Jan werd geboren in september 1931 in de Schermer bij Ursem. Daar had hij een gelukkige jeugd in een gezin met twee broers en drie zussen. Hij ging werken bij zuivelfabriek de Prinses, waar hij opklom tot chef laboratorium. Net als veel andere mannen moest Jan in militaire dienst. Hij koos voor de marine en werd matroos. Tijdens een verlof ging hij naar de Landbouwtentoonstelling in Opmeer, in uniform. Daar raakten Jan aan de praat met Trien Dekker. Een maand later zagen ze elkaar weer en raakte het ‘an’. In 1957 konden ze trouwen, want ze kregen een huis toegewezen in Rustenburg, in de Drinksmeer. Daar werden hun kinderen Jos en Jolanda geboren. Op zijn 59e kon Jan met de VUT. Wat hij prachtig vond, was het kweken van sneeuwklokjes. Jarenlang is hij samen met zijn broer Jaap daarmee bezig geweest.
In 1992 werd er darmkanker geconstateerd. Hij moest een operatie ondergaan en zware bestralingen. Hij kreeg een stoma, waarmee hij gelukkig goed kon leven. In Rustenburg hebben Jan en Trien een mooie tijd gehad. De kinderen gingen trouwen en na verloop van tijd kwamen er vier kleinkinderen. Daar was Jan gek mee en erg trots op. Na 48 jaar in Rustenburg gewoond te hebben, verhuisden Jan en Trien naar Obdam, naar de Melcksloot.
De laatste tijd ging het met de gezondheid van Jan steeds minder goed. Langzamerhand sloop er dementie bij hem in. Voor de familie werd het daardoor steeds moeilijker om te duiden wat er in hem omging. Hij kreeg veel goede zorg van Buurtzorg Koggenland en hij ging vanaf november ook tweemaal per week naar de dagbesteding in Zuidermeer. In de nacht van 19 op 20 februari ging het plotseling heel snel mis, met hoge koorts en forse ontsteking. Een dag later heeft hij van veel familieleden nog afscheid kunnen nemen en in de nacht daarna is hij rustig thuis overleden. Op woensdagavond 26 februari hebben we in de Sint Victorkerk afscheid van Jan genomen. De volgende dag heeft de crematie plaatsgevonden. Een medewerkster van Dagbesteding Warm Thuis schreef: ‘hij was een lieve, zorgzame, rustige, humoristische man.’ Bij die typering sluit ik me van harte aan.
Pastor Bert Glorie
