Tot mijn verbazing vond ik een nieuwe stelling op de website van een bekende krant: ‘Maak haast met sluiting kerkgebouwen zodat hier woningen kunnen komen!’
Nou ja… We hebben allemaal kortgeleden in de krant gelezen dat er een uitdagende tijd komt voor de kerk in Nederland… veel kerkgebouwen zouden dicht moeten gaan… En de werkelijkheid laat ons zien dat het niet anders is.
Wij moeten eerlijk durven bekennen dat de Kerk in onze tijd meer en meer aan macht en aanzien verliest, dat de structuren en gebouwen die de kerk in bezit heeft beantwoorden aan de werkelijkheid van een wereld van 50-60 jaar geleden. De tijd van de stampvolle kerken, de tijd dat heel Europa christelijk was, de tijd van het rijke Roomse leven is voorbij. De kerken lopen leeg. Overal gebeurt ongeveer hetzelfde. Je kunt weleens proberen om hier of daar met nieuwe initiatieven voor de dag te komen, maar het juiste middel om de Kerk een belangrijke plaats in de samenleving terug te geven is er nog niet. Er zijn wel mensen die het pijnlijk vinden dat de Kerk achteruitgaat, maar het is niet anders. De structuur van onze parochies en onze gebouwen zijn ‘een te grote jas’ geworden. Wel mogen we ons afvragen of die tijd van pracht en macht de beste tijd was voor de Kerk. Misschien waren de tijden van de catacomben toen de Kerk geen macht of aanzien had, beter; of de tijd van de Franse Revolutie, toen de Kerk alle bezit en rijkdom moest afstaan. Toen de kerken nog van hout waren, waren de harten van de mensen van goud. Maar toen de kerken van goud werden, werden de harten koud. Telkens als de Kerk zich pracht en praal aanmatigt, verliest ze aan uitstralingskracht.
En we kennen toch het gezegde: ‘verbeter de wereld, begin bij jezelf”. Want de grote schat van de Kerk, van onze parochies, ligt niet bij de financiën, de kerkgebouwen of de materiele rijkdom die in de loop der geschiedenis verzameld is. De grote schat van de Kerk is de gemeenschap. Het goud van de Kerk zijn de mensen die de gemeenschap vormen: jij en ik, samen! Mensen die doen dat de blijde boodschap van Jezus actueel blijft. Een Kerk, een geloofsgemeenschap bestaat niet uit de stenen van het kerkgebouw. Nee, Kerk zijn de mensen. Ze bestaat pas echt wanneer we levende stenen voor elkaar willen zijn, wanneer we naast de vieringen ook naar elkaar omzien.
Als verantwoordelijken van een kerkregio met tien kerkgebouwen, zijn wij ons ervan bewust dat we een uitdagende tijd voor ogen hebben. Onze gebouwen zijn groot, de gemeenschappen worden ouder en steeds kleiner, de financiën lopen ook langzaam achteruit… bijna iedereen vindt het moeilijk om het verleden los te laten maar we moeten verder! Het feit dat er kerkgebouwen moeten sluiten, wil niet zeggen dat de parochies moeten sluiten. Daarom is het onze taak om samen aan de grote schat van onze kerk, de gemeenschap, te denken om een perspectief van toekomst te hebben. Graag vragen wij uw gebed in deze tijd voor onze parochiegemeenschap, parochieraad, kerkbestuur en alle mensen die bij onze kerk betrokken zijn dat we, geïnspireerd door de Heilige Geest, tot goede beslissingen kunnen komen.
Met hartelijke groeten,
Pastoor Alvaro
Pastor Bert