Voor de vierde keer mocht ik met Obdammers naar Lourdes. Het was weer een bijzondere ervaring.
Op donderdagochtend 26 september vertrokken we al om kwart voor zes met de bus naar Schiphol, uitgezwaaid door familieleden en oud-pelgrims. Als groep van de Sint Victorparochie maakten wij deel uit van een grote Nederlandse bedevaart van meer dan vijfhonderd personen. Zelf waren wij met tweeënvijftig mensen, waarvan er drie moesten vliegen vanuit Duitsland. Daarom was kapelaan Josué met twee dames al eerder die ochtend vertrokken met de auto. In Lourdes zouden ze zich weer bij ons aansluiten. Wij vlogen van Schiphol naar Toulouse, waarna wij met een bus de reis naar Lourdes vervolgden. Zoals gewoonlijk was Hôtel d’Irlande onze thuisbasis. Nadat de kamers waren toegewezen, gingen we naar één van de vele kerken voor de openingsviering van onze Nederlandse bedevaart. Hoewel alles in het Nederlands werd gezegd, was er helaas geen woord van te verstaan. Na deze viering liepen we met z’n allen door de beroemde grot, waar Maria is verschenen aan Bernadette. Zeker als je voor de eerste keer in Lourdes bent, is dat indrukwekkend. Bijna iedereen raakt de rotswand wel even aan. Deze is dan ook op veel plaatsen zo glad als marmer, door al die handen…
Na het eten hadden we onze eigen openingsviering in het hotel. Bram Bakker en Hanneke Ocheda vertelden over het leven van Bernadette en lieten ons zo landen in Lourdes. Zij verbonden ons ook met elkaar, door ons uit te nodigen elkaars hand vast te houden. Dit was een goed begin.
Zeker tijdens de vieringen en andere activiteiten die wij als groep van Obdam met elkaar hebben gedaan, was er een grote saamhorigheid. Zo liepen we met elkaar op vrijdagmiddag de Kruisweg, waarbij we bij elke statie stilstonden, niet alleen om de lijdensweg van Jezus te gedenken, maar ook om het lijden van Jezus te verbinden met wat wij zelf meemaken aan leed en verdriet. Aan het eind van de Kruisweg maakten wij allemaal van takjes en gras een kruisje dat wij in de rivier de Gave gooiden, om zo alles wat ons bezwaart en belast van ons af te gooien.
De volgende middag gingen we naar het Cité, de zogenaamde groene kathedraal, een kapel in de open lucht. Daar hadden we een viering waarbij we alle intenties die wij hadden meegekregen vanuit de uitzwaaiviering hebben voorgelezen. Zo waren we met onze gedachten bij alle mensen voor wie ons gebed was gevraagd en zo brachten wij al deze intenties ook bij Maria.
Die avond gingen we naar de lichtkapellen, waar we als groep het licht aan elkaar hebben doorgegeven, door met elkaar een groot aantal kaarsen aan te steken. Dit was een klein, maar prachtig en bemoedigend ritueel, waarin Annet Smal ons voorging.
Op zondagmiddag mochten Josué en ik bij alle deelnemers de handen op het hoofd leggen om ze te zegenen waarbij we tot iedereen een persoonlijk woordje konden spreken. ’s Avonds liepen we mee in de lichtprocessie, nadat een eerdere poging op vrijdagavond wegens de stromende regen was mislukt.
Op maandag gingen we met de bus naar de Pyreneeën. Het weer was prachtig en we konden daardoor picknicken bij de bron van de Gave. Het is altijd letterlijk en figuurlijk een hoogtepunt om daar met z’n allen, dus ook met de mensen die gebruik maken van een rolstoel, naar toe te gaan. Eerst bergop en na de picknick weer bergaf…
Ik kan in dit verslag lang niet alles noemen wat we hebben beleefd, maar de ‘bonte avond’ wil ik niet overslaan. Nadat de ‘devotionalia’, de religieuze souvenirs, waren gezegend, werden de leden van de werkgroep en de andere vrijwilligers in het zonnetje gezet, eindigend met Mary Leek. Zij was dit jaar voor het laatst mee als verpleegkundige. Ook stopt zij met haar werk als secretaris van de werkgroep. Uit handen van onze voorzitter, Gerard Bakker, kreeg ze als dank een beeldje overhandigd en er werd een lied voor haar gezongen. Hierna presenteerde Lisa van Diepen op meeslepende wijze een pubquiz die ze samen met haar moeder Marlène had gemaakt en waaraan iedereen enthousiast meedeed. Daarna werden we nog door enkele dames vergast op een originele en hilarische Sister-act.
Dinsdagochtend reisden wij, na de slotviering van de grote bedevaart en een mooie afsluiting met onze eigen groep weer met de bus naar Toulouse, vervolgens met het vliegtuig naar Schiphol en het laatste stukje naar Obdam weer met de bus. Rond 21.00 uur arriveerden we weer op het Kerkplein na een onvergetelijke bedevaart.
