Na een leven van pastorale zorg en missionaire toewijding aan velen is van ons op 21 maart 2022 om 02.00 uur in Missiehuis Vrijland, op de leeftijd van 92 jaar, heengegaan Father Theo Beemster, missionaris van Mill Hill. Moge hij rusten in vrede.
De wieg van onze oud-pastoor stond in Hoogkarspel, waar hij op 14 maart 1930 geboren werd in het tuindersgezin van Piet Beemster en Catharina Maria Windt. In zijn jonge jaren zal het in het gezelschap van zijn vier zussen en broer niet hebben ontbroken aan gezelligheid. Maar op 12-jarige leeftijd, in 1942, verliet hij al het ouderlijk huis om zich aan te melden bij het opleidingshuis van de missionarissen van Mill Hill in Hoorn. Dat beviel goed en hij zette door naar Haelen (1948) en Roosendaal (1950). Met als bekroning de gebruikelijke vierjarige inleiding op de theologie in St Joseph’s College Mill Hill, waar hij in 1956 zijn missionaire opleiding afsloot.
Een jaar eerder, op 6 mei 1955, had hij al aangegeven van de missionaire opdracht zijn levensproject te willen maken met het afleggen van de Eeuwige Eed. Zo werd hij, helemaal in lijn op 9 juli 1956 tot priester gewijd door de hulpbisschop van Westminster, Mgr. George Craven.
Daarna kon het missionaire avontuur beginnen. Het bisdom Tororo in Oeganda werd zijn eerste bestemming. Hij zou er, met een vierjarige onderbreking ten behoeve van missiepromotie werk in Hoorn, blijven tot 1973. Bududa, Orungo, Kidetok, Ngora, Butebo, de plekken van zijn missionaire inzet, ze volgen elkaar op als de kralen van een rozenkrans. Helaas, kwam er, kort na de machtsgreep van dictator Idi Amin, een abrupt einde aan dit gedreven engagement. Theo werd gearresteerd, verdween korte tijd achter de tralies, en werd vervolgens het land uitgezet. Dat was het jaar 1973.
Het duurde niet lang – waren de traumatische ervaringen wel goed verwerkt? – of hij nam het stokje alweer op en vertrok naar het bisdom Buea in Kameroen. Met namen als Mamfe, Nyandong en Muyuka werden weer een aantal kralen toegevoegd aan zijn missionaire rozenkrans. Ook was hij enkele jaren secretaris van de Bisschop. Gezondheidsproblemen noopten hem in 1987 terug te keren naar Nederland. Hij zou niet meer terugkeren naar Kameroen.
Na een tijdelijke invalsbeurt in de Falkland Islands aanvaardde hij een benoeming als pastoor van Obdam. Hier bleef zijn missionarisbloed stromen en probeerde hij de parochianen te verleiden tot een wat enthousiastere geloofsbeleving. Maar als West-Fries onder de West-Friezen begreep hij wel dat dat niet voor iedereen weggelegd is. Als pastoor was hij geliefd bij heel veel parochianen, maar misschien wel het meest bij de kinderen, die graag bij hem kwamen om een snoepje en een praatje. In 2000 nam hij zijn intrek in Sint Jozefhuis, Arnhem, maar bleef nog wel pastoraal actief verbonden aan het verzorgingshuis Liduina te Bemmel. In 2005 werd hem zelfs de gelegenheid geboden om te verhuizen naar Bemmel. Pastoor was hij, in hart en nieren. ‘Samen Kerk’, pastoor midden onder de mensen, luidruchtig soms – het stond hem op zijn ziel geschreven.
In maart 2012 kwam hij met emeritaat naar Missiehuis Vrijland, waar hij met zijn muzikale stem de zang ondersteunde.
Op vrijdag 25 maart is er in Missiehuis Vrijland met een Eucharistieviering uit dankbaarheid afscheid genomen van Theo. Daarna is hij ter ruste gelegd op het kerkhof aldaar. Ik weet zeker dat velen van ons pastoor Beemster met een dankbaar hart zullen gedenken.
Pastor Bert Glorie
