Eindelijk weer kinderen gedoopt

Honderd jaar geleden zou de uitbraak van een ziekte een reden zijn om kinderen na hun geboorte meteen te laten dopen. Je kon immers nooit weten of zij door de ziekte getroffen zouden worden en dan hadden ze alvast een toegangsbewijs voor de hemel. Nu denken we daar anders over. We zijn niet zo bang meer dat kinderen vroeg zullen sterven en willen in de kerk graag besmettingsgevaar vermijden. Dat heeft ertoe geleid dat doopsels werden uitgesteld. Tot afgelopen zondag. Op deze dag zijn er in onze kerk twee kinderen gedoopt: Kaay van Dam, die al in maart gedoopt zou worden en Jens Ursem, wiens doop op 6 september gepland was, maar wegens omstandigheden een week uitgesteld is. Kaay is de derde in het gezin van Dirk Jan van Dam en Sylvia Mak, Jens de vierde in het gezin van Jits en Ruth Ursem. Met dopen hadden beide families dus meer ervaring dan ik. Het was voor mij dan ook weer even wennen na al die tijd. Corona-proof dopen, dat kan niemand en mij lukt het helemaal niet. Ik moet de kinderen, en dan met name hun hoofdjes, voordat ik iets doe al aanraken om te weten waar ik het water moet gieten en de zalf moet aanbrengen. Gelukkig vult Onze Lieve Heer het nodige aan waarin wij tekortschieten en zo zijn er dan toch weer twee kinderen opgenomen in onze geloofsgemeenschap. Vince, de grote broer van Kaay, gaat dit jaar zijn Eerste Communie doen. Daarom waren alle Eerste Communicantjes uitgenodigd om bij het doopsel van Kaay aanwezig te zijn en een lied voor hem te zingen. Dat deden ze met veel enthousiasme. Zij zongen: ‘Iedereen is anders, niemand is als jij’… En zo is het natuurlijk ook. Dat beide jongetjes mogen uitgroeien tot mensen die op hun eigen manier liefde kunnen geven en liefde kunnen ontvangen, daar hopen wij op, daar bidden wij voor!