Vorig weekend was het carnaval. Toen ik hier kwam, bestond de carnavalsvereniging nog, maar ik heb aan het carnaval hier nooit meegedaan. Wel herinner ik me nog de lekkere makrelen, waarmee de leden van de carnavalsvereniging langs de deuren gingen om geld op te halen voor hun club.
In De Weere wordt nog wel volop carnaval gevierd. De sleuteloverdracht, waarbij de burgemeester de sleutel van de gemeente overhandigt aan prins carnaval, vond afgelopen zaterdag plaats in de kerk. Daarom was ik erbij en mocht ik een woordje doen. Ik heb het gehad over de geheime verlangens, de dingen waar je stiekem van droomt. Met carnaval kun je die misschien waarmaken. Met een masker voor en in je carnavalspak durf je meestal net iets meer te wagen dan in je gewone kloffie. Er zijn natuurlijk verlangens waarover je niet in het openbaar spreekt, ook niet met carnaval. Maar toch heb ik wel één van mijn eigen geheime verlangens kunnen opnoemen: het spelen in een dweilorkest. En binnen een half uur ging dat verlangen in vervulling. Ik kreeg een trompet in mijn handen geduwd en mocht meespelen met de With Love Band, oftewel de Witlofbouwers.
Als u dit leest, zijn de grappen en grollen van carnaval weer voorbij en zijn we in de tijd beland van het vasten, de 40-dagen-tijd. Aswoensdag is al gepasseerd. In De Weere is het zo dat op die avond bijna de hele Raad van Elf naar de kerk komt. Daar weet men, vanwege het carnavalsfeest, wanneer het Aswoensdag is. Het viel me dit jaar op dat in mijn omgeving vrijwel niemand wist wanneer het Aswoensdag was. Geen carnaval, dan ook geen Aswoensdag, zo leek het wel. Voor mij is de 40-dagen-tijd toch nog wel bijzonder. Ik drink in deze dagen geen alcohol en probeer niet al te veel te denken aan mijn geheime verlangens…