Wie A zegt, moet ook B zeggen

Een paar maanden geleden moesten pastor Álvaro en ik naar de bisschop voor een gesprek. Toen we bij hem binnenkwamen, ik aan de arm van Álvaro, zei de bisschop lachend: wie A zegt, moet ook B zeggen. Ik begreep meteen wat hij bedoelde. Na de A van Álvaro, komt de B van Bert. Álvaro en ik komen letterlijk samen binnen. Álvaro leidt mij en ik volg. Zo gaat het ook in het Kerkbestuur. Het is Álvaro die de lijnen uitzet, maar dat gaat wel in goed overleg en ik ben het er dan ook vrijwel altijd mee eens. We proberen de parochies van onze regio door deze moeilijke tijden heen te loodsen. Dat doen we nu geflankeerd door twee bestuursleden, Peter Bakker uit De Goorn, de vicevoorzitter, en Remco Bakker uit Wognum, kandidaat-penningmeester. En bij alles wat we doen, zoeken we natuurlijk ook draagvlak in de parochies. De voorzitters van de parochieraden vormen daarvoor ons voornaamste klankbord. Op 22 september was er een vergadering met deze voorzitters. Natuurlijk had iedereen net de artikelen in de krant gelezen over de door het Bisdom gewenste sluiting van een groot aantal kerken. De druk op ons Kerkbestuur wordt ook opgevoerd, dat snapten de voorzitters wel. Aan de hand van een aantal stellingen hebben we met elkaar nagedacht over de toekomst. Wat daar vooral uit naar voren kwam, was de wens tot centralisatie van het kinder- en jongerenwerk. In de afzonderlijke parochies zijn er weinig of geen gezinnen die regelmatig naar de kerk gaan. Ook is er nauwelijks meer sprake van activiteiten voor en door jongeren. Als we iets voor kinderen en/of jongeren willen doen, dan kan dat dus heel goed regionaal georganiseerd worden, of misschien zelfs met het hele dekenaat Hoorn. Dat plan moet nog worden uitgewerkt, maar u zult er ongetwijfeld meer van horen. Over de concrete sluiting van kerken valt nog weinig te zeggen. Enkele Parochieraden zijn zelf gaan nadenken over de vraag hoelang ze nog willen doorgaan. Maar uiteindelijk zal die vraag bij alle parochies op tafel komen te liggen. Bij het nemen van het besluit over sluiting van kerken spelen natuurlijk allerlei factoren een rol, niet alleen de vraag wat de parochianen er zelf van denken. Want de kerken die open blijven, zijn er niet enkel voor de parochianen van het eigen dorp, maar zullen een groter gebied moeten bedienen. Welke kerken zijn daarvoor het meest geschikt… We zijn er nog niet uit. Begin volgend jaar moet er een plan klaar liggen voor de komende vijf jaar. Makkelijk zal het niet zijn om beslissingen te nemen. Vooral ook omdat je keuzes wilt maken die ook voor de langere termijn goed blijken te zijn. We willen in elk geval dat het geloof doorgegeven kan worden aan de volgende generaties. Op welke manier en op welke plaats kunnen we dat het beste doen… Álvaro en ik zijn priester geworden om het geloof te verkondigen. We zijn niet opgeleid om kerken dicht te doen. Maar als dit een consequentie is van onze roeping, dan moeten we het maar aanvaarden, ook al zouden we liever anders willen. Wie A zegt, moet ook B zeggen. Álvaro en ik komen daar niet onderuit!