en Truus regelmatig op bij het gezin van John in Alkmaar. Voor hun drie kleinkinderen stonden ze altijd klaar.
In 2006 werd het huis aan de Kwikstaart ingeruild voor een prachtig appartement in het Focuspunt. Theo werd voorzitter van de VVE en samen met zijn secretaresse Joke en penningmeester Niek wist hij de boel bij elkaar te houden. Dat heeft hij tot zijn 86-ste volgehouden.
Beetje voor beetje ging het minder goed met Theo. Hij stopte met autorijden, met tennissen en uiteindelijk ook met fietsen. Als hij ziek werd, was de familie soms bang dat hij er niet meer bovenop zou komen, maar dan herstelde hij toch weer. Tot een paar weken geleden. Hij at niet meer, hij dronk steeds minder en terwijl hij door Truus liefdevol werd verzorgd liet hij het leven langzaam los. Op zondag 1 september heb ik hem de ziekenzalving mogen toedienen. Hoewel hij nauwelijks kon slikken, wilde hij graag de Communie ontvangen. Hij bad het Onze Vader mee en vond de rust en de vrede om aan zijn laatste reis te beginnen. Op 4 september overleed hij.
In de Sint Victorkerk hebben we afscheid genomen van Theo. Terwijl hij door zijn zoon en kleinzoons naar voren werd gebracht, klonk door de luidsprekers zijn favoriete lied ‘O when the Saints’, gespeeld door een dixieland orkest. ‘O als de heiligen in de hemel aankomen, dan wil ik erbij zijn’, zo luidt het refrein. Ja, van mij mag hij daarbij zijn, Theo Dekker, een lieve hartelijke man. Hij ruste in vrede.
Pastor Bert Glorie
