Fred Huurdeman werd geboren op 20 december 1953, drie maanden te vroeg. Hij bracht zijn jeugd door in internaten in de omgeving van Nijmegen. Gelukkig was er iemand die hem enorm stimuleerde en aan wie hij in zijn latere leven dan ook met liefde en bewondering terugdacht: zuster Gertrudis. Fred werd thuisgehaald in een pleeggezin in Oudendijk en kon als timmerman aan het werk bij Mulder.
Met carnaval bleef Nijmegen echter trekken. Zo ontmoette hij Sylvia. Het was liefde op het eerste gezicht. Zij ging met hem mee naar Obdam.
Fred besteedde veel vrije tijd aan vrijwilligerswerk. Al in Nijmegen was hij vaak scheidsrechter geweest. Dat ging hij nu ook doen bij Victoria-O. Veel voetballers zullen zich Fred herinneren als de scheidsrechter die hen uitlegde wat er verkeerd was gegaan en wat ze voortaan beter konden doen. Bij Victoria-O, maar ook bij andere clubs, is er dan ook in de afgelopen weken voor veel wedstrijden een minuut stilte gehouden om hem te gedenken.
Voor De Omring reed Fred mensen naar de dagbesteding en Fred was ook een fervent zanger. Tot het laatst zong hij in het Parochiekoor, maar ook bij Entre-Deux en andere koren toonde hij zijn kwaliteiten als stemvaste tenor.
Fred was een perfectionist. Alles wat hij deed wilde hij graag goed doen. Zo zorgde hij liefdevol voor zijn Sylvia, die steeds meer last kreeg van een ernstige ziekte. Rust en troost vond Fred in het geloof. Op donderdagochtend was hij vaste bezoeker van de Marcuskapel en op zaterdagavond of zondagochtend zat hij in de kerk. Heel graag kwam hij in Lourdes, waar hij zijn zorgen even kon vergeten.
Als scheidsrechter bepaalde hij zelf wanneer het laatste fluitsignaal moest klinken. Hij wilde dat op 20 maart, de datum waarop hij eigenlijk geboren had moeten worden. Nu werd hij op die dag als een verloren zoon thuisgehaald door de barmhartige Vader.
Op 26 maart hebben we Fred uitgeleide gedaan met een Mis, waarin het Parochiekoor zong. Daarna heeft de crematie plaatsgevonden in besloten kring.
Fred, rust zacht!
Pastor Bert Glorie
