‘Het ontbrak ons vroeger aan niets, alles deed jij voor ons en altijd met een lach op je gezicht.’ Dat vertelde Peter, de oudste zoon van Loes Jonker, mede namens zijn broer Hans, tijdens haar uitvaart. Loes werd in 1928 geboren in het grote gezin van bakker Dekker aan de Dorpsstraat in Obdam. Na de huishoudschool in Bergen werd ze door haar ouders, zoals dat in die tijd ging, ingezet om te helpen, thuis en bij de buren. Zo kwam ze onder andere terecht bij kapper Immink. Nadat haar vader overleden was, verhuisden ze naar de Burgemeester de Boerlaan, waar Loes thuis bleef om haar moeder te verzorgen. Nadat ook zij gestorven was, trouwde Loes met Piet Jonker en werd zij de moeder van Peter en Hans. Na de verkaveling lieten Piet en Loes een huis bouwen aan de Poststraat, op het land dat de vader van Loes vóór die tijd huurde. Piet overleed in 1993 na een verblijf in Lindendael in Hoorn. Daar bleef Loes als vrijwilliger werken. Zo ontmoette ze Jan Hoogeboom, wiens vrouw in Lindendael werd verpleegd. Na haar dood trok Jan bij Loes in. Samen hebben ze nog een aantal mooie jaren gehad. Jan overleed in 2010. Enkele jaren geleden werd Loes wat vergeetachtig en verhuisde ze naar de Horstenburgh, maar ze behield haar opgewekte humeur. Ze overleed op 28 december. Op 2 januari hebben we afscheid van haar genomen in de Sint Victorkerk. Daarna is ze gecremeerd, want, zoals ze zelf zei: ‘een bakkersdochter hoort in de oven.’
Toen ik naar Obdam kwam, nu ruim acht jaar geleden, was Loes één van de eerste parochianen met wie ik kennis maakte. Vaak verraste ze me op de pastorie met een fruitmand of een netje mandarijntjes. Met Sinterklaas bracht ze iets lekkers met een rijm erbij. Zo was Loes, onbevangen en zorgzaam. Wat Peter bij haar uitvaart vertelde, kan ik bevestigen: Loes kon alles missen en ze straalde altijd, zelfs een blinde kon dat zien.
Pastor Bert Glorie
