Er is in onze kerk veel gebeurd in de afgelopen weken.
Zo kwam op Witte Donderdag De Caegh in twee groepen naar de kerk. Dat is altijd een mooie happening met zoveel kinderen…
Ook de Eritreeërs hebben in de afgelopen weken veel gebruik gemaakt van onze kerk. Hun Paasfeest viel gelijk met het onze en dus moesten we passen en meten om te zorgen dat we dat allemaal konden vieren. Dat is gelukt!
Bijzonder was dit jaar de viering van Goede Vrijdag. Het was een meditatieve viering die was samengesteld door Tiny Ursem. Entre-Deux zong. Samen met Hanneke Ocheda en Peter Vlaar mocht ik in die viering voorgaan. Er waren zo’n dertig mensen in de kerk. Dat hadden er natuurlijk wel wat meer mogen zijn, maar de reacties waren positief. Voor herhaling vatbaar dus!
Ook de Paaswake met Sing@Victor was een mooie viering.
Op Eerste Paasdag zong het Parochiekoor. Dit koor gaf ook acte de présence bij de uitvaart van Gesina Stadegaard op 24 april.
Die dag was tevens de eerste dag van de Ontmoetingsdagen, het voormalige Ziekentriduüm, in Wognum. Gelukkig konden er ook dit jaar weer Obdammers meedoen met deze dagen. Op de eerste dag ben ik er zelf altijd bij, maar vanwege genoemde uitvaart moest ik dit jaar helaas verstek laten gaan.
Op Tweede Paasdag overleed Paus Franciscus, een dag nadat hij met veel moeite nog de zegen had gegeven op het Sint Pietersplein. Afgelopen zaterdag konden we via de televisie getuige zijn van zijn uitvaart, maar het was ook Koningsdag. Zo werden we ook weer bepaald bij ons eigen land en ons eigen dorp. En onze eigen kerk, waar we op die avond een mooie viering hebben gehad met Nootgreep, het zanggroepje van Hanneke Ocheda en twee vriendinnen, begeleid door Valentin op gitaar.
Nu gaan we op weg naar 4 mei. Dat is voor mij altijd een dag met twee gezichten geweest: het is de trouwdag van mijn ouders, maar het is natuurlijk ook Dodenherdenking. In de loop der jaren is, ook voor mijn familie, het accent steeds meer komen te liggen op dit laatste. Zeker nu we enerzijds tachtig jaar vrijheid vieren, maar anderzijds de oorlog in al die jaren nog nooit zo dichtbij is geweest, vind ik het belangrijk om met z’n allen daarbij stil te staan.
Laten we in elk geval dankbaar zijn voor de vrijheid die ons nu al tachtig jaar ten deel is gevallen en laten we hopen dat we ook in de komende tijd niet in een oorlog terechtkomen, want oorlogen kennen alleen maar verliezers. Iemand die zich daar scherp van bewust was, was Paus Franciscus. Bij menig conflict heeft hij getracht te bemiddelen. Dat is hem niet altijd in dank afgenomen. Maar hij wilde nu eenmaal vrede, in Oekraïne, in Palestina, in Soedan. Hij heeft er alles aan gedaan om dat te bereiken, maar stond toch vaak machteloos aan de zijlijn. Laten wij in deze dagen Paus Franciscus in ere houden en in zijn geest bidden om vrede in de wereld.
Pastor Bert Glorie