Op 28 mei is Kees Bakker overleden. Hij was 87 jaar.
Kees groeide op in een fijn gezin met 12 kinderen, waarvan hij de oudste was.
Zijn vader had een gemengd bedrijf, dat Kees later samen met zijn broer Puck over zou nemen.
Kees leerde Nel kennen, een meisje uit Wognum.
Na zes jaar verkering trouwden ze en gingen wonen aan de Burgemeester de Boerlaan. Ze kregen zes kinderen.
In 1987 verkochten hij en Puck het bedrijf en brak er een nieuw hoofdstuk aan in de Horstenburgstraat.
Kees kreeg meer tijd om zich in te zetten voor de gemeenschap.
Zo werd hij onder andere drager bij begrafenisvereniging Tobias.
Er kwam ook tijd om lange en verre reizen te maken met Nel, familie opzoeken in Canada, Australië en Nieuw Zeeland.
Kees hield veel van sport, voornamelijk handbal en voetbal.
Hij heeft tot z’n 50ste gevoetbald, waarbij de derde helft heel belangrijk was!
Daarna bleef hij actief, want hij werd handbal- en voetbalcoach, floot wedstrijden en was beheerder van de sporthal.
Drie jaar geleden werd Kees ziek. Het was een heel spannende tijd, maar Kees overleefde gelukkig wel.
Hij heeft drie jaar bonustijd gehad, zoals hij dat noemde. En daar was hij heel dankbaar voor.
Nu is er dan toch een einde gekomen aan zijn leven.
Tijdens de afscheidsdienst vertelden de kinderen over hun jeugd. Uit alles bleek hoe ongelofelijk trots ze zijn op hun vader.
Hij was gastvrij, iedereen was welkom bij hem en Nel. Alles kon en niets was te gek.
Er kwamen kleinkinderen waar hij stapelgek op was en hij heeft zelfs zijn eerste achterkleinkind nog in z’n armen kunnen houden.
We mogen ons Kees blijven herinneren als een vrolijke, blije, gelukkige man.
En hopelijk zal dat gaan overheersen boven het verdriet omdat hij is overleden; Kees was een fantastische echtgenoot, vader en opa.
Laten we ervan uitgaan dat hij nu is opgenomen in het paradijs dat ons beloofd is.
Hij mag nu rusten in vrede.
Hanneke Ocheda-Stoetzer
