Op 14 februari overleed Corry Dekker-Rood op 93-jarige leeftijd.
Corry is, als middelste van negen kinderen, geboren in Heerhugowaard in bakkersgezin Rood. Het schoolhoofd zag dat ze veel in haar mars had en zelf wilde ze graag verpleegster worden, maar helaas mocht ze niet doorleren. Ze was nodig in de bakkerij. Dat vond ze jammer maar ze accepteerde het wel. Toch ontplooide en ontwikkelde ze zich en was ze haar tijd ver vooruit; zo haalde zij op haar 18de als eerste vrouw van Heerhugowaard haar rijbewijs.
Corry leerde Henk Dekker kennen, ze trouwden en gingen wonen aan de Dorpsstraat 198,
en kregen zes kinderen; Marcella, Guido, Jacintha, Ronald, Arthur en Emil.
Corry was een ruimdenkende, warme en humoristische vrouw. Ze was gastvrij en royaal en had voor iedereen een vriendelijk woord.
Een enorme klap was het overlijden van dochter Marcella. Een moeder hoort haar kind niet te overleven… Maar zo tekenend voor Corry; ze krabbelde op en was een grote steun voor Aad, haar schoonzoon en de kinderen van Marcella en Aad. En toen Aad een nieuwe relatie kreeg werd Ruda met open armen ontvangen in de familie. Twee jaar na het overlijden van Marcella overleed Henk, en stond Corry er alleen voor.
Door de enorme aandacht en liefde van haar gezin en kleinkinderen pakte ze al gauw de draad weer op. Ze was er ook de vrouw niet naar om bij de pakken neer te gaan zitten.
Bovenaan de rouwkaart staat: ‘Ik heb een mooi leven gehad en ik tel mijn zegeningen’. Dat zegt alles over haar karakter.
Op 19 februari hebben we afscheid genomen van Corry in een volle Sint Victorkerk. Ze werd letterlijk op de schouders en handen binnengedragen. En in alle mooie woorden van de kinderen, schoondochters, kleinkinderen en achterkleindochter werd duidelijk dat Corry altijd op handen gedragen is. Wat een mooie, bijzondere en lieve vrouw.
Een dag later is ze begraven bij haar man Henk. We mogen ervan uit gaan dat ze nu bij God in goede Handen is. Rust in vrede, lieve Corry.
Hanneke Ocheda-Stoetzer
